9. You're Alive.
Scarlett's POV
I saw Nathan and Mom talking kanina.
so, nandito na pala si Mom... nandito rin si Dad.. guess dapat talaga akong pumasok.
in-on ko yung TV ko at nilagay sa Max Volume saka sinarado yung kwarto ko.
para hindi ko sila marinig kung magsisigawan sila sa labas.
ilang minuto rin akong nakatunganga sa TV hanggang sa narinig kong may kumakatok.
pinahinaan ko muna sandali yung volume para makasure kung talagang may kumakatok.. meron nga, ang lakas pa..
"SCARLETT! OPEN THIS!"
Si Mom yun.
bumaba ako at pinagbuksan siya.
"What the heck is wrong with you? Kanina pa ako kumakatok dito."
"I'm watching."
bumuntong hininga siya.
"Do you wanna shop?"
oh yes I do! "Ofcourse."
"Come on, I'll join you."
i knew it.
"but if it means going with you, never mind."
tumalikod na ako at humiga.. pero nakasunod siya.
"I'm sorry.. alam kong nagkulang ak----"
"Mom please? Ayoko na ng drama. Kasi kung plano mong bumawi sa amin ngayon, don't you think it's too late?"
yumuko siya tapos naiyak na.
"I tried... Scarlett, believe me. I tried."
"I know na sinubukan niyo. kaya nga pinilit niyong magsama ni Dad when in fact you don't really love each other."
tumingin siya sa akin. "I love him. Totoong mahal ko siya...Pinagsisihan ko na yung nagawa ko noon, Scarlett. Please...Please give me another chance."
naiiritang nilingon ko siya.
"What chance?"
"To be a mother."
WHAT A JOKE.
"I'm 16. Can't you see? 8 years old ako nung narealize kong sira na ang family ko. Since then nakaya ko naman maging independent.. ngayon pa kayang 16 na ako?"
bumuntong hininga siya.
"I knwo you don't need a mother now... pero Scarlett, i know you need a friend.. kahit kaibigan man lang."
"No. I once had a friend.And never akong makikipagkaibigan sa taong sumira ng buhay ko."
pumikit siya kasabay ng pagtulo ng luha niya.
"Your brother warned me not to tell you...dahil kilala ka daw niya...ipapakulong mo daw talaga ako kung nagkataong malaman mo."
ipapakulong?
"Yeah right. Kaya nga hwag mo ng sabihin. Ayokong malaman dahil wala na akong pake. Hwag niyo na pang guluhin pa ang utak ko."
humiga na ako at tinalikuran siya.
I don't wanna know even a single information about our Family's problem.. ayoko...ayoko dahil ayokong makaramdam ng guilt. ayokong matulad sa kuya ko na sobrang bother dahil sa guilt niya.. kaya ayoko!
"Scarlett...Johnrey is------"
"Ella!"
boses ni Dad yun.
"Francis..."
"Nagpapahinga si Scarlett..."
naramdaman kong hinaplos ako ni Mommy and kissed my hair..maya maya ay narinig kong nagsara na yung pintuan ko.
umayos ako ng upo.
Johnrey? si Johnrey....What the eff? bakit pati si Johnrey kasama dito?
is this about Johnrey's family? The oh-so-famous Fuentebellas?
ganoon ba talaga kalawak yung kasalanan ng Mom ko?..na pati mga Fuentebella dehado?
===
Loureine's POV
napakurap-kurap ako.
like seriously? kamukhang kamukha ni Ian itong nasa harapan ko ah!
nilapitan niya ako.. at parang gusto ko ng magpalamon sa lupa dahil sa sinabi niya
"Mara..."
Flashback: 13 years ago...
"Tay! labas po muna ako ah!" paalam ko kay Tatay.
"Ha? Pasama ka sa nanay mo, nak." sabi ni tatay.
"eehhh tay, tulog po si nanay eh! dun lang po ako sa playground!"
batang gala naman kasi talaga ako.. pero hanggang playground lang.
maraming nakakakilala sa akin dito.
bibong bata daw kase ako!
"Sige na nga.. basta playground lang ah?" paalala ni Tatay.
"YEHEY!" masaya kong sabi at lumabas na.
malapit lang naman to.. mga 3 minutes mula sa bahay kapag nilakad.. 1 minute kapag tinakbo!
naglalakad lakad ako nang makita ko yung batang babae na inaaway yung yaya niya.
