ΑΡΗΣ
Έπινα το ποτό μου και χωρίς να το θέλω το βλέμμα μου έπεφτε συνεχώς πάνω στη Χριστίνα. Μιλούσαν με την Όλγα και μπορούσα να καταλάβω ότι είχε χάσει το κέφι της. Σκέφτηκα πως τα λόγια που της είχα πει ήταν σκληρά αλλά αν το σκεφτόταν καλύτερα θα καταλάβαινε ότι το είχα κάνει για το καλό της. Αν αποφάσιζε απόψε και έφευγε με κάποιον από αυτούς που την κέρναγαν, το επόμενο πρωί θα ξυπνούσε και σίγουρα θα το είχε μετανιώσει...
«Άρη μου! Σε έψαχνα...» γύρισα το κεφάλι μου και αντίκρισα την Αννίτα να στέκεται δίπλα μου «θα με κεράσεις ένα ποτό;» με αγκάλιασε και αμέσως κατάλαβα ότι είχε πιει πολύ. Τα μάτια της γυάλιζαν, τα χείλη της ήταν κατακόκκινα και το αβυσσαλέο ντεκολτέ της έβγαζε μάτι. Έριξα μια ματιά στην Χριστίνα και έπειτα της απάντησα.
«Γιατί όχι;» έκανα νόημα στον Στάθη και σε λιγότερο από ένα λεπτό μου έφερε δύο ποτά, της έδωσα το ένα και τσούγκρισα το ποτήρι μου με το δικό της. Ενοχλημένος παρατήρησα πως κάθε φορά που ο Στάθης πηγαινοερχόταν μέσα στην μπάρα κάρφωνε την Χριστίνα έντονα. Το ήξερα πως ήταν ωραία γκόμενα αλλά αυτό πήγαινε πολύ, στο κάτω κάτω είχαμε έρθει εδώ σαν παρέα.
«Άρη μου» η φωνή της Αννίτας με έβγαλε από τις σκέψεις μου «θυμάσαι τι ωραία που είχαμε περάσει, τότε που είχαμε πάει όλοι μαζί εκδρομή στα χιόνια;»
«Ναι, ήταν πολύ ωραία! Αλήθεια ο Κώστας τι κάνει;» θυμήθηκα πως τότε είχε έρθει με ένα πολύ καλό παιδί που τελείωνε γιατρός.
«Έχουμε χωρίσει εδώ και πολύυυυ καιρό! Το πεδίο είναι ελεύθερο!» μου απάντησε σκύβοντας περισσότερο προς το μέρος μου, πετάρισε τις βλεφαρίδες της και χαζογέλασε νομίζοντας πως έτσι θα με κατάφερνε. Ήξερα πως ήθελε να πηδηχτεί μαζί μου απόψε αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί κάτι τέτοιο. Έριξα άλλη μια ματιά στην Χριστίνα που είχε αρχίσει να κουνιέται ρυθμικά και σκέφτηκα πως με όποια και αν πήγαινα στο μυαλό μου θα γύριζε εκείνη. Η διαπίστωση αυτή δε μου άρεσε και αποφάσισα να το τσεκάρω.
Γύρισα το σώμα μου προς την Αννίτα και την έπιασα από τη μέση τραβώντας την πάνω μου. Εκείνη ξαφνιάστηκε αλλά δεν έδειξε να την χαλάει καθόλου η επαφή μας, απεναντίας έγινε περισσότερο διαχυτική. Το στόμα μου βρέθηκε πάνω στο δικό της και προσπάθησα να της δώσω ένα παθιασμένο φιλί, εκείνη ανταποκρίθηκε με ζήλο λιώνοντας στα χέρια μου αλλά χαμηλά δεν ένιωσα καμία αντίδραση. Συνέχιζα να την φιλάω ενώ με το βλέμμα μου αναζήτησα την Χριστίνα. Την έπιασα να μας κοιτάζει θυμωμένη και αμέσως απέστρεψε το βλέμμα της για να μιλήσει στην Όλγα.
