<< VOTE, COMMENT and RECOMMEND
Bagal ko mag-update. Grabe lungs.
------
Aki's POV
"Oh, bakit nakangiti ka dyan? Agang aga ah! Ikaw ha, anong nangyari kagabi?!" sabi ni DM sa'kin. Nakatulala kasi ako ngayon sa kawalan. Inaalala ko nanaman yung kiss namin ni Apollo. Ang sweet kasi.
"Hulaan mo!" sabi ko tapos sabay ngiti. "Nasaan nga pala si Apollo? Bakit ang aga nanaman niyang umalis? Hindi nanaman nagpaalam sa'kin!"
"Ay loka. Nagpaalam sa'yo. Maaga siyang umalis kasi he's taking care of their business in Bulacan. Alam mo naman yun. Sobrang responsible. Gustong tulungan yung dad niya. At tska yun din yung business ng mommy niya diba?"
Oo nga pala. Yung coffeshop ng mommy niya don, malaki din yung income. Mahalaga yun kay Apollo.
"Oo nga pala. Masyado na din siyang nagiging busy. Pero okay lang. Naiintidihan ko siya. Alam kong mahalaga sa kanya yung business ng mommy niya." I smiled at my bestfriend. "Tatawagan ko na lang ang babe ko!"
"Pa-babe babe ka pa dyan! Lovesick." sabi ni DM sakin habang nakasmirk.
"Inggit ka lang. Hayaan mo na, mahal din naman kita ah? Bakit magseselos?" sabi ko, "Ikaw pa din ang number one."
"Ayako ng number one. Kasi may number two at three." sabi niya. Ginagaya niya si Sharon Cuneta. Ang adik lang niya. Ano kayang movie yung pinanood neto?
"Eh ano bang gusto mo?"
"Your only one."
"Bru. Kadiri ka. Get lost." sabi ko then I pressed the number 1 button. Si Apollo kasi yung number 1 sa speed dial ko. Ganun ko kamahal yan. "Hello. Babe!"
"Mukha mo! Babe ka jan! Sabi ko Boss diba?" sabi ni Apollo sa'kin.
"Oh sorry! Aisht. Pasalamat ka asajdgsujkfbdjfg"
"ANO?!"
"Pasalamat ka mahal kita. Dami nating tawagan. Nakakalito na."
"Eh ano?! Mahal naman natin isa't isa. Yung ang mahalaga. Bakit ka tumawag? Miss mo ko?!"
Hindi ako makasagot kasi nakikinig si DM. Nahihiya ako. "Ah... Ewan ko."
"MISS KA NA NAN BALIW! KANINA KA PA NAMIN PINAG-UUSAPAN!"
"Yah! Geumanhae! Lumabas ka nga! Tsk. Nag-uusap kami e! Private to. Shupee!" sabi ko kay DM. Lumabas na din siya. "Oh, hello, Boss!"
"Mukha mo. Oi, wifey.." sabi ni Apollo.
"Oh?"
"Wala lang."
"Adik lang. What time ka uuwi?"
"Mamaya. Date tayo. Gusto mo?"
"Oo naman... Magkita tayo sa Megamall. I won't bring my car. Expensive ang gas." he said then laughed a little bit.
"Oh sige. Kuripot ka talaga. Ingat ha? Wala kaming pasok ngayon. Tatambay lang ako dito sa bahay." sabi ko sa kanya. Buti naman at nawalan kami ng pasok. "Anong oras ka ba makakarating dun?"
"Mga three in the afternoon. Sige na. I have to go."
"Okay. Wag mo din pabayaan ang studies ha?"
"Oo naman. Para sa future natin." He quickly answered. It made my heart palpitate. Apollo's so sweet when he's in the mood.
"Okay. I'm speechless.. Bye na. Ingat mamaya." I said then immediately ended the call.
Lumabas ako ng bedroom. I went to the kitchen to get some glass of water. I'm going to have another date with Apollo. Right now, I'm the happiest girl in the planet. Kahit na kulang ang buhay ko, masaya pa din ako. I have my mom, DM, my BFFs, tito Marco, ate Em and syempre, si Apollo.
Kahit na wala yung dad ko, masaya ako. Kahit na iniwan niya kami, okay lang sa'kin. Kahit na wag na siyang magpakita pa. Bakit ganun? I always wanted to have a father. It saddens me to think na I don't have father figure. Of course, I miss him but anger still surface my heart.
