I had goosebumps regarding Monday episode. Palagay niyo si Yaya yung nagsalita ng "Lola"?
BTW, sa mga may twitter account, our official hashtag is #ALDUBNextChapter
& please follow @aldubsters_
Thanks. ♥
At dahil sa hashtag na yan, ito na po ang next chapter ng story ko. Hehe. Enjoy reading.
~* ♥ * ♥ *~
♥ CHAPTER 23: MULING PAGTAKAS ♥
"Hinahagod lang nya yung likod ko dahil naubo ako. IT WAS NOTHING!" Bakit ba ang hirap paliwanagan ang taong ito? Nakaka-ubos ng pasensya eh.
"Kilala kita, Alden." umiling na lang ulit ako. Seryoso, wala na akong masabi sa pinsan ko. "You don't give any women a chance para mahawakan ka because you're afraid of getting attached."
Oo, tama sya. I am actually afraid of getting attached to someone dahil ayoko na ulit masaktan. The pain of losing someone so dear to you is unbearable kaya hindi nya ako masisisi.
Nagpatuloy na lang ako sa pagmamaneho. Papunta na kami ngayon sa mansyon at kakahatid lang namin kay Dub. Bwisit 'tong Paolo na 'to eh, bigla-bigla na lang sumusulpot! Palibhasa hindi makapag-antay. Siguro nung nagsabog si God ng pagka-atat, sinalo na nya lahat!
"Look," here he goes again. "All I'm saying is, you have to let go of the past! Subukan mong magmahal ulit."
I gave out a loud sigh. "For the nth time, Pao, I have already let the past go." Ilang taon ko na ba kasing naririnig ito sa kanya at hanggang ngayon yan pa rin ang litanya nya? Nakapag-let go na ako, pero hindi lang talaga ako handa pa sa kahit na anong commitment na sinasabi nya.
He nodded but his facial expression was that of a sarcastic one. "Oo nga pala, I have forgotten about your Cinderella." I gave him a sharp look from my peripheral vision.
"Alden, don't you think na itong Cinderella na hinahanap mo eh ayaw matagpuan?" Oo nga pala, hindi ko pa nababanggit sa kanya na alam ko na ang pangalan niya - si Divina. Pero hindi ko na lang muna sasabihin. Gusto ko munang malaman yung tungkol sa lead na sinasabi nya. "And besides, does it really matter who is behind Cinderella's mask? For all you know, she might not be the girl you're looking for!"
Does it matter?
Napahawak ako sa bracelet na nasa bulsa ko. Lagi ko itong dala kahit saan ako magpunta. This bracelet is the only reminder that somewhere out there, there was this girl who made me laugh and made me feel at ease.
"Ang hirap kasi sa'yo, minsan kahit nasa harap mo na, nagbubulag-bulagan ka pa." he continued with his rant.
Agad namang rumehistro yung mukha ni Dub sa isipan ko sa sinabi nyang iyon. Hindi ko alam kung bakit sya ang naalala ko sa mga oras na yun.
Kung sabagay, there are times that she makes me laugh unintentionally. Isa pa, she has this effect on me na hindi ko maipaliwanag. It's when she's near that I could feel my heart beat fast and loud. And whatever that feeling is, alam kong iba na.
~*~*~*~
"YOU'RE NOT WELCOME HERE!"
Napatakbo kami ni Paolo ng marinig namin ang nagwawalang boses ni Mamita. Hindi namin naipasok sa loob ng compound ang sasakyan dahil may dalawang sasakyan na pumarada sa gate.
Gusto pa sana naming alamin kung kanino yung mga sasakyang iyon pero narinig na naming sumigaw si mamita kaya 'eto kami ngayon at hingal na hingal na lumalapit sa nagkukumpulang mga tao sa harap ng mansion namin.
"BINABAWI KO LANG ANG APO KO!" came another voice of an old lady, matching Mamita's tone.
"Excuse me." hindi na ako nakapag-pigil pa. Nagpumilit akong makaraan sa gitna ng mha naglalakihang body guards yata ng matanda. "Ano'ng kaguluhan 'to?" I asked, palipat-lipat ng tingin sa mamita ko at sa matandang mukha ring senyora na napaka-taas ng mga kilay.
"That woman!" halos singhal ni mamita na hindi pa rin inaalis ang tingin sa kaaway nito. Pareho silang nagsusukatan ng tingin. "Ang kapal ng mukhang pumunta rito at mang-eskandalo!"
Ngumisi ang isa. "Celia, I'm just here to get my grand daughter!" taas-noo nitong sagot.
