Aylin in ağzından;
Hâlâ aynı odadaydım.Havasızlık yetmezken düşüncelerim de karla karışık yağmur gibi birbirine karışıyordu.Terlemiştim.Yemek yiyeli 10 saat falan olmuştu herhalde.Çok korkuyordum.Acaba bana ne yapacaktı?
Odanın kapısı tekrar açıldı.İçeri yine o çocuk girdi ama bu sefer çok farklıydı...Çok sinirliydi.Yorgun ve aç bedenimi bir hışımla kaldırdı.Daha ayakta dengemi kuramazken beni duvara fırlattı.Hissettiğim acıdan çığlık attım.Artık umudum kalmamıştı...Çaresiz ve yalnızdım...Kormuyordum...Yanıma geldi ve bu sefer hızla bir tokat attı.Aldığım darbe ile yere çullanırken karnıma attığı tekme ve tekmeden sonra ağzımdan kanlar boşalması bilincimi kaybetmemi sağlamıştı bile...
Tilki nin ağzından;
Aylinime bir şey olursa,o Deniz inde kendimin de ölümü olacaktım.Hepsi benim yüzümdendi işte!!Annesi koltukta ağlamaktan yorgun düşmüş bir şekilde uyurken,babası duvara yaslanmış birşeyler düşünüyordu.Savaş ve Elçin de bir o tarafa bir bu tarafa dönüp duruyordu.
Telefonum çalmaya başladı.Arayan Deniz di...
"Eğer Aylin i bırakmazsan,seni de babanın yanına yollarım!!Baba oğul iyi anlaşıyosunuz sonuçta..."
"Sus!!"
"Niye?Zoruna mı gitti?Dünya dan bir p*zv*nk in babası göç etti işte,oğlu kalsa ne b*k yazar?"
Bu dediklerimle iyice sinirlenmiş olacak ki,"Sus artık!!"diye kükreyerek telefonu kapattı.
Telefonu kapattıktan birkaç dk sonra aklıma dank etti!!Sinirlendiği için Aylinime zarar verebilirdi!!!
Ne yapacağımı bilmiyordum!!
Telefondan bir ses geldi.Baktığımda bir mesaj olduğunu gördüm.Hızla mesajı açtığımda gördüğüm şey ile kalbimden vuruldum....
Bu mesajdaki görüntü,ağzından çıkan kanlarla,yanağındaki büyük kırmızılıkla,karnında ayakkabı lekeleriyle duvara yaslı olarak bilinçsiz yatan kişi Aylinim den başkası olamazdı...
Bu görüntüyü görmemle hızla evden çıkışım bir oldu.Mesajın gönderildiği yer belliydi!!
Deniz in babasının eski evi!!
Arabayı çok hızlı sürüyordum.Çünkü Aylinim orada ölebilirdi!!
Sonunda evin önüne geldiğimde,kapıya koruma koymayan Deniz in ne kadar salak olduğunu tekrar anlamıştım.Kapıyı kırarsam ses olacağı için beni görebilirlerdi.Evin arka bahçesine geçtiğimde,perdenin sıkıştığı açık camı gördüm.Sessiz adımlarla cama çıktım ve içeri girdim.
Yerde yatan Aylinimi gördüğümde gözlerim büyüdü ve kalbimde hissettiğim o acı yürümemi zorlaştırdı.
Zar zor yanına gittim ve dizlerimin üstünde çökerek,ağzından akan kanlarla yerde yatan Aylinimi inceledim.Bir hışımla kucağıma aldım.
Cama götürdüğümde ilk önce kendim atladım,daha sonra Aylinimi aldım.Koşarak ve incetmemeye çalışarak arabama götürdüm.Arka koltuğa yatırdım ve sürücü koltuğuna geçerek o eski evden uzaklaştım.
Acaba nasıl görülmemiştim?
Şuan bunu takmıyordum.Çünkü arkada Aylinim yaralıydı.2 saattir tutmaya çalıştığım göz yaşlarım gözlerime hapsolmaktan kurtulmuştu...
Hastaneye uçarak mı yoksa başka bir şekilde mi geldiğimi bilmeden arabadan indim.Arka kapıyı açtım.Sedye çoktan gelmişti.Bu an,bana geçenki merdivenden düşüşünü hatırlatmıştı.
Hastaneye girdik.Doktorlar normal odaya aldılar.Amelliyathanelik bir durum yoktu.
1 saat sonra⌚
Aylin in doktoru ile konuşuyordum;
"Karnına aldığı darbeler yüzünden ağzından ve burnundan kan gelmiş.Çok ciddi bir durum yok.Uyanınca taburcu edebiliriz."
"Teşekkür ederim doktor bey"dedim ve gülümsedim.
Doktor odadan çıktı.
"Tilki" diye bir ses duydum.Aylinim uyanmıştı.Koştum ve sarıldım ona,başını boynuma gömüp hıçkırmasıyla,kokusunu içime çekmenin mutluluğu sarmıştı odayı...
"Çok korktum,öldürecekti beni.."
"Şttt tamam,geçti.Bak,ben buradayım."dedim ve daha sıkı sarıldım.
"Çok korktum..."
"Aylin...Güzelim simdi güvendesin ve sağlığın gayet iyi.O yüzden o anları unut tamam mı.Ben varken,kimse sana birşey yapamaz artık."
"Sahi,nasıl çıkardın beni oradan?"
"Bilmiyorum...Deniz,kapıya koruma koymamıştı.Ama yine de kapıyı kırmak gibi bi tehlikeyi göze alamazdım.Evde açık cam ararken arka bahçeye gelmiştim.Perdenin sıkıştığı bir cam gördüm ve hemen içeti atladım.Ne tesadüf ki,tam da senin olduğun odaydı.Seni kucağıma aldım ve evden çıkardım.Ama herşey çok tuhaf tı.Ortada ne adam,ne de deniz vardı..."
"Deniz,beni kaçıran çocuk mu?"
"Evet"
"Seni tanıyor...Sen de onu...Nereden tanıştınız?"
"O zaten kaçırmadan önce bi süre izlemiş bizi...Oradan yani..."
"İnanmadım ama kurcalamayacağım"diyip ayrıldı.
"Beni kurtardığın için teşekkürler"
Gülümsedim.Sırada sürpriz vardı...
Bölüm yorumlarınız?Acaba sürprizi bu sefer yapabilecek mi?...Seviliyorsunuz...!!