Forty Nine: A Fight for Love
"Eunice are you sure you can talk to hm alone? Pwede kitang samahan makipag-usap sa kanya." Kanina niya pa ako kinukulit bago kami umalis ng bahay. Actually kahapon pa.
"Baste, I told you kaya ko ito. Ako ang may atraso ako ang hihingi ng tawad." I assured him hinaplos ko pa ang mukha niya while he was driving.
"I don't know why, but I am worried. May iba akong pakiramdaam." Pangungulit niya pa.
"Trust me Daddy, papasok ako ngayon sa office as a regular employee, then I will treat him a dinner maybe or sa office na mismo para maiabot ko ang resignation letter at makipagbreak sa kanya." Kung sabihin ko iyon ay para lang akong nagrerecite ng bagay na akala mo ay sisiw gawin.
Kinakabahan din mnaman ako, nakukunsensya din ako. But I need to finish it soon ng matapos na. Alam kong ang sama ko dahil after he missed me ay makikipag break ako because of a reason na nagkabalikan kami ng ex ko, who turned out to be the one I truly love.
"I trust you." He said na kinuha ang kaliwang kamay ko sa lap ko and bring it to his lips.
"Matatapos din itong lahat and we can start anew." Pinisil ko ang kamay niyang nakahawak sa kamay ko.
"What will you do today?" pag-iba ko ng usapan.
Humugot muna siya ng malalim na buntong hininga bago siya nagsalita. "I think I need to distract myself, I would die thinking that you will be spending your whole day with him I can't stomach it." he frustatedly said.
"Daddy, I know what I am doing, I can take care of myself." I assured him.
"I will distact myself with Era." medyo nawala na yong kunot sa noo niya sa pagkabanggit niya ng pangalan ng anak niya.
Tumigil na siya sa harap ng opisina. Mabuti nga at napilit ko si Arthur na wag na akong sunduin dahil halos mag-mamadaling araw na dumating ang flight niya kagabi.
"Mauna na ako." lumapit ako sa kanya and kissed him on his lips. "I love you, magiging ayos din ang lahat." pangako ko sa kanya.
"I love you more." he said through gritted teeth after that head shuttering kiss that we had.
Hindi ko na hinayaang pagbuksan niya ako ng pinto dahil baka may makakita pa sa kanya. Ibang sasakyan din ang dala niya sa araw na ito dahil mahirap nang may makakilala sa kanya sa opisina.
Kabado at namamawis ang kamay ko pagkapasok ko ng building. "Hon." nanigas ako sa kinatatayuan ko nung marinig ko ang boses na yon. I dont know if I'm gonna run or manigas na lang ako ng tuluyan sa kinatatayuan ko.
Huminga ako ng malalim at humarap sa kanya. I faked a smile. "How are you?" malamig na tanong ko.
"I missed you Hon, ilang araw kitang hindi naka-usap. What happened to your phone?" tanong niya na mabilis na pinulupot ang braso niya sa bewang ko.
"N-nasira." tipid na sagot ko na pilit na kumalas sa kanya at pumwesto na sa upuan ko.
"Di mo ba ako na-miss?" parang nagtatampong tanong niya, ngumiti ako ng alanganin, shit. Paano ba ito?
"Bakit ang cold mo, hindi mo man lang ako niyakap o hinalikan?" shit nakakahalata na siya. Ayokong mapalapit sa kanya dahil naiisip ko si Sebastian.
"Hindi ah, syempre na miss naman kita... Ahm, dinner na lang tayo mamaya, may kailangan kasi talaga akong tapusin. I hope you can understand that Arthur." paliwanag ko sa kanya.
"Okay." disappointed na sabi niya. "Madami rin akong naiwan na trabaho.
Hindi ko na talaga kayang tagalan. Nang matapos ko ang resignation letter ko ay naghanda na ako, ayaw ko nang ituloy ang dinner na ipinangako ko sa kanya.
Napapitlag ako sa biglang pag-ring ng phone ko. At napangiti nang makitang si Sebastian iyon.
"How are you baby? May ginawa ba siya sa'yo." kahit hindi ko siya nakikita parang nakikini-kinita ko ang kunot sa noo niya. Naririnig ko yon sa tono ng pananalita niya.
"No I'm fine, hindi naman siya nangulit nung napansin niyang malamig ako sa kanya. I promised a dinner pero gusto ko na talagang tapusin. Inayos ko na ang resignation letter ko at kakauspin ko na siya." Sinabi ko na sa kanya ang plano ko ng gumaan na ang loob niya.
"Okay baby, whatever happens call me okay?"
"Yes, I will." I assured him.
"Okay I love you."
"I love you." I replied before I ended the call.
Nang mabuo ko na ang loob ko ay kinuha ko na ang gamit ko sa table, nagkasya naman sa bag na dala ko ang mga importanteng gamit ko sa opisina.
Pagpasok ko sa lobby ng opisina ni Arthur ay wala d'un ang sekretarya niya kaya napatingin ako sa wrist watch ko. Lunch break pala.
