ΧΡΙΣΤΙΝΑ
Όταν έφτασα το πρωί στην οικοδομή είχε τόση παγωνιά που δεν έβρισκα τρόπο για να ζεσταθώ! Ευτυχώς σήμερα δεν είχε έρθει ο Σωτήρης και έτσι δεν θα τον είχα πάνω στο κεφάλι μου. Όσο θυμόμουν τις ώρες που είχαμε περάσει μαζί τη Δευτέρα το μεσημέρι, με έπιανε απελπισία! Από τις τρείς ώρες, τις δύο ώρες και σαράντα πέντε λεπτά μιλούσε μόνο για εκείνον, δεν ήξερα από πού να φύγω! Η παρουσίαση που έκανε στον εαυτό του ήταν τόσο μελετημένη που πραγματικά εάν δεν τον γνώριζα μπορεί και να υπέκυπτα στην γοητεία του.
Ένας από τους εργάτες με είδε που χοροπηδούσα για να ζεσταθώ και αποφάσισε να μου κάνει χιούμορ. Τον Άρη δεν τον είχα αντιληφθεί πάρα μόνο όταν τον άκουσα να μιλάει. Η μορφή του για ακόμα μια φορά είχε καταφέρει να με μαγνητίσει και η αναστάτωση που ένιωσα ήταν έντονη. Ήλπιζα ότι κάποια στιγμή θα συνήθιζα αυτό το όμορφο πρόσωπο και το σμιλεμένο σώμα και δεν θα μου έκανε καμία εντύπωση αυτός ο άντρας, αλλά προέβλεπα ότι αυτό δεν θα γινόταν σύντομα. Συνέχισα να μιλάω με κάποιους από τους εργάτες όταν εκείνος μας ανακοίνωσε πως για τις επόμενες δύο ημέρες δεν θα πηγαίναμε στην δουλειά λόγο του καιρού. Όλοι χαρήκαμε και το νέο δεν άργησε να διαδοθεί σε όλους τους ορόφους.
Εγώ ενθουσιάστηκα από τα νέα και αμέσως έσπευσα να τηλεφωνήσω στην Όλγα. Μόλις το προηγούμενο βράδυ συζητούσαμε και λέγαμε ότι μία από τις επόμενες μέρες έπρεπε να κανονίσουμε κάποια έξοδο για χορό και διασκέδαση. Σκέφτηκα πως εφόσον δεν θα δουλεύαμε αύριο ήταν ευκαιρία να βγαίναμε απόψε και έτσι την κάλεσα και κανονίσαμε ότι το αποψινό βράδυ θα περνούσαμε τέλεια! Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο είδα τον Άρη να με πλησιάζει.
Οι γωνιές του προσώπου του, σήμερα μου φαίνονταν πιο έντονες, ήταν αξύριστος και του πήγαινε πάρα πολύ. Και εκεί που είχα αποφασίσει πως σήμερα θα ήμουν λίγο πιο φιλική μαζί του εκείνος με ρώτησε με θράσος εάν το βράδυ σκόπευα να βρω καινούριο θύμα! Χωρίς δισταγμό υιοθέτησα το πιο σοβαρό μου ύφος και του απάντησα ενοχλημένη πως δεν ήταν δική του δουλειά. Έφυγε νευριασμένος χωρίς να προσθέσει κάτι άλλο και τον είδα να χάνεται στην σκάλα που οδηγούσε στους επάνω ορόφους. Επέστρεψα στην δουλειά μου και μέχρι την ώρα που σχόλασα δεν τον ξανά είδα.
Στο δρόμο για το σπίτι σκεφτόμουν τη συμπεριφορά του, δεν μπορούσα να καταλάβω τι πρόβλημα είχε μαζί μου, κανονικά δεν θα έπρεπε να τον νοιάζει ούτε τι έκανα ούτε με ποιον θα έβγαινα ή θα διασκέδαζα! Στο κάτω κάτω ήμουν ολόκληρη γυναίκα και μπορούσα να κάνω ότι ήθελα με όποιον ήθελα χωρίς να δίνω λογαριασμό σε κανέναν και ειδικότερα σε εκείνον!! Όλη την υπόλοιπη μέρα προσπαθούσα να μην τον σκέφτομαι, όχι πως τα κατάφερνα και πολύ καλά. Ευτυχώς κάποια στιγμή εμφανίστηκε η Όλγα και με έβγαλε από το μαρτύριο της σκέψης του, απασχολώντας με με το τι θα φορούσαμε.
