~ Zoë ~
Die middag arriveren ook de anderen, daarmee bedoel ik natuurlijk Calums, Luke's, Michaels en Ashtons families. Dit is de eerste keer dat de ouders elkaar allemaal ontmoeten, en ze lijken goed met elkaar overweg te kunnen. We schenken voor de anderen ook iets te drinken in en niet veel later zitten we weer met z'n allen in de woonkamer. We geven de andere ouders en kinderen ook hun cadeautjes, en ze zijn er heel erg blij mee.
Ook zij geven ons en onze ouders weer cadeautjes en het is weer een heel uitdeel festijn. Ik zou graag willen zeggen wat iedereen heeft gekregen, maar dat zou zo'lang verhaal worden dat ik het maar gewoon niet doe. Ik heb uiteindelijk in ieder geval een paar gave CD's, een schattig armbandje en een awesome shirt van Arctic Monkeys, deze heb ik van Anne Marie, Lauren en Harry gekregen... Superleuk!
De sfeer is geweldig, en ondanks dat de zon buiten fel schijnt blijven we lekker binnen zitten in de airco. De kerstboom is eigenlijk het enige wat nog echt laat zien dat het kerst is, want de andere omstandigheden verbloemen het kerstgevoel dat ik gewend ben een beetje.
We besluiten een leuk spel te gaan doen waarvoor we teams nodig hebben: hints met onze eigen draai eraan. Je zit in een bepaald team met een aantal personen, en een van die personen moet dan iets uit gaan beelden, waarna de anderen moeten raden wat diegene uitbeeldt. In de tweede ronde mag de persoon alleen beschrijven door geluiden te maken. In ronde drie mag het alleen worden omschreven zonder dat het woord zelf genoemd wordt.
Omdat we met zoveel mensen zijn duurt het spel best wel lang, wat juist wel weer heel erg gezellig is. We zijn met welgeteld zevenentwintig mensen bij elkaar. We hebben negen teams van drie mensen gevormd omdat dat ons het makkelijkst leek. Ik zit in een team met Mali Koa en met Luke, en we doen het tot nu toe heel erg goed.
Er zijn ook veel momenten waarop we helemaal in een deuk liggen, bijvoorbeeld als Alexia's moeder een banaan moet uitbeelden, maar haar gebaren zo fout zijn dat we ons lachen niet meer in kunnen houden. De kinderen snappen niet wat er zo grappig is, maar wij wel en we liggen helemaal dubbel.
Op een gegeven moment probeert Luke het geluid van een doortrekkende wc na te doen, maar het is zo onbegrijpelijk dat Mali en ik ondertussen de raarste dingen hebben opgenoemd. Iedereen om ons heen lacht ons keihard uit omdat zij het natuurlijk allemaal wel al weten.
''A flushing toilet,'' zucht Luke als zijn tijd voorbij is en hij weer op de bank ploft. ''I was making the sound of a flushing toilet,'' Mali en ik knikken begrijpend voor we weer in de lach schieten.
Alexia zit in een team met Michael en Harry en zijn staan momenteel een plaats onder ons. Ze doen het verrassend goed, vooral Harry. Michael blijkt heel erg goed te zijn in het imiteren van geluiden, en zo blijkt Ashton, die in een team zit met mijn moeder en met Cléo, heel goed te zijn in het omschrijven van bepaalde begrippen zonder het woord zelf te gebruiken. Hij doet het heel erg slim.
Als we klaar zijn met het spel doet iedereen even zijn eigen ding. Sommige van de moeders staan in de keuken om alvast te beginnen aan het diner van vanavond en mijn moeder gebaard me om mee te komen naar de gang. Ik volg haar verbaasd, maar realiseer me al snel dat ik wel weet waarover ze me wil spreken.
''Zoë,'' zegt ze als ze de deur achter zich gesloten heeft. ''Mam,'' zeg ik terug en ze glimlacht kort voordat ze meteen met de deur in huis valt, mijn moeder draait nooit ergens omheen.