"Well, unfortunately, she doesn't want to go with you. KAYA UMALIS KA NA!" hasik ni mamita. "DAHIL KUNG HINDI KA AALIS, IPAPAKALADKAD KITA PAALIS NG BAHAY KO AT KAKASUHAN PA KITA NG TRESPASSING!" and with that, Mamita turned away from the other lady followed by tita Ruby na natataranta.
Iniwan ko naman si Paolo habang sumunod din ako kina Mamita.
"Ay! Que barbaridad!" napasapo na lang si mamita sa noo nya. Tita Ruby was caressing her back by the moment I came into view.
"Mamita." I called out gently. Napatingin silang pareho sa akin. "Who was that?" I asked.
Nagpalitan ng tingin sina Tita Ruby at Mamita na parang nagtatanungan sa pamamagitan ng tingin kung sasagutin ba nila ang mga tanong ko o hindi. "I-I'll j-just go and... ch-check up on... s-something." ninenerbyos na saad ni Tita at agad-agad na umalis.
I turned to Mamita. Her arms are crossed at nakataas pa rin ang mga noo nito. She did not utter any word. Para bang ayaw nitong sagutin ang tanong ko. "Mamita," I called out again. "Sino yu---"
"Someone you should not be talking to." she snapped and looked at me straight in the eye. Seryosong seryoso ito. "She will just cause you trouble, hijo."
Magsasalita pa sana ako. Marami kasi akong gustong itanong sa kanya but those were dismissed when Paolo came in together with two unfamiliar faces.
I was torn between running after mamita and entertain these two teenagers. I choose the latter part upon hearing that they knew Cinderella.
Pumunta kami sa pool area, hinandaan din kami ng merienda ni ate Julia saka nya kami sinaluhan upang aluhin ang dalawa naming panauhin.
"Ano'ng nangyari kanina? Sino yung matandang babae na inaway ni mamita?" tanong ni Paolo ng hindi na makatiis habang nagpalitan naman ng tingin ang tatlo. "Pag-alis ko okay pa naman lahat ah!"
"K-kasalanan ko p-po." sagot ng batang babae na nakayuko. Parang naiiyak pa ito. "Pagkahatid namin sa inyo sa may gate ay dumerecho kami saglit sa bakery shop at hindi ko inaasahan na makikita ko si lola ng mga sandaling iyon."
Inalo naman sya ni ate Julia. "Pero...bakit ayaw mong sumama sa kanya?" she asked.
Hindi ito nakasagot agad. "Sabihin mo na, Mika." saad ng binatang kasama nito. "Malay mo, matulungan ka nila sa problema mo." dagdag pa nito pero hindi pa rin sumagot ang dalaga.
Hindi na ako nakatiis kaya tinanong ko na ang gusto kong malaman. Tutal ayaw naman nyang magsalita o magkwento, aalamin ko na lang ang gusto kong malaman. "Ikaw ba yung naghahanap kay..." I looked at them before finishing my question. "...Cinderella?"
This time, inangat nya ang ulo nya at tumingin sa akin. And now that I am looking back at her, parang may kamukha ito pero hindi ko lang mapagtanto kung sino.
Lumipat saglit ang mga mata nya kay Paolo na sya naman tinanguan ng pinsan ko. "Hinahanap mo rin sya?" she asked me in return na para bang alam nya ang tungkol sa tinatanong ko.
"I asked first, young lady."
Nakita kong sasagot pa sana ito ng bigla syang tapikin ng kasama nya. Bumuntong hininga ito saka tumango. "Y-yes."
"Ano'ng alam mo tungkol sa kanya?"
She looked at me straight in the eyes. "She's my sister."
At that moment, I have realized why she looked somewhat familiar. Those were the same pair of eyes behind the mask. There's a big part of my heart that was rejoicing, but also a tiny portion of my mind that is asking 'is this even for real?'
I studied her for a while habang nagtataka naman ang tatlo naming mga kasama na tila gusto ring malaman ang tungkol sa mga pinag-uusapan namin.
"How sure are you na ate mo yung nakita mo?" it was Paolo.
"I saw her." she replied. "Nakita ko sya before she entered the venue. I saw her whole face and she was wearing a light blue gown similar to Cinderella's."
Her words are clear and full of determination yet there's a part of me that wants more information. Para bang hindi pa rin ako satisfied sa sinasabi nya. That I was still looking for a clue.
She sighed. "She was with this woman who was wearing a red polka dot ribbon." agad akong napatingin sa kanya.
'Follow that red polka dot ribbon.' Her -- Cinderella's -- voice played inside my head. Those were her exact description.