«Φιλενάδα δε μπορούσα να ετοιμαστώ μόνη μου, δεν ήξερα τι να βάλω!» μου είπε και άδειασε την αγκαλιά με τα ρούχα που κρατούσε πάνω στον καναπέ, έπειτα άρχισε να μου τα δείχνει ένα ένα ρωτώντας με, πως μου φαίνονταν. Όταν έφερε μπροστά στο σώμα της ένα βυσσινί φόρεμα ενθουσιάστηκα.
«Αυτό το φόρεμα μου αρέσει πάρα πολύ!» το άγγιξα και ένιωσα το απαλό του ύφασμα να με γαργαλάει.
«Να το βάλεις εσύ! Θα σου πηγαίνει σίγουρα!» Μου το έδωσε και με γρήγορες κινήσεις γδύθηκα για να το δοκιμάσω.
Όταν το φόρεσα και κοιτάχτηκα στον καθρέφτη, πρόσεξα καλύτερα το χρώμα του και διαπίστωσα ότι δεν ήταν ακριβώς βυσσινί, πλησίαζε περισσότερο σε πολύ σκούρο μπορντό. Είχε τρουακαρ μανίκια και μπροστά έκανε κρουαζέ με αποτέλεσμα να τονίζει όμορφα το ήδη πληθωρικό στήθος μου. Το μήκος του έφτανε λίγο πάνω από το γόνατο και ήμουν σίγουρη ότι θα ταίριαζε άψογα με τις ψηλοτάκουνες γόβες μου.
Η Όλγα αφού δοκίμασε δεκάδες ρούχα βρήκε τελικά κάτι που της άρεσε και λίγη ώρα μετά ξεκινήσαμε να ετοιμαζόμαστε. Γύρω στις δέκα ήμασταν και οι δύο έτοιμες να κάψουμε καρδιές! Ήξερα ότι εκείνη σκεφτόταν ακόμα τον Μάνο και έτσι δεν είχα σκοπό να την αφήσω να παρασυρθεί απόψε... η επόμενη μέρα ήταν πολύ κοντά και δεν ήθελα να ξυπνήσει και να μισεί τον εαυτό της. Εγώ πάλι ήμουν ελεύθερη να κυνηγήσω όπως ήθελα!
Ξεκινήσαμε και κατευθυνθήκαμε προς το μπαράκι του Στάθη, την προηγούμενη φορά είχαμε περάσει όμορφα και ο κόσμος που σύχναζε εκεί ήταν αξιόλογος. Μπήκαμε μέσα και εντυπωσιάστηκα από το πόσο πολύ κόσμο είχε, αν και καθημερινή ήταν σχεδόν γεμάτο. Βρήκαμε θέσεις στο μπαρ και αμέσως μόλις μας είδε ο Στάθης μας έφερε ποτά χωρίς να του τα ζητήσουμε.
«Κοριτσάρες πως και μόνες απόψε;» ήταν πολύ όμορφος όπως τον θυμόμουν από την προηγούμενη φορά. Το αστραφτερό του χαμόγελο ήταν μεταδοτικό και αμέσως ένιωσα να χαλαρώνω.
«Δεν ξέρεις την φράση που λέει "περνάω και μόνη μου καλά τα καταφέρνω μια χαρά";» του είπα και σήκωσα το ποτήρι μου για να το τσουγκρίσω με της Όλγας.
«Πες τα φιλενάδα!!» συμφώνησε και εκείνη μαζί μου και ήπιαμε λίγο από το ποτό μας.
«Δε νομίζω ότι θα είστε για πολύ ακόμα μόνες σας!» μας απάντησε και μου έκλεισε το μάτι. Η Όλγα με σκούντηξε διακριτικά και ακολούθησα το βλέμμα της. Τους είδα να κατευθύνονται προς το μέρος μας και παρόλη την ταραχή που ένιωσα κατάφερα να κρατήσω την ψυχραιμία μου χωρίς να προδοθώ. Γνώριζα πως αυτό ήταν το στέκι τους οπότε δεν θα έπρεπε να με έχει ξαφνιάσει τόσο η παρουσία τους εδώ. Τσούγκρισα ακόμα μια φορά το ποτήρι μου με το δικό της και χαμογέλασα.
