Erica's POV
"Good Luck Erica, pagaling ka ha" sabi ni..sino nga ba to?
"Erica I love you, aam namin ng daddy mo gagaling ka...." sabi nung babae which i think is my mother....
kahit hindi ko alam anong mangyayare ay tumango na lang ako.....
parati ko silang nalilimutan.....wala na akong permamnent memory...
naka-higa ako ngayon sa isang bed...
"operation will start in 10 mins" sabi ng lalake na doctor....sabay tingin sa kanyang relo...
"Miss your operation will start in 10 mins, after that operation, we will expect that your memories will be maintained, Let hope for the best" sabi niya sabay pat sa shoulder ko...
"thanks doctor" sabi ko...
pero may napansin akong papel, hinahawakan ko ang papel ngayon...
the paper was crumpled in my hands...
kaya't napa-upo ako at tiningnan ang papel...
pagbukas ko ng papel ay naka-kalat ang isang pangalan....
at isang picture....
" Tristan" sabi ko sabay hawak sa picture...
meron ding naka-lagay sa paper na ...
"I'll remember you"
"Let's Start!!" sigaw ng doctor....
Tristan's POV
"anak, tumayo ka na jan, lumabas ka ng bahay, parati ka lang nanjan, ano bang nangyayari sa iyo, anak, hindi ka na niya babalikan?" tanong ni mama sa akin sabay bigay ng pagkain sa kwarto ko..
"ma,She promised me na babalikan niya ako" sabi ko sa kanya sabay kain sa bigay niya....
"anak, im so sorry pero, nababaliw ka na..." sabi ni mama sabay hawak sa shoulders ko...
nabigla ako sa mga sinasabi niya..ako nababaliw....
"ma, hindi ako nababaliw, i trust her for keeping that promise, i know she'll be back" sabi ko sa kanya...
"anak, alam mo ng 2 years na ang nakaraan...she have forgotten you!!" sigaw ni mama sa akin...
"hindi nga sabi ehhh!!!" sigaw ko kay mama.....
naiinis na ako sa kanya...
"babalikan niya ako!! babalikan niya ako!! gagaling siya!! naiintindihan mo ba mama?? babalik siya!!" nabigla ako dahil nasigawan ko si mama....
umiiyak na ngayon si mama...
"sorry, Tristan, this is for your own good" sabi niya....
" Please....kunin niyo na siya" sabi ni mama
at biglang may biglang pumasok na mga lalake at may dalang tali at injection....
napa-tayo ako bigla sabay tingin kay mama na ngayon ay kasama na si papa....
"mom, im not crazy" sabi ko sa kanya sabay umiiyak...
lumalapit sa akin ang mga lalake sabay sabi ng "Just calm down, sir"
"ma, ano ba naman to, pa...hindi ako nababaliw" sabi ko sa kanila....
lumapit ako sa kanilang dalawa sabay luhod
"ma, pa, hindi ako nababaliw, believe me" sabi ko sabay hawak sa kamay nilang dalawa...
"hindi mo naiintindihan anak, your out of your mind" sabi ni mama....sabay hawak sa kamay ko...
"pa, im begging you, ok lang ako" sabi ko sa kanya...
pero hinawakan niya ang balikat ko sabay sabi ng
"Forgive me son, nababaliw ka na"
"Sedate him!!" sigaw ng isang lalake at nag-dilim ang buong paligid ko.....
after 5 whole years......yehey!!! (hayaan niyo na masaya lang ako...)
Erica's POV...
"yeah, it's good to be back" sabi ni dad....
nasa Pilipinas na kasi kami ngayon .....
"yeah. it's good to be back" sabi ko sabay tingin sa buong bahay....
ito parin yung dating bahay namin....
I'm back.......
inayos na namin ang lahat ng gamit namin....
..................arrange..........
........eat.............
......upo sa couch.............
Tristan...... hinintay niya kaya ako??
katabi ko ngayon si papa sa upuan .....
"hey dad"
"yes, Erica?"
"hinintay niya kaya ako?" tanong ko kay papa....
he smiled
" i'm sure that punk waited for you" sabi ni dad....
pero paano kung hindi niya ako hinintay.....
5 years akong nawala......baka hindi na siya naka-paghintay......
"what if you go outside and get some air" sabi ni papa...
"mabuti pa nga"
kaya't kinuha ko yung jacket ni Tristan sa cabinet at lumabas na...