"I SAID I DON'T LIKE THAT! YUO'RE SUCH A LOSER YAYA! YOU'RE SUCH A WORTHLESS!"
grabe naman yun... bata bata pa niya ganun na siya sa Yaya niya.
"Hay naku tumegel ka Yassee." sabi nung Yaya.
Yassee? yun ba yung pangalan nung bata?
lumapit ako. "Hi Yassee."
sinamaan niya ako ng tingin.
"IT'S YASSI! YA-SSI! SSI-SSI-SSI! NOT YASSE!"
napahinto naman ako.. malay ko ba? bisaya lang pala tong Yaya niya.
"Pate yan enaaway mo.. embes na lalaroin mo siya para may kalaru ka na." sabi nung yaya,.. bisaya talaga siya.
"Oo nga, Yassi. Pwede tayong maging playmate!" sabi ko.
siya lang kasi yung kauna-unahang bata na nakita ko dito.
"NO!" masungit niyang sabi sabay takbo.. hinabol naman siya nung yaya niya.
napakamot na lang ako sa ulo tapos umuwi na rin maya maya.
araw araw akong pumupunta dito sa playground kasi araw-araw ko ring nakikita si Yassi. gusto ko talaga kasi siyang maging playmate.
"HI YASSI! Nasan Yaya mo?"
"IKAW NANAMAN?! HOW MANY TIMES DO I HAVE TO TELL YOU I DON'T LIKE YOU NGA!"
napapout ako.. ang sungit niya talaga.
"Eh... bakit ba kasi?"
"KASI...LOSER KA!" sigaw niya sa akin sabay takbo.
pero napatigil siya nung...*ARF* *ARF* *ARF*
"YASSI! HWAG KANG GAGALAW!" paalala ko.
umiiyak na siya...naku naman! yung aso nila aleng nena nakawala nanaman!
nanginginig lang si Yassi na nakatitig dun sa aso hanggang sa...TUMAKBO SIYA
"AAAAAAAAHHHH!!! KUYAAAAA NATEEEE!!!! YAYAAAAA!!! DADDEEEEH!!! MAMMEEEEH!!! KYAAAAAAH!!" sigaw niya habang tumatakbo.
at dahil tumatakbo siya... hinahabol siya nung aso.
ako rin tumakbo na kasunod yung aso...
nadapa pa bigla si Yassi... kakagatin na sana siya nung aso pero hinila ko agad yung tali niya na nasa leeg.
kaya ayun, swerte! napigilan ko siyang kagatin si Yassi.
"YASSI, TAKBO NA!" sabi ko kay Yassi. agad naman siyang tumayo at tumakbo.
binalingan ako nung aso.
this time... ako naman yung nanginig, ako naman kasi yung tinahulan niya at..."KYAAAAAAAAAAAAAAAH!" hinabol niya!
"BATAAAA!!! TULONG! TULUNGAN NIYO PO KAMI!! HEEEELP!" sigaw ni Yassi.
lumabas naman yung mga tao.. pati si Aleng Nena at nakitang hinahabol ako nung aso niya.
"AYYYY!! NAKUUUU! NANCYY! SI BANTAY NAKALABAS!" rinig ko pang sigaw ni Aleng Nena.
at dahil taong labas ako.. umakyat ako sa puno.. pero konti nalang maaabot na ako nung aso.
"HULI KA!" sabi ni Ate Nancy at hinila na papalayo si Bantay.
bumaba na rin ako.. tumakbo papalapit sa akin si Yassi.
"bata, akala ko pa naman hindi ka takot dun sa aso. bakit mo ba ako niligtas? kung di mo ginawa yun.. edi sana hindi ka nakagat."
ha? nakagat?
"hindi ako nakagat."
"eh ano yang sugat mo?" tanong niya sabay turo doon sa sugat ko sa paa.
"ay, nasugat yata ako sa pag-akyat doon sa puno."
tumango siya. "halika sa house namin.. gamutin natin yang sugat mo." sabi niya.
ngumiti ako tapos inalalayan niya naman ako papunta sa bahay nila.
nang makarating kami doon ay pinaupo niya ako sa upuan.. wow.. ang ganda ganda ng bahay nila.
"Dito ka lang bata, hahanapin ko lang si yaya." sabi niya tapos umalis.
nandito lang ako nililibot yung tingin ko.. ang ganda ganda talaga ng bahay nila.
"Sc----Who are you?"
tumingin ako dun sa boses ng lalaki.. ngumiti ako.
