Copyright © 2013 Yastrawberry
All Rights Reserved
No part of this story may be transmitted or reproduced in any means without the permission from the author.
Please, don’t plagiarize my story, I did allow you guys to have a copy of my stories ‘cause I trust you. But if I found out that my story spread in any networking site or whatever. I’ll stop producing soft copy of any of my stories.
And I MEAN IT.
I SWEAR!
I’ll Break Your Neck if You Plagiarize any of my STORY! >.<
[sorry Lord (*/\*)]
Author’s Note:
Hi! Hello! Here I am again your makulit na cute na magandang author! Hahaha. Chos lang! anyhoo, I made another one-shot story. Oh yes! ONE-SHOT lang! maikli lang po ito. Nyehehehe~ and please don’t expect too much sa story kong ito. I don’t wanna disappoint you people of Universe! T___T
Gawa-gawa lamang poi to ng aking imahinasyon mga dre. FICTION lang okay? And if it happened na may mga same pong name, places incident, plot to other stories.. it’s just COINCIDENCE mga pre! Okay?
Nga pala. Magbibigay po ako ng LIMITED SOFT COPY ng “UNEXPECTED FEELINGS” and “HER IDENTITY(1-10 Chapters)” ayown! Yown lamang XD .. di pa kasi tapos yung update nun eh -___- kakatamad. Lalo na at wala akong maisip masyado na pang-update. Kainis!
So eto na po mga kababayan ko! Hahaha.
Advance sorry sa mga wrong grammars and typos po! Nakakatamad ng mag-edit and proof read -__- and one word.
JUST BEAR WITH IT. *bow*
--------------------------------------------------
Alice POV
Una ko siyang nakilala sa isang club ng school namin. Music club. 1st year college ako nun.
Nung una, ayaw na ayaw ko sa kanya, sa kadahilanang napaka-sungit niya. Pero nung inapproach niya ako at kinausap napagtanto kong mabait naman pala siya. Naging magkaibigan kami. Halos din a rin kami mapaghiwalay. Sa akin lang siya nakikipag-usap kapag club time na. sa akin lang din siya nakikipag-tawanan pero sa iba hindi. Masaya ako na kasama siya, at nakikita siyang Masaya. Choks na sa akin ..
Pero isang araw, di ko inasahan na may ipagtatapat siya sa kin. Kaso nga lang ..
‘Di na pwede ..
Saklap noh?
****
Here na me sa school! Hehehe~ ay! Hello nga pala, I’m Alice Francine Santos, 4th year college na ako! And I’m an Architecture student. Hihihi~ sa wakas! Gagraduate na rin! \(^______^)/
Ayun nga nandito na ako sa school, hehe. Hinihintay ko si partz ko. Asan nab a yun? Sabi niya may ibibigay siya? Labo talaga nun. Anong oras na oh, magsisimula na klase naming -___-
“PARTZ!”
Nilingon ko yung tumawag sa akin, walang iba kundi si Lance Karl Montemayor. Ang nag-iisa kong bestfriend ^O^V
Nilapitan niya ako sa kinauupan kong bench tapos hingal na hingal. Mukhang aso lang hah. -__- sa’n ba ‘to nag marathon? Pwedeng makijoin? Nang pumayat ako. nyahahaha~
“oh, partz, hinga-hinga din pag may time hah? Mukha ka namang nagmarathon eh. Tsaka, HOY! Ba’t antagal mo hah? Sabi mo 7am tayo magkikita sa tambayan eh ba’t antagal mo?!” nakapameywang kong tanong sa kanya.
*hinga-malalim*
“WOOO! Grabe ka naman partz, eh 5 mins. lang naman akong nalate ah -__- .. tsaka eto na ako oh, tsk. Nga pala yung ibibigay ko. Saglit lang, kukunin ko sa bag” sabi niya at hinalungkat na yung bag niya, at feel kong walang laman -___- malamang iniwan niya lahat sa locker. Pft.
“Ano ba yan?” tanong ko at nakisilip na rin sa bag niya.
“CHADAAAAN!” sabay labas ng TOBLEROOOOONE! *O*
Pakiramdam ko nga kumikinang na mata ko eh~ uwaaaaa~ TOBLERONE!
