Naira
Episode 3 - WATCHERS
Binuksan ko ang double door namin at ibinaba ko ang bag ko sa sofa namin. Isang magarbong portrait naming tatlo nina Dad at Mommy ang bumungad sa akin sa pinakasentro ng grand staircase namin. Kuha ito noong 18th birthday ko. Ito rin yung araw kung kelan ko nalaman kung anong klaseng kundisyon ang meron ako. Napatungo na lang ako sa paanan ko.
"Ira? Ikaw na yan?" narinig ko ang pagtawag sa akin ni Mommy galing sa kitchen namin.
"Opo!" sigaw ko naman pabalik.
"Nandito kami ng Daddy mo sa kitchen!" tugon naman niya sa akin.
Mabilis naman akong nagtungo sa kitchen namin para batiin silang dalawa.
Nakita kong nasa harapan ng oven namin si Mommy at chinecheck yung binebake niya. Samantalang nasa counter naman si Daddy habang nagbabasa ng libro.
Una kong nilapitan si Daddy since may ginagawa pa si Mommy.
"Good afternoon Dad." Bati ko sa kanya saka ko siya hinalikan sa pisngi niya.
"Good afternoon anak." Bati niya naman sa akin saka ako hinalikan sa buhok ko.
Pumunta naman ako sa nakatalikod na si Mommy at niyakap siya.
"Hi Mom." Naramdaman ko naman ang mahina niyang paghagikgik.
"Hi anak." Masigla niyang bati sa akin saka naman niya ko hinalikan sa pisngi ko.
Napangiti naman ako sa kanya habang tinititigan ko siya sa mga mata niya. Oo. Tama. Si Mommy at Daddy lang ang kaya kong tingnan sa mga mata ng walang pangamba.
Humiwalay naman ako sa kanya saka nagpaalam na aakyat muna para makapagbihis ako.
"Bumalik ka agad anak ha? Tikman mo yung cheesecake na binake ko." Nakangiting paalala sa kin ni Mommy .
"Yes Mum." Sagot ko naman. Tiningnan ko si Dad na nakangiti sa akin saka na ko umakyat.
Pagkatapos kong magbihis ay bumaba agad ako dahil alam kong kukulitin ako ni Mommy kapag nagtagal pa ako ng kaunti.
Nakita kong nasa gazebo na sa malapit sa pool namin si Dad at Mum pagkababa ko. Dumiretso naman ako doon.
Pinagmasdan ko silang dalawa habang magkahawak kamay na nagbabasa ng libro.
For 22 years of my life kahit isa KAHIT ISA wala pang nakakalapit sa aking lalaki. May mga nagtangka pero palagi akong umiiwas dahil alam kong sakit lang ang maihahatid sa akin ng pagmamahal. I'm happy and contented by just looking at my parents. Sila lang, ok na ako. Wala na akong mahihiling pa.
"Ira, why are you standing there? Come here!" aya sa akin ni Mommy.
Agad naman akong lumapit sa kanila. Iminuwestra sa akin ni Mommy ang gitna nila ni Dad kaya doon ako pumwesto.
Parehas naman nila akong niyakap nang patagilid.
"How's the first day of sem?" tanong sa akin ni Dad.
"Fine." Maikli kong tugon saka ako sumubo ng cheesecake na binake ni Mommy.
"Hmmm?" parang hindi kumbinsidong tugon ni Daddy.
"Look at me Ira." Utos niya sa akin.
Napahugot naman ako ng malalim na hininga.
"That's cheating Dad!" reklamo ko naman agad sa kanya.
Natawa naman siya sa reaksyon ko.
"What? Wala pa kong ginagawa." Natatawa niyang wika.
Umirap naman ako sa ere.
"Now look at me." Seryoso niyang utos sa akin.
I have no choice then but to look straight into his eyes.
"It's not fine." He said as-a-matter-of-fact.
"Tell us about it." Nag-aalala namang sabi sa akin ni Mommy.
Humugot ako ng malalim na hininga bago mapagpasyahang ikwento sa kanila yung nangyari kanina sa school.
"Do you want to transfer to another school?" worried na tanong sa akin ni Mommy pagkatapos ko ikwento sa kanya yung dalawang episodes na nakita ko.
Kapag hindi sinasadyang natititigan ko kasi ang mga mata ng isang tao, gustuhin ko man o hindi, makikita ko kung paano matatapos ang buhay niya sa mundong ito. At kapag nakita ko na yun, we refer it as episodes.
Umiling naman ako kay Mommy.
"There's no need Mommy. Nabalaan ko na rin naman sila." Wika ko na lang.
"Are you sure you're fine with it?" tanong ulit sa akin ni Dad.
Tinitigan ko naman siya sa mga mata niya. Napailing naman siya sa akin.
"Hindi mo naman kailangang pilitin yung sarili mo Ira kung hindi mo kaya." Nag-aalala na ring payo sa akin ni Daddy.
Just like me, my parents can also see beyond our eyes. They can also see one's soul but in a different light.
My Daddy is a Lēogan. Meaning he can see if someone's lying in front of him just by merely looking at their eyes.
Moreover, my Mom is a Cupid. She can see if two persons were meant to be by just looking at their eyes
And as for me.. I'm a reaper.. I can see someone's death by just a simple glance on their eyes. That's why I'm keeping my eye glued on the floor.
We call ourselves WATCHERS. Since pagkabata ko nakakakita na ko ng mga kakaibang bagay tuwing tumitingin ako sa mata ng mga kalaro ko. But it just get cleared when I celebrated my 18th birthday. I saw how my own Yaya would die. I saw her lying on a bed hospital while holding my hands tightly. And true enough, after 6 months, she died from breast cancer. Matagal na pala niyang itinatago sa akin yung sakit niya. Though my parents knew it, wala na rin silang nagawa dahil kumalat na yung cancer sa katawan niya.
I was both devastated and broken that time. Hindi ko matanggap na ako pa yung unang taong nakaalam na malapit ng mamatay ang taong itinuring kong pangalawa ko ng ina. Simula nun, naging ganito na ko. Tahimik. Laging nakayuko. Ayaw makisalamuha sa ibang tao. Natatakot akong makita kung paano sila babawian ng buhay.
I even saw the worst. And it gives me nightmare all the time.
Niyakap naman ako ng mahigpit ni Mommy.
Alam kong naaawa sila sa akin. Pero wala silang magawa. Ito yung tadhana ko. Nakasulat na ito bago pa lang ako ipanganak. That's why there's no point on fighting it back, might as well I just need to accept it.
"There's a ball this coming Sunday Ira. I want you to come with us. I think it's time for you to get introduced to everyone." Pahayag ni Daddy.
Napalingon naman ako sa kanya. Naguguluhan.
"There's like us out there Ira. We're not alone in this kind of world."