Oryt! Last day ng summer class ko sa Monday kaya makakapag-update na si Moi ng maayos. HIHIHIHI <33
Pero mukhang 2 weeks lang ang bakasyon ko. Pipilitin kong mag-update ng mag-update para matapos ko na. Thank you sa mga patuloy na nagbabasa nito! :3
--Moi
Chapter 27
“Yie!” biglang nagtatalon si Mich nung makarating kami sa OP, dumiretso muna kami sa KFC. “Ang sweet, sweet ni Icki! Akalain mong ganon pala yon!”
“Anong ganon pala yon?” kumain ako ng fries
“Wala naman kasi yong pinapansin dati. Sayaw sayaw lang. Nung second year lang kasi siya nagtransfer sa school, pero parang ang kilala niya lang mga members ng Dance Republic”
“Ahhh” parang naging interesado na ko sa buhay niya ngayon… dahil sa ginawa niya? “Syempre magbabago naman yon pagdating ng panahon”
“Sabagay.” Ngumiti siya ng malapad “Tsaka… nakilala ka na niya eh!”
Ngumiti rin lang ako sa kanya. Ayoko mang aminin pero kinikilig ako. Tsk. Sino bang hindi kikiligin sa ginawa niya? Argh!
After naming kumain, naggala na kaming dalawa. Kung anu-anong stall ang pinasukan namin, marami rin kaming nabili. Binigyan ako ng pera ni Mommy para pang-shopping ko daw ngayong birthday ko, wag ko nalang daw sabihin sa Daddy ko dahil magagalit yon. Sanay na kasi ako na magshopping kapag ganitong araw, kasama ko syempre si Mom… kaya medyo naninibago ako ngayon.
“Kain ulit tayo?” yaya ko kay Mich. Pumayag naman siya kaya pumasok na kami sa Mcdo. Si Mich naman ang taya.
“Order lang ako. Hanap ka na table”
Umalis na siya kaya naghanap na ko ng vacant table. Pero iba ang nakita ko…
“Claide…”
“Anthony”
“Happy birthday”
Inabutan niya ko ng isang box na maliit tapos cake.
“Salamat”
“Ahm… may kasama ka ba?” tanong niya sa’kin.
“Si Mich.”
“Pwede ba kitang mahiram sandali? Sandali lang” naawa ako sa kanya kaya sumama na rin ako. Nagtext ulit ako kay Mich na kumain nalang siyang mag-isa at wag na kong hintayin.
Nakarating kami sa park.
“Anong nangyari sa uniform mo?” ohh. Napatingin ulit ako sa uniform ko, natatakpan siya ng jacket na binigay sa’kin ni Icki bago kami naghiwalay.
“Natapunan lang kanina.”
“Claide…” humarap siya sa’kin bago hawakan ang kamay ko “Alam kong wala na kong pag-asa sa’yo. Alam kong naging gago ako sa’yo pero ngayon tanggap ko na…”
“Ha?”
“Mahal mo pa ba ako?”
“Bakit tinatanong mo sa’kin yan—”
“Gusto kong malaman, Claide…”
“I… I loved you, Anthony. It will never change”
“Not anymore…” ngumiti siya sa’kin pero alam kong hindi tunay yon, malungkot siya “Ganon ba kita nasaktan dahil kay Joyce?”
“Mas nasaktan ako nong nalaman ko ang totoo. Nung nalaman kong kaya mo lang ako ako nilalalapitan dahil mayaman ang parents ko. Gusto kong tanungin sa’yo Anthony, totoo ba yon?”
“C-Claide…”
“Kung yun rin lang naman pala ang habol mo, sana magulang ko nalang ang niligawan mo, tutal sila naman ang mayaman diba?” hanggang ngayon, hindi pa rin ako makapaniwala sa nalaman ko. Guto kong umiyak pero sinabi ko sa sarili ko na hindi na ko ulit iiyak dahil sa kanya “Para kay Joyce, lalapitan mo ko para malayo ang loob ko kay Icki. Bullsht! Napakawalang hiya niyong dalawa”
Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Well, sino pa bang makakapigil sa ganitong sitwasyon? Gusto ko siyang bugbugin, sampalin, sabunutan at saktan ng sobra pero sarili ko na rin ang pinababa ko. Hindi ko dapat nilelevel ang sarili ko sa tulad nila, pinalaki kami ni Cleede na lumaban ng tama. Hindi ko sisirain yon.
“Claide…” hinawakan niya ang kamay ko. “P-pano—”
“Pano ko nalaman? Simple lang, ang tanga niyo kasing dalawa”
“Claide, it is not what you think…”
“At ano? Gagawin mo rin akong tanga? Wag na, Anthony. Minsan na kong naging tanga simula ng magtiwala ako sayo at naging boyfriend kita. Sa tingin mo uulitin ko ulit yon?” tinanggal ko yung pagkakahawak niya sa kamay ko at pinahid ang luha ko “Gusto ko ring maranasang mahalin ng tamang lalaki sa buhay ko. Gusto kong mahalin niya ko hindi dahil mayaman ako. Gusto kong mahalin niya ko at hindi gamitin.”
“Aaminin ko, Claide, akala ko nung una hindi talaga kita matututunang mahalin…” nakita kong umiiyak na rin siya “Akala ko mahirap kang mahalin pero nagkamali ako… nagkamali ako… kung kelan mahal na kita, tsaka ka pa nawala sa’kin”
“Mahal? Ilang beses ko bang narinig sa’yo yan?”
“Alam kong hindi ka na maniniwala sa’kin ngayon pero gusto kong malaman mo…” pinunasan niya yung “hindi ka mahirap mahalin, Claide”
“Eh bakit hindi mo nagawa?”