''Ik heb met Ashton gepraat de avond dat we hier aankwamen,'' zegt ze en ik knik kort. ''Weet ik,'' zeg ik. Oh shit, waarom zei ik dat nou? Nu denkt ze dat ik of voor luistervinkje heb staan spelen, of dat Ashton het me doodleuk vertelt heeft. Beiden zijn niet echt in ons voordeel. ''Oké,'' zegt ze tot mijn verbazing alleen maar.
''Dan weet je vast ook wel waar we het zo ongeveer over gehad hebben,'' ik knik mijn hoofd opnieuw. ''Zo ongeveer ja,'' ze haalt diep adem voordat ze weer verder gaat. ''Ik maak me zorgen om je Zoë,'' vertelt ze me. ''Ik hoorde dat je steeds weer van die break downs hebt, en dat je zelfs een keer bent gestopt met eten,'' ik zie de ernstige maar bezorgde blik in haar ogen en voel me ineens heel erg schuldig.
''Het is al goed mam, het valt hartstikke mee,'' mompel ik, maar daar neemt ze absoluut geen genoegen mee.
''Nee Zoë, ik weet wel beter dan dat. Ik wil niet dat je weer terugvalt, oké? We geven allemaal heel erg veel om je, en ik wil niet dat je weer doet wat je toen ook deed,'' zegt ze rustig. Ik knijp mijn ogen samen en probeer niet terug te denken aan die tijd. ''Doe ik ook niet mam, het is al goed,'' herhaal ik. ''Ashton en de anderen hebben me overgehaald, ik ben niet meer zo onzeker als ik toen was,''
Mijn moeder schudt haar hoofd. ''Dat geloof ik best snuitje, maar ik wil echt niet dat je jezelf nog zoiets aandoet. Niet eten is fout, en ik wil dat je het nooit meer besluit te doen. We zien je veel liever gezond, etend. Daarnaast wil ik het ook nog even over de break downs hebben... Ik wil dat je een psycholoog gaat opzoeken,'' zegt ze.
Ik kijk haar met geschokte ogen aan en schud heftig mijn hoofd. ''Echt niet! Dat ga ik niet doen mam,'' zeg ik terwijl ik een stap naar achteren doe. ''Zoë, het is voor je eigen mentale gezondheid. Ik wil niet dat je telkens die break downs blijft hebben, dat is niet goed voor je en je doet jezelf echt geen deugd als je het onderwerp blijft vermijden,''
''Nee mam, ik wil het echt niet. Ik wil niet dat iemand in mijn hoofd gaat wroeten...'' zeg ik twijfelend. Heb ik mezelf hier nou goed aan gedaan? ''...Want?'' Vraagt ze me, een vraag waarvan ik wist dat hij zou komen.
''Ik wil het gewoon niet mam, daarbinnen zitten dingen die ik niet aan het daglicht wil blootstellen en die ik niemand ten laste op wil leggen,'' zeg ik terwijl ik oogcontact vermijd. Ik weet dat ik het nu finaal voor mezelf verpest heb... Nu gaat ze me dwingen om naar een psycholoog te gaan.
''Wat bedoel je met dingen?'' Vraagt ze me. ''Gevoelens en gedachten die ik met niemand wil delen,'' opper ik. Haar ogen vernauwen zicht en de woorden die vervolgens uit haar mond rollen laten het bloed uit mijn gezicht trekken.
''Ik wil dat je met ons meekomt naar huis,''
Mijn ogen worden groot en ik ben compleet sprakeloos. Dit kan ze niet menen, ik kan hier niet weggaan! Ik houd teveel van Ashton om hier weg te gaan, ik voel me hier thuis, heb het naar mijn zin.