«Εμείς θα περάσουμε τέλεια σήμερα και εκείνοι ας κάνουν ότι θέλουν!» δήλωσα αρκετά δυνατά έτσι ώστε να το άκουγαν και εκείνοι που είχαν κάτσει μερικά μέτρα μακριά μας.
«Θα συμφωνήσω μαζί σου!» είπε η Όλγα με πείσμα και συνεχίσαμε να πίνουμε χορεύοντας χωρίς να μας ενδιαφέρει καθόλου που ήταν και εκείνοι εδώ.
Ο DJ έπαιζε πολύ ωραία μουσική και όταν άκουσα την εισαγωγή ενός αγαπημένου μου κομματιού άρχισα να κουνιέμαι έντονα στον ρυθμό παρασέρνοντας και την Όλγα μαζί μου. Εκείνη ήταν πιο συγκρατημένη και όταν προσπάθησα να την παρασύρω προς το κέντρο του μαγαζιού για να μπορούμε να κινούμαστε πιο άνετα μου είπε ότι δεν ήταν ακόμα έτοιμη και επέστρεψε στο μπαρ για να ζητήσει άλλο ένα ποτό. Εγώ συνέχισα την χορευτική μου πορεία και σύντομα συνάντησα κι'αλλους σαν εμένα και αρχίσαμε να χορεύουμε όλοι μαζί. Τα τραγούδια άλλαζαν με ωραίες εναλλαγές μπαίνοντας το ένα στο άλλο κάνοντας μας να χορεύουμε όλο και πιο πολύ όλο και πιο έντονα. Είχα σηκώσει τα χέρια ψηλά και ένιωθα ολόκληρο το σώμα μου να το διαπερνά μια γλυκιά ανατριχίλα.
Η Όλγα τελικά εμφανίστηκε δίπλα μου και μου έδωσε ένα καινούριο ποτό, χόρευε μαζί μου και εγώ το μόνο που έκανα ήταν να αδειάσω το ποτήρι μου με μεγάλες γουλιές για να ελευθερώσω ξανά τα χέρια μου. Ένας ψηλός μελαχρινός που εδώ και λίγη ώρα με κάρφωνε με το βλέμμα του, με πλησίασε και προσπάθησε να μου πιάσει την κουβέντα. Αφού συζητήσαμε για λίγα λεπτά στα φωναχτά τον ένιωσα κάποια στιγμή να με τραβάει πάνω του και τσιτώθηκα.
«Ήρεμα φίλε!» του είπα και τον έσπρωξα διακριτικά, εκείνος όμως δεν με άφησε και συνέχισε να με κρατάει. «Πάω να πάρω ένα πότο!» του είπα και απομακρύνθηκα από κοντά του. Μόλις πλησίασα στο μπαρ ο Στάθης με είδε και ήρθε προς το μέρος μου, του είπα τι ήθελα και λίγα λεπτά μετά επέστρεψε αφήνοντας το ποτό μου μπροστά μου χαμογελώντας μου πονηρά.
«Αυτό είναι κερασμένο!!» μου είπε αρκετά δυνατά για να μπορέσει να ακουστεί η φωνή του μέσα από την δυνατή μουσική.
«Σήμερα δεν γίνεται να κεράσεις πάλι εσύ!» του απάντησα.
«Όχι από εμένα...» μου έδειξε τον Άρη και το χαμόγελο μου πάγωσε, δεν υπήρχε περίπτωση να τον άφηνα να πληρώσει το ποτό μου!
«Φτιάξε μου άλλο ένα!» του είπα όσο πιο γλυκά μπορούσα και εκείνος έσπευσε να με εξυπηρετήσει αμέσως. Όταν άφησε και το δεύτερο ποτό μπροστά μου, ακούμπησα ένα χαρτονόμισμα στον πάγκο, το πήρα και έκανα να φύγω.
«Χριστίνα, το ποτό σου ξέχασες!» τον άκουσα να μου φωνάζει και γύρισα να του απαντήσω.
