Zach's POV
"Pang ilang supervisor nyo na ba ang nag re resign? At hindi lang basta isa, halos sabay sabay silang nag re resign? What's wrong with us?!" halos pahiyaw na sabi ko. Kakagaling ko pa lamang sa isang mahabang bakasyon sa US at ito ang dadatnan ko pag uwi ko. Wala na naman akong supervisor sa isang department.
Last month, dalawa sa pinakabagong hired na pharmacist ang nag resign din. At ito nga ang pinaka huli. Yun pa naman na department na siyang may pinakamadaming tao ang nawalan ng immediate superior.
Walang kumikibo sa mga managers na kaharap niya. Maging ang ilang executive directors. Tatlong taon na mula ng iapahawak sa akin ng aking nasirang ama ang isa sa pinakamalaking pharma company sa Pilipinas. Kaka graduate pa lamang ng college ini-o offer na sa akin ng Papa ang company pero mariing inayawan ko ito. Bukod sa family business ito ng mga tiyuhin ko, it doesn't make me feel comfortable handling pharmacists. Hindi naman kasi ako pharmacist kagaya ni Papa. I took Business Management. Nag masteral pa ako sa ibang bansa hoping that I could use it on my own company. Which I did. I build up my own printing company, although maliit lamang but I was proud if it because it was mine, alone.
Hindi kagaya ng United Pharma na halos mga Chen at Tan ang nag ma may-ari. Joined company ng pamilya ng Papa niya at ng pamilya ng Mama niya. It's very complicated business especially if it is a joined venture.
Pero five years ago, my father was diagnosed with a cancer. It was dark days for the family. Dahil sa kabila ng sakit ng Papa he was very determined to run the business. Tutal naman daw ay ayaw kong hawakan, it's better na siya na lamang sa kabila ng karamdaman.
I became guilty, and he didn't know that I already started to study the pharma company itself. Paunti unti. Until three years ago, just five months before he died I took over United Pharma. He was very pleased at sapat na sa akin yon para pikit matang ipamahala ko sa iba ang pagpapatakbo ng One Printing.
Noong una, nangapa ako but my mom helped me through with it. Isa din sa pinakamatandang empleyado ng kompanya na pinagkakatiwalaan ng aking Papa, ang kanyang Senior VP na si Ms. Luisa Yu. At sa loob nga ng tatlong taon naka survive ako managing the United Pharma.
"We have interview schedule for tomorrow Sir, I believe we have at least 10 pharmacists line up for interview," Ms. Elaine De Vera said, the HR Manager.
I smirked. "And what? After a month, you will tell me you have another set of applicants again because those you hired resigned from the position?"
Walang kumibo.
I took a deep breath. This is one thing that I hate talking business with the managers, they don't analyze process and delays because of personnel mishandling.
"Alright. I will interview them myself. And from now on, I will be evaluating this batch of applicant. I want to know what's the problem why they are resigning from the company," madiing sabi ko bago in-adjourned ang meeting.
Tahimik na naglabasan ang mga managers. Naiwan akong nakaupo sa swivel chair habang nakapikit ang mga mata. Simple problems such as this, kailangan ko pa na pakialaman. I should be focusing more on our new client, malalaking batch ng trabaho ang ipapasok ng bagong client namin kapag nagkasundo kami sa process at manufacturing cost.
Nagulat pa ako ng mag ring ang phone ko. I drew a deep breath ng makita na ang nasa caller id ay ang fiancee ko na si Zari Monteverde-Tan.
She is my third degree cousin. At siya lamang naman ang pinagkasundo sa akin ng mga magulang ko.
"Hi darling!" she said cheerfully over the phone. I rolled my eyes upward, wala pa kaming tatlong buwan na engaged ay masyado ng attach sa akin ang 23 year old na fiancee ko. Wala naman sanang kaso, kaya lang masyado itong bata para sa edad ko na nearly 30 yrs old. At kung hindi lamang sa kasunduan hindi ko talaga papakasalan ang babaeng ito. Hindi ko gustong maging girlfriend o ikama man lamang ang kalahi ko. I prefer pure Filipina. O kahit na anong lahi. Wag lamang chinese or half chinese. Mas nararamdaman ko kasi na pera lamang ang nag ba bond sa relationship kapag pareho kaming Chinese.
