'Kijk haar, ze gaat toch weer door. Wat een aandachtsslet.'
Dit is waarom ik er niet mee ben doorgegaan. Te bang voor de mening van mensen die ik via een app ken.
Te bang wat A of B er van denkt. Letterlijk.
Weet je, ik zou mezelf ook niet geloven als ik jullie was. Toch wil ik het jullie wel zeggen:
Ik ben niet gestopt voor aandacht, met het stoppen kreeg ik geen aandacht meer, dus wat had dat voor zin gehad?
Ik ga ook niet nu door voor aandacht, want dan had ik net zo goed nooit kunnen stoppen. Heeft ook geen zin.
Ik ben echt gestopt, om de redenen die ik hiervoor vermeldde.
Maar weet je, ik heb een enorme intense week achter de rug. Voor het eerst sinds lange tijd gehuild, me kwaad gevoeld, machteloos.
En de inspiratie kwam, als een reddingsboei in de oceaan kan ik wel zeggen, want ik moest me uiten.
En het lukte.
En ik besef dat gedichten maken (ik heb een hekel aan het woord passie, dus ik zoek even een minder beladen synoniem), ik besef dus dat gedichten maken iets is waardoor ik me onwijs goed voel. Of veel beter voel. Het is in ieder geval iets dat me positief beïnvloedt.
Dus: haters gonna hate, maar ik ga door, en het is aan jou te beslissen, wat je van me vindt en of je door wilt lezen.
Maar ik ben terug. Met minder updates dan eerst, maar nog wel gewoon in het weekend. Veel plezier met lezen dus, mocht je daarmee door willen gaan. In ieder geval:
I'm back bitches, and I know everything. -x A