"dad, pahangin lang ako"
at naglakad-lakad na ako sa neighborhood........
at napadpad ako sa park.......
tumingin ako sa paligid....at may nakita akong swing....
umupo ako agad sa swing at sinuot ang hood ng jacket...
malamig kasi ngayon.....
napa-tingin ako sa langit...ang ganda ng langit ....
it's like the first time i saw Tristan....
"damn ang ganda ng langit!!" sigaw ko
"tama ka ang ganda nga!!" sabi din ng isang lalake....
is it Tristan??
napatingin ako sa direksyon niya.....
naka-upo siya sa swing ngayon...
may iniinom siyang can ng beer...
mahaba-haba na yung buhok niya....
nanaka-cover sa kanyang mga mata
at napa-tingin siya sa akin.....
"ang ganda nga ng langit noh" sabi niya....
siya ba talaga si Tristan....
"You know what, you look familiar" sabi niya...sabay tutok sa jacket ko....
"ahhh, yung jacket, may nag-bigay sa akin nito" sabi ko sa kanya....
"no not the jacket, i mean ikaw" sabi niya sabay ngiti....
"ako" he remembered me...he waited for me....
"oo, ikaw pero.....as you can see...baka guni-guni ko lang yun...." sabi niya sabay tawa....
"bakit ka natatawa?" tanong ko sa kanya....
"natatawa ako kasi.....baliw ako...." sabi niya sabay ngiti....
"joke ba yan" sabi ko sabay tawa ng mahina...
"hindi, nabaliw talaga ako....." sabi niya sabay tingin sa langit...
" sabi ni mama, nabaliw daw ako, sa paghihintay sa isang babae..nakakatawa nga....nabaliw ako sa kanya...sa tingin ko ganun ko siya kamahal....sabi ni mama....the girl promised me that she'll be back...kaya't parati ko daw sinasabi sa kanya na hindi, babalik siya......nakakatawa talaga....and my mom said that i loved that girl so much" sabi niya sabay ngiti...
nabaliw si Tristan, kaka-antay sa akin...............
may tumulong luha kaya't inalis ko ito agad....
"tapos sabi din ni mama, nakalimutan ko daw yung ibang memories ko....kasi nung time na nabaliw ako...means unstable ang utak ko...kaya't ayun..nakalimutan ko ang mga bagay-bagay" sabi niya....
"pwede bang mag-tanong?" sabi ko sa kanya....
"galit ka ba sa babae na yun dahil iniwan ka niya?"
tumingin siya sa akin...
"ikaw, tatanungin muna kita, kung ikaw yung nasa posisyon ko...anong mararamdaman mo?" tanong niya s akin....
tumingin ako sa langit...sabay sagot sa kanya....
"alam mo kung ako, magagalit ako sa babaeng yun, nabaliw ako ng dahil sa kanya.......kung ako ang tatanungin...hindi ko na dapat siya makita ....dapat nga hindi ko na siya mahalin" sabi ko sa kanya...which is infact true.....hindi na dapat niya ako mahalin...,..
"hahaha, nakakatawa ka rin!!" sabi niya...
"anong nakaka-tuwa?" tanong ko....
"ang sagot mo" sabi niya...
"bakit naman nakakatuwa?"
"ahhh basta....sagot mo yun....eto naman ang sagot ko..."
tumayo siya at
"ehem..."
yumuyuko lang ako ngayon dahil unti-unti ng lumuluha ang mga mata ko...letshe...
"alam mo, hindi ko rin alam ehhh...alam kong ang sakit ng ginawa niya sa akin, pero sa tingin ko'y meron siyang dahilan....kahit burahin ko man siya sa isipan ko...hinding-hindi siya mawawala sa puso ko.....kahit anong gawin ko.......hanggang ngayon mahal pa rin kita Erica" sabi niya
kaya't napa-tingin ako sa kanya.....
"alam kong babalik KA ERICA" sabi niya sabay hug sa akin
"Tristan" kaya't i hugged him back....
"ikaw na ba talaga to, Erica?" tanong niya...
"araw-araw kitang hinihintay dito" sabi niya habang hug pa rin ako....
" diba sabi ko nga na I'll Remember you"
"yeah...you'll remember me" sabi niya.....
--------------------------end----------------
yeah i know cliche....ewan ko...sorry talaga ang corny.....letshe hindi bagay sa author....
anyway, ahoy thanks for reading this crappy story of mine....
at dahil sa tapos na...
drink rum!! until the contents of our hearts!!!!......
Brain forgets everythin' when time comes but "thump Thump" remembers everythin', savvy??
"thump"thump = heart
Drink up me hearties Yo Ho!!!