KIZDAN UZAK DUR!
Alarmın çalmasıyla güneşin pencereden odamı huzur ışığıyla aydınlattığı bir sabaha daha gözlerimi açtım. Yataktan istemeyerek kalkarak banyoya girdim.
Aslında okulu özlediğimi sanıyordum. Ama bir yıl boyunca okula gitmediğim zaman boyunca her şey daha güzeldi sanki. Orada da sabah erkenden kalkıyorduk ama en azından gözlerin kapalı bir yere gitmene gerek kalmıyordu. Sabah sayımını verdikten sonra uykumu alana kadar uyuyordum. Şimdi sabah kalk,okula git, canını sıkanlarla uğraş.
Güzel bir duş aldıktan sonra her sabah olduğu gibi tekrar aynanın karşısına geçtim. Bir an önce kendime çeki düzen vermem lazım. Vücudum bitkin haldeydi, Güneş dün vücudumun harika olduğunu defalarca söylese de ben memnun değildim. Bir an önce başlamam lazım.
Havluyu vücuduma sararak dolaptan mavi kareli gömlek ve siyah bir kot çıkarttım. Tekrar banyoya geçip üzerime giydim.
Her zaman hızlıca indiğim merdivenleri bu sefer yavaş yavaş iniyordum. Çünkü dün gece babamı gördüm ve konuşmasını yaptı. Artık bir süre rahatım.
Bir süre.
Aşağıya doğru inerken burnuma güzel kokular geldi. Bu sabah çok farklı uyandım ilk defa kahvaltı kokusu burnuma güzel geliyordu.
"Seda hanım neler hazırladınız bakalım"
"Günaydın Aslan bey, mıhlama yaptım"
Bir tadına bakalım değil mi? Annem ve babam inmeden biraz kokusu burnuma güzel gelen şeyin tadına bakmalıydım.
"Çok güzel olmuş Seda hanım"
Gülümseyerek enerji saçar gibi karşılık verdi Seda hanım. Sabah sabah gülümseyen suratlarla karşılaşmak çok iyi geliyor. Bir bana değil herkese böyle olmalıdır herhalde?
Ufak bir şeyler atıştırdıktan sonra kapıya doğru yönelip ayakkabımı giydim ve dışarıya çıktım. Elimi cebime koyarak ıslık çala çala arabaya doğru ilerledim.
Arabaya biner binmez enerjik bir şarkı açıp sesini yükselttim. İçimden bir ses bugün çok güzel geçecek diyordu.
Okula doğru gidiyordum, kırmızı ışık durmamı istemişti benden.
Işıklarda beklerken sağ taraftan Ufaklığın yürüdüğünü gördüm. Neden otobüsle veya arabayla gitmiyordu ki? Yeşil ışık yandığında biraz ileride arabayı sağa çekerek arabadan indim ve sağ taraftaki kapıya yaslanarak elimi cebime koydum ve ıslık çalmaya evde olduğu gibi devam ettim.
Zişan yanıma yaklaşırken önüne bakmadan yürüyordu. Bende önüne geçtim ve yürürken bana çarptı.
"Dikkat etsene manyak!"
"Bence sen dikkat etmelisin ufaklık, hem sakar hem cesur. Çok dikkat etmelisin" yüzüme güzel gülümseme denilen şeyi yerleştirdiğimde, yüzümü güldüren kıza bakıp kendimi frenlenledim. Ne oluyoruz lan?
Yüzünü kaldırıp bana baktığında şaşırmış bir yüz siması ile karşımda duruyordu.
"Okula gidiyor olmalısın, senin gibi sakar bir kız yürüyerek okula anca bir günde varır. Hadi atla arabaya"
"Sağ ol teşekkür ederim, kalsın"
"Ben sana olumsuz bir seçenek sunmadım? Atla arabaya"
"Siz kendinizi ne sanıyorsunuz ya?"
Siz?
"Bak ben Aslan, beni kimseyle karıştırma. Kimsenin yerine de koyma. Sadece bin sus konuşma okula gidelim hadi itiraz istemiyorum"
Arabaya bindiğimde Zişan dışarıda tereddütlü şekilde bakıyordu. Sen cesur bir kızsın bu ne tereddüt?
"Bin artık yoksa ikimizde derse geç kalacağız ve iyi bir şey değil bu"
En son söylediğim cümle biraz rahatlamasına yol açmıştı ki kapıyı açıp arabaya bindiğinde "Sadece derse geç kalmamak için, bu bir daha olmayacak" sahte bir gülümseme ile karşılık verip arabayı çalıştırdım.
