Chapter 9
Pinaharurot ko ang sasakyan patungo sa ospital kung nasaan naka admit si Anton. Nanlalamig ang mga kamay ko at may ga-butil na pawis na namumuo sa noo ko. Kinakabahan ako na hindi maintindihan. Paano nabaril si Anton eh hindi naman sila kasama? It was just me who went to see Jake. Naiwan sila sa bahay.
Inakyat ko agad ang hagdanan at nagpunta sa kung saan ang tinext ni Alessandra sa akin. Nang makarating ako sa ICU ay agad kong kinausap si Ales. "What happened?"
"We were ambushed that's what happened." Sagot nito. "Hindi ko na alam ang nangyari, Andy. One minute nagtatawanan lang kami, the next nakadapa na kami at nakikipagpalitan ng putok sa kung sinong mga nambabaril sa amin."
Ngayon na tinititingnan ko sila ng mabuti kita ko ang sugat at galos nila pero sa kabila nun ay wala namang malalang tama. "Ayos lang kayo?"
"Ayos lang kami, Andy. It's Anton we're worried about. Sa dibdib aiya tinamaan. Natatakot kami na baka sa may puso siya natamaan. He would die, and I don't want that. He's already family." Nagtagis ang bagang ni Ales at bahagyang nanubig ang mga mata.
"Stop," pigil niya sa iniisip nito, "We're not going to lose him. But I don't doubt na tao ni Franco ang may gawa nito."
"That fúcking old man! Dinadagdagan niya lang ang utang niya sa atin." Napatingin ako kay Carlo nang magsalita ito. Nagtatagis ang bagang nito at nakakuyom ang kamao.
Lumapit ako rito at hinawakan ito sa baba, "The more we need to find him upang maningil ng utang."
"Anong pangalan ang inilagay niyo sa pagfill up?"
"Rogellio Andalo"
"Make sure the police doesn't interfere. This is not their business."
"Okay," sagot ni Carlo. "Saan ka pupunta?" Tanong nito nang mapansing paalis ako
"May titingnan lang ako. Balitaan mo ako." Saka ako umalis.
Hindi sa hindi ako nagaalala kay Anton. Dahil talagang nababahala ako, pero hindi ko rin pwedeng hayaan ang sarili kong mag-antay at tumunganga. Masyado na akong kinakanti ni Franco. Isa pang pananakit niya sa pamilya ko ang ginawa niya.
Pagkarating ko sa bahay ay halos matigilan ako. Punong puno ng mga butas dala ng pakikipagpalitan ng baril nina Ales, Anton at Carlo sa mga tao ni Franco. Wasak ang screen door. Basag ang glass windows at may mga butas ang dingding dala ng bala.
Hinawakan ko ang mga butas sa dingding at napansing malalim ang tama nuon. Bigatin ang ginamit na baril. Isa lang ang ibig sabihin nuon, talagang papatayin silang tatlo.
May mga dugo rin sa sahig pero walang sasakyan o patay na katawan ng tao. Malaman nilinisan na ito ni Franco. Pagkapasok sa loob ng bahay ay halos lahat ng pigurin ay basag. May iilang litrato na nahulog mula sa pagkakakabit. Kinuha ko ang litrato namin nina Anton, Carlo, Ales at Cassy. May basag ito kaya't napatitig ako ng matagal sa litrato.
Naaalala ko kung kelan ito kinunan...
"Mommy!" Tili ng isang matinis na boses ni Cassy habang hinahagis siya sa taas ni Anton habang tumatawa. Napangiti naman ako dahil pulang-pula na si Cassy kakatawa.
Napagpasiyahan ng grupo na sa isang beach magcelebrate ng birthday ni Anton. Nagbabarbeque sina Ales at Carlo samantalang nagaayos ako ng maga pagkakainan namin sa cottage.
"Ay ano ba! Sige itutusok ko ito sa iyo!" Sigaw ni Ales nang kagatan na naman ni Carlo ang barbeque na hawak niya. Humalakhak lang si Carlo bago lumapit kina Anton at Cassy saka tinakas si Cassy mula kay Anton.
"Ninong Carlo! Take me away! Save me from-Daddy Anton!" Tili ng anak ko saka tumawa.
Napatingin sa akin si Ales at Carlo. Napangiti naman si Anton. Nawala ang ngiti ko saka ko iniwas ang tingin. I know, maghahanap at maghahanap ng father figure si Cassiopeia pero isa lang ang nasisiguro ko, hindi ko ipapakilalang tatay niya si Jake.
Nabalik ako sa ulirat nang may kamay na humawak sa bewang ko. Agad kong tinutukan ng baril ang taong iyon. Pero laking gulat ko nang makita kong si Jake iyon. May kakaibang kabog ang dibdib ko.
"What are you doing here?" Malamig na tanong ko.
Hindi niya pinansin ang tanong ko sa halip ay naglakad siya patungo sa isang litrato kung nasaan si Anton at Cassy magkasama. Nakasuot si Cassy ng 'Baby Girl' habang si Anton ay nakangiti habang karga karga siya. Ito yung panahong bagong taon at mga three months si Cassy. Sa paningin ng iba maiisip na si Anton ang tatay ni Cassy.
