Multi; Ard arda üç havuz problemi sorusunu doğru çözünce ben sjflghş
Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin!
iyi okumalar!
#
"Eğlendin mi bakalım?" diyerek şakıyan Neymar'a bakıp yorgunca gülümsedim.
"Tepesi üçgenliler familyasını saymazsak evet." diye mırıldandım tabağımdakilerle oynamayı bırakırken. Gözleri kısılacak bir biçimde güldü.
"Tepesi üçgenliler familyası mı?"
Elimdeki çatalla arkamızda kalan akvaryumu işaret ettim.
"Köpekbalığı deyince içim bir kötü oluyor. Zaten köpek kelimesi bile geriyor beni." dedim somurtarak. Masanın karşısından uzanarak ellerini nemli saçlarıma daldırdı ve iki yana sallayarak dağılmalarına sebep oldu.
"Bahçeye çıkmamanın sebebi şimdi anlaşıldı."
Alaylı sesini umursamayarak derin bir iç çektim. Gerçekten yorulmuştum. Akvaryumda pek vakit geçirmesek de yunusların bulunduğu havuzda hatrısayılır bir süre kalmıştık. En eğlenceli kısmıysa yunusun Neymar'ı yanıma yaklaştırmamasıydı. Sürekli ikimizin arasına giriyor ve benim onu sevmemi istiyordu. Garip bir biçimde beni korumaya çalışıyor gibiydi. Belki de haklıydı. Bu mükemmeliyetin sahibinden korunmalıydım.
"Bir kere o Poker denen yaratık kafayı bana takmış durumda. Terasa çıktığım an demirliklere zıplıyor." diye hayıflandım yüzümü asarak. Gerçekten de o köpeğin benimle alıp veremediği bir şey vardı.
"Aslında çok uysaldır. Cadıdan anlıyor ama." dedi ağzındaki kocaman lokmayla. Dudağının kenarına bulaşan sosu fark ettiğimde alayla gülüp ona uzandım ve parmağımla sosu sildim. Soslu parmağımı ona doğrulttum.
"Sen bana laf çarpıtacağına bulaştırdığın sosa bak." diyerek alayla şakıdığımda bir saniyelik zaman zarfında elaları parmağım ve yüzüm arasında gidip geldi. Çevik bir hareketle atılıp soslu parmağımı ağzına aldı ve emdi. Gözlerim aniden irileştiğinde, şaşkınlıktan elimi bile çekemediğim birkaç saniyeden sonra geri çekilip bilmişçe sırıttı.
"Hangi sos?"
Havada öylece kalan parmağımı utançla indirdim ve kucağıma çektim. Gözlerimi kucağımdaki ellerime diktiğimde Neymar'ın sessiz gülüşü kulaklarımı doldurdu.
"Kızarınca fazla tatlı oluyorsun." diye mırıldandı. Kafamı kaldırdığımda bana bakmadığını fark ettim. Başka bir noktaya da odaklanmamıştı aslında. Daha çok kendi kendine konuşuyormuş gibi görünüyordu.
İltifatı karşısında daha fazla kızarırken buldum kendimi. Neymar bana kısa sayılamayacak bir süre baktıktan sonra garsona seslendi ve hesabı istedi. Gitme vakti gelmişti anlaşılan.
***
Hafifçe sarsıldığımda uykunun etkisiyle anlamsızca mırıldanıp beni çevreleyen bedene daha sıkı sarıldım. Her adımda hareketlenen bedenim yumuşak zemine kavuşunca derin bir iç çekip kollarımı doladığım boynundan çektim ve yastığıma sarındım. Yatağın diğer tarafının çökmesiyle gözlerimi birkaç saniye araladım. Neymar, yan dönmüş bir şekilde, dirseğinden destek alarak başını sabitlemiş ve ela gözlerini bana dikmişti. Rahatsızca kımıldanıp yastığı daha sıkı kavradım.
"Uyumayı düşünmüyor musun?" diye mırıldandım, gözlerim kendiliğinden kapanırken.
"Beni dikizlediğin sabahlara karşılık say." dediğinde sesindeki neşeli tınının etkisiyle gözlerimi açmadan gülümsedim.
"Herkes Adriana Lorenzo'yu uyurken izleyebilme mertebesine erişemez. Kendinizi şanslı saymalısınız Bay Santos." diye mırıldandığımda bolca huzur içeren bir kahkaha attı.
Ve ben onun eşsiz sesiyle uyuyakaldım..
***
Gözlerim dinç bir ifadeyle aralanırken etrafın karanlık olduğunu anlamamla doğruldum ve köşedeki abajurun ipini çektim. Oda loş bir aydınlığa kavuştuğunda birkaç defa gerinip sola döndüm yavaşça.
Boştu.