«Το δικό μου το πήρα! Το άλλο να το πας σε εκείνον... και αν δε το πιει, δρόσισε τον αλλιώς!» έφυγα χωρίς να με νοιάζει τι θα έλεγε ο Άρης που ήμουν σίγουρη ότι με είχε ακούσει και φυσικά με είχε δει. Από την ώρα που είχε φτάσει ένιωθα συνεχώς τα μάτια του πάνω μου.
Κατευθύνθηκα για ακόμα μια φορά στο κέντρο του μαγαζιού και συνέχισα να χορεύω. Με το βλέμμα μου έψαξα την Όλγα και αναρωτήθηκα που στο καλό να είχε πάει. Αφού κοίταξα γύρω μου πιο προσεκτικά και δεν την είδα πουθενά υπέθεσα πως θα είχε πάει στην τουαλέτα να φρεσκαριστεί... αισθάνθηκα δυο χέρια στη μέση μου να με κουνάνε λίγο πιο έντονα και γυρίζοντας είδα πάλι εκείνον τον μελαχρινό. Είχε αρχίσει να γίνεται περισσότερο τολμηρός και αυτό με εκνεύριζε. Τα χέρια του από τη μέση μου είχαν αρχίσει να κατεβαίνουν χαμηλότερα, με μία απότομη κίνηση τον απομάκρυνα αλλά εκείνος ήταν αρκετά επίμονος. Τραβήχτηκα μακριά του αλλά με δύο βήματα με έφτασε και με έπιασε πάλι από την μέση.
«Άφησε με τώρα!» του είπα με αυστηρή φωνή αλλά εκείνος απλά μου χαμογέλασε όλο υπονοούμενα με βλέμμα μισομεθυσμένο.
«Η κοπέλα, σου είπε να την αφήσεις! Το κατάλαβες ή να στο κάνω πιο λιανά;» Πρώτα τον άκουσα και μετά τον ένιωσα να με τραβάει προς το μπαρ. Πριν φτάσουμε εκεί απελευθέρωσα το χέρι μου από το δικό του και σταμάτησα, έκανε και ο Άρης το ίδιο κοιτάζοντας με αγανακτισμένος.
«Μπορείς να μη με τραβάς; Τι έχετε πάθει όλοι σήμερα;» είπα και έστρωσα όπως όπως το φόρεμα μου. Εκείνος έκανε ένα βήμα προς το μέρος μου έξαλλος.
«Είσαι σοβαρή; Ο άλλος σε πασπάτευε καλά καλά και αντί να μου πεις ευχαριστώ...»
«Να μη σε ενδιαφέρει τι έκανε ο άλλος! Εσύ δε λες ότι ψάχνω κάποιο θύμα για απόψε; Ναι λοιπόν, το βρήκα!» ήθελα να του δείξω ότι δεν είχε κανένα δικαίωμα πάνω μου, τον είδα να παλεύει να συγκρατηθεί και ήμουν σίγουρη ότι κάτι κακό σκεφτόταν. Όταν με κοίταξε ξανά στα μάτια κάτι είχε αλλάξει, αυτός ο άντρας με αναστάτωνε επικίνδυνα και αν ήθελα το καλό μου έπρεπε να μείνω μακριά του. Η βραχνή φωνή του έφτασε μέχρι τα μύχια της ψυχής μου και τα λόγια του με αποσυντόνισαν.
«Τον βρήκες! Άλλα δεν είναι αυτός!» με τράβηξε πιο μαλακά αυτή τη φορά και με παρέσυρε στην άκρη του μαγαζιού που ο κόσμος ήταν λιγότερος.
«Άρη! Μπορείς να μη με τραβάς;» δεν με είχε ενοχλήσει τόσο αυτή τη φορά απλά το είπα για να δείξω ότι με κάποιον τρόπο αντιστεκόμουν.