Ξεκόλλησα από την Αννίτα και ήπια άλλη μια γουλιά από το ποτό μου, μου μιλούσε αλλά δεν της έδινα σημασία. Ξαφνικά είδα την Χριστίνα να έρχεται προς το μέρος μας και τσιτώθηκα. Σταμάτησε μπροστά μας και με ύφος απευθύνθηκε στην Αννίτα λέγοντας της πως από εμφάνιση μπορεί να βλεπόμουν αλλά από μέγεθος και επιδόσεις υστερούσα. Κόντεψα να πνιγώ από την δήλωση της! Δεν μπορούσα να πιστέψω πως είχε τολμήσει και είχε πει κάτι τέτοιο. Αν με είχε δοκιμάσει σίγουρα θα είχε διαφορετική γνώμη... την έβλεπα να απομακρύνεται και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πως έπρεπε να της αποδείξω ότι έκανε λάθος. Σηκώθηκα όρθιος έξαλλος και εκείνη τη στιγμή με κοίταξε έχοντας ένα τεράστιο ειρωνικό χαμόγελο στα χείλη. Αυτή η γυναίκα είχε μεγάλο θράσος!
«Άρη τι έλεγε αυτή;» χωρίς να το σκεφτώ ιδιαίτερα παραμέρισα την Αννίτα και έφυγα με κατεύθυνση τις τουαλέτες «Άρη!» την άκουγα που με φώναζε αλλά δεν με ενδιέφερε καθόλου.
Στεκόμουν έξω από τις τουαλέτες με τα χέρια σταυρωμένα και τον έναν ώμο ακουμπισμένο στον τοίχο. Στο μυαλό μου έρχονταν αρκετοί τρόποι που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω για να την έκανα να αναθεωρήσει την άποψη της... και όλοι ήταν ευχάριστοι! Αφού πέρασαν μερικά λεπτά ακόμα η υπομονή μου είχε αρχίσει να εξαντλείτε. Όρμησα στις γυναικείες τουαλέτες και είδα δύο κοπέλες να στέκονται μπροστά στον καθρέφτη, με κοίταζαν τρομαγμένες χωρίς να μιλάνε.
«Μια κοπέλα μελαχρινή με σορτς και λευκό μπλουζάκι είναι μέσα;» ρώτησα απότομα και περίμενα να μου απαντήσει κάποια.
«Ε... Μόλις της πούλησα το μπουφάν μου... νομίζω πως έφυγε από την πίσω πόρτα...» έβρισα την τύχη μου που μου είχε στείλει αυτή τη διαβολογυναίκα να με βασανίζει και επέστρεψα γρήγορα πίσω στο μπαρ.
Η Αννίτα είχε εξαφανιστεί ευτυχώς, πιθανότατα έψαχνε το επόμενο θύμα της. Έδωσα χρήματα στον Μάνο και του είπα πως θα έφευγα. Μπήκα στο αμάξι μου και ξεκίνησα να οδηγώ με προορισμό το σπίτι της. Εκείνη μπορεί να νόμιζε ότι είχε γλυτώσει αλλά ήταν γελασμένη, αρκετά καμώματα είχα ανεχτεί από αυτή τη γυναίκα, σήμερα είχε έρθει η στιγμή που θα καταλάβαινε πως το κάθε πράγμα που έκανε ή έλεγε είχε συνέπειες! Οδηγούσα γρήγορα και περνούσα τα πορτοκαλί φανάρια με ταχύτητα, η κίνηση ευτυχώς ήταν αρκετά αραιή και έτσι σε είκοσι λεπτά βρισκόμουν παρκαρισμένος έξω από την πολυκατοικία της.