''Dat meen je niet!'' Zeg ik verontwaardigd. ''Jawel, dat meen ik wel,'' zegt mijn moeder met een frons. ''Sinds je hier bent ben je zo te horen heel erg achteruit gegaan, ik wil niet dat het nog je dood gaat worden Zoë. Je bent m'n dochter en ik heb de plicht om te zorgen dat je in orde bent. Ik wil dat je meekomt zodat je naar een Nederlandse psycholoog gaat en jezelf eens een keer laat helpen,''
''Dat meen je verdomme niet!'' Herhaal ik, boos nu.
''Die jongens doen je helemaal niet goeds, Zoë... En zeker Ashton niet.Als hun fans je op deze manier blijven behandelen is de kans groot dat je binnenkort weer in die put zit. Een relatie met iemand die zoveel commotie oproept met alles wat hij doet is niet goed voor je, je kunt beter iemand anders hebben met een iets rustiger leven. Geloof mij nou maar, ik weet wat goed voor je is,'' zegt ze.
Ik kan niet geloven dat het mijn eigen moeder is die deze dingen zegt. Ik zie alles aan me voorbij vliegen, de reis naar Parijs, mijn carrière, mijn relatie met Ashton.
''Dan weet je blijkbaar helemaal niet wat goed voor me is, ik heb Ashton nodig mam! Ik houd zoveel van hem, ik zou het nooit met hem kunnen uitmaken. Ik voel me hier thuis, ik wil niet weg... Ik ga niet weg!'' Mijn moeder kijkt me boos aan en vouwt haar armen over elkaar.
Blijkbaar hoorde iemand me schreeuwen want de deur wordt open gedaan en als ik me omdraai zie ik Ashton en Alexia daar staan. De tranen van woede staan in mijn ogen en als ze ons zo zien kijken ze ons bezorgd aan.
''What's going on here?'' Vraagt Ashton voorzichtig.
''She wants me to leave Australia and come back home with them,'' zeg ik met een verafschuwende toon in mijn stem. De ogen van zowel Alexia als Ashton worden groot en beiden lijken ze een moment spraakloos voordat Ashton begint te praten.
''What? Why?'' Vraagt hij aan mijn moeder. Mijn moeder herhaalt alles wat ze zojuist tegen mij zei in het Engels, en Alexia kijkt me bang aan. ''I told her I'm not leaving,'' zeg ik koppig terwijl ik mijn moeder uitdagend aankijkt.
''You are leaving Zoë, I'm your mother and I say so,'' zegt ze streng en ik voel hoe mijn woede alleen maar meer oplaait.
''Mrs. Liselore,'' zegt Ashton met een trillende stem... Is hij nou bang van mijn moeder?
''You can't take Zoë away from us, we all love her so much and nothing would be the same without her. We promise we will take care of her if you just let her stay,'' zegt hij smekend.
''Ashton...'' zeg ik aarzelend. ''She wants me to break up with you,'' nu worden zijn ogen alweer groot en tranen verschijnen in zijn ogen. ''Why?'' Vraagt hij met onvaste stem. Mijn moeder herhaalt wat ze zojuist tegen mij vertelde en Ashton kijkt omlaag naar zijn voeten. ''Maybe you're right,'' mompelt hij. Ik kijk hem geschrokken aan en schud hevig mijn hoofd.
''You've got to be joking Ashton! I love you, please don't do this,'' smeek ik hem. Hij kijkt me kort aan en ik kan de pijn in zijn ogen zien. Het is dezelfde pijn die ik zag toen hij het bijna met me uitmaakte op het podium tijdens een van hun concerten, dezelfde pijn die ik zag toen hij me troostte nadat Michael de foto van toen ik tegen zijn schouder in slaap was gevallen op Twitter had geplaatst. ''It's for the better Zoë,'' zegt hij aarzelend.
''Ashton Fletcher Irwin, don't say that now. We both know you want Zoë more than anything else, and I'm not letting anyone break the two of you up. You are what she needs, and the same goes for her. You need each other to stay strong, you love each other so much. It would be wrong to seperate you. Of course there is some hate from fans, but who cares? Real fans will support you no matter what,'' zegt Alexia opeens, waarna we haar allemaal verschrikt aankijken.
