POV Jhade
"Feel free and feel at home."basag nito sa mahabang katahimikang bumalot saamin simula pa kaninang nagbabyahe kami pagkatapos ng kasal namin then bigla siyang pumasok sa isang kwarto, dala-dala ang mga gamit naming dalawa kaya sinundan ko siya para maayos ko narin ang mga ito.
I'm not sure kung hanggan kailan kami dito and I'm not sure hanggang kailan ko makakayanang kasama siya na ganito ang pakikisama niya sa akin and I'm not totally sure kung hanggang Kaylan magwowork itong commitment namin.
"I'll just take a shower."paalam nito na hindi na inantay pa ang sasabihin ko at biglang pumasok sa banyo.
The moment I see the master's bedroom inside of this room parang hinahatak ako nito kaya humiga muna ko at mamaya ko na lang aayusin itong mga gamit namin paggising ko dahil sa pagod na nararamdaman ko physically, mentally and emotionally dahil sa sunod-sunod na problema nitong mga nakaraang araw.
"a--te?!."garalgal kung sambit sa kabilang linya.
"hey princess you okay?...ohh my God umiiyak kaba?..asan ka?..at pupuntahan kita."sunod-sunod na tanung nito na my halong kaba at pag-aalala sa boses nito at alam kong hindi ako nagkamali na hingan ng tulong ito.
"ate I need you..can you go over here and don't say about this to papa?."
"okay I'll be there..where are you?."alang-alang sagot nito.
"I'm here at Donya otso Restaurant."pag-iinform ko naman dito.
"okay wait for me there! Goodbye and I'll see you Asap!."
"okay po ate."then I hung up now my phone
I used to go in this place everytime I feel upset and depressed dahil dito ko nakukuha ang comfort and peace na hinahanap ko which the ambiance of this place embraced me to fade all the things that are bothering me.
"hey!, oh my God why are you crying?who made you cry?you okay?."sunod-sunod na tanung nito na hindi ko na namalayan nandito na pala yung taong alam kung magpapagaan at tutulong sa aking,kaya mabilis ko itong niyakap para pampagaan ng loob.
Nakakatuwa man isipin na bagay na bagay talaga silang dalawa ni papa dahil pareho itong mapagmahal sa isa't-isa at sa akin.
"ate Jhen I don't know what to do anymore."
"shhh!!Hush princess tell me what's your problem?"then she grab my back which give me relaxation.
"I can't understand him anymore ate, why he is like that towards me."
"Who's he?"sabay layo niya sa aking pagkakayakap then she face me and look into my eyes.
"I really don't know what I've done to him para iparamdam niya sa akin tong mga bagay-bagay na ito kung tutuusin ako ang lubos na nasaktan noon."titig na titig na sagot ko dito habang patuloy kung nararamdaman ang mga luhang dumadaloy sa pisngi ko.
"you mean?"pagtatakang lumokob sa mga mata nito.
"Yes ate....he is Back!."sambit ko dito.
"Kaylan pa? bat hindi ko alam to? anung ginawa niya sayo para magkaganito ka?...tell me?"pag-aala nito at may halong galit at pait sa boses nito.
"ate listen to me okay...I just need someone who will hug me and comfort me. Promise I'm okay!."pagpapakalma ko dito dahil bawal itong ma stress.
Ngayon nagsisisi ako na siya ang tinawagan ko. I'm so selfish para hindi ko maisip kalagayan nito. Paano kung mastress din ito ng sobra. Paano kung makunan ito. Kailangan ko maging sensitive at isipin ang kalagayan nito para walang mangyari dito.
"no Jhade!...you are not okay!tell me what is it?"pag-kakalma nito.
"okay but promise me kalma ka lang ate...remember buntis ka."sabi ko rito then inabot ko sa kanya yung brown envelope na binigay sa akin ni atty kanina.
"what's this?."then she open and reads it silently.
"DAMN him!..how could he do this to you?."pigil na may halong galit na sambit nito.
"I don't know ate but I'm not planning to marry him."
"did your brother know all about this?"
"no ate and I'm not planning to tell this matter to him, kahit alam ko tinutulungan niya akong patakbuhin itong kompanya, inaalala ko pa rin ang kondisyon niya ngayon."
masaya na si kuya si kuya kung anu siya ngayon para malaman niya pa ang sitwasyon ng kumpanya at ayokong masira ang kung anung meron buhay siya ngayon dahil alam kung kakayanin ko rin naman ito.
"pero kahit na, kailangan mo ng tulong sa kuya mo."pag-aalala nito.
"no ate, kakayanin ko ito at ayokong abalahin at pag-alalahanin na naman si kuya dahil alam mong masaya na siya kung nasaan siya ngayon ate. Natutupad nya na mga pangarap niya at hindi naman niya ako pinapabayaan but this is my own battle...and I need to win this."matatag na sambit ko dito.
Kriiiiiinggggg**** Kriiiiiinggggg****Kriiiiiinggggg****
"who's that?."pag-uusisang tanung nito na hindi ko naman masagot dahil number lang din ang lumalabas that's why I decided to answer it.
"hello who is this?"may kabang biglang lumukob sa puso ko at hindi ko alam kung bakit.
"yes hello ma'am, is this Ms Jhade Castillo the sister of Dr. Aldrich Castillo?."