Hiç konuşmuyordu. Kafasını sağa sola çevirmeden sadece yola bakıyordu. Böyle bir kız nasıl kendini Koray'a açmış ve onun sevgilisi olmuş?
Okulun bir sokak gerisinde Zişan durmamı söyledi ve indi. Belli ki Koray'ın kulağına gitmesini istemiyordu.
Gitse ne olur ki!
Arabayı park edip kötü melek cafeye girmeden okula doğru yürüdüm. Zaten geç kalmıştım. En azından şimdi hocalar bir şey demezdi. Okula girip sayısal on bir sınıfına doğru ilerledim.
Kapıyı açıp sınıfa girdim, ders Geometri ve okuldaki en nefret ettiğim hoca dersimize giriyor.
"Hem derse 10 dakika geç kalıyorsun, hemde kapıyı çalmadan derse giriyorsun? Bu ne saygısızlık?"
"Uyuya kalmışım hoca, en arka sıraya geçip yine uyuyacağım. Dersine devam edebilirsin"
"Çık dışarı terbiyesiz!"
"Derse geldim ve sen çıkmamı istiyorsun. Senin sorunun. Dersine bak hoca çıkıyorum"
Biliyordum böyle bir şey olacağını hepsi ufaklık yüzünden. O olmasa da böyle şeylerle karşılaşıyordum zaten derse girmeye pek hevesli değildim ama birilerinden laf duymayı kaldıramıyorum. Laf söylememeleri için ellerine bir hatamı vermek istemiyordum.
Sağ ol ufaklık. Sağ ol
Binadan çıkıp bahçeye geçtim. Bizim genelde oturduğumuz çardağa geçip ilk dersin bitmesini bekleyecektim.
******
Ilk ders bittiğinde molaya çıkan insanları izledim. Aralarından bir şey dikkatimi çekti.
Bana doğru hızlı adımlarla gelen Koray.
Günüm enerjik geçecek diye düşünüyordum. "Ne yaptığını sanıyorsun lan sen?"
"Bir sakin gel koçum. Sıkıntın neyse dışarıda halledelim"
Çardaktan kalkıp okulun dışına doğru ilerledim. Kapıdan çıktıktan sonra duvara yaslanıp Koray'ın kapıdan çıkışını izledim.
Başlıyoruz.
"Sıkıntını söyle bakalım şimdi"
"Kızdan uzak duracaksın!"
Kızdan? Zişan'dan bahsediyor olmalı.
"Kıza sahip çık bende uzak durayım, oradan buradan ben topluyorum kızı"
"Aslan bu ilk ve son uyarımdır. Eğer uzak durmazsan hiç görmediğin şeylere şahit olacaksın"
"Hadi işine bak. Boş laflar için mi geldin yanıma Koray?"
Bir süre sessiz kaldıktan sonra parmağını 'Sen görürsün' der gibi sallayarak uzaklaştı. Hem benim kızla uğraştığım nereden çıkmıştı? Bir kere başını beladan kurtardım, bir kere derse geç kalmasın diye okula bıraktım. Kızla uğraştığım falan yoktu. Ama bunu söylemeye de niyetim yoktu.
Ne yapabiliyor görelim bakalım.
Okula girip çardağa tekrar yöneldim, İlhan, Ihsan ve Gizem oradaydı.
"Aslan, Koray ile dışarı çıkmışın ne oldu??" İlhan geldiğim gibi konuşmaya başladı.
"Konuşulacak kadar önemli bir şey yok, havladı gitti" gerçekten de böyle oldu. Okulda bana doğru öyle bir gelişi vardı ki, ben kesin kavga edeceğiz hocalara maskara olmayalım diye dışarı çıkalım demiştim.
Koray sadece havlamaktan başka bir şey yapmadı.
"Aslan şu çocuktan uzak dur uzak!" Gizem düşünceli tavırlarıyla bana doğru döndü. "Lütfen Aslan uzak dur"
"Şşş uzak durması gereken birisi varsa o da Koray. Suratını asma Gizem!"
Cevap vermeye fırsatı kalmadan zil çaldı. Mola bitmişti derse girme vakti.
"Haydi gençler derse, zaten ilk derse geç kaldım laf söylediler 2. Si olmasın"
Gizem kendi sınıfına giderken, İlhan ve Ihsan arkamdan beni takip ediyorlardı. Okulu pek fazla önemsemiyordum. Bana göre bir yer değil, bana kalsa hiç derse girmem sadece zaman geçirmek için gelirdim ama okulu bitirmem lazım, buna ihtiyacım var.
Arkadaşlar yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen, düşünceleriniz önemli. Yazar Aslan, okur SİZLERSİNİZ.
Teşekkür ederim.