''Alexia, you and I both know Zoë needs help, if we keep going like this she might fall back,'' zegt mijn moeder ernstig tegen Alexia.
''Liselore, ik denk serieus dat we haar kunnen helpen,'' begint Alexia in het Nederlands omdat het makkelijker is. ''Ashton heeft haar tot nu toe door alles heen geholpen, en geloof het of niet... Het gaat echt steeds beter. Zoals ik al zei: ze hebben elkaar nodig om sterk te blijven. Als u Zoë weg zou halen bij Ashton zouden ze daar beiden kapot aan gaan. Ashton doet nu misschien net alsof hij denkt dat het het beste is, maar hij ziet zelf niet hoeveel hij betekent voor Zoë. Ik ken haar nu wel langer dan vandaag, en geloof me als ik zeg dat haar weg halen alles alleen maar erger zou maken,''
Ik kijk haar met grote ogen aan, en mijn moeder lijkt ook een beetje van de kaart gebracht.
''Liselore, I love your daughter so much. It would kill me if you'd take her away from me. I'll try to protect her as good as I can. I'll try to be the perfect son in law, please... Just don't take her away from me. I'll do anything in my power to make her feel good, and to make her stay,'' zegt Ashton met trillende stem.
Dan gebeurt er iets onverwachts: er verschijnen tranen in mijn moeders ogen, en ze veegt ze vluchtig weg.
''Oh Ashton, you don't have to be the perfect son in law, you're already amazing. I didn't realize your relationship really went that deep, I guess I should have. Alexia, if you really think that what you said is true... I'll let her stay,'' zegt mijn moeder. Ik adem opgelucht uit en Ashton doet hetzelfde. ''I'm positive,''zegt Alexia en mijn moeder knikt. ''Okay, you can stay Zoë. But you have to make sure that you'll be okay,'' zegt ze.
''Of course I'll be mom,'' zeg ik voor ik naar haar toeloop en haar een dikke knuffel geef. Als we weer terugtrekken loopt mijn moeder naar Ashton toe om hem ook een knuffel te geven. ''I'm ever so sorry I doubted you Ashton,'' zegt ze spijtig, en hij haalt zijn schouders op.
''It's all right, I'll protect her,'' zegt hij, waarna hij een dankbare glimlach van mijn moeder ontvangt. Hij slaat zijn armen om mijn middel en ik begraaf mijn hoofd in zijn shirt. Ik omarm hem met alles wat ik heb, want ik wil hem echt niet kwijtraken.
''Shall we head back then?'' Vraagt Alexia en we volgen haar allemaal terug de woonkamer in. Gelukkig heeft voor de rest niemand het voorval gehoord, en we kunnen weer rustig onze gang gaan.
Die avond zitten we met zijn allen aan een hele grote tafel die we buiten hebben klaargezet door middel van heel veel tafels aan elkaar zetten. We hebben het opgeleukt met kaarsen en de kerstsfeer is nu zeker wel aanwezig. ''I'm glad we're all here together,'' zegt Alexia terwijl ze dankbaar om zich heen kijkt naar al de familie om ons heen.
''Me too,'' zeg ik terwijl ik een klein hapje neem van het heerlijke vlees dat de moeder hebben klaargemaakt. Ze zijn samen geweldige koks, we zijn er erg blij mee. Team Liz, Liselore, Nitza en Anne Marie, de nieuwe sterrenkoks van Australië en Nederland. Nitza heeft Moussaka gemaakt, iets typisch Grieks, vanwege haar Griekse komaf. Mijn moeder heeft heerlijke gehaktballen gemaakt volgens een speciaal recept met daarbij heerlijke aardappeltjes. Liz heeft een gevulde kalkoen klaargemaakt die heerlijk ruikt, en Anne Marie heeft gezorgd voor een heerlijk dessert wat bestaat uit ijs, chocolademousse en banaan. Verder hebben ze nog wat andere dingen zoals salade, carpaccio en wat groenten.