Anlaki pa oh! Kyaaaaa~
“Uwaaaa~ partz! Anlaking toblerone! Thank you!—teka, san mo ba to nakuha? Nag-shoplift ka partz?! O__O?” sabi ko na gulat na gulat. -___-
“Tungeks! ‘di noh! Umuwi kasi sina ate Lyla galling US at may pasalubong na dala, eh nabanggit kong paborito mo ang toblerone sa dark ayun nagdala na rin siya para sayo. Ayan oh” sabi niya sabay bigay ng toblerone na kay laki nga naman. *Q*
“SALAMAT TALAGAAA~ pakisabi kay ate Lyla *O*” ako na din a matanggal ang mata ko sa hawak kong malaking chocolate. Hihihihi~ ambaet talaga ni partz lalo na ni ate Lyla.
Ay oo nga pala, kilala ako ng pamilya ni Lance pa ti rin siya kilala ng pamilya ko, minsan na rin kasi ako bumisita sa kanila samantalang itong lalaking to eh halos araw-araw pumunta ng bahay. Hahaha.
“Sus, wala yun!” sabi niya sabay gulo ng buhok ko.
*RIIIIIINNNNNNNNNNNNNNNGGGGGGGGGGGG!!
O___O oops! Patay na ako! Nag-bell na!
“WAAAA! Una na ako partz! Kita nalang tayo mamaya sa club! Babye! Ay, thank you pala ulit ditto!” sabi ko sabay takbo at nagwave sa kanya.
Kumaway lang din siya .. hehehehe~
***
Haaaayy.. nakakapagod naman -___-
Naglalakad nap ala ako ngayon ditto sa may hallway papuntang club room. Nasabi ko na bang sa music ako nabibilang? Hehehe. Di naman sa pagmamayabang pero minsan na rin akong nagging representative ng school pagdating sa kantahan, nakasama ko na rin si Lance sa isang duet competition.
Ay! Nandito nap ala ako. Hehehe.
Pinihit ko na ang door knob, malamang. Alangan naman yung pinto yung pihitin ko? Try nyo, Masaya yun. Tsk. Muntanga nanaman ako sa pagbara sa sarili -__-
Nungnabuksan ko na yung pinto nagtaka ako kung bakit madilim yung kwarto?
( ?_?) san naman kaya sila?
Pft. Nung binuksan ko ang ilaw ..
O__O
L-lance?
T-teka .. ano ibig sabihin neto?
“alam ko naguguluhan ka ngayon sa nkikita mo, pero may gusto akong sabihin sayo.”
Sabi niya na nakatayo pa rin sa may little stage naming, oo. Meron kami niyan, para sa mga band instruments naming. At siya nga may hawak ng lead guitar at sa microphone.
Kakanta siya? ..
“Pakinggan mo sana ‘tong kantang ‘to Alice..
Para sayo ‘to” after he said that.. he started to strum the guitar.
Intro pa lang alam ko na ano ang kakantahin niya ..
At putek na luha lang! hooy! Tumigil kang luha ka!
♫♪You’re insecure
Don’t know what for
You’re turning heads when you walk through the door
Don’t need make up
To cover up
Being the way that you are is enough
Everyone else in the room can see it
Everyone else but you
~ tapos tinuro niya ako, yung mga kasamahan naman namin sinasabayan siya sa pagkanta.
Pero may bumabagabag sa akin eh.. di to maaari. No .
Chorus:
Baby you light up my world like nobody else
The way you to flip your hair gets me overwhelmed
But when you smile at the ground it aint hard to tell
You don’t know (oh oh)
You don’t know you’re beautiful!
If only you saw what I can see
You’ll understand why I want you so desperately
Right now I’m looking at you and I can’t believe
You don’t know (oh oh)
You don’t know you’re beautiful!
(Oh oh)
That’s what makes you beautiful!
~Bakit Lance? Sana mali ang hinala ko. Ayokong masaktan ka.. importante ka sa akin. Ayokong mawala ka sa akin.
So c-come on
You got it wrong
To prove I’m right I put it in a song
I don’t why
You’re being shy
And turn away when I look into your eye eye eyes
Everyone else in the room can see it
Everyone else but you
Chorus:
Baby you light up my world like nobody else
The way that you flip your hair gets me overwhelmed
But when you smile at the ground it aint hard to tell
You don’t know (oh oh)
You don’t know you’re beautiful!
If only you saw what I can see
You’ll understand why I want you so desperately
Right now I’m looking at you and I can’t believe
You don’t know (oh oh)
You don’t know you’re beautiful!
