a/n: ayun nakapag update din .. hahaha .. kapag gusto talaga may paraan. =)
dahil mahal ko kayo mga beloved readers ko, eto na po ang update. hope you like it ..
~ScarsAreBlind~
==============================================================
CHAPTER 19 – Mikage Sou!!!
KIYOMIKO's
"Kiyo, you promised me!"
"P-pero Seal ..."
"No buts Kiyo, you broke your promise!"
"Wag mo ko iwan Seal!"
"Sabi ko sa'yo wag mo ko hanapin. Kikensugiru." (It's too dangerous)
"Seal, sabi nila wala ka na daw. Kaya hinanap kita."
"There's no need for you to find me. I'm ... I'm already gone."
"That's not true!"
"Accept it Kiyo. Aishiteru. Sayonara."
"Wait .. Seal! Sasama ko sayo! Isama mo ko Seal!"
"SEAL!"
Napabalikwas ako ng bangon. Basa ng pawis ang buong katawan ko. Panaginip. Panahinip lang yun. Hindi pa ako iiwan ni Seal. Napatingin ako sa paligid ko, madilim pa at may isang asungot sa tabi ko. Dito na naman sya natulog sa kama ko. Ang adik talaga ng lalaking to. Para syang si Yujia, kuya Kisune at kuya Kyohei na pinagsama sa iisang katawan. Bakit ko nasabi? Kasi sweet at maloko sya parang si Yujia. Makulit at mapang asar parang si kuya Kisune at nakakatakot pag seryo like kuya Kyohei and on top of that, ka level ng ka gwapuhan nya ang ka gwapuhan ng kuya Kyohei ko, ay di pala mga one level below yung kay Mikage. Hahaha.
Shemay lang nagawa ko pa talagang tumawa. Naalala ko yung panaginip ko. Tama isa lang yun panaginip. Hindi pa ako iiwan ni Seal. Nangako sya sakin na babalikan nya ko, na he will contact me personally. Kailangan kong panghawakan yung pangako nyang yun kahit ano pa ang sabihin nila sakin, hindi ako mawawalan ng pag asa. Kahit lahat pa ng gamit nya marecover nila, hindi pa din ako maniniwala na wala na sya. Kasi ... kasi hindi ko talaga kakayaning tanggapin. Seal nasaan ka na ba?
"Hey, Kitty, it's still too early. Bakit gising ka na?"
Bwisit. Yun talaga unang pumasok sa isip ko. Kaasar talaga tong lalaking to. Panira ng moment. Iniisip ko pa si Seal eh. Bigla ba namang sisingit sa taimtim kong pag iisip?
"Hoy! Kiyo pangalan ko! Hindi ako kuting! Bwisit ka talaga! Bakit dito ka na naman natulog?" Singhal ko sa kanya. Sa loob ng mahigit isang linggong pagtuloy ko dito simula ng magising ako eh madalas sya dito matulog. Wala naman syang ginagawang kalokohan, tumatabi lang talagang matulog. Kung hindi nga lang to nakakatakot minsan iisipin kong takot sya mag isa.
"Eh gusto ko may katabi eh. Tsaka ayaw mo ba akong katabi? Na tetempt ka no? Wahahaha." Sarap ingudngod ng mukha ng lalaking to sa imburnal eh. Ang yabang. Hindi dahil gwapo sya ma tetemp na ko. Argg. Kung si Lance pa yan o kaya si Tak~ ay hindi mali, bakit ba naisip ko na naman yung lalaking yun. Teka naisip ko din si Lance, ibig sabihin pinag nanasaan ko si Lance? Hala! Nahawa na ata ako sa ka abnoyan nitong si Mikage.
"Oo na tetempt ako! Na tetempt akong paslangin ka." Sabi ko sa kanya.
"Oh c'mon babe, maraming iiyak pag pinaslang mo ko. Hahaha." Tsk. Tignan nyo, iba na naman tawag sakin! Di ko alam kung ganyan ba talaga sya o hindi nya lang maalala ang pangalan ko.