We zitten allemaal te smullen als Calum ineens opstaat en met een lepeltje tegen zijn glas tikt. Iedereen kijkt op en het geroezemoes verstomt. ''I'd like to propose a toast on this lovely evening. I'm so gratefull to be spending it with all of you, it means a lot to me. I'd like to thank everyone for being here, and cooks: thanks for the amazing food,'' zegt hij met een glimlach, waarna we allemaal het glas heffen en hem bedanken.
Caroline drukt een kus op zijn wang en hij drukt een snel kusje op haar voorhoofd. Ik glimlach en richt me dan weer tot de Moussaka die ik zojuist heb opgeschept. Ik denk blij aan hoeveel geluk ik heb gehad vanmiddag. M'n moeder had me gewoon naar huis gestuurd als Ashton en Alexia er niet geweest waren. Ik ben zo blij dat ik hen en de anderen heb. Zonder hen was ik een wrak geweest, en niet de persoon die ik nu ben. Kerstmis is altijd een mooie tijd om terug te denken aan alles wat er is gebeurd dat jaar, en om er dankbaar voor te zijn.
Als we klaar zijn met eten lopen we met z'n allen de straat op. Om elf uur laten ze hier in de straat altijd vuurwerk afgaan met kerst, dat is ons verteld door de buurman.
Ashton slaat zijn arm om mijn middel en ik strijk de stof van mijn jurk glad. Ik open net mijn mond om iets te zeggen als de eerste knal klinkt. Ik kijk omhoog en zie heel veel mooie kleuren in de lucht. Allemaal blauwe, rode, groene en gele vonken vallen naar beneden en sieren de lucht. Ik kijk ademloos toe hoe meerdere knallen en gekleurde vonken volgen, wauw... dit is echt prachtig.
Tweede kerstdag is eigenlijk niet zo heel bijzonder, we hangen nog wat met z'n allen rond en doen wat spelletjes. Omdat de families van de jongens er nu niet meer bij zijn is het veel rustiger dan gisteren. Deze kerst is echt geweldig, ik kan er niet genoeg van krijgen. Maar morgen gaan we naar Parijs! Ik heb er zo onwijs veel zin in!
Ik ben één keer in Disneyland geweest toen ik acht was, dat was echt geweldig. Ik durfde toen alleen bijna nergens in, dus ik schat in dat het deze keer veel gaver gaat worden dan die eerste keer. Daarnaast zijn Luke, Ashton en Alexia er deze keer bij in plaats van m'n ouders.
Ik staar een beetje naar de versierde kerstboom die voor me staat. Ik kan niet geloven dat mijn moeder me hier gewoon wilde weghalen, gelukkig is ze van gedachten veranderd. Anders was ik nu mijn spullen aan het inpakken voor de terugreis naar huis. Ashton trekt me ineens op zijn schoot en rust zijn hoofd op mijn schouder.
''This Christmas was wonderful, wasn't it?'' Vraagt hij, en ik stem glimlachend met hem in. ''Yes, it was magical. Spending it with you and the others was amazing, thank you,'' fluister ik en ik voel hoe hij glimlacht op mijn schouder. Hij laat zijn hoofd iets zakken tot hij met zijn lippen tegen mijn schouderblad rust.
''Thank you too,'' zegt hij voor hij een kusje op mijn schouderblad drukt. ''I'm glad you're staying,''
''Me too, I'm glad you and Alex changed her mind,'' antwoord ik. ''Everything for you baby, everything in the world,'' zegt hij voor hij naar achteren leunt op de bank. Ik volg zijn voorbeeld en begraaf mijn hoofd in de gleuf van zijn nek. We liggen lekker comfortabel en voor ik het ook maar in de gaten heb ben ik in slaap gevallen. Onze families zitten gewoon om ons heen maar het kan me niets minder schelen.
Het laatste wat ik voel voor ik echt weg ben is Ashtons hand die me over mijn rug streelt.