Δέκα λεπτά αργότερα εκείνη δεν είχε εμφανιστεί ακόμα και η σκέψη ότι μπορεί να είχε βρει κάποιον και να είχε φύγει μαζί του, τριβέλιζε το μυαλό μου. Όταν είδα ένα ταξί στον καθρέφτη μου, να σταματάει ακριβώς από πίσω μου αναθάρρησα. Την είδα να κατεβαίνει και την παρακολούθησα να περπατάει με γρήγορα βήματα προς την είσοδο της πολυκατοικίας της. Δεν έριξε δεύτερη ματιά στο αμάξι μου, πιθανότατα δεν είχε ιδέα ότι ήταν δικό μου. Χωρίς να το σκεφτώ βγήκα έξω και την ακολούθησα. Η πόρτα της εισόδου ήταν πάλι ξεκλείδωτη όπως και την προηγούμενη φορά, σκέφτηκα πως πιθανότατα ήταν χαλασμένη. Ανέβηκα τα λιγοστά σκαλοπάτια και την είδα να στέκεται μπροστά από το ασανσέρ. Η πόρτες άνοιξαν και εκείνη μπήκε μέσα, τελευταία στιγμή πρόλαβα και έβαλα το πόδι μου ανάμεσα για να μην κλείσουν, μόλις με είδε πάγωσε. Το χρώμα στο πρόσωπο της έγινε πιο έντονο και σταύρωσε τα χέρια της κάτω από το πλούσιο στήθος της αμυντικά.
«Είσαι τρελός; Τι θες εδώ πέρα;» προσπαθούσε να διατηρήσει την φωνή της ήρεμη, εγώ όμως καταλάβαινα ότι είχε ταραχτεί από την παρουσία μου και πολύ καλά έκανε.
«Είπες κάτι στο μπαρ και επειδή δε το άκουσα καλά, ήρθα μέχρι εδώ για να μου το ξανά πεις!» Την κοιτούσα στα μάτια γιατί δεν ήθελα να αποσπάσω την προσοχή μου από το κορμί της αλλά δεν τα κατάφερνα μιας και το πρόσωπο της ήταν εξίσου σέξι με το σώμα της. Ξεφύσηξε και πάτησε το κουμπί του ορόφου της.
«Δεν το είπα σε εσένα Άρη! Το είπα στην καημένη την κοπελίτσα!» είχε το θράσος και συνέχιζε την προσβολή της.
«Σα να κατάλαβα ότι μίλησες για τις επιδόσεις μου και το μέγεθος μου υποτιμητικά! Μήπως σε έχω πηδήξει και δε το θυμάμαι;» θα το θυμόμουν σίγουρα! Η Χριστίνα με αγριοκοίταξε.
«Καταρχάς δε θα σου καθόμουν με τίποτα! Αλλά για να ρωτάς κάτι τέτοιο δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν... το πρώτο είναι να παίρνεις στο κρεβάτι σου ότι κινείτε, σαν την κοπέλα στο μπαρ και το επόμενο πρωί να μη θυμάσαι τι σου γίνεται, άρα είσαι χειρότερος από εμένα που με κατηγόρησες και δεύτερον..» οι πόρτες του ασανσέρ άνοιξαν και έκανε ένα βήμα προς τα έξω.
«Και δεύτερον;» τη ρώτησα. Ήθελα να μάθω τι είχε σκεφτεί πάλι. Εκείνη μου χαμογέλασε ειρωνικά και πραγματικά ανησύχησα για αυτό που θα άκουγα.
«Και δεύτερον μάλλον έπεσα μέσα στις προβλέψεις μου! Ξέρεις για το μέγεθος!!» η πόρτα έκλεισε και εγώ είχα μείνει μαλάκας. Αμέσως πάτησα το κουμπί για να ανοίξουν οι πόρτες και χτύπησα το κουδούνι της έξαλλος από την προσβολή της. Άκουσα την φωνή της πίσω από την πόρτα να ρωτάει ποιος είναι, λες και δεν ήξερε, απλά ήθελε να με εκνευρίσει περισσότερο. Θα έπαιρνε τα λόγια της πίσω και πολύ σύντομα μάλιστα!
«Εγώ είμαι...» είπα όσο πιο ήρεμα μπορούσα.