She covered her face with her palms.
"Naglayas ang ate nya few weeks back." sabi ng kasama nito. "And we really, really need to find her." halos pagmamakaawa nito.
"M-medyo naguguluhan ako." si ate Julia naman. "Bakit sya naglayas? Bakit ayaw mong sumama sa lola mo?"
The girl - Mika - turned to ate Julia, yung mga mata nito napupuno na ng luha. "K-kasi.. Kasi ip-ipapakasal siya ni lola dahil sa isang business deal."
Lahat kami ay nagulat sa sinabi nyang iyon. Para bang umurong ang mga dila namin. I felt sorry for her sister. Hindi naman tama na gawin syang parte ng isang business deal dahil apo nya ito.
I somehow felt blessed dahil never ginawa ito ni mamita sa amin. She made us feel that family comes first. I now understand why she didn't want to go with her own grand mother earlier.
"If that is the case," lahat kami ay napatingin sa pinanggalingan ng boses na iyon. We were all startled to see Mamita and Tita Ruby standing at the doorway. "Alden, Paolo." tawag nito sa amin at binigay namin ang buong atensyon namin sa kanya. "Help Mika find her sister."
Tumango kami ni Paolo. "Y-yes, mamita."
Kung gaano na katagal si Mamita na nakikinig sa mga usapan namin ay hindi ko na alam. Right now, I just want to help this girl find her sister. Kitang kita ko kasi kung gaano nya kamahal ang nakatatandang kapatid nya and growing up with Mamita as the matriarch of the family, we have learned to value each member like we value ourselves.
~* ♥ *~
< Maine/Yaya Dub's POV >
"Nana Cora? A-ano pong meron?" tanong ko pagkapasok ko sa bahay. Pa'no ba naman kasi, almost 7PM na at lahat sila dito sa bahay aligaga.
Nakita ko rin si Mhae na nakauwi na at halos patakbo rin nitong kinukuha ang ilang mga gamit.
Ang mga kalalakihan dito sa bahay ay buhat-buhat ang isang napakalaking bagay na nakabalot sa puting tela.
Lumapit sa akin si Nana Cora at hinawakan ang kamay ko. Ramdam ko ang panginginig ng mga kamay nito. "Hi-hija..." tawag nito sa akin. For the first time, nakaramdam ako ng kaba na hindi maipaliwanag.
Dios ko! Ano ba'ng meron sa araw na 'to at bakit ganito ka-intense ang feelings ko? Una yung biglang pagpapartey-partey ng puso ko dahil kay *eheeem* Alden, tapos ngayon naman ito! Pakiramdam ko may hindi magandang mangyayari eh. (>_<)
Hinila nya ako sa isang sulok. "Dub, hija. Darating daw ang lola ni doktora." may pangamba sa mga boses nito. "Mas mabuti pang magpaturo ka muna kay Mhae dahil kung gaano kabait si doktora, triple-triple namang pagka-istrikto nya." paliwanag nya saka naman ako tumango.
Nilingon nya ang mga kalalakihan na ngayon ay tapos na sa kanilang ginagawa. Isinabit nila sa dingding ang bagay na nakabalot sa puting tela na napagtanto kong isang portrait. Sino kaya iyon?
"S-sige, tanggalin niyo na yung tela at tatawag muna ako kay doktora."
Susunda ko na sana si Nana Cora ngunit bigla akong napatigil ng makita ko ang muka na nakapinta sa portrait. The face showed a very powerful glare of a woman whose age had obviously taken a toll on her glamoured by her jewelries.
Parang sinemento ang mga paa ko at binuhusan ako ng napakalamig na yelo ng mga panahong iyon. Mapaglaro talaga ang tadhana dahil ang babaeng nasa litrato ay walang iba kundi si Lola Nidora.
At that point, iisa lang ang nasa isipan ko at iyon ay ang makatakas. Kailangan kong umalis bago pa nya ako makita. Kung paanong narito sya ay hindi ko alam.
Seriously, what the hell is happening?
~* to be continued... *~
Pasensya na sa update na 'to kung wala masyadong kilig factor. Sa susunod aapawan ko po! xD
Salamat nga po pala sa mga nag-vote at nag-comment last time eikcajdizon rjdp17 supermaxx07 junssi
Sa mga di ko nabanggit, sorry medyo nagloloko ang notifs ko. (>_<)
♥♥♥
~* Next Chapter's Preview *~
"Dub/Ate Maine!"
"Alden? Mika?"
- Magkakaalaman na ba? -
♥♥♥
Votes&Comments are very much appreciated.
ALDUB YOU. ♥