"yes it's me, what about my brother?."kabadong sagot ko parin dito.
"I'm sorry to say this ma'am but Dr. Aldrich is already gone."
"gone?what do you mean?where did he go?"sunod-sunod na sagot ko dito.
"He was in a car accident a moment ago and he didn't survive."malungkot na sagot nito.
"no it ca-can't be."garalgal na sagot ko dito at bigla ko naman nabitawan ang aking phone dahil sa panginginig ng kamay ko.
"hey Jhade what happen?,what about your brother?."biglang pag-aalala nito then she get my phone to talk to the person in the other line.
"Jhade I'm so sorry."sambit nito sa akin pag-katapos makausap nito ang nasa kabilang linya na bigla ko naman ikinahagolhol dahil hini kuna kaya ang mga nangyayari.
"ate hindi ko na kaya ito."hagulhol na sagot ko dito.
"calm down okay, I'll try to call mark para mapuntahan niya tayo dito."pagpapakalma nito sa akin but I can't.
Parang may bombang sumabog sa loob ng katawan ko at halos winasak nito ang puso ko kaya nahihirapan akong huminga hanggang sa namamanhid na ang katawan ko dahil di ko na alam ang gagawin ko.
"ate hindi ko na talaga kaya to..huhuhuhu."hagulhol ko parin dito.
"ssshhhh....no I'll call mark para matulungan niya tayo okay."sagot naman nito na huli kong narinig sa kanya coz all I know was everything I see became blurred and went black.
"Dok how is she?."tanung ng isang boses na may labis na pag-aalala ang aking narinig but I'm not yet opening my eyes kasi until now habang naiisip ko yung mga nangyayari sa buhay ko feeling ko ako na ang pinaka-malas sa lahat.
"she's fine, medyo na stress lang kaya hindi niya nakayanan kaya bigla siyang hinimatay."sagot naman ng doctor kay mark na biglang bitaw ng malalim na hininga nito.
"thanks dok, pwede na po ba naming siyang iuwi pagkagising niya."biglang sambit naman ni ate Jheny na alam kung labis nag-aalala ito sa akin and thank to her na angan siya.
"pwede na rin naman kasi hindi naman masyadong Malala pero I recommended the both of you to let her rest her for awhail kahit ngayon gabi lang at pwede ninyo na siyang ilabas bukas."mahabang paalala nito.
"salamat dok."then I heard the door close that's why I decided to open my eyes.
"baby/princess you okay?."sabay na sambit ng mag-asawa.
"I'm fine, pa...ate please let's go. I need to see my brother now!."pagpipilit ko sa mga ito kahit alam kong bawal pa akong lumabas dahil rinig ko naman ang sinabi ng doktor but I want to see him already.
bakit ganun....lahat na lang kinukuha sa akin, di ko pa nga alam kung anung gagawin ko para hindi matuloy ang pagpalit ng kompanya at ngayon naman ang nag-iisang taong kapamilya ko nalang dito nawala pa.
Ano pa ba ang kulang? bakit nangyayari ito sa akin ngayon, lahat naman ginagawa ko para sa ikabubuti ng nakakarami pero bakit pinagkakaitan parin ako ng kasiyahan. Ano ba dapat ang kailangan kung gawin para maranasan ko naman maging masaya.
"no baby kailangan mo munang magpahinga sabi ng doctor."then he hold my hand habang hinihimas naman ni ate Jheny ang ulo ko.
"tama si mark Princess kailangan mo munang magpahinga."
"but pa walang mag-aasikaso sa katawan ni kuya."
"don't worry yaya cecil was already there, then we are going to follow her tomorrow, okay?."pagpapalubag naman ng kalooban nito sa akin.
"you should rest now princess at kami muna bahala sa lahat okay."
"thank you pa...ate."then hindi kuna namalayan na nakatulog nap ala ako dahil sa pagod na nararamdaman ko.
"hhhmmmmmm....pa....pa.....pa...hhmmmm."
"pa...huhuhu..pa...please...hhhmmmm"
"hey wake up!,you're dreaming."a dark and baritone voice wake me up from my worst nightmare na namangyari nito lang nakaraang linggo at hindi kuna namalayan umaga na pala at iba na ang suot ko.
At mas lalo kung ikinagulat na magkatabi kami habang ang isang kamay ko ay nakapulupot sa beywang nito an gang isang paa ko ay nakadantay sa isang legs nito kaya bigla akong natauhan at agad tinanggal ito dahil sa subrang kahihiyan.
"mabuti naman nagising kana at nangangalay na ang legs ko,"sambit nito na may halong-inis sa boses nito.
"I'm sorry nasanay lang ako na my niyayakap na--."
"huh!..talaga, siguro miss mo na siyang yakapin kasi hanggang panaginip siya ang tinatawag mo!."pagalit na sambit nito na labis kung ikinakataka kung sino ang tinutukoy nitong tinatawag ko hanggang sa pagtulog ko, at sabay bangun nito sa higaan namin at pasok papuntang bathroom.
________________________________________________________________________________
(A:N)
..hi iplug ko lang dito yung isa ko pang story.
...na miss kung mag-update dito...haiiisssttt sorry sainyo kung ngayon lang ulit nakapag-udate...masyado na po kasing busy at hectic ang schedule..
..namiss ko itong story na ito :-)