Pinanood ni Kristine ang paglipad ng chopper ni Pablo sakay si Ericka, Pablo have volunteered to take Kristine back to Manila dahil sa nangyaring gulo sa asawa nito. Napapailing na lang siya sa tuwing naaalala niya ang iyak ni Ericka, hindi niya pwedeng itanggi na mahal na mahal talaga nito ang asawa nito kahit na ang dami ng problemang kinahaharap ng dalawa. She sighed. She will surely miss Pablo, sana ay makabalik agad ito.
Muli siyang lumakad pabalik sa kanyang Villa, don nadatnan niya si Fatima na nakikipaglaro kay Rhobie. She nsmiled while looking at them, hindi niya talaga maarok kung paanong si Fatima ay gustong-gusto ang anak ng kanyang kaibigan. Maybe she had been dreaming of having a baby sister kaya siguro ganoon na lang ang concern niya kay Rhobie. Iniwan niya ang dalawa at umakyat siya sa kanyang silid. She laid on her bed thinking about what Fatima had said to her last time.
"I really think he intends to give me a big sister by marrying you."
Paulit-ulit iyon sa kanyang isipan. Napapangiti siya sa tuwing naiisip niya iyon. Alam niyang hindi masasabi ni Fatima iyon kiung hindi nabanggit ni Pablo at kung sakali man na iniisip ni Pablo ang kasal, ikinatutuwa niya iyon, isa lang ang ibig sabihin noon. May posibilidad na mahal siya nito.
Nakakatuwang isipin na mahal siya ng taong mahal niya. Hindi na ito basta biro, hindi laro, she was really in love with him, she really thinks that it was him - Pablo - ang lalaking hinahaap niya. When it comes to him, hindi na niya kailangan hanapin pa ang romance, dahil kahit hindi niya nakikita iyon ay dmaang-dama naman niya.
She feels that everytime he touches her, or everytime he holds her hand. Kung sakaling mahal siya ni Pablo ay napakaswerte naman iya dito.
She sighed.
"Barbie doll!" Napabalikwas siya ng bangon nang marinig niya ang tinig ni Fatima. Agad itong pumasok sa kanyang silid.
"Oh, nasan si Rhobie?" She asked.
"Mang Elena put her to bed for a nap. Why are you here? Don't tell me you're missing Kuya Pabi agad? Eh he'll only be gone for a while. He'll be coming back later tonight or this afternoon."
"Ano ka!" She blushed. Ganoon na ba siya ka-obvious.
"Huuu! Hey, do we have lessons for today?" Fatima asked her again.
"No. Tomorrow na lang, you are free to have fun with your horses today."
"Yey! Thanks, Ate -- oh I mean Barbie!"
Matapos sabihin iyon ay nagtatakbo na ito palabas. Did she just call her ate? Natawa naman siya. Nararamdaman niyang may alam si Fatima ngunit ayaw lang nitong sabihin sa kanya iyon.
Napapalalim na ang pag-iisip niya pnang makarinig siya mula ng pagkatok sa may pintuan. Walang sabi-sabing pumasok doon si Daisy.
"Ipinapatawag ka ng Doña." Pagkasabi niyon ay umalis na ito. Bigla naman siyang kinabahan. Anong kailangan ni Isabelle sa kanya? Hindi pa rin siya nakaka-move on sa engkwentro nila noong isang araw. Hindi niya makakalimutan na sinabunutan siya nito at talagang nagpapasalamat siya kay Pablo dahil ipinagtanggol siya nito. She sighed, wala naman siyang magagawa kung di ang puntahan ito, she just hoped na maging maganda ang pag-uusap nila.
Sumunod siya kay Daisy palabas ng Villa niya, saglit ppa nga siyang natigilan nang makita niya ang dalawang trabahador na kausap ni Daisy ng makalabas siya ng bahay. Nakakatakot ang hitsura ng mga iyon, at mas lalo siyang natakot ng tapunan siya ng isa ng tingin at pagkatapos sy ngumisi ng nakakaloko. She felt scared, parang ayaw na niyang sumama kay Daisy, suddenly she just wanted to stay inside her room and lock herself until Pablo comes back.