"Ewan ko sayo! Bumangon ka na nga dyan. Nagugutom na ko." Sabi ko sa kanya. Hahaha sya kasi nagluluto, naglilinis ng bahay, naglalaba, basta lahat sya gumagawa. Ako? Walang ginagawa, feeling ko nga tumaba na ako eh, kain tulog lang ako dito. Hahaha, eh sya naman kasi may sabi na di ko kailangang kumilos dito eh.
"Eehh, ang aga pa eh, tulog muna tayo Boo." Reklamo nya sabay akap sa baywang ko at hinila ako pahiga. Alam nyo yung akward? Wala kaming relasyon, di kami friends pero kung makayakap sya parang wala lang. Grabe kinilabutan ata ako.
"Hoy manyak! Alisin mo nga yang kamay mo. Argg." Reklamo ko sa kanya, paano ba naman kasi, nakayakap pa din yung isa nyang kamay hindi ko matanggal. Hindi ko alam kung malakas lang talaga sya o sadyang di ko pa nababawi yung lakas ko.
"Shhh, honey wag ka ng maingay, tulog na tayo." Waah, Mikage Sou!!! Bakit di ako makapalag? Makatulog na nga lang ulit.
MIKAGE's
Limang araw nang gising si Kiyo pero hindi parin nakakarecover yung katawan nya mula sa lason. May mga pagkakataon pa ding hindi nya macontrol ang mga muscles nya, epekto yun ng lason na pumasok sa sistema nya pero buti nalang talaga at sinundan ko sya noong gabi na may gustong pumatay sa kanya kung hindi baka pati sya wala na din ngayon.
Sa totoo lang, sya talaga ang misyon ko. Inutusan ako ng papa ni Kiyo na bantayan ko sya kapalit ni Seal, dahil si Seal, nasa isang delikadong misyon at may posibilidad na hindi na sya makabalik. Hindi ko pwedeng ipaalam kay Kiyo na binabantayan ko sya baka kasi di sya pumayag. Alam ng papa nya na may banta sa buhay ni Kiyo. May balita kami na anak ni Mouru Takishima ang nag hahabol ngayon kay Kiyo pero hindi ako sigurado kung sya rin ang may pakana ng pag atake kay Kiyo doon sa party. Yung pipitsuging lalaki na nagtangka sa kanya doon sa party, wala na, nasa pangangalaga na sya ni Kyohei, ng sadistang si Kyohei. I bet nasa impyerno na ngayon ang kaluluwa ng lalaking yun.
Napatigil ako saglit sa pag iisip ng maamoy yung niluluto ko. Agad akong napatakbo sa kusina. Muntikan ng masunog yung mushroom soup na niluto ko buti nalang naagapan pa. Matapos kong magluto ay tinungo ko ang kwarto ni Kiyo, ang sarap pa din ng tulog nya. Di ko na muna sya gigisingin, maliligo na muna ako dahil balak kong pumunta sa Oakwood University ngayon. Kailangan kong makausap ang papa ni Seal, kailangan nyang malaman ang kalagayan ng anak nya.
Naalala ko na naman yung reaksyon ni Kiyo nung sabihin ko sa kanyang wala na si Seal. Ayoko sanang sakin pa manggaling yun eh, pero mas maganda nang malaman nya ng mas maaga kesa naman umasa sya. Hindi ko alam kung ano ba talaga si Seal sa kanya, ang alam ko lang, importanteng tao si Seal para sa kanya kaya ganoon nalang ang epekto ng pagkawala ni Seal sa kanya. Halos gabi gabi syang na nanaginip at tinatawag ang pangalan ni Seal kaya naman lagi ko syang tinatabihan matulog. Yun talaga yung rason ko, baka kasi bangungutin sya at di na magising, patay ako sa tatay nya pag nagkataon. Yung pagtawag sa kanya sa iba bang endearment, way ko lang yun para kahit paano mawala sa isip nya yung nangyari kay Seal, effective naman eh, kinikilig nga sya. Hahaha, ang gwapo ko kasi.