Kaşlarım çatıldı istemsizce. Yataktan yeni uyanmanın verdiği uyuşuklukla kalktım ve çevreye bakındım. Saat neredeyse gece yarısını gösteriyordu ve dışarısı zifiri karanlıktı. Yatağın karşısında bulunan sehpanın üzerindeki kağıdı alıp yeniden oturdum yatağa.
Gecikebilirim.
Beni bekleme, buzdolabında yemek var. Isıtıp yiyebilirsin. Ve bir yere ayrılayım deme.
-NEYMAR
Gitmişti. Ve ben nereye gittiğini ne yazık ki biliyordum. Yastığımı yatağın başlığına dik bir şekilde dayadıktan sonra sırtımı geriye yasladım ve bacaklarımı kendime çekerek kollarımı çevresine sardım.
İşte bu kadardı.
Makul kaderim tam da şu anda belli olmuştu ve yapabileceğim hiçbir şey yoktu. Bunun er ya da geç olacağını biliyordum. Aslında geç bile kalmıştı. Derin bir nefes alıp kafamı dizlerime yasladığımda zihnimde binlerce düşünce vardı. Nerede ve kiminle olduğu, ne yaptığı, nasıl hissettiği, nasıl hissettirdiği..
Sinirlenebilme gibi bir hakkım yoktu. Sinirlenecek gücüm de yoktu. Kendimi hiçbir zaman ezik olarak nitelendirmezdim. Önemsiz ve gereksizdim, fakat ezik kelimesinin bana yakışmayacağını düşünürdüm.
Ta ki şu zamana kadar..
İçimden ağlamak ya da olmayan nefretimi kusmak gelmiyordu. Sadece.. Ağır bir yük göğsümün sol tarafında yer edinmişti ve her soluğumda kalbimi ağrıtıyordu.
Ve bir anda öfke bedenimi ele geçirdi.
Komidinin üstündeki abajuru ve birkaç süs eşyasını sert bir darbeyle alaşağı ettiğim sırada, aynı zamanda kendi kendime bağırıyordum.
"Aptalsın Adriana! Aptal, aptal, aptal!"
Öfkem ona değildi. Öfkem tamamen kendimeydi, salaklığımaydı. Zayıf irademe ve ona karşı olan zaafımaydı. Soluklarım, damarımdaki öfke ile sıklaştığında ne yapacağımı düşündüm. Onun bana karışabilme gibi bir yetkisi vardı, fakat benim.. Ben onun tercihine karşılık tek bir olumsuz ifade kullanamazdım. O benim için değerliydi. Fakat ben onun için bir hiçten ibarettim.
Nefesim kesilmeye başladığında yataktan kalktım ve kendimi hızla dışarı attım. Serin hava yüzüme çarparken zihnimdeki düğüm biraz olsun gevşemişti. Köşedeki ağ şeklinde tasarlanmış hamağı fark etmemle içeri koşmam bir oldu. Yorganı ve yastığımı alıp yeniden dışarıya çıktım. Yumuşak yorganı ağın üzerine düzgünce serdikten sonra yastığımı yerleştirip dikkatli bir biçimde sırt üstü uzandım üzerine.
Soğuk bilincimi biraz olsun yumuşatıyordu.
Maldivler fazla ışık barındıran bir yer olmadığı için binlerce yıldız ben de buradayım dercesine parlıyordu. Kafamı dağıtmak amacıyla en parlak olanları seçmeye başladım.
En parlağı yıldız kümesinin ortalarındaydı.
O kızların yanında gönül eğlendirirken, sen burada yıldızları sayıyorsun.
İkincisi ise sol üst kısımda.
Kim bilir, kimin adını inliyordur(?)
Üçüncüyü seçmek biraz zordu. Sol iç kısımdaki ile sağ üst köşedeki arasında kalmıştım.
Peki ya kaç kız kendini ona sunmak için şehvetle sıraya dizilmiştir?
Ve dördüncüsü de sağ alttaki olabilir.
Umurunda bile değilsin Adriana. Sen sadece baş belası, küçük bir kız çocuğusun.
Gözlerimi yorgunca kapatıp başımı ellerimin arasına aldım, bir ümit düşüncelerim susar diye.
Fakat susmadılar.
Birkaç saniye içinde o kadar çok ihtimal geliyordu ki aklıma.. Denize doğru döndüm ve cenin pozisyonuna girerek iyice sokuldum kendime. Ellerimi bacaklarımın arasına sıkıştırdım soğuğun etkisiyle. Daha yeni uyanmış olmama rağmen zihnim yorgunluk sinyalleri veriyordu.
Bilinçsizce esnediğim sırada, binlerce düşünce ve dalga sesleri eşliğinde kendimi uykunun kollarına bıraktım.
#
Okudunuz mu qız afldldşdşh.