"H-hanzen. Gising na. Huy!! Nandito na tayo sa bahay." Kanina ko pa tinatapik yung pisngi niya pero ang himbing pa din ng tulog. Ano kaya kung bumusina ako ng sunod sunod? Para magising to? Ngayon lang to nagtulog mantika. Napatingin ako kay Mang Edgar na nakatayo sa labas ng kotse na naghihintay ng utos ko. Pagtingin ko sa direksyon ni Hanzen, namamalikmata lang ba ko na parang biglang pumikit yung mata niya at poker face nanaman dahil tulog? Or parang hindi naman, baka imagination ko lang yun.
Nilapit ko yung mukha ko sa mukha niya. Mahimbing naman ang tulog niya. Sinubukan ko ulit siyang tapikin sa pisngi, pero tulog pa din. Kaya iga-grab ko na tong pagkakataon na magkalapit ang mukha namin. Nararamdaman ko ang paghinga niya sa mukha ko.
Mas inilapit ko pa ang mukha ko sa kanya. Napatitig ako sa labi niya. Mapula na manipis. Perfect. Hinalikan ko siya sa labi. Dampi at sandali lang. Nung ilalayo ko na yung mukha ko. Nagulat ako ng bigla niyang hawakan ang batok ko at hinalikan. Gulat na gulat ako. Nanlalaki ang mga mata ko. Siya naman nakapikit lang. Nagulat pa ko ng ginalaw niya yung labi niya. Hindi lang magkalapat ang mga labi namin. Nilalaliman niya ang halik. Hindi ko alam ang gagawin ko... magpapadala ba ako? or itutulak ko siya.
Kinuha niya ang kamay ko at dinala yun sa dibdib niya, nararamdaman ko ang lakas ng tibok ng puso niya. Dahil miss na miss ko na siya... ang halik niya, ang pagmamahal niya, ang presensiya niya. Sumunod na lang ako sa sinasabi ng puso niya... gumanti ako ng halik. Bahala na kung ano ang mangyayari. Kung masaktan... eh di go! Basta ang alam ko lang sa ngayon... kung sino man ang hahadlang samin... hindi na ko tatakbo at magtatago lang. Dahil lalaban ako... ipaglalaban ko siya... ang pagmamahalan namin.
Nalalasahan ko ang alak na ininom niya. Mas lumalalim ang halik niya... gumaganti lang ako. Kung anu ang ibinibigay niya, sinusuklian ko. Yung kamay ko kanina na nakahawak sa may dibdib niya, ngayon nasa may batok na niya. Medyo iniayos niya ko ng upo, dahil nakatagilid ako, at baka nagrereklamo na ang anak ko dahil nakapilipit siya.
Naramdaman ko na nabasa ang pisngi ko, sa hindi malaman na dahilan. Hindi naman ako umiyak. Nang nagmulat ako ng mata. Nakita ko na may luha sa mga pisngi ni Hanzen... nakatingin siya sakin. Huminto ako sa pag halik at medyo umatras. Baka kasi panaginip lang to or baka imagination ko lang. Nagkatitigan kami... puno ng lungkot ang mga mata niya... bakit? May mali ba sa mga halik ko?
"W-why are you looking at me... like that? Why are you... crying?" Sa halip na sagutin ako ni Hanzen, niyakap lang niya ko. Mas narinig ko siyang humikbi. Nasasaktan ako pag umiiyak ako... pero mas doble ang sakit pag siya na umiiyak.
"Don't you dare leave me again, Ciara. Kahit magtago ka pa kung saan saan... hahanapin kita. Siguro nga hindi kita nahanap ngayon... but please, wag mo na ulit subukan magtago. Hindi ko na kaya, Ciara. Ayoko ng mawala ka sakin. Sorry kung nasaktan kita. Just let me explain..."
"Hanzen... wala na sakin yun. Nakapag move on na ko." Napagtigil si Hanzen sa pag hikbi. Dahan dahan niyang kinalas ang pagkakayakap niya sakin.
"M-move on?"
"Yes. Move on. Yun ang kailangan natin, ang mag move on."
