Vandaag is het zover de grote dag..
De dag van de rechtzaak, zal ik gaan? Kan ik Saiffedine wel zien? Of zal het de pijn erger maken.. Met een slecht gevoel word ik wakker naast me ligt geen Jaouad, hij is vast gaan werken.
Ik trek mijn kenzo truitje met een blousje eronder & doe een gescheurde broek aan.. Daar onder trek ik mijn louboutins en pak mijn jas alvast ik ren de trappen af naar beneden en zie Rayan al zitten hij kijkt naar cars en eet zijn cars koekjes die Jaouad vast aan hem heeft gegeven.
"Ga je met mama mee.." Zeg ik terwijl ik hem optil hij knikt hevig, ik ren met hem in mijn armen de trappen weer op ik poets zijn tandjes en poets de mijne ook gelijk, ik doe wat argan olie in mijn bos krullen en laat ze los hangen.
Ik neem Rayan mee naar zijn kamer en smeer zwitsal over zijn lichaam en wat zwitsal in zijn haar en trek voor hem ook zijn kenzo truitje aan & een gescheurde broek.
Voor hem trek ik zijn gucci schoentjes, samen met hem hand in hand lopen we WEER de trappen af ( We hebben een grote huis darom zoveel trappen )
Als we beneden zijn aangekomen trek ik zijn para jumper jasje aan ik trek ook die van mij aan en zo lopen we de deur uit met Rayan aan de ene hand en aan mijn andere hand mijn gucci tas.
Als we in de auto zitten leg ik Rayan voor in op zijn stoeltje, ik start de auto en er begint al meteen een liedje Rayan klapt wat in zijn handjes..
Zo rijen we verder onderweg naar de rechtzaak van Saiffedine, zal ik het kunnen? Zal ik me kunnen inhouden? Jaouad zal boos worden.. Maar dat maakt me helemaal niet uit.
Als ik voor de rechtbank ben aangkomen hou ik Rayan aan zijn handje vast en zo lopen we het gebouw binnen ik zie een paar vrienden van Saiffedine staan die me meteen herkenen ze lopen mijn kant op en groeten me uitbundig.
"Hoe gaat het met Jaouad.." Vraagt Fouad me.
"Goed hoor hmdl." Zeg ik met een nep glimlach.
"Warom is hij er niet." Vraagt Fikri mij ( een van die jongens )
"Werk." Zeg ik kortaf
Ze knikken begrijpend en een voor een tillen ze Rayan op.
Na een tijdtje is het helemaal stil in de wachtkamer de stilte word vebroken door mijn telefoon ik kijk op mijn beeldscherm en zie Jaouad staan.
( Jullie vragen je zeker af warom ik hem zo droog heb opgeslagen? Ja ik ben droog hahaha nee grapje.. Weet het zelf ook niet! Trouwenss jullie kunnen me vragen stellen in de comments ook aan Jaouad & Saiffedine en aan de rest. )
"Hallo" neem ik angstig op.
"Hee lieff waar ben je?" Vraagt hij me.
"Bij Soum.." Lieg ik.
"Oké ben je wel vroeg thuis."
Ik zucht van opluchting en vertel hem dat het goed komt we nemen afscheid en hang op.
"Familie & vrienden kunnen binnen komen." Zegt een vrouw die bij de ingang staat..
We lopen met ze allen naar binnen en we nemen plaats, Younes de neef van Jaouad & Saiffedine neemt plaats naast me, ik zet Rayan op mijn schoot en kijk aandachtig voor me uit.
Ze beginnen met praten, maar ik hoor geen enkel woord! De zenuwen dansen in mijn buik mijn lip begint te trillen en mijn bennen geven het bijna op.
Even later komt Saiffedine binnen met 2 politie agenten aan zijn zij.
Ik kijk hem aan en voel meteen een brok in mij keel.. Zijn blik gaat door de zaal heen en eindigt bij mij.
Hij kijkt me met tranen in zijn ogen aan en knikt, Rayan begint door de zaal te schreeuwen "Saaaaaaiii." Roept hij zo noemt hij Saiffedine.
Saiffedine probeert te zwaaien maar zijn handen zijn vast geboeid..
Hij gaat voor aan zitten met zijn hoofd richting de rechter..
Na een tijdtje beginnen ze met de rechtzaak, ik heb 1 uur lang niks gehoord ben de hele tijd bezig met Saiffedine die mij via zijn ooghoeken aankijkt..
Ik sta op met Rayan aan mijn hand, ik loop naar voor en ga bij de deur staan.
Als ze hem weer willen weg brengen lopen ze langs mij "Ik hou van je." Sisst hij naar mij zonder me aan te kijken.
Mijn hart begint sneller te kloppen, mijn keel raakt droog, mijn benen beginnen te trillen en een traan ontsnapt uit mijn ooghoek.
"Rayan kom we gaan." Fluister ik zacht met een trillende stem en til hem op samen lopen we richting mijn auto en stappen in ik stop Rayan weer in zijn stoel en zet een muziekje op..
Ik blijf even zitten en leun met mijn hoofd tegen mijn stoel aan..
"Warom moet altijd alles mis gaan."
Ik hoor geklop op mijn raam, ik kijk op en zie Fouad staan hij trekt de deur open en trekt me in zijn armen zo staan we even in elkaar armen..
"Doe rustig aan." Fluister hij ik trek me los uit zijn omhelzing en stap me auto weer in Fouad zwaait naar Rayan en Rayan zwaait trug.
"Gaan we naar papa of naar tante?" Vraag ik Rayan hij schreeuwd dat hij naar tante wil, dan rij ik maar naar Soumaya zo een zin in Jaouad heb ik ook weer niet.
Sorry dat het zo lang duurde, heb niet zoveel tijd gehad nu ik vakantie heb ga ik proberen meer te schrijven.
Don't Shoot me 🔫
Als jullie ideetjes hebben stuur me gerust een berichtjeeeee ze zijn welkom, of als jullie vragen hebben voor de personages.