CHAPTER 36.
Anton flooded me with texts and calls pero wala akong gana makipagusap. Nawalan ako ng gana sa lahat. Parang gusto ko na nga makipag break eh. If that what it takes for me to be peaceful.
May pasok ngayon. Lunch na ako papasok para naman may maabutan pa ako at para makapag training din. Wala na akong kawala. Tinototoo na ni Kuya ang pag tira namin sa Dubai. Si ate Olive ay naghahanap na ng buyer nitong bahay namin.
Pumasok ako at agad akong kinamusta ng mg bangaw 'kong kaibigan. They even asked if i brought a sand from Palawan. What the hell? Mga baliw talaga.
"Hindi mo man lang ba hahanapin boyfriend mo?" Segway ni Sasha.
"Actually gusto ko na makipabreak." Pag-amin 'ko. Nagsisi ako bigla. Sana pala hindi nalang naging kami ni Anton. Kasi mas mabuti ang mga nangyayari nung bestfriends lang kami.
"ANO?" Sabay sabay na angal nila. Umiling lang ako.
I don't even know where he is. Wala din si Coleen sa classroom so maybe they're together. Kanina pa ako tinetext ni Anton pero wala talaga ako sa mood kausapin siya.
Nang maguwian ay masayang dumating si Coleen sa training namin. Hindi ko siya pinansin at kumuha ako ng sarili 'kong mat.
"Hi Via! Musta?" Pagbati niya ngunit nagbingi-bingihan ako. Plastic! Sunugin kita d'yan, eh!
"Olivia," napalingon ako sa seryosong tumawag ng pangalan 'ko. It's him.
Hinila niya ang braso 'ko palabas sa gymnasium. Dumiretso kami sa locker room. Umalis lahat ng babae 'don and he locked the door.
"Nasasaktan ako! Ano ba!" Marahas 'kong inalis ang kamay niya.
"Kahapon pa ako ng text ng text at tawag ng tawag. Bakit ni hindi ka man lang narereply o sumasagot?" Mariin na tanong niya. "Nagalala ako sa'yo!"
Namiss ko ang boyfriend 'ko. Why do I have this sudden change of mood? Kanina lang gusto ko na makipagbreak pero ngayon gusto ko na siyang sunggaban dahil sa pagka-miss ko sakanya.
"I miss you, baby." Ngumiti ako at niyakap siya. He sighed at niyakap niya din ako pabalik. I felt his soft lips touched my head.
"I miss you din sobra, Via." Hinarap niya ako. "Bakit di mo ako pinapansin?"
"Wala akong load. Walang paload-an 'dun sa Palawan." I lied.
Matagal niya akong tinitigan. Ayoko ng idamay si Anton sa kung ano mang family problem ang problema 'ko ngayon. Litong lito ako at hindi matanggal sa isip 'ko yung mga rebelasyon na gusto nila ako itago. Na hindi daw ako ibabalik kung kanino man. At na hindi daw nila ako kadugo.
"May problema ka ba?" He asked. Umiling ako at ngumiti. "Ano?"
"Wala—"
"Halos 10 years na tayong ganito, ngayon ka pa ba magsisinungaling sa akin?"
I sighed, "Namiss lang talaga kita, Anton. Malapit na ang monthsary natin."
Sinandal niya ako sa dingding at marahan na hinalikan. I kissed him back freely. I missed his lips. I missed his body. I missed his shaft thrusting inside of me.
"Punta tayo sa bahay niyo," I requested. Tumigil siya sa paghalik at nagpigil ng tawa.
"Now? Sakto wala sila Mama." He interwined our hands together at hinalikan ang tungki ng ilong 'ko.
Tumango ako, "Tara."
Nagmadali akong kunin lahat ng gamit 'ko sa locker. I didn't bother to change my clothes dahil matatanggal din naman ito later.
-
Pagtapos ay kumopya ako ng notes. Malapit na ang exams namin kaya kailangan kong humabol. Tinuruan din ako ni Anton sa math at Thank God ay may pumapapasok pa sa isip 'ko.
Pinagluto niya ako ng dinner at nagfoodtrip kami sa kwarto niya hanggang sa mag alas otso.