Since tulog pa naman si Kiyo, dumiretso na muna ako sa CR para mag shower pero pag minamalas nga naman, nakalimutan ko palang magdala ng damit. Sana tulog pa si Kiyo, pag nakita na naman nya kasi akong nakatapis lang baka sabihin na naman nya inaakit ko sya kahit hindi naman. Dahan dahan akong lumabas ng CR, since isa lang ang CR dito sa condo ko at naka hiwalay sya sa mga kwarto. Papasok na ako sa kwarto ko ng mag salita si Kiyo.
"Hoy Mikage! Diba sabi ko sayo kung maliligo ka sa loob ka nadin mag bihis? Tss. Manyak ka talaga eh no?"
"Babes naman, pag nakatapis manyak agad? Baka naman ikaw ang nangmamanyak sakin? Umamin ka na kasi, naaakit ka sa katawan ko." Sabi ko sa kanya.
"Tss. Asa! Dyan ka na nga." Hahaha asar talaga tong babaeng to. Dumiretso na sya sa kusina at ako naman pumasok na sa kwarto ko para mag bihis.
Matapos kong mag bihis ay agad na din akong lumabas para sabayang kumain si Kiyo pero paglabas ko matatapos na sya. Hindi man lang ako hinintay. Hinayaan ko nalang, kumain nalang din ako kahit matatapos na sya. Tahimik lang kai habang nag aalmusal, hindi ko rin naman kasi alam kung ano bang pwede naming pag usapan.
Matapos naming kumain, nag prisinta syang maghugas ng pinggan, hinayaan ko nalang. Pinapanuod ko lang syang maghugas, maya maya bigla syang tumigil na para bang may inaalala. Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko at bigla ko syang nilapitan at niyakap mula sa likod. Naramdaman kong tila bigla syang natauhan.
"Seal ano ba nag huhugas ako. Dun ka na nga." Nagulat ako sa sinabi nya. Napabitaw ako bigla sa pag kakayakap ko at bumalik nalang sa pwesto ko. Si Seal parin pala ang nasa isip nya hanggang ngayon. Parang bigla akong nalungkot, hindi ko alam kung dahil bas a naaawa ako sa kanya dahil patuloy syang umaasa na buhay pa din si Seal. Naputol lang ang pag iisip ko ng bigla syang tumambad sa harap ko, nakayuko sya pero kita ko pa din ang mga mata nya dahil nakatayo sya sa harap ko habang nakaupo ako. Mababakas ang lungkot sa mata nya.
"Sorry, Di mo maaalis sakin na hindi maalala si Seal dahil simula bata ako, sya na ang kasama ko, at madalas nyang gawin yung ginawa mo kanina. Alam kong pinapagaan mo lang ang loob ko pero pwede bang wag mo ng babanggitin na nawawala si Seal? Baka kasi magalit lang ako sayo. Sige, babalik na ko sa pag huhugas."
Napabuntong hininga nalang ako. Kiyo, ano bang magagawa ko para sayo? Paano ko ba maiibsan kahit paano yang sakit na nararamdaman mo?
Matapos nyang maghugas ng pinagkainan namin ay pinaupo ko sya sa silyang katapat ng inuupan ko.
"Baby, aalis muna ako." Paalam ko sa kanya. Hindi na sya pumalag sa tawag ko sa kanya, siguro nasanay na sya.
"Saan ka pupunta?" tanong nya pabalik.
"Sa Oakwood University."
"Pwede pa ba kong sumama?" masiglang tanong nya.
"Hindi. Kaylangan mo pang mag pahinga eh." nalungkot naman sya sa sagot ko.
"Miss ko na kasi sila Ryuu. Sige na please? Promise, di ako mag papagod."