«Τι θέλεις; Ότι είχαμε να πούμε το είπαμε...» ακουγόταν φασαρία εκεί μέσα.
«Θέλω να σου κάνω μια τελευταία ερώτηση.»
Άνοιξε την πόρτα και την είδα να στέκεται μπροστά μου κοιτάζοντας με με ύφος. Τα μάγουλα της ήταν αναψοκοκκινισμένα και τα χείλη της μισάνοιχτα και σαρκώδη... με προκαλούσαν και ενώ δεν είχα σκοπό να το κάνω μια ακατανίκητη δύναμη με έσπρωξε πάνω της. Έκανα ένα βήμα προς το μέρος της, άπλωσα το ένα μου χέρι πίσω από το κεφάλι της, με το άλλο την έπιασα από το γοφό και την έφερα απότομα κοντά μου, κόλλησα το στόμα μου στο δικό της με δύναμη και από το σοκ τα χείλη της άνοιξαν περισσότερο αφήνοντας την γλώσσα μου να εισχωρήσει ελεύθερα και να γευτεί την γεύση της ανάμεικτη με αλκοόλ. Την φιλούσα άγρια, αχόρταγα, την ρουφούσα και την δάγκωνα χωρίς να μπορώ να σταματήσω, ο πόθος μου για αυτή τη γυναίκα είχε θεριέψει και εκείνη ανταποκρινόταν! Ζούληξα τον πισινό της κολλώντας την περισσότερο πάνω μου. Η αναστάτωση που ένιωθα χαμηλά ήταν τόσο έντονη που ήθελα να συνεχίσω μαζί της... την ήθελα γυμνή πάνω μου αλλά όχι έτσι. Απομακρύνθηκα απρόθυμα και προσπάθησα να ηρεμήσω την αναπνοή μου ενώ την παρακολουθούσα να με κοιτάζει σαστισμένη από όλο αυτό που είχε προηγηθεί.
«Τι ήθελες να με... ρωτήσεις;» είπε διστακτικά.
«Α! ναι...» άρπαξα το χέρι της και το ακούμπησα πάνω στον ερεθισμένο ανδρισμό μου, γούρλωσε τα μάτια της και χαμογέλασα ικανοποιημένος «Ήθελα να σε ρωτήσω πως σου φαίνεται αυτό το μέγεθος;» Συνέχισε να με κοιτάζει έκπληκτη χωρίς να μπορεί να μιλήσει «Τώρα μάλλον κατάλαβες ότι δεν ισχύει αυτό που είπες και θα μου ζητήσεις συγνώμη!» Σε δευτερόλεπτα η έκφραση της άλλαξε, σήκωσε το χέρι της και με χαστούκισε για δεύτερη φορά απόψε και με έσπρωξε έξω από το σπίτι της.
Στάθηκα έξω από την πόρτα της και έφερα το χέρι μου στο μάγουλο μου, ενώ θα έπρεπε να ήμουν έξαλλος μαζί της δεν ήμουν, απεναντίας χαμογελούσα ευχαριστημένος. Κατέβηκα από τις σκάλες κάτω σφυρίζοντας και μπήκα στο αυτοκίνητο μου με άλλη διάθεση. Πριν ξεκινήσω κοίταξα ψηλά στο μπαλκόνι της και μονολόγησα «Χριστινάκι ωραία θα περάσουμε!»Σε όλη τη διαδρομή μέχρι το σπίτι, σκεφτόμουν το φιλί μας, δεν με είχε σπρώξει ούτε με είχε χαστουκίσει εκείνη τη στιγμή, άρα μάλλον της άρεσε και το ήθελε.Τα χείλη της ήταν απαλά και ζουμερά, η γεύση της είχε κάτι από αλκοόλ και φράουλα, μάλλον από το κόκκινο ποτό που έπινε. Ανυπομονούσα να περάσει το σαββατοκύριακο για να έβλεπα την αντίδραση της τη Δευτέρα... όποια και αν ήταν αυτή!
by margaritapoly