"Ano pang hinihintay mo?' Tanong ni Daisy. Ipinilig niya ang kanyang ulo at saka sumama na rito. Sumunod sa kanila ang dalawang lalaki, tinahak nila ang daan patungo sa mansion pero nagtaka siya nang bigla silang lumiko.
"Saan tayo pupunta?" She asked Daisy.
"Kakausapin ka n Doña." Wika pa nito. Kinakabahan na siya. Maya-maya ay namataan na niya si Isabelle na nakatayo malapit sa isang museleyo. Naninigarilyo ito. She was wearing a while polo bloyse, a tight skirt, a pair of shades and a hat. Nang makalapit siya dito ay kaagad siyang sinampal nito.
"Ah!" napadaing siya. She glared at her.
"Ang kapal ng mukha mo!" Sabi nito. "Ang akala mo siguro ay hahayaan kong maakit mo si Pablo!"
"Wala akong ginagawang masama sa'yo at kahit kailan hindi ko inakit si Pablo!" Sigaw niya dito. Muli siyang sinampal nito.
"Puta kang babae ka! Kaladkarin!" Sigaw pa nito sa kanya. Hindi pa ito natuwa, itinapat nito ang sigarilyo nito sa braso niya at saka idiniin roon.
"AHHH!" muli siyang napadaing. Isabelle laughed.
"Binalaan na kita noon. I told you to stay away from him. Hindi ko hahayaang maagaw mo si Pablo sa akin." Hinatak nito ang buhok niya at saka pilit siyang kinaladkad sa loob. Isinadlak siya nito sa malamig na sahig. Sinabunutan siya nito, sinampal at wala siyang magawa kundi ang dumaing. Kahit kailan ay hindi niya pa naranasan ang ganitong hirap at hindi siya papayag na hindi siya lalaban. Bigla siyang tumayo at saka kinamot ang mukha ni Isabelle.
"AHHH!" gigil na wika nito. Muli siya nitong sinampal. "Ang kapal talaga ng mukha mo! The only reason why Pablo is staying with you ay dahil hindi niya pa nakukuha ang gusto niya sa'yo!' Sigaw nito sa kanya.
"Hindi siya ganoon! Mahal niya ako!"
Lecheng pagmamahal iyan! Ako ang mahal ni Pablo. Ako lang!"
"Nanaginip ka, Isabelle. Pablo hates you, hindi mo pa pa nararamdaman iyon." Pinakatitigan siya nito, maya-maya ay ngumisi ito.
"Tingnan natin kung anong sasabihin ni Pablo kapag nakuha na ng iba ang gusto niya sa'yo."
Nakita niyang sinenyasan nito ang dalawang lalaki.
"She's all yours. Siguraduhin ninyong hindi na makakalakad ang babaeng iyan." Wika nito at saka tumalikod. Nanlaki ang kanyang mga mata. Lumuhod ang isang lalaki sa harapan niya at saka pilit na hinahatak ang binti niya.
"Huwag!" She screamed. Isabelled looked at her again.
"Bye Kristine. Have fun! Tata!"
"Parang awa ninyo na! Huwag!" She screamed. Nagtawanan lang ang dalawang lalaki. The firt man stradelled her. He ripped her shirt open pati na rin ang bra niya.
"Tang na! Tiba-tiba tayo dito!"
"Please! NO! please!" Sigaw niya. Pilit siyang nanlalaban. Naramdaman niya ang bibig ng lalaking iyon sa kanyang leeg. Lalo siyang napahagulgol.
"Tama na! Huwag!" she screamed again. Pilit niyang itinutulak ang lalaking mukhang nainis na ito sa kanya. Sinampal siya nito at saka sinikmuraan. Tinakasan siya ng lakas pero ayaw pa rin niyang sumuko. Hindi siya susuko. Hindi.