I left out a long sigh.
"Lalim non ah?" sabi ni DM. Hindi ko namalayan na pumunta pala siya dito sa kitchen.
"Wala lang. Napapaisip lang bigla." sabi ko then faked a smile at her.
"Don't smile if you don't feel like it. It would hurt so much when you do that. Does he crosses your mind again?" sabi niya. Kilala na talaga ako ni DM. She really is a true friend.
"Yes." I answered. "And I don't know why. Bru, I miss him. But when that night's memory crosses my mind again, it hurts. It hurts so much."
"Alam mo bru, talagang masakit yan. People come and go. And sometimes, you have to forgive them so that in due time, you'll learn to forget the pain that person caused you."
I can feel tears betraying me. Any minute, malalaglag na siya. "Thanks DM. for being my friend." I told her.
"Okay. We're being melodramatic. It's eerie. So, what time ang date niyo nanaman ni Baliw? At saan kayo magkikita?!"
"Mga three o'clock daw. Sa SM Megamall."
"Owww. Kelangan mo ba ng kasama?"
"No need. I can handle it. Mag tataxi na lang ako. Hahahaha." sabi ko then headed to the living room. "What do you want to watch?"
"50 First Dates."
"Okay. Hindi ko pa napapanood yun e. Ang tagal na nun diba? Nakakaasar lang."
Tumawa na lang ako. Nanonood na din kami. Kahit ilang beses ko na siyang napanood, kinikilig pa din ako. Sobra. Ang galing lang kasi.
Dumating na yung two thirty kaya umalis na din ako sa condo unit ko. Ayaw kong masyadong pag-antayin si Apollo. He's kinda arrogant kasi e. Ayaw niya ng nag-aantay. Impatient din siyang tao. At dahil mahal ko siya, okay lang kahit ako na yung mag-aantay. Ganun ko siya kamahal e. Anong magagawa ko.
When I arrived at SM Megamall, wala pa din siya. So ayun, nag-wait ako dito sa Blue Magic. May ibibigay kasi ako sa kanya e. Simpleng keychain lang naman. Kahit na pambabae to, gusto ko ibigay sa kanya. Pink kasi. Hahaha.
Then suddenly, bigla akong nakaramdam ng kaba. Yung parang biglang nag-thump yung puso ko sa hindi malamang dahilan. Ewan ko. Pero bigla akong nanlamig at kinabahan. Omygosh. Where is Apollo na ba? I'm waiting for fifteen minutes. Nasan na siya?
To kill the boredom, naglakad-lakad ako. Almost thirty minutes na kong nandito pero wala pa siya. Then natigilan ako dun nung may narinig akong dalawang babaeng nag uusap.
"Nakita mo ba yung accident?"
"Oo. Kaya nga nag cause ng traffic e. Grabe. Kawawa yung naaksidente. Ni-rush na siya sa hospital. May news coverage din ata. Ewan ko."
"Grabe. Sana makaligtas siya."
Sana makaligtas siya.
Sana makaligtas siya.
Sana makaligtas siya.
I don't know what happen pero biglang sinabi ng instinct ko na tumawag sa phone ni Apollo. I immediately press number 1 since siya naman yung una sa speed dial ko. His phone is out of coverage. I tried reaching him again but nothing happened. I waited for five minutes. Biglang tumawag si ate Em..
"Hello?! Aki! Nasaan ka?! Alam mo na ba yung nangyari?! Si Apollo. Naaksidente. Nabangga ng ten wheeler truck!"
"H-huh?!" yun lang nasabi ko. I'm shocked. Si Apollo naaksidente.
"Aki! Answer me!"
"Ate Em..." I tried to speak, "where is he? I'll go wherever he is. Where?"
I walked towards the exit of the mall. Nagmamadali na ko. Hindi ko na pinapansin yung mga taong nababangga ko. Wala akong pakialam. Ang mahalaga, mapuntahan ko kung saang hospital dinala si Apollo..
"Sa Makati Medical Center. We're on our way. Calm down. Kaya natin to. Malalagpasan ni Apollo to. Sige na. See you at the hospital."
She ended the call. Tumawag din ako bigla kay DM. Sinabihan ko siya na pumunta sa Makati Med. Dali dali naman siyang sumunod sa'kin.
Nag-taxi na ko ulit papunta sa hospital. Wala na kong pakialam kung naubos ang pera ko kaka-taxi. Ang mahalaga, makapunta ako sa hospital ng madali.