"Ciara... why? Why do we have to move on? Hindi! Hindi ko kayang mag move on."
"We have to--"
"No! Hindi ako papayag. Ayoko mag move on." Bakit ba ayaw niya? Eh yun naman ang makakabuti para sa lahat. "Ngayon pang mag kaka-baby na tayo? Sa tingin mo mag kakayanin ko pang mag move on?"
"Teka nga! Ang gulo gulo mo namang kausap."
"Ikaw ang magulo kausap!!"
"BAHALA KA NGA DIYAN!!!" Ang labo labo niya. Ayoko makipag usap sa nakainom. Bumaba ako ng kotse at pabalyang sinarado ang pinto. Nakita ko si Mang Edgar na humikab. "Sige na ho Mang Edgar, pwede na ho kayong magpahinga! Kaya na ho ng kolokoy na yun ang sarili niya. Paki double check na lang po ng mga gate." Narinig ko ang pagbukas at pagsara ng kotse. Nilingon ko si Hanzen at inirapan siya. Nakakainis kasi. Bahala siya!! Nag dirediretso ako papasok sa bahay!
"Ciara, wait!!" Hindi ko na lang pinansin ang pagtawag niya. Nakakainis eh. Ang labo kausap. Kung gusto niyang wag mag move on... eh di alalahanin niya ng alalahanin ang nakaraan. Pakabaon siya sa espirito ni Xienna.
"Aaaaaaaaaaaahhhhh!!!!! HANZEN! ANO BA!! IBABA MO KO!! PAG AKO DI MO BINABA, PALALAYASIN KITA SA BAHAY KO!!" Hindi ko alam kung paano niya ko nabuhat.
"Sssssh! Wag kang maingay! Magigising si Mameng..." Nagulat ako sa sinabi niya. Kilala niya si Mameng Aida??
"Kilala mo si Mameng Aida??" Nagsimula na siyang maglakad papunta sa hagdan namin.
"Pag hindi ka tumahimik, gagahasain kita dito mismo."
"Buntis ako na ko no!!" Nakita ko siyang ngumiti at kinagat niya ang ibabang labi niya.
"Pwede pa naman yun eh! Mag iingat naman ako. Hindi pa ganon kalaki ang baby natin. Kaya hindi pa tayo mahihirapan." Tinapik ko ang pisngi niya. Lokong to.
"Manyakis ka!!" Narinig ko na lang siyang tumawa ng mahina.
"Nandito na tayo." Nagulat ako sa sinabi niya. Bakit ba ang hilig niyang manggulat? Paano niya nalaman na eto ang kwarto ko?? Dahan dahan niya kong inilapag sa kama ko, tinanggal niyang ang suot kong sandals. Iba yung kiliting naramdaman ko. Dafuqq! Ako ata ang manyakis. "Hindi ka na dapat nagsusuot ng high heels. Paano kung matapilok ka? Dalawa na kayong masasaktan. Tignan mo nga yang itsura mo. Hindi ka ba nilalamig? Ano na lang ang sasabihin ng magiging anak natin. Isa pa..." Napayuko si Hanzen. "S-sino ba yung lalaki kaninang bigla na lang pumasok sa c.r? Kaya ba gusto mong mag move on... dahil sa kanya?" Na-gets ko na kung bakit hindi kami magkaintindihan. Kuhang kuha ko na. Okay, medyo kasalanan ko. Medyo malabo din akong kausap. Sinenyasan ko siya na maupo sa tabi ko, ako naman, sumandal sa may headboard. Ginaya lang niya ko.
"Gusto kong mag move on, kasi... gusto kong kalimutan lahat ng nangyari. Gusto kong magsimula ng bagong buhay, bagong memories... k-kasama ka. Napapagod na kasi akong umiyak gabi gabi. Nakakapagod pagsisihan na hindi ko man lang pinakinggan yung side mo. Kung bakit nangyari yun. Kung bakit nagkaganon." Humarap sakin si Hanzen na nakayuko at hinawakan niya ang kamay ko.