She tried pushing him away again. Hilam na hilam na ang kanyang mukha ng luha, ang labi niya ay pumutok dahil sa lakas ng sampal ng lalaking ito.
"Huwag ka ng manlaban! Mag-eenjoy ka rin naman mamaya! Dalawa pa kami oh!" Nakangising sigaw sa kanya ng lalaki.
"Tado ka pre, bilisan mo tapos ako naman!" Nagtawanan ang mga ito.
"Parang awa ninyo na!" Nagmamakaawang sigaw niya.
"Walang awa - awa dito, Miss Kristine. Ibinigay ka na sa amin ng Doña. Amin ka na." Sinabasib ng lalaki ng halik ang kanyang dibdib. Diring-diri siya. Napuno ng hagulgol at iyak ang museleyong kanyang kinalalagyan.
She could only cry. She silently wished na may makarinig sa kanyang mga iyak. She just felt so scared, so vulnerable, so violated... Sana, sana , sana maging maayos ang lahat.
---------------------------
"Wow! Ang aga mo! Mga three hours ka lang nawala ah!"
Napangiti si Pablo nang marinig niya ang tudyo ng kanyang kapatid. He just looked at Fatima, nang mga oras na iyon ay nasa mansion ito at naglalaro na naman ng PSP.
"Where is Kristine?" He asked his sister. Kanina pa siya dumating at pinuntahan niya ito sa Villa pero si Mang Elena lang ang nadatnan niya doon. Naging maayos naman ang paghatid niya kay Ericka, nang masiguro niyang maayos na ito, ay umalis na rin siya. Ayaw niyang mapalayo nang ganoong katagal kay Kristine, hindi nga niya alam kung bakit pero kaagad-agad niya itong nami-miss.
"Huh? Bakit wala ba siya sa Villa? Doon ka lang siya iniwan kanina." Sagot ni Fatima.
"Wala eh. Sabi ni Manang umalis din daw paglakabas mo, I though you're with her."
Hindi kumibo si Fatima. He took a deep breath. Hindi niya alam pero bigla siyang kinabahan. Lumabas kaagad siya ng silid ng kanyang kapatid at saka tinunton ang daan palabas ng kanyang mansion. Para saan ang kabang nararamdaman niya? Para ba iyon kay Kristine? Naalala niya noon, madalas sabihin ng kanyang Mama na ang kutob ay palaging tama, pero masama ang kutob niya. May nangyayari kaya kay Kristine.
"Señorito!" Napalingon siya ng marinig niya ang tawag sa kanya. Nakita niya si Mang Ambo at ang anak nito si Ido - ang dalawa ay isa sa pinakapinagkakatiwalaan niyang tao sa hacienda.
"Magandang hapon po," pilit siyang ngumiti.
"Naku, Señorito, mabuti at naabutan ka namin. May nais pong sabihin si ido." Napatingin siya kay Ido.
"Pwede ho bang mamaya na? May hahanapin pa ho kasi ako." Magalang na wika niya.
"Pero, Señor, tungkol po ito kay Doña Isabelle" sabi ni Ido, magsasalita na sana siya ngunit bigla na naman nitong ibinuka ang bibig. "Narinig ko po sina Pedro at Aljon sa asukarera, inutusan daw po sila ng Doña na lapastanganin ang guro ni Fatima."
Nanlaki ang ulo niya. Lapastanganin? Kaagad niyang ikinuyom ang kanyang mga palad.
"Nasaan sila!?!" He demanded.
"H-hindi ko na po alam, sinundan ko sila kanina, kasama nila si Daisy na nagpunta sa Villa Alandra, matapos po iyon ay nawala na sila."
Nakadama siya ng pag-aalala. Matapos malaman ang bagay na iyon ay alam niyang mas kailangan niyang hanapin si Kristine.
"Pablo! Narito ka na pala!" Narinig niya ang tinig ni Isabelled. Nang lingunin niya ito ay nakita niyang papalpit ito sa kanya, pinapayungan pa ito ng assiatant nitong si Daisy. "Kamusta ang pagkakawangawa mo?"