From: Mommy
Anak, wag ka na muna umuwi dito tonight. Dyan ka muna kila Anton.
Napatitig ako sa text ni Mommy. I was about to text her na dito ako matutulog kina Anton pero mukhang naunahan niya na ako. First time ni Mommy magtext sa akin ng ganito, ah.
Hindi ko pa naaamin kay Anton na aalis kami ng bansa within this month. Malakas si Kuya sa embassy kaya for sure ay kahit siya ang magasikaso at hindi ako, ma-approve parin ang visa namin AT aalis kami agad ng bansa. That's for sure.
"By.. May aaminin ako." I sighed.
"Kinakabahan naman ako.. Ano yun?" Humawak pa siya sa dibdib niya.
Matagal 'kong tinitigan si Anton. Kakayanin ko ba na magkahiwalay kami? Kakayanin ko ba na hindi siya makita araw araw? Kakayanin ko ba na wala siya sa tabi 'ko?
"Sa Dubai na kami titira." Diretsang sabi 'ko.
Hindi natanggal ang titig niya sa akin na para bang lahat ng sinasabi 'ko ay pawang pagbibiro. Nakikita ko ang onti-onting luha na nagbabadya sa gilid ng mga mata niya.
"T-totoo ba 'yan?"
I bit my lip hard. Bumibigat na ang mga talukap ko at alam kong any minute ay hahagulgol na ako, "Oo, by. Totoo. Inaayos na ni Kuya ang lahat ng kailangan namin."
Nang sabihin 'ko iyon ay nag break down siya at niyakap ako ng mahigpit. Tumulo nadin ang luha 'ko at ginantihan siya ng yakap. Ang hirap. Naninikip ang dibdib ko kahit iniisip ko palang na magkakahiwalay kami.
Parang hindi ko kakayanin.
"Olivia please.. 'Wag mo akong iwan... Nagmamakaawa ako please. 'Wag kang sumama." Lumuhod siya sa harap 'ko.
Umiling-iling ako, "Anton hindi naman tayo magbe-break. Tayo pa din naman. Magkalayo nga lang." Pinatayo ko siya pero ayaw niya.
Parang tinusok ng maraming karayom ang puso 'ko upon seeing him cry. Ang hirap pala talaga ihandle kapag yung taong mahal na mahal mo na yung nasasaktan. Pakiramdam ko durog din ako.
"If I had to impregnate you again, I would! Wala na bang ibang paraan para hindi ka umalis?" Halos magmaka-awa na siya sa akin.
Umiling ako, "Hindi ko alam.."
Napapikit siya ng mariin at niyakap ako ng mahigpit.
"Wala ka bang naiisip para mapigil natin 'to?" I asked.
Matagal siyang natahimik. Ako din ay napapaisip. Kung mabubuntis ba ako ulit ay aalis padin kami? Ayoko naman ng ganun dahil baka mabugbog ni Kuya si Anton.
"Alam 'ko na, Via." hinarap niya ako and cupped my cheeks. "Magtanan tayo."
"Baliw ka ba? Hindi natin kaya! We.. We are too young! Baka kumain lang tayo ng putik!" Naiisip ko palang na magtanan kami ay nalilito ako.
That seems to be our solution but the consequences... Baka mamaya maging rason pa yung kahirapan namin para maghiwalay kami at sumuko.
"Magpapatulong ako kay Kuya Hades. Meron kaming rest house sa Cebu. Olivia kung papayag ka, tatawagan ko na agad si Kuya Hades." Inalis niya ang mga hair strands na nakaharang sa kamay 'ko, "Hindi tayo maghihirap, Via. Hindi ka mahihirapan kapag nagtanan tayo. I promise you that."
Hindi ko alam kung ano ang sumapi sa akin at mabilis akong tumango.
Minadali niya akong magligpit ng gamit habang kausap niya sa telepono ang Kuya niya.
Handa akong talikuran ang lahat para lang makasama si Anton. Susugal ulit ako ng walang kasiguraduhan. Wala na akong pakealam basta ang alam ko ay magsasarili na kami ni Anton.
____________________________________
HOY SILENT READERS T____T