"Nope. You'll stay here and wait for me okay?" ma otoridad na sabi ko sa kanya.
"Okay."
"I'll be back soon okay. Magpahinga ka nalang muna dito para makabawi ka ng lakas."
Matapos naming mag usap ay agad na din akong umalis. Gamit ang kotse ko, tinahak ko na ang daan papunta sa Oakwood University. Mabuti nalang at hindi traffic kaya naman nakaratig agad ako.
Pag kalabas ko ng sasakyan, agad kong nakuha ang atensyon ng mga estudyante. Haay, hirap talaga pag gwapo. Sana pala sinama ko nalang si Kiyo para maintimidate sila na tignan ako. Hahaha.
Ng makarating na ako sa Director's Office ay agad yung bumukas kaya tumuloy na akong pumasok.Pagtapak na pagtapak ko palang sa loob ay agad na lupipad ang tatlong shuriken papunta sa direksyon ko. Imbis na iwasan ay agad ko iyong sinalo. Tsk tsk. Si master talaga oh, di pa rin nagbabago sa way ng pagbati. Nagulat ako ng bigla syang pumalakpak.
*clap clap* "Mahusay Mikage."
"Master" Tawag ko sa kanya. Siya nga pala ang master ko. Siya ang nagturo sa akin ng martial arts.
"Bakit ka nga pala naparito? May balita na ba sa anak ko?" Tanong nya sa akin.
Umupo munaako sa upuan malapit sa table nya bago nag salita. "Wala pa po. Tanging mga gamit nya lang ang narecover. Lumagpas na sya sa itinakdang araw kaya ipinagpalagay ng mga elders na wala na sya."
"Alam na ba ni Kiyo?" tanong nya ulit sa akin.
"Nasabi ko na po Master, pero mukhang hindi nya matanggap." Malungkot na tugon ko.
"Nararamdaman nya rin siguro na buhay pa ang anak ko."
"Pero Master, kung buhay pa sya, bakit hindi man lang sya nagbigay abiso? Alam nya ang patakaran."
"May tiwala ako sa anak ko Mikage. Alam kong may rason sya kung sakali man." May kompiyansang sagot nya. Napaisip naman ako. May posibilidad ngang buhay pa sya pero hindi talaga maiwaksi sa isip ko kung bakit hindi man lang sya nag paparamdam kung sakali. Alam nyang ipagpapalagay naming patay na sya kung sakali mang hindi sya makapag abiso sa loob ng itinakdang araw.
"Kamusta pala si Kiyo?" tanong muli sa akin ni Master.
"patuloy parin syang nag papagaling pero, mukhang mahihirapan syang maka recover agad. Masyadong malakas ang lason at naapektohan na ang ibang vital organs nya. May posibilidad na maapektohan ng sobra ang systems nya lalo na ang inner strength nya. Pag nagkataon, maaapektohan ang husay nya sa martial arts at natatakot ako sa maaari nyang maging reaksyon don." Mahabang paliwanag ko. Sa totoo lang, hindi ko kayang kontrahin ang lason na nakapasok sa sistema nya.
"Kapag nagkataon, isang tao lang ang pwedeng gumamot sa kanya." Napatigil ako sa sagot ni Master. May isang taong pwedeng gumamot kay Kiyo?
"Sino po?" tanong ko.
"Hindi ako sigurado kung papayag ba syang gamutin si Kiyo. Pero sigurado akong kaya nya." makahulugang sagot ni Master.
"Handa po akong gawin ang lahat magamot lang si Kiyo." Sagot ko.
"Hindi ikaw ang makakatulong sa kanya sa pag kakataong ito."
"Ano po bang ibig nyong sabihin Master? Sino po ba ang makakatulong sa kanya?"
"Isang tao lang ang may koneksyon sa makakagamot kay Kiyo at sa kanya, yun ay walang iba kung hindi si Takihiro Sakurakoji."