(Oh oh)
That’s what makes you beautiful
~hanggang ngayon. Tumutulo pa rin ang mga luha ko. Nakatingin lang ako sa kanya habang mahinang humuhikbi. Ang sakit. Grabe. Siya rin nakatingin sa mga mata ko ng diretso. Sa pagtingin niyang yan sa akin..
Gets ko na.. pero kasi ..
Bridge:
Nana (chant)
Baby you light up my world like nobody else
The way that you flip your hair gets me overwhelmed
But you when smile at the ground it aint hard to tell
You don’t know (oh oh)
You don’t know you’re beautiful!
Chorus:
Baby you light up my world like nobody else
The way that you flip your hair gets me overwhelmed
But when you smile at the ground it aint hard to tell
You don’t know (oh oh)
You don’t know you’re beautiful!
If only you saw what I can see
You’ll understand why I want you so desperately
Right now I’m looking at you and I can’t believe
You don’t know (oh oh)
You don’t know you’re beautiful!
(Oh oh)
You don’t know you’re beautiful!
(Oh oh)
That’s what makes you beautiful! ♫♪
After niyang kumanta, tinanggal niya ang guitar sa pagkakasabit sa kanya at ibingay kay Kyle sa siyang kasama niyang tumugtug at kumanta tapos bumaba siya sa little stage namin.
Papalapit na siya sa akin pero bago siya tuluyang makalapit sa akin tumakbo na ako ..
Takbo lang ako ng takbo ..
Kahit pagod na mga paa ko..
Naririnig ko rin siyang tinatawag pangalan k pero di ako lumilingon.
Ayoko, kasi sa oras na lumingon at tumigil ako. Alam kong sasabihin niya ang mga salitang yun, na ayaw kong marinig.
Kasi baka masaktan ko lang siya.
Ayoko.
“ALICE! ALICE! SANDALI LANG!” sigaw lang siya ng sigaw. Pero di pa rin ako lumilingon. Huwag kang tumugil Alice.
Ayaw mo siyang saktan diba? Pero wala eh. Mahina ako.
Kaya di naglaon, huminto na rin ako sa pagtakbo.
Napagtanto ko na nandito pala kami sa tambayan namin. Ano ba naman tong si tadhana, talagang ditto pa? eh puro happy memories nandito eh. Ayoko na haluan ng sad memory ditto.
Napaupo ako sa isang bench kung saan ako lagging naka-upo pag hinihintay siya oh tumambay kami.
Di naglaon, nandito na rin siya sa harap ko.
Habang ako naman, binabaliwala ang paninikip ng dibdib ko. Kahit sobrang sakit na.
“B-bakit k-ka ba..*hinga malalim* umalis bigla hah Alice? Pinag-alala mo ako” sabi niya sabay hawak sa magkabila kong balikat. Tinanggal ko lang din pagkakahawak niya dun kahit na halos mamilipit na ako sa sakit na nararamdam ko ngayon. Literally.
“A-alice?” bakas sa mga mata niya ang pagtataka. Nga naman. Bakit di ka magtataka sa ikinikilos ng bestfriend mo?
“U-umalis..k-ka .. n-na” pinilit ko pa rin magsalita kahit hirap na ako. Shit. Not now, please.
“H-ha? May sasabihin pa ako Alice. Kahit sandali lang. please.” Sabi niya at hinawakan ang dalawa kong kamay.
Lance naman, huwag mo akong pahirapan please. Ayoko saktan ka.
“Alice, making ka. Matagal ko na tong tinatago sayo pero di ko lang masabi kasi baka ito lang yung maging dahilan para magkailangan tayo, pero di ko na kaya. Ayokong grumaduate tayo na di ko man lang masabi yung nararamdam ko. ALICE MHAL KITA!” sabi niya na dirediretso. Pushapink! Ayun na. nasabi niya na ang mga katagang ayaw kong marinig mula sa kanya. No! please sabihin mong di mo ako mahal. Please.
“I-itigil mo nayang kahibangan mo Lance. Kasi kahit anong gawin mo. Di ko maibabalik ang nararamdan mo! Dahil hindi kita mahal! Kaya please, umalis ka na!” sabi ko na naluluha nanaman at tinitiis itong paninikip ng dibdib ko. Sandal nalang. Please, huwag muna.