«Πίστεψε με... αυτή τη στιγμή, το να σε τραβάω είναι το λιγότερο που θέλω να σου κάνω...» γρύλισε και τα μάτια του έμοιαζαν να πετάνε φλόγες. Ξαφνικά έγειρε πάνω μου και διεκδίκησε το στόμα μου κτητικά. Το ένα του χέρι βρέθηκε στο πίσω μέρος του λαιμού μου ενώ το άλλο αγκάλιασε την καμπύλη του γοφού μου κολλώντας με πάνω στο κορμί του. Το πάθος του και η ορμή του έβαλαν φωτιά σε όλες μου τις αισθήσεις και αυτόματα τα χέρια μου τυλίχτηκαν γύρω από την μέση του ψάχνοντας κάπου να κρατηθώ. Η γλώσσα του προκαλούσε την δικιά μου να μπει στο παιχνίδι και πολύ γρήγορα οι γεύσεις μας μπερδεύτηκαν, του έδωσα απλόχερα πρόσβαση και εκείνος σαν γνήσιος άντρας φρόντισε να με αποζημιώσει με ένα μεγαλειώδεις φιλί γεμάτο πάθος και υποσχέσεις. Τα χείλη μας έμοιαζαν να μη μπορούν να ξεκολλήσουν και τα χέρια του μάλαζαν το δέρμα μου ώσπου έπιασε το κορδόνι από τις ζαρτιέρες μου και βόγκηξε ηδονικά «Μ'αρεσουν οι ζαρτιέρες...» ψιθύρισε πάνω στα χείλη μου και μου όρμισε άλλη μια φορά ακόμα πιο άγρια. Η γλώσσα του με τρέλαινε, τα χέρια του με έκαιγαν και το μυαλό μου σώπαινε από το σοκ της απόλαυσης... Μόλις συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να του αντισταθώ πια τρόμαξα. Επιστράτευσα τα λιγοστά ψήγματα αυτοσυγκράτησης που μου είχαν απομείνει και τον έσπρωξα. Ξεκόλλησε από πάνω μου μόνο όσο χρειαζόταν για να διαπιστώσει για πιο λόγο τον είχα απωθήσει.
«Πρέπει να φύγω... θα με ψάχνει η Όλγα...» όλο αυτό το πάθος που είχα ζήσει μόλις, με είχε παραλύσει και φοβόμουν ότι θα κατέρρεα.
«Η Όλγα περνάει μια χαρά, όπως περνούσαμε και εμείς!» κοίταξα προς το μπαρ και την είδα να φιλιέται με τον Μάνο, χαμογέλασα, χαιρόμουν πολύ που τα είχαν ξανά βρει. Το πρόβλημα όμως ήταν πως δεν μπορούσα να μείνω άλλο κοντά του και έπρεπε να βρω μια καλή δικαιολογία.
«Χρειάζομαι ένα ποτό... πρέπει να πάω να πάρω ένα ποτό...» έχανα τα λόγια μου,
«Άκουσες τι σου είπα πριν;» εννοείται πως τον είχα ακούσει, για αυτό και χρειαζόμουν άλλο ένα ποτό!
«Ποιο απ'όλα;» τον ρώτησα κάνοντας την ανήξερη.
«Θέλω να έρθεις στο κρεβάτι μαζί μου!» σοκαρίστηκα από την αμεσότητα του. Με ήθελε στο κρεβάτι του και μου το έλεγε τόσο ωμά;
«Άρη, ακούς τι λες;» σκέφτηκα μήπως έπρεπε να προσβληθώ αλλά η καρδιά μου χτυπούσε τόσο δυνατά που δεν άφηνε περιθώρια στο μυαλό για λογικές σκέψεις.
«Μεταξύ μας υπάρχει κάτι, μια έλξη...» πήγα να αρνηθώ «μη το αρνείσαι, όποτε σε φιλάω λιώνεις. Τον τελευταίο καιρό σε έχω συνέχεια στο μυαλό μου και δε μπορώ να συγκεντρωθώ, δε μπορώ να δουλέψω. Θα βρεθούμε μαζί για ένα βράδυ στο κρεβάτι και θα έχουμε λύσει το πρόβλημα και των δύο μας! Εσύ, θα σταματήσεις να ψάχνεις θύμα και εγώ θα ηρεμήσω!» τον άκουγα να μιλάει και το κεφάλι μου γύριζε. Είχα να πάω με άντρα πάνω από τρεις μήνες, ο Άρης δεν ήταν απλά ένα άντρας, ήταν το όνειρο κάθε γυναίκας, το πρόβλημα όμως ήταν πως θα ήμασταν μετά...
«Με αυτούς που πηγαίνω για ένα βράδυ συνήθως δε γνωριζόμαστε... κάνουμε ότι είναι να κάνουμε... και ο καθένας σπίτι του! Όταν ξανά βρεθούμε παριστάνουμε ότι δε συμβαίνει τίποτα, δεν υπάρχει αμηχανία...» δεν το πίστευα ότι το συζητούσα!