"Please. Don't die. Kakasimula pa lang natin. Please. Please." I chant to myself. Nagdadasal na din ako non. Ayaw kong may mawala sa'kin. Ayaw kong maiwanan nanaman ng isang taong mahal ko.
Please. Don't leave me.
When I reached the hospital, nandun na si DM. Nasa emergency room. She hugged me. "Don't worry Bru. Everything will be alright. Don't worry. Wag ka ng umiyak. Fighter si Apollo. Alam kong kaya niya yon. Let's just hope and pray na malagpasan niya to."
Umupo na lang kami. We waited for the result. Dumating sina tito Marco at ate Em. Tumawag din ang mommy ko sa'kin. Alalang-alala din siya. Lahat kami nag-aalala. Almost four hours kaming nag-antay. Lumabas yung doctor.
"Doc, ano?" sabi ng dad ni Apollo. "What's his condition? Is my son alright?!"
The doctor tap tito Marco's back, "Yes. He is alright. Nagkaron lang siya ng mga sugat at bleeding. Thank God dahil may seatbelt siya at gumana yung airbag. We'll still run some test on him for the next days to monitor."
Para akong natanggalan ng tinik sa lalamunan. Nakahinga ako ng malalim. Ligtas siya. Buti na lang at ayos na siya. Akala ko iiwan na niya ko. Inasikaso na nila yung magiging room ni Apollo.
"Ate Em. Pupunta po muna akong chapel. Magthethank you lang ako sa Kanya."
Pumunta akong chapel. Nagdasal ako. Nagthank you ako. Lahat na sinabi ko.
After non, pumunta na ko sa room niya. He's sleeping.. May mga sugat nga siya pero kahit na ganun, ang gwapo pa din niya.
Nung mag teten o'clock na ng gabi, umalis muna si tito Marco at ate Em. Kukuha daw sila ng gamit ni Apollo. Si DM naman, ikukuha ako ng damit. Nagpaiwan ako. Gusto ko paggising niya, ako yung una niyang makita.
Hinawakan ko yung kamay niya. Kinausap ko siya kahit alam kong hindi siya sasagot.
"Walangya ka. Tinakot mo ko. Akala ko iiwan mo na ko. Bakit ba kasi hindi ka nag-ingat? Nagagalit ka sakin kapag hindi ako nag-iingat tapos ngayon, ikaw tong ganito? Grabe ka lang. Pasalamat ka mahal kita. Matulog ka lang dyan ha? Kahit ilang araw ka pang unconscious dyan, aantayin kita, Lagi ko namang inaantay ikaw di'ba? Okay lang na mapagod, mapuyat o tumirik ang mata ko kakaantay sayo. Basta alam kong babalik ka..."
I kissed his forehead. Naramdaman kong gumalaw yung kamay niya. "Boss?!"
I waited for his reply. Ang tagal. Siguro ganun talaga. Should I call the nurse? Oo. Tama. Yun naman dapat ang ginagawa di'ba? Iprepress ko na sana yung button nung nagsalita siya.
"Na...saan ako?!" sabi niya ng mabagal/
Nagulat ako. May amnesia ba siya?! "Apollo?!"
"Sino ka?!"
"Apollo, si Aki to..." umiiyak ako ulit. Hindi ko alam kung bakit. "Hindi mo ko matandaan?!"
"Hindi.. Sino ka?! Bakit nasa tabi kita? Nasaan ang ate at daddy ko?!"
"Apollo... Kumuha lang sila ng gamit mo."
"Bakit ka naiyak?" hinawakan niya yung mata ko tapos pinunasan niya yung mata ko. "Tahan na."
"Apollo. Hindi mo ba talaga ako matandaan?"
"Natatandaan kita. Joke ko lang yun. Tawagin mo na yung nurse."
"Walaghiya ka! Akala ko may amnesia ka!" sabi ko. Hahampasin ko sana siya kaso may mga sugat nga pala siya. "Pasalamat ka mahal kita! Bwiset ka."
"Takot ka noh?! Akala mo iiwan kita? Asa ka naman. Pahihirapan pa kaya kita. Magdedate pa tayo. Gagawa pa tayo ng madaming anak. Ang stupid mo e. Hindi ka makakalimutan ng puso ko. Wag ka ng iiyak. Sige na. Tumawag ka na ng nurse. Pindutin mo na yung button."
Pipindutin ko na sana yung button but he pulled me then he kissed me.