“Dahil hindi ako ang para sa’yo”
“Mali, Anthony” tinitigan ko ang mapupula niyang mata, dahil na rin sa pag-iyak “Dahil duwag ka! Sira ulo ka! Tanga ka!”
“Alam ko…” nakuha pa niyang ngumiti sa’kin… a polite one “Hindi na ko gagawa ng mga bagay na makakasakit sa’yo. Kung kelangan kong lumayo, gagawin ko. Kung pwede ko lang mabalik ang oras, ibabalik ko kung saan nakilala pa lang kita. Pagdating ng panahon, hindi kita sasaktan… hindi kita iiwan. Pero alam kong imposible na yon. Ngayon, alam kong may iba ka ng gusto”
Gusto ko ng umalis sa kinauupuan ko ngayon, gusto ko na siyang iwan pero parang napagod na rin ako. Dapat sinusumpa ko na siya pero hindi na sumagi sa isip ko yon, dapat galit nag alit ako pero parang mas napanatag pa yung loob ko. Hindi ako mahirap mahalin, katulad na rin ng sinabi niya. Isa lang ang naalala ko, si Icki.
“You smiled…” bigla ulit akong napatingin sa kanya “Siya ba ang iniisip mo?”
“Sino?” bigla akong napailing “HINDI KO INIISIP SI ICKI HA!”
Bigla siyang napatawa na medyo naiiling iling. May nasabi ba ko?
“Bakit ka tumatawa dyan?”
“Masaya pa rin ako kahit na hindi na ko ang nagpapangiti sayo” ngumiti siya sa’kin “Wala na talaga akong magagawa… but… I will continue loving you… from a distance”
“Yeah, whatever, whatever. Just one favor, Anthony”
“Anything, Claide”
“Wag mong sasabihin sa kanila kung anong meron ako at kung saan ako nanggaling.”
“Bakit?”
“I just don’t want another guy love me for what I have, I want him to love me because I am Zeiris Claide”
“I am really sorry, Claide” sumeryoso na ulit ang mukha niya “Para sa’yo, gagawin ko. Alam kong maliit na kapalit lang yon para sa nagawa ko sayo, pero kung iyon lang ang paraan para kahit pano mabawasan ang galit mo sakin, gagawin ko.”
“Salamat, Anthony”
“Hindi mo kelangang magpasalamat…”
“No, I need to thank you” ngumiti na rin ako sa kanya “Dahil tinuruan mo kong magmahal. Hindi ko alam kung bakit hindi na ko nasasaktan ng sobra, siguro dahil namanhid na ko. Kelangan ko nalang magfocus sa mga bagay na mas mahalaga kesa sa lovelife. Marami pang time para don”
“Hindi, Claide… hindi ka namanhid. Dahil meron ng pumalit sa’kin dyan sa puso mo”
“WALA NGA EH!” tumawa nalang ulit siya. Ano bang problema ng isang to? Sino naman yon?! Bwisit! Nayayamot ako! “ISA PA, IIWAN KITA DITO!”
“Joke lang, ito naman…” tinitigan niya ang mata ko “Nakikita kong mas masaya ka ngayon, kahit kelan hindi ko nakita yan ng tayo pa”
“Bulag ka kasi!”
“Friends?”
“What?”
“Kaibigan lang oh”
“Whatever. Aalis na ko. Birthday ko ngayon, pinaiyak mo ko. Lagot ka kay Icki”
Ngumiti ulit siya pero hindi na nagsalita. Sinabi niya maya-maya na dahil daw birthday ko, maggala daw muna kami. Kung saan saan kami pumunta. Nag-enjoy rin naman ako kahit papano dahil hindi ko namalayan ang oras. 10 na. Gosh!
Chineck ko yung phone ko at puro missed calls na nga ni Mich. Hala! Masyado yata akong nag-enjoy sa libre ni Anthony. Psh.
“Anthony, masyado ng gabi, uuwi na ko”
“Ganun ba?” tumingin siya sa relo niya “Oo nga no? Hindi ko namalayan ang oras. Hatid na kita”
Dahil gabi na at nakakatakot naman talagang umuwi mag-isa, pumayag na ko sa gusto niya. Nagtext na rin ako may Mich na uuwi na ko.
“Salamat sa paghatid” sabi ko kay Anthony nung nasa harap na kami ng building
“Ihatid kita sa tapat ng room mo”
“Wag na”
“Tara na” hinigit niya ko papunta sa may hagdan kaya napilitan na rin ako. Nung makarating ako sa tapat ng room namin, may nakita akong familiar na figure. Sht! “Salamat sa oras, Claide” bigla akong napatingin ulit kay Anthony “Happy birthday”
“S-salamat” hindi ko alam pero bigla akong kinabahan. Ano bang nangyayari sa’kin? “…sa paghatid”
“Pasok ka na” napansin niya sigurong may tao sa likod kaya napatingin siya bago napangiti “Bye, Claide”
Umalis na siya. Unti-unti akong pumihit paharap sa taong… sa taong… yon. Blank expression lang ang meron siya. Palagi naman diba? Bakit pa ko magtataka?
“B-bakit andyan ka?”
“Sinabi kong hihintayin kita” super cold ng boses niya. Waaah!
“Sorry, Icki. May pinuntahan lang kami ni Anthony”
“Ayos lang…” tumalikod na siya sa’kin tapos hinawakan ang door knob ng room nila “Ayos lang sa’kin kahit naghintay ako ng anim na oras at lalong ayos lang sa’kin na ang taong pinagseselosan ko ang kasama ng taong mahal ko.”
“I-icki…” pero pumasok na siya at padabog na sinarado ang pinto.
<//3