"Hi!" sabi ko sabay kaway. "Ako si L----Uhm.. Mara!"
actually, Mara Loureine ang pangalan ko.. kaso parang mahaba kung Loureine ang sasabihin ko.. kaya Mara nalang!
"There yaya, gamutin mo sugat niya!-----oh kuya, this is....uhh..." si Yassi yung nagsalita... hindi niya pa kasi alam yung name ko.
"Mara." sabi nung kuya niya tapos umakyat na.
ano ba yan, lahi yata sila ng mga suplado.
"Oh.. Hi Mara." nakangiting sabi nung Yassi.
ngayon ko lang siya nakitang ngumiti.. ang ganda pala niya eh.
lalo na pag nakangiti.
ginamot na nung yaya niya yung mga sugat ko tapos siya naman umupo sa tabi ko.
"He's my kuya. Ian Nathan yung name niya... but you can call him Nat----"
"Ian! mas maganda kung Ian nalang tawag ko sa kanya."
"Huh? Pero he used to be called Nathan kasi."
nagpout ako. "Mas cute kaya yung Ian."
nagkibit balikat si Yassi. "Okay."
"Uhh, Yassi----"
"Scarlett."
"Ha?"
"Call me Scarlett."
"Nyee? Ang haba haba naman nun. Yassi nalang. di mo ba pangalan yung Yassi?"
"It is. Yassi Scarlett is my name."
"Yun naman pala eh. Edi Yassi nalang."
tumawa siya. "fine."
ngumiti na rin ako.
"Yassi... pwede na ba tayong maging playmate? or friends?"
parang nilagay niya pa yung pointing finger niya sa ulo niya tapos nagpout at tumingin sa taas na para bang nag-iisip.
"SIGE NA NGA!"
sabi niya,
yehes! sa wakas, may friend na ako!
End of Flashback~
WTH? SI IAN NGA TO!
"Mara! Mara ikaw nga!"
sumama yung tingin ko sa kanya.
bakit parang masaya pa siyang makita ako? eh diba nung bata nga ako ayaw nila akong maging kaibigan? sila nung maldita niyang kapatid? Powe.
"Mar----"
"Loureine. Eva Loureine na ang pangalan ko.. pinatanggal na yung Mara." sabi ko saka tuluyang inayos yung gamit ko at umalis.
"Mara sandal---"
"LOUREINE! LOUREINE NGA DIBA?!"
yumuko siya. "Thank goodness you're alive."
parang biglang nagbasa at nag-ulap yung paningin ko.
hinawakan niya yung braso ko at tinignan ako.
pero itinulak ko siya.
galit ako sa kanya...dahil kung hindi dahil sa kanya..hindi ako mapupunta sa sitwasyong ito.
===
Andrea's POV
"Andrea?" // "ZACK?!"
HALUH. SIYA NGA SI ZACK!
niyakap ko siya.. namiss ko tong lalaking to!
"ZACHARYYYY!!!! KYAAAAAH!! IKAW NA BA YAN? WHOAAA! ANG GWAPO MOOO!" nanggigigil kong sabi habang nakayakap.
humiwalay ako ng yakap at tumingin sa kanya na parang gulat na gulat na nakatingin sa akin.
"Huy, Zack!" pukaw ko sa kanya.. nawawala yata sa wisyo eh.
"A----andrea?"
psh. nagulat din yata sa ganda ko! chos.
"oo!! Ako too! si Zoey!"
nakatitig lang siya sa akin.
"Andrea? ikaw ba talaga yan?"
kulit.
"OO NGAAA!! KYAAAH! NAMISS KITA!" sabi ko tapos yumakap sa kanya.
"ohmyg? who's that girl?"
"Ikr? the nerve!"
"i like her guts for hugging Zack just like that.. para silang magkakilala."
"Parang siya yung girl na nakita ko kaninang hila-hila ni Johnrey."
"like seriously? WHO IS SHE?"
napahiwalay ako sa yakap kay Zack dahil sa mga narinig ko.
grabe naman itong mga to.. malamang mapapayakap ako..kababata ko yata tong si Zachary!
sumimangot ako at tumingin kay Zack na parang hanggang ngayon ay nakakita ng multo.
"Zachary ano ba!" sabi ko. nakakainis eh, mukhang tanga.
pero maya maya ako naman yung niyakap niya ng mahigpit.
"goodness...YOU'RE ALIVE!"
----
Young them sa Multimedia! Ang cucute! ^.^
by the way, this is dedicated to you para pathank you ko na po for putting this story to your RL. :)