Kahit kinakabahan ay kumatok muna ako sa pinaka-opisina ni Arthur. "Come in." Nang marinig ko iyon ay alam kong hudyat na yon ng pagpasok ko, kaya huminga ako ng malalim.
"Hey hon, I'm sorry hindi na kita napuntahan sa opisina mo, patong patong kasi ang trabahong naiwan ko e. But don't worry we'll have our dinner later." Sabi niya na hndi tumatayo sa kinauupuan.
Hindi ako kumibo kaya napa-angat ulit ang tingin niya. "Bakit dala mo ang bag mo, kay pupuntahan ka ba?" Kalamadong tanong niya.
"No, I am here to drop this." Inilapag ko sa table niya ang resignation letter.
"What's this?" Tanong niya na kinuha ang nilapag kong envelope.
"A resignation letter." Shock was written all over his face, he needs an explanation.
"Sa palagay ko kasi ay hindi na appropriate na magtrabaho pa ako dito..." Hindi ko madugtungan, he smiled and stand from the swivel chair he was sitting.
"I know this day would come, naiilang ka ba na nagta-trabaho ka sa kumpanya ng fiancé mo?" Napaawang ang bibig ko sa sinabi ko, hindi ako makapagreact. "It's okay, kaya ko kayong buhayin ni Era kung sakaling hindi ka na mag-trabaho." Nakangiti pa ring sab niya na palapit na sa akin. Hahawakan niya sana nag pisngi ko pero mabilis akong umilag.
"No, you got it wrong." Sagot ko na nagpakunot sa noo niya. He misinterpret it.
"Then what?" Parang pinipigil niya lang na magtaas ng boses. Napahigpit ang pagkakahawak ko sa phone ko. Na parang yon ang magsasalba sa akin sa kung anong maaaring mangyari sa mga susunod na minuto.
"I will break up with you. I'm sorry Arthur." Biglang magdilim ang itsura niya kinilabutan ako bigla sa kinatatayuan ko kahit malayo siya sa akin.
"So my instincts were right." Gigil na sabi niya na lumapit sa akin, nahawakan niya ang pulso ko. At pakiramdam ko ay nanginginig ako.
"I'm sorry Arthur, hindi ko sinasadya, akala ko natutunan kitang mahalin pero hindi pala. Ayaw kitang lokohin kaya makikipaghiwalay na ako sa yo." Naiiyak na sabi ko. Inabot ko sa kanya ang singsing na kanina ko pang hawak.
"Puta, bakit mas magaling ba siya?!" Mabilis niya akong tinulak sa pinakamalapit na pader. And to my surprise he kissed me. Hindi yon matatawag na halik dahil pinupwersa niya ako. "Huh, mas magaling ba siya sa akin? Puta I can do better." Hirap na sabi niya at muling idikit ang labi niya sa labi ko. Mahigpit ang pagkakahawak niya sa kamay ko. Kaya tumalsik ang cellphone ko, paano ako kakakahingi ng tulong.
Kahit magpumiglas ako at hindi tumugon sa halik niya ay hindi. Pa rin siya tumitigil. Idiniin niya pa ang sarili niya sa akin at nag-umpisang bumaba ang mga labi niya sa leeg ko. Kasabay din ang kamay niya na unti-unting bumaba. Hindi na ako makagalaw. Umiiyak na ako. At nung sumigaw ako ay tinakpan niya ang bibig ko ng isa niyang kamay.
"Ganto ba ang ginawa niya sa iyo? Ha? Ganito ba ang ginawa niyo habang wala ako." Gigil na tanong niya habang bumababa ang mga labi niya may parte ng dibdib ko. Tapos yong kamay niya ay nasa hita ko na. I cant shout because of his hands. Hindi ako makapanlaban dahil sa lakas niya at pakiramdam ko dahil sa ginagawa niya sa akin ay kusa na akong nanghina.
Praying to God that someone would came to help me. That Sebastian will come to rescue me. I was shocked on his attitude, he was not the Arthur I know, demonyo ang nasa harap ko ngayon.
Unti-unti akong naupos na parang kandila, naramdaman niya sigurong hindi ko na kayang manlaban kaya tinanggal niya ang kamay niya sa bibig ko. At gamit ang mga kamay niya ay hinaltak suot kong blouse, dahilan para masira iyon at magtalsikan ang mga butones nun. Hindi ako makaangal sa mga oras na yon hahayaan ko na lang siyang gawin ang gusto niya. I was to weak to fight, I was too weak to stop him from raping me.
Kahit pagod na ay lumuluha pa rin ako. Kinilabutan ako ng maramdaman ko ang kamay niya sa dibdib ko. "Ganito? Sabihin mo kung gaano siya kagaling para balikan mo siya. Sabihin mo!" Galit na sigaw niya.
Ibinaba niya naman ang isa niyang kamay at dumapo sa hita ko, inangat niya yon papunta sa pinakasensitibong parte ng katawan ko. "Kaya ko rin yon, at mas magaling ako sa kanya." Gigil na sabi niya pa. Napapikit na ako, and I know that he was about to caress me there nang bigla akong makarinig ng malutong na mura.