«Ούτε με εμάς θα υπάρχει, θα είναι μόνο για ένα βράδυ και μετά θα είμαστε απλά συνεργάτες! Εσύ δε θα ψάχνεις... θύμα για αρκετό καιρό και εγώ δε θα αναρωτιέμαι πια, πως θα είσαι στο κρεβάτι!» το βλέμμα μου καρφώθηκε στα χείλη του και φαντάστηκα όλα όσα μπορούσε να μου κάνει με αυτό.
«Για να μη ψάχνω για άλλο θύμα όπως λες, σύντομα, θα πρέπει να κάνεις πολύ καλή δουλειά και αυτό δεν είναι σίγουρο...» μου χαμογέλασε στραβά και ένιωσα όλο το αίμα να συσσωρεύεται στο κέντρο του κορμιού μου χαμηλά.
«Αυτό μωρό μου είναι το μόνο σίγουρο... θα σε περιποιηθώ με μεγάλη προσοχή!» η αναστάτωση που ένιωθα ήταν μεγάλη, εικόνες με εμάς τους δύο γυμνούς έκαναν παρέλαση στο μυαλό μου και ένιωθα την θερμοκρασία μου να ανεβαίνει επικίνδυνα. Δεν έπρεπε να τον αφήσω να έχει το πάνω χέρι, έπρεπε να του κόψω λίγο την φόρα γιατί αλλιώς θα μας παρέσερνε και τους δύο και κάπου θα γκρεμιζόμασταν!
«Είσαι πολύ μεγάλο ψώνιο!» και απ'ότι θυμόμουν ήταν και αλλού μεγάλος...
«Τόσο όσο δε φαντάζεσαι!» μου απάντησε κοιτάζοντας με με νόημα «Τώρα που το σκέφτομαι... κάτι μπορεί να φαντάζεσαι...» μου έκλεισε το μάτι και ένιωσα τα μάγουλά μου να φλογίζονται, ήμουν σίγουρη ότι είχα κοκκινίσει, ευτυχώς ήταν σκοτεινά και πιθανότατα δεν θα το είχε προσέξει.
«Ξέχασα να σου πω, ότι τα θύματα μου συνήθως δεν είναι δεσμευμένα!» αυτό το είχα ξεχάσει, δεν μπορούσα να πάω μαζί του εφόσον ήταν με κάποια άλλη όσο και αν το ήθελα.
«Ωραία! Ούτε εγώ είμαι...» με έπιασε από την μέση και άρχισε να με φιλάει στο λαιμό, το έκανε τόσο ωραία που σχεδόν όλες μου οι άμυνες κατατροπώθηκαν σε δευτερόλεπτα.
«Άρη... περίμενε...» ήμουν σίγουρη ότι ετοιμαζόμουν να κάνω ένα τεράστιο λάθος.
«Ρε Χριστίνα σταμάτα να το σκέφτεσαι, σήμερα ήθελες να πας με κάποιον στο κρεβάτι, γιατί να το κάνεις με κάποιον άγνωστο μαλάκα και να μη το κάνεις μαζί μου, που με ξέρεις κι'όλας;» ένα δίκιο το είχε, αυτός ήταν γνωστός... με τράβηξε από το χέρι «Πάμε! Όσο το σκέφτεσαι, θα βρεις δεκάδες δικαιολογίες για να μη το κάνεις και εγώ απόψε θέλω οπωσδήποτε να πάω μαζί σου.» το πάθος στην φωνή του ήταν αφροδισιακό, με ήθελε και φαινόταν.
«Πρέπει να πω στην Όλγα ότι φεύγω!» είπα ενώ εκείνος είχε το χέρι του στη μέση μου και σχεδόν με έσπρωχνε προς την έξοδο,
«Θα πάρω τον Μάνο...» θα έπαιρνε τον Μάνο οκ! Δεν είχα πληρώσει όμως το τελευταίο μου ποτό!
«Πρέπει να πληρώσω!» Αναφώνησα και προσπάθησα να γυρίσω πίσω.
«Είναι πληρωμένα!» ήταν πληρωμένα... εντάξει... Τι πήγαινα να κάνω; Που πήγαινα να μπλέξω;
By margaritapoly