“Hindi. Hindi ako titigil hangga’t di ko napapatunayan sayong Mahal kita! Naiintidihan mo hah Alice?! MHAL KITA! MAHAL NA MAHAL—!” pintuol ko na ang sasabihin niya. Dahil ayoko nang marinig ang sasabihin niya. At ayoko na ring saktan sarili ko, maging siya.
“PERO HINDI NGA KITA MAHAL! AT HINDI N PWEDE!—“ naputol yung sasabihin ko pa sana dahil bigla nalang sumakit ng sobra yung dibdib ko kaya napahawak ako dun dahil sa sakit.
Shit naman. Huwag ngayon please? Please…
“A-alice?! Alice?! Anong nangyayari sayo?! Alice!” sabi niya habang inaalalayan ako.
Diyos ko. Ayaw ko pong saktan ang taong ‘to ..
Kasi po, di lang siya importante sa akin ..
Mahal kop o siya.
“I-ito..a..ang..d-dahilan..kaya…..di..k..kita..p.pwedeng..m-…ma..halin…at..di..t-..tang-..gapin..ang..na..nararamda..man..mo..sa..akin” paputol-putol kong sabi.
Alam ko ilang sandal na lang. mawawalan na ako ng malay at baka nga din a ako magising eh.
“H-hindi. Kahit anong mangyari. Mahal pa rin kita! At alam kong mahal mo rin ako! Huwag ka munag pumikit please? Dadalhin kita sa ospital. Huwag kang pumikit please? M-may g-gamot ka ba dyan? Alice please.” Sabi niya habang binubuhat ako ..
Sorry, pero kasi .. din na kaya ng mga mata ko Lance eh..
I’m sorry…I love you Lance …
***
Lance’s POV
Ilang taon na ba ang lumipas?
Aahh.. 5 taon na nga pala.
At heto ako ngayon..
Nasa tahanan niya ..
Hanggang ngayon, masakit pa rin.
Di ko lubos naisip nun na mawawala nalang siya ng ganito. Ang sakit.
Di ko napigilang lumuha, naalala ko kasi nung una ko siya Makita nun, nasa piano siya nung panahon na yun. May lumapit sa aking babae tapos sinungitan ko napatingin siya sa akin tapos inirapan ako.
Ilang beses kong gusto siyang kausapin pero..
Nahihiya ako. Ang ganda niya kasi.. parang nakakaintimidate bah?
Pero nung sinubukan ko siyang i-approach ulit. Napangiti ako ng sobra sa loob-loob ko. Kasi pwede ko na siyang maging kaibigan ..
Simula nun, lagi na kaming nagtatawanan at nagkwekwetuhan. Sa kanya lang din ako ganun. Ewan, komportable kasi ako sa tabi niya eh.
Haaayy..
Miss na kita Alice..
“Daddy.. why are crying? Did you missed her so much dad?” sabi ni Melanie. Ang angel ko.
Oo. May anak na ako. She’s five years old.
“Dad..i-I’m s-sorry po..*sob*..’cause ..it’s my fault, bakit nawala si Mommy” haay.. eto nanaman ang anghel ko blaming herself again. Kaya niyakap ko nalang siya..
Opo, tama kayo nang nababasa, kasi di naman po nawala sa akin si Alice nung inatake siya ng sakit niya sa puso,.
Nung dinala ko kasi siya sa ospital nun, tinawagan ko mga magulang niya at napag-alaman din namin nung panahong yun na may heart na available na para kay Alice at pwede na siyang maoperahan. Kaya ayun. Naoperahan nga siya.
Dalawang buwan nga lang hinintay namin bago siya magising.
At after 3 months, nagging kami, kasi nung nasa hosptital pa lang siya, niligawan ko na siya.
Tumagal kami ng isang taon at nagpakasal na rin , then after a year. Nagbunga na ang pagmamahalan naming at si Melanie Francheska nga yun. Pero dahil sa kasamaan palad. Kinuha din siya sa amin habang ipinapanganak niya si Melanie.
Hindi kasi naming alam na bumabalik na naman yung sakit niya, hindi niya kasi sinabi sa amin. Hindi rin kasi nakita ng doctor na hindi pa pala ganun ka okay si Alice at may possibility na bumalik yung sakit niya. At yun na nga.
Nung una, sobrang di ko tanggap kasi, parang ambilis naman yata nun? Ni hindi niya man lang nakita ang namin.
Pero wala na akong magawa kundi tanggapin yun at alagaan ang anghel namin.