"Hindi ko kayang gawin sa'yo kung ano man ang mga tumatakbo sa isip mo dati at ngayon. Lahat ng sinabi ko sa'yo totoo. Hindi ko man agad nasabi, pero pinaparamdam ko naman sa'yo. Mahal na mahal kita Ciara... let's start anew."
"Basta wag mo na kaming papaiyakin ni baby ha?"
Nakangiting umiling si Hanzen. Hinaplos niya ang pisngi ko. "Hinding hindi na!"
"Promise??" Gusto kong makasiguro. Baka naman mamaya hanggang sabi lang siya. Baka naman mamaya paiyakin na agad niya ko. Inilapit niya ang mukha niya sa mukha ko. Hmp! Gaya gaya!
Ngumiti siya at hinalikan ang likod ng palad ko. "Promise." Hinalikan niya ko sa may noo."P." Sunod naman sa left cheek ko. "R." Then sa right cheek. "O." Lumapat ang labi niya sa chin ko. "M." Sunod niyang hinalikan ang tungki ng ilong ko. "I." Bumaba ang mukha niya hanggang sa tumapat sa may tiyan ko. Hinalikan niya din yun. "S." Binalik niya ang level ng mukha niya sa mukha ko, kaya magkatapat ulit kami. Dahan dahan niyang dinampian ng halik ang labi ko. "E." Inulit ulit niya ang pag halik. "E." Hinalikan ulit niya ko. "E." Napangiti na lang ako sa kapilyuhan niya. Talagang hindi niya tatapusin ang letter 'E'?
"Inaakit mo ba ko??" Tanong ko sa kanya na nakataas ang kilay.
"Hindi pa kita inaakit, Ciara." Shett!!! Hindi pa niya ko inaakit? Pero bakit ganyan ang boses niya? Bakit ang husky... what's with the bedroom voice? Damn!!! "Hindi pa ko nagsisimulang akitin ka."
"Hindi mo ako maaakit!! Dahil hindi ako magpapaakit sa'yo." Hinalikan niya ang balikat ko. Dahilan para mapaigtad ako.
"Talaga?" Patuloy lang yung paggapang ng labi niya sa balikat ko hanggang sa may neck ko.
"Oh~~o." Shett! Parang ungol yun. "OO! H-hindi ako m-magpapaakit sa'yo." Napapikit ako para labanan ang dapat labanan.
"Naaakit ka na ba?" Napamulat ako ng mata at nakita ko ang nakangising mukha ni Hanzen. Shett! Hinampas ko siya ng unan pero mahina lang dahil wala akong lakas. Tumayo ako dahil gusto kong mag shower!! Dafuqq! Mapalitan nga yung aircon ko bukas. Mahina ang lamig eh! Naiinitan tuloy ako. Waaaaaaa!!! Eto nanaman ang hormones ko. Bago ako tuluyang makapasok ng c.r narinig ko ang tawa ni Hanzen. Imbyerna!!! If i know, sumasakit na ang puson niya. Bahala siya sa buhay niya. Nagpapakipot lang naman ako eh! Pwede naman niya kong pwersahin. Sandali lang naman ako magpapakipot at pagkatapos. Sasabihin ko sa kanya na... "Give it to me!!!" Madali akong kausap. Hmp!!!
(c) Eilramisu
MWAHAHAHAHA!! AFTER 298738721 YEARS, NATAPOS KO DIN TONG CHAPTER NA TO. HAHAHA, NAUNAHAN KASI NG PAGLALARO EH. MARAMING MARAMI PONG SALAMAT SA INYONG LAHAT DAHIL HANGGANG CHAPTER 40, NANDITO PA RIN KAYO, NAGBABASA NG 'HBs' SANA WAG KAYONG MAGSAWA MAG ABANG NG NEXT UPDATE =))
NGA PALA, SINO PWEDENG GUMAWA NG COVER?? PLEASEEEEEEE.
MESSAGE ME... SO THAT I CAN SEND YOU THE DETAILS. PLEASE GUYS!! KAILANGAN KO KASI EH. MWAHAHAHA. PRETTY PLEASE?? PAG BIGYAN NIYO NA KO. HIHIHI ="))
I LOVE YOU GALS AND GUYS!! ♥♥♥