Tinitigan niya ito. Kung hindi siya nagkakamali ay galing ito sa direksyon ng museleyo ng kanyang ina. Nagtaka siya, ano naman ang gagawin ni Isabelle roon? Kahit kailan ay hindi nito pinuntahan ang kanyang ina. He stared at her.
"Nasaan si Kristine?" Halos hindi na bumubuka ang kanyang bibig. Ngumiti ito sa kanya.
"Hindi ko alam. Am I your slut's keeper?" she asked in a very subtle tone. Nakadama siya ng galit.
"Mang Ambo, pasunurin ninyopo si Manang Alberta sa museleyo ni Mama."
Malalaki ang hakbang na tinahak hakbang na tinahak niya ang daan patungo sa Museleyo ng kanyang ina. Napakalas ng tibok ng kanyang puso.
"Pablo! Saan ka pupunta?" Tanong ni Isabelle. Alam niyang nakasunod ito sa kanya. "Mamaya mo na dalawin ang Mama mo, uhmmm, mag-usp muna tayo." Sabi nito sa kanya.
Narating niya ang museleyo. At mula sa kinatatayuan niya ay dinig na dinig niya ang hagulgol at sigaw ng isang babae. Kilala niya ang tinig na iyon. Nagpupuyos ang dibdib niya sa galit. Tinakbo niya ang museleyo. Nakapinid ang pinto niyon.
"Parang awa ninyo na! Huwag!" Sigurado siya na si Kristine ang nasa loob. He stepped back. He kicked the fron door of the moseleum and there he found his Kristine lying on the floor, topless, her jeans was about to be ripped apart habang ang mga lalaking iyon ay tila hayok na hayok na nagpapakasasa sa hubad na katawan nito.
"T-tama na, p-please, tama na..." humahagulgol na wika ni Kristine. Nagdilim ang paningin niya. Tinadyakan niya ang likod ng lalaking nakapating dito. Nakita naman niya ang isa pa na aktong susuntukin siya, pero naunahan niya nito, he kicked him right on the balls. Napaluhod ito. Binalingan niyang muli ang lalaking kanina ay nakapating kay Kristine. Kristine was still crying, nakapikit pa rin ito. Sinuntok niya ang lalaking iyon, he wasn't feeling calm at all. He wanted to kill this guy, he wanted to murder him, chop him bits by bits and feed him to the dogs.
"Jusmio! Pablo tama na!" Narinig niyang wika ni Mang Alberta. Hindi siya tumigil, halos mabasag na ang mukha ng lalaking iyon.
"Señor, p-parang awa ninyo na po!" Umiiyak na wika nito. "Na-napag-utusan lang po ako! Maawa na po kayo!"
"Papatayin kita, tang ina ka! Wala kang utang na loob!" Paulit-ulit niyang sinasabi iyon.
"Señor, tama na po!"
"P-pablo..." Natigilan lang siya ng marinig niyang tinawag siya ni Kristine. Agad na binitiwan niya ang lalaki at humarap kay Kristine. Lalo siyang nakadama ng galit nang makita angf hitsura nito. May pasa ang pingsi nito, dumudugo ang labi nito, may paso ito nmg sigarilyo sa braso. Agad na hinubad niya ang kanyang damit at saka ibinalot iyon dito. He carried Kristine.
Umiiyak na yumupyop ito sa kanyang balikat. Nanginginig ang buong katawan nito.
"Baby, you're safe now." Sabi niya. "Nandito na ako, don't cry." He kept on saying those words. Dinala niya si Kristine sa Villa nito. He took her inside her room, tapos ay ipinasok niya ito sa bathroom, iniupo niya ito sa tub at saka niya binuksan ang tubig.
Krsitine was still crying, he could see her while body shaking.
"Stop crying," He said. Hinaplos niya ang mukha nito. He could really kill those people.
"Kuya!" Narinig niya si Fatima. "Kuya, anong - oh my gosh..."
"Fatima, stay here." Sabi niya sa kapatid. Tumayo siya but then, Kristine held his hand.