Haaayy.
Nalimutan kong sabihin, na yung tahanan na sinabi ko kanina..
Museleo niya ‘to ..
Dito pinagawan ko talaga siya ng ganito. Sa katunayan, para na nga ‘tong Bahay eh. May kwarto din kasi sa taas neto. Yep. Up and down ‘to siya.
Para na rin pag dumalaw kami at natripan naming ditto mag-over night eh, may matutulugan kami.
“I-I’m ..s-sorry.. daddy” hikbi pa rin ng hikbi ang baby ko. Ako naman niyakap lang siya at ina-alo. Haaayy.. ganito siya lagi pag nakikita niya akong malungkot at pagnakikita niya akong umiiyak pag nakikita ko picture ng Mommy niya. Lagi niya sinisisi sarili niya.
“Shhh.. tahan na baby. It’s not your fault okay? Gusto mo bang maging malungkot si Mommy mo? Kasi umiiyak ang baby niya eh.” Sabi ko naman sa kanya. Naramdaman kong umiling siya. Iniharap ko siya sa akin at pinahiran ang mga luha niya..
“Hindi po. Promise po hindi na iiyak si Cheska” sabi niya na may pagtaas pa ng kaliwang kamay. Natawa nalang ako sa ginawa niyang yun. Imbis kasi na kanan, kaliwa itinaas niya.
“hayan. Dapat di ka na umiyak. Para di ka pumangit at kamukha pa rin si mommy diba? Oh ngiti ka na” sabi ko na nginitian siya. Ngumiti rin naman siya sabay punas ng luha niya. Hehe. Ang kyut ng anak ko.
Alice, nakikita mo ba ang anak natin? Ang cute niya diba? Kamukhang-kamukha mo siya..
Ang bait din nitong anak natin.. tumutulong siya lagi kay ate Lyla kung minsan.
“Lance! Alis na tayo, nauna sina mama tsaka sina Tita sa bahay! Nandun na rind aw mga barkada niyo!” sigaw ni Ate Lyla mula sa labas.
Sumulyap muna ako sa kanya. Bye Alice ko.. babalik ulit ako ditto hah? Gabayan mo kami ng anghel mo.
Mahal na Mahal kita ..
***
Sabi ko sa kanya ..
‘I LOVE YOU’
Sagot niya naman..
‘Pero di na pwede’’
Akala ko nga din.. di na pwede ..
Pero siguro nga mahal Niya tayo.. kaya pinagbigyan niya tayo kahit saglit lang ..
At tignan mo.. may anghel ka pang iniwan sa akin..
Paalala na minsan ngang nagging akin ka ..
Na minsan ding may dumaang ALICE sa buhay ko..
Salamat sa lahat.. kahit na sinaktan mo ako nun.. ayos lang.. kasi, hinayaan mo pa ring mahalin kita at papasukin mo ako sa buhay mo.
Hindi ka man namin kasama na ngayon..
Habang buhay ka pa ring nasa puso namin ..
At habang buhay mo pa ring hawak ang puso ko..
I Love You Alice.
Author’s Note:
UWAAAAAAAAAAAA! Isang nakakalokang Ending! Niyahahaha~ sa totoo lang di naman talaga yan yung gagawin kong ending eh. Pero ewan ba’t yan nagging ending -___-
Tsaka dapat may other man diyan si Alice kaya “DI NA PWEDE” sila ni Lance (naks! Parang No Other Woman Lang!)
Ayown! Waaa~ I know. I’m not good in trageic(kung trageic nga yun kasi nagkatuluyan naman sila pero namatay pa rin si Alice -__- baliw na author) ending. FIRST TIME nga ‘to eh! >.<
Anyways, ohy! Bisita naman kayo sa watty account ko! Pwede kayong magpost dun if you like it or what. Pwede din kayo magpost sa MB ko if you want dedication sa Her Identity and It’s You.. but I’m not gonna tell you anong sched. ng updates ko! Okies? Kasi.. pagtinotopak lang ako mag-update eh. Kung wala akong WB -___-
Ayan. Mahaba na sinabi ko..
Anyways! THANK YOU SA PAGBABASA NETO!
[penge naman akong comment ohh~ kahit wala ng vote. Comment lang. konting abuloy. Hahaha]
For the soft copies po of the said stories kanina, i'll post an announcement if pwede niyo nang i-download.LIMITED po yun ;)