Kinuha niya ito at hinawakan ng mahigpit, "I should've been the one carrying her, Andy. I should be the one because I am the father." Aniya sa mahinang tinig.
"You lost that opportunity the moment you betrayed me." Sagot ko sa kanya.
Natawa naman siya ng mapait, "What do you know Andy? Do you know anything? Something? Do you even know who is the real enemy?" Tanong niya sa akin.
Natigilan ako at hindi sumagot. Lumapit siya sa akin at hinaplos ang pisngi ko, "No you don't. Wala kang alam. Because even after all these years of training you're still that scared shitless 18 year old girl I saw that night."
Tinulak ko siya, "No, Jake. You should know by now na hindi na ako yun. I grew up, Jake. You taught me to kill and you taught me to survive. What you see right now, is a braver version of that girl you saw. That girl isn't strong enough to face her fears Jake. I am strong. That girl is dead."
Tumawa siya ng mahina, sobrang hina halos di ko na dinig. Ang tawa niya ay tila di makapaniwala sa naririnig niya. It's like he's hearing complete and utter bùllshìt.
"Why, Andy? Are you strong enough? No, you're still not! Why?" Sigaw niya sa akin kaya bahagya akong napaatras. "Because you can't even fúckìng face Franco by yourself! I know your capacity, Andy! I know you! And this fear inside you is holding you back! Where is that woman who fights for her life? Where the fúck is she, Andy? Bring her back because she is the only one who can save our daughter!"
Hindi ako nakasagot sa sinabi niya. Hindi na ako takot. Wala na akong kinatatakutan. Hindi ba?
Tama si Jake, more than anyone in this world, si Jake ang nakakakilala ng mabuti sa akin. He was there with me on my three years of staying in B-inc. Siya ang naging trainor ko and all. He even knows me sèxuálly. Kilalang kilala niya na ako.
"Admit it, Andy! Just fùckìng admit it. You're still scared of Franco. Remember when Ronald died? You saw him Andy. You got him but you stopped and lost your focus on the fight with him. That was so close, Andy. So fùcking close! But you let him escape.
"Like what I've said, I know your capacity the reason why you're the queen is because you're merciless. You kill without second thought. Remember what you told me before? 'Wag kang magdalawang isip, yan ang papatay sa'yo'. You told me that, but you are doing exactly that right now." Lumapit ito sa akin at hinalikan ako sa labi. May kung ano sa tiyan ko nang gawin niya iyon. Gusto ko siyang itulak pero hindi ko magawa. Hindi ako makagalaw.
"Think about it, Andy." Aniya at hinalikan ako sa noo. Napamulagat ako. Ni minsan ay hindi niya ako hinalikan sa noo. Tinitigan ko lang siya pero siniguro kong wala akong emosyon sa mukha. "You know what to do." Pagpapatuloy niya saka lumabas ng bahay.
Saglit lang ako nakatunganga bago ko nakita ang sarili kong nakaharap na sa computer ko. Yung ginagamit ko noon kapag may tinatrack ako sa B-inc. Binuksan ko ang hidden camera na nasa labas. Matagal ko nang hindi naalala na may nilagay ako rito noon. Napamura ako nang makitang tatlo sa mga camera ay natamaan ng bala samantalang ang isa ay nasa kwarto namin ni Cassy at nakaoff. Napangisi ako ng maalala kong mayroon akong nilagay sa may lalagyan ng mail sa gate. Pagkaon ko ay nakita ko agad ang sasakyan. Itim na van at tatlong silver na kotse. Walang plate number ang van pero ang tatlong kotse meron. Kaya agad ko itong sinulat.
Pinanuod ko ang video at pinagpiprint screen ang litrato ng mga kotse at nung ibang tauhan na kita ang mukha. Hindi kita lahat ng nangyari pero kita ang pagbabarilan. Pati na rin ang pag-alis at ang pagbalik ng mga tauhan ni Franco upamg linisin ang mga bakas. Pinagbabaril nila ng sadya ang mga dingding alam siguro nila na may hidden camera.
Nang makuha ko na ang kailangan ko ay saglit ako napatitig sa kawalan. Kung hindi ako sinampal ng katotohanan ni Jake, malamang nakatunganga parin ako at puro banta.
I don't want to admit pero alam kong malaki ang tinulong ni Jake. I still don't trust him as an ally but I trust his judgement as a person. If that even makes sense.
All I have to do right now is pull some fùcking strings.
---------------------
Okay this is so weird, so I dreamt of myself getting shot two inches near the heart. The exact place where Anton was shot. So because of that here's an update.
I'm so so sorry kung ang bagal ng updates. Ewan ko ba sa sobrang busy ko talaga medyo nawawala na sa utak ko ang stories. Pero habang hindi ako makaisip ng updates, medyo inayos ko ang daloy ng Andromeda 2 at napansin ko na medyo mas maiksi siya kesa sa one. (Oo maiksi pa doon) pinagiisipan ko pa kung 15 or 20 chapters lang tapos season 3 na agad.
Oh well wag na masyado yun isipin. Don't forget your comments! Gusto ko malaman ano ang saloobin niyo sa chapter na ito.
P.S. Hindi ko masisiguro na balik na ulit ang sunod-sunod na updates.