"Pl-please d-don't leave... pl-please..."
"I'l call, Manang." Sabi ni Fatima.
"Dito ka lang...." She said to him. Awang - awa siya sa hitsura nito. He stood up to join her on the tub. He made her lay on his chest, her back against him, his arms around her waist.
Galit na galit siya. Anong karapatan ng mga ito para saktan si Kristine? He will deal with them later, pero sa ngayon, kailangan siya nI Kristine.
"Don't be scared." He said. "I'm here. I will never leave..."
------------------------
Nang masiguro ni Pablo na nakatulog na si Kristine ay saka lamang siya bumagon. He called Manang Elena to ask her to clean Kristine.
"Paano ka, basang-basa iyang damit mo." Sabi pa nito.
"Okay lang ako, manang. Just make sure, she's okay."
Matapos iyon ay lumabas siya. Sinalubong siya ni Mang Ambo. Mukhang kanina pa naghihintay ito sa kanya.
"Nasaan sila?" Tanong niya dito.
"Iginapos mo sila ng ibang trabahante, Señor, nasa kwadra sila ngayon." Pagbibigay alam nito sa kanya.
"Sige, susunod ako." Tiim na tiim ang kanyang mga bagang. Malalaki ang hakbang na nagpunta siya sa mansion. Dire-diretso siyang pumasok sa bahay at umkyat. Nasalubong niya si Daisy.
"Señor, tulog po ang Doña, hindi po siya pwedeng istorbuhin." Wika nito hindi siya nagsalita, ni hindi niya ito pinandin, tuloy-tuloy siyang pumasok sa silid ni Isabelle. Nakita niya itong nakatayo sa may bintana at nakatingin sa malayo. Nilingon siya nito.
"P-pablo..."
Walang sabi-sabing sinampal niya ito. Bumaling ang mukha ni Isabelle pakaliwa.
"P-pablo..." mangiyak-ngiyak na wika nito. Hinwakan niya ito sa baba at saka idiniin ang kanyang mga kamay.
"I could kill you right now, bitch!" He said.
"Pab-lo... Nasasaktan ako!" Daing nito. Itinulak niya ito kung saan, napadaing naman ito nang tumama ang likod nito sa pader.
"I only did what I think is right! Iyong babaeng iyon, hindi siya bagay sa'yo!"
"At ikaw ang bagay sa akin?! Putang ina!" Hindi niya mapigil na ibulalas. "Tinrantado mo ako noon! Kinalantari mo ang tatay ko, sinira mo ang pamilya ko tapos iniisip mo na IKAW, IKAW ang bagay sa akin?! Putang ina lang, Isabelle! Kung pwede lang na ikaw ang namatay, kung pwede lang na ikaw ang nakaratay ngayon, kung pwede lang, sana ikaw na lang! You ruined my family! Kahit kailan ay tayo magiging bagay! I don't do desparate women!"
"Nasasabi mo lang iyan dahil galit na galit ka sa akin ngayon! Mahal mo pa ako, Pablo, alam ko iyon." She told him. Pablo just shook his head.
"The only reason I am letting you stay here was because of my father. Kayang-kaya kitang paalisin, Isabelle. Huwag mong hintaying maggalit ako ng husto dahil baka ipakaladkad kita sa kabayo." Matapos iyon tinalikuran niya ito. Muli siyang bumalik sa Villa Alandra upang muling puntahan si Kristine nang muli siyang pumasok sa silid nito ay nakita niya itong gising na at tila naghihintay sa kanya. He joined her on bed.
"Sabi mo hindi ka aalis?" Sabi nito sa kanya.
"May inayo lang ako. Now take a rest." He kissed her temple. "I will be here." He wrapped his protective arms around her. He caressed her hair and made her lay beside her. Inilagay naman ni Kristine ang kamay nito sa kanyang dibdib.
"Sleep, baby..." He said. "I love you..."
Kristine looked at him. Her tears fell again but this time, she was smiling.
"Mahal din kita..."