"Zari, what;s up? I am busy right now," may halong bagot kong sabi.
"Zach darling, sabi mo we are going to have lunch together? Di ba, you promised?" ungot nito na parang bata.
"Did I? Hindi ako pwede ngayon. You see, I just came back at madami ng trabaho sa opisina," parang bata lamang ang kausap ko.
"Naman e! I called Aunt Sol, sabi niya she is expecting you right now."
Kahit kailan ang Mama niya talaga ay buo ang loob na paglapitin kami ng babaeng ito. Pero, tutupad naman ako sa kasunduan. Dahil kung hindi ko tutuparin yun ay baka atakihin ang Mama. She adores this child already dahil bata pa lamang kami ay pina pair na kami kahit malaki ang agwat ng edad ko sa kanya.
"Okay, Zari. I'll try to be home by dinner time okay? I just need to finish this problem at work," sumusuko kong sabi.
"Oh! Zach darling! I love you so! See you later bye!"
"Bye," kailangan makagawa ako ng paraan para ma dispatsa ko si Zari sa pangungulit sa akin this week. Hindi ako pwedeng maging yayo-boyfriend-fiancee niya ngayong week. Napakaraming problema na dapat kong unahin.
"You have a rough day, haven't you?" natatawang bungad ni Pam sa pintuan ng opisina ko. I looked up and smiled wryly.
"You bet," hinimas ko saglit ang sentido ko. Sumasakit na iyon mula kanina pa. Napatingin ako sa orasan, it's past 6 pm. May 2 hours pa ako para humabol sa dinner sa mansion. Alam ko na naghihintay na sina Mama sa akin. I called them up and told them, I will be home before 8 pm.
Lumapit si Pam sa likuran ko and give me a soft massage sa sentido ko. I sighed in relief. I heard her laughed. "Mukha ngang stress ka Sir," she said playfully.
"Very," I said drily. "Kumusta na si Yuan?" I am referring to her three year old son. Nabuntis ng isa naming kliyente si Pamela. She decided to do it on her own kahit willing ang lalaki na pakasalan ito.
"He is fine. Palagi kang hinahanap. Asan na daw ang pasalubong niya."
Natawa ako. "Nasa kotse. Hindi ko makakalimutan yon dahil araw araw yata ay pinapatawagan mo sa akin yung anak mo," biro ko. Despite our intimate relationship bago niya naging anak si Yuan at bago ako na engaged kay Zari, we remained good friends. Isa pa, magaling na secretary si Pamela. Hindi gagana yung buong araw ko kung hindi si Pamela ang mag aasikaso ng lahat ng kailangan ko sa kompanya. She is a gem.
Once in a while, we had a good sex. But I was very careful and very discreet about this kind of relationship. Hindi lamang sa moral ethics ng company regarding employer-employee relationship pero yung fact na ayaw ko na magkaroon ng problema kay Zari. She is murderous.
She lowered her head and give me a good and lingering kiss. I gladly accepted it. Hindi ako nakipag intimate contact noong nasa Amerika ako. Pure business lamang talaga ang inasikaso ko. And hindi maikakailang naghahanap ako ngayon.
"Let's have dinner at my house," she said huskily pagkatapos pakawalan ang labi ko. I looked at her. Pam is a very beautiful Filipina. Morena ang kulay, her height ay daig pa ang sa pang model. She is long legged and slim sa kabila ng isang Yuan sa buhay nito. Bahagyang sumisilip ang umbok ng dibdib nito sa suot na blouse. I could feel the rush of adrenalin running through my veins.
I was about to agree when I remembered my dinner date at the mansion with Zari. Napapikit ako ng in frustration.
"I can't."
Natigilan ito. Naramdaman ko na lumayo ito sa pagkakayuko sa mukha ko. I looked at her and saw her disappointment. Agad na hinila ko ito paupo sa kandungan ko. I hate to see her disappointment but things are quite different now.
"I have a dinner date with Zari and my mother. But I promised tomorrow, I will stay with you and Yuan," I said bago mabilis na hinalikan ang labi niya.
Nagliwanag ang mukha nito. "Promise?"
I smiled at her. "Yes, promise."
Naglapat uli ang labi namin.