"Fuck you!" Si Sebastian yon, at sa pagdilat ko ay nakita ko silang nagpapambuno sa sahig. Si Sebastian ang nasa ibabaw at sinusntok niya si Arthur. "Wala kang karapatang hawakan siya. I am ready to kill you kung mas malala pa dun ang naabutan ko." Sigaw ni Sebastian na walang tigil sa pag sapak kay Arthur na hndi na makalaban.
Tinakpan ko ang halos nakalabas ko nang dibdib. At sinubukang pigilan sila.
"Tama na..." Umiiyak na pigil ko kay Sebastian.
"No I will kill him. No one can touch you except me. Bullshit!" Isa pang malakas na suntok at tumayo na siya at mabilis na hinila ang kamay ko.
"You son of a bitch we'll see you in court! At asahan mong hindi na matutuloy ang partnership natin at babagsak ang kumpnaya mo!" Galit na sigaw ni Sebastian na pinulupot ako ng yakap at nag-umpisang akayin ako palabas.
"Are you okay?" Hindi ako makasagot hanggang sa nakarating kami sa parking kung nasaan ang sasakyan niya. Nanginginig pa rin ako sa takot. Hawak pala ni Sebastian ang bag ko. Hindi ko namalayan na nakuha niya yon.
"Damn, I was just on time, baby." Tesyonadong sabi niya na mabilis akong niyakap. "Oh baby, dapat mas maaga pa ako g dumating, I should have waited you outside after your call. Di sana ay mabilis kitang narescue when you called me again." Natigilan ako sa sinabi niya at napatingin sa kanya.
"You accidentally called me. Pero namatay din yon." He explained. Natawagan ko pala siya, kaso tumalsik yong phone ko. Mabuti na lang at siya ang huli kong natawagan.
"Nabitawan ko yong phone ko..." Nanginginig na sabi ko. And I was close to crying again.
"Oh damn baby I'm here, don't cry, wala na siya. I swear pagsisisihan niya habang buhay ang ginawa niya sa 'yo." I canheard the anger in his voice kahit inaalo niya ako. "Kung nahuli-huli ako hindi ko maimagine ang eksenang maabutan ko. Shet! He touches you! He kissed you! Wala siyang karaparapatan because you're mine." he said possessively, namumula na ang mukha niya sa galit.
"Umalis na tayo dito." aya ko sa kanya. "Where's Era?" tanong ko kasi alam ko magkasama sila.
"Iniwan ko kila Nanay, hindi kasi ako mapakali when I heard your voice on the other line. So run fast, and drove fast buti nga't hindi ako na-traffic. Fuck! Naalala ko na naman yong naabutan ko kanina." galit na naman siya pero sa kalsada siya nakatingin.Taos nung parang may naalala siya ay may inabot siya sa backseat then he gave me a red jacket.
"Wear that! Hindi ko alam kung anong gagawin ko sa gagong yon pag nakita ko siya ulit. He almost uhhh.. I can't say it." galit pa rin siya.
"Relax, I'm fine. Walang nangyari yong cellphone ko lang nabasag ata kanina doon." I said nung medyo kalmado na ako.
"I can buy you a new one, for now dito muna tayo sa hotel, you need to change, I don't want Era to see you like that." sabi niya na kumanan at pumasok sa isang hotel.
NAKALIGO na ako nabilhan na din ako ni Sebastian ng bagong damit sa baba kanina. "Are you okay now baby?" sumandig lang ako sadibdib niya ang I heard him sigh tapos sininghot-singhot niya ang ulo ko.
"Hinding-hindi na yon mangyayari, so now that I think everything is alright. Mabubuo na ang pamilya natin ng walang sagabal." sabi niya na mas hinigpitan ang pagyakap sa akin. Kanin ay tumawag siya sa sekretarya niyaa for some orders regarding the partnership, tumawag din siy abroad para ipaalam na hindi na matutuloy ang venture.
"This time baby, haharapin na natin pareho ang mga problema natin, we'll continue building our family, uuwi na kayo ni Era sa bahay natin, because there is where you two belong. You will be my queen and she will be my Princess. We will make things right this time." hinarap niya ako sa kanya tapos lumayo siya ng kaunti. He kneeled at may kinuha sa bulsa niya. Kaya napaawang ng bibig ko, I know what we was doing.
Then he revealed a red velvet box. "Eunice Saavedra, are you willing to spend the rest of your life with me?" seryoso siyang nakatingin sa akin, at pakiramdam ko ay nag-uunahan na ang mga luha sa mga mata ko.
Inalalayan ko siyang tumayo and hugged him I whispered to his ears. "I will Sebastian Azer Collins, I will be your wife for real." pagkasabi ko noon ay naramdaman ko ang pagbuhat niya sa akin, tapos hinuli niya ang kaliwang kamay ko to put the diamond ring on my ring finger. He kissed that habang nakatitig sa mga mata ko. At kung hindi ako nagkakamali, he was crying too.
Then he kissed my forehead, my nose down to my lips. "I love you Eunice." hinihingal na sabi niya.
"I wil love you untill my last breath." I closed my eyes and kissed him.
Today will be the start of our forever.
-----
Last chapter and Epilogue next!
~leyn