Jessica's POV
~~~~~~~~~~~
4 yrs after....
"May naghanap ba sa akin Tessa?" umupo agad ako sa table ko para magcheck ng mga voicemails.
Wala namang importanteng tawag. Dalawa ang galing kay mommy. Tinatanong niya kung makakadalaw ako sa weekend. Kagagaling ko lang dun last month. Sa totoo lang hindi ko alam kung kelan ulit ako makakadalaw. Ang isang tawag nama ay galing sa isang kliyente.
Lumapit si Tessa sa table ko. " Wala naman." sagot nito.
Oo nga naman. Sino ba sa inaakala ko ang maghahanap sa akin ng ganito kaaga. Pero nakasanayan ko na kasing tanungin siya lagi tuwing dumadating ako dito sa shop.
Iniabot niya sa akin folder na naglalaman ng mga cheke na kailangan kong pirmahan para sa mga payables.
Pinagmasdan ko ang laman ng folder. Napangiti ako. Maganda ang naging takbo ng flower shop for the past two years. Hindi ko ito inaasahan. It all started as a hobby. Hanggang sa maisipan kong magtayo nito. Apat lang ang flower shop dito sa area. At ako lang ang natatanging Filipino owner. Yung isang shop na nasa Grand St American ang may ari. Yung nasa Main St naman Dutch ang may ari. At yung isa Israelli naman.
" Jess, wala pa si Jake, malelelate siya. Eh may delivery sa kabilang building. Pwede bang ako na lang maghahatid. Ikaw na munang bahala dito."
Ito ang gusto ko kay Tessa. May initiative. She's been with me for two years as my assistant. Lima lang sila na kasama ko dito sa flower shop. Si Tessa, ang cashier at parang assistant ko na rin. Dalawa ang flower arranger. At dalawa din ang in charge sa delivery. At kahit kelan hindi ako nagkaroon ng problema. It's a blessing at nakahanap ako ng mga empleyado na kapwa ko mga Filipino. Tessa is a relative of a friend of mine. At siya na ang naghanap ng iba pa naming makakasama.
Hindi ako umuwi sa Pilipinas nung time na yun. So from California I went straight here. Life was difficult for me here in New Jersey. Ibang iba ang lugar. Of course aside from the timezone difference, lahat bago sa panignin ko. I mean, yung environment, yung bahay, pati mga tao sa paligid ko. Pero mas gusto ko yung ganito. Because I wanted to start fresh. Sa isang lugar na hindi ko siya maalala. At dito ako nagsimula. So I decided to move here with my grandparents and stay here for good. I thought it was for the best. And I was right. It was the best decision I've ever made during those times.
I have the coolest grandparents ever. They have been very supportive. I've never been this close emotionally to anyone. Not even with my parents. I was this close to.....him....but that was before. Hindi rin ako close sa grandparents ko. Pero sabi nga nila, minsan mas gugustuhin mo pang mag open up sa mga taong hindi mo gaanong kilala o kaclose. Sinabi ko sa kanila ang lahat. Alam nila lahat ang nangyari sa buhay ko. Wala akong itinira.
Masaya ako kasi nagkaroon ulit kami ng bond after all those years. At sila ang mga closest relatives na kasama ko nung time na yun. I didn't want to see my mom. She always looked miserable everytime I see her. Her being miserable reminded me on how my life was. How my life did that to her. At naguiguilty ako. Kung ano man ang pinagdaanan ko nung time na yun damang dama niya. Kaya simula nun pinagbawalan ko siyang dalawin ako. We only see each other once a year. Every yuletide season. And it was always exhausting. Pretending to be happy. That I was fine.
And I guess those days are over. I feel that this year is going to be different. At simula pa lang ito. I don't have to pretend anymore that I'm fine. And happy. Because I really am.
I don't know. Ayokong mag isip. Few years back I was devastated because of a guy. And the reason why I'm smiling now, is because of one guy...again. After kong manggaling sa bakasyon ganito na ako. Laging nakangiti. Parang tanga. I met someone....again....from he past.
" Can you believe it? Second week na ito na nagpapadala siya ng bouquet sa dalawang babae at the same time." natatawang sabi ni Tessa.
Napatingin ako sa kanya. Nakalimutan ko na nasa shop na pala ako. Madalas akong ganito. Madalas binabalikan ng alaala ko ang nakaraan. But I don't mind now. It doesn't bring me bad vibes anymore. I'm more on reminiscing the good times. At hindi na ako bitter.
" Sa totoo lang nacucurious ako. Ano kaya ang hitsura niya. Gwapo kaya siya?" tumingin sa akin si Tessa.
She 's talking about our new client.
What was his name again? Uh..whatever. I'm not interested.
Tumawa ako. " Maybe." sagot ko kay Tessa.
Sa totoo lang ako rin nacucurious. Dalawang babae kasi ang pinapadalhan niya ng bulaklak at the same time, araw araw. At maloloka ka sa mga dedications. Na halata namang kinuha lang ang mga ito online, malamang ng kanyang assistant. Napailing na lang ako. Bakit kaya may mga ganitong mga lalaki? Hindi kuntento sa isang babae lang. Hindi mo rin sila masisi. Minsan mga babae pa ang kusang lumalapit. Yung ibang mga babae nga kahit na may asawa na di pa rin maawat.
At malamang mayaman tong isang to. Well, that's according to Tessa, according to his assistant, na sinabi lang sa akin ni Tessa, he's into jewelry and home landscape business. His business has branches worldwide. He travels a lot. And when he does, matagal itong mawala. Minsan after 3 or 6 months na ang balik nito. And probably that's the reason why he maintains his relationships with his women thru sending flowers and gifts. Well, sa opinyon ko lang naman yun.
And yes,Tessa and I are curious kung ano ang hitsura nito. He transacts everyhting from our website. Sometimes, secretary lang niya ang tumatawag para mag place ng order. Ano kaya ang hitura nito. How does he sounds like. Hindi pa kasi ito tumatawag sa shop kahit isang beses. Hindi ko pa man siya nakikita, parang nakikinita kinita ko na ang histura nito. Isang playboy na DOM. Yung tipong bansot, mataba at malapit ng maubos ang buhok. Yung tipong bangs na lang ang natira sa harap. Ewww!
Matanda? Well, if he's in his late forties matanda na siya para sa akin. Pero pag may pera ka, nagiging bata ka sa paningin ng iba. At kung mahilig ka naman sa sex, sabi ng iba kalabaw lang daw ang tumatanda. And I think he fits for both. Ano ba 'tong pumapasok sa kukute ko. Pati sex life nitong matandang to pinag aaksayahan ko ng panahon.
" Curious din ako Jess kung ano ang hitsura ng girl." excited na sabi nito.
Natawa ako. Kaya pala siya excited na maghatid ng flowers personally. Bukod sa nasa kabilang street lang ito at walking distance. Gutso rin niya makita ang hitsura nung girl.
" What do you expect. I'm sure maganda ito." sagot ko sa kanya.
Syempre. Hindi naman niya siguro ito magugustuhan kung hindi ito maganda. Pero ano kayang nationality nito. American kaya. O kaya European. Asian kaya.
" Sabi ni Jake hindi naman daw sila magaganda. Mapuputi lang at mga slim. At alam mo ba?" parang nambibitin pang sabi nito.
" Mukhang mga Asian daw." nalalaki ang mga matang sabi nito.
Napahinto ako sa ginagawa ko. " Hindi kaya Pinay?" biro ko sa kanya.
Tumawa siya. "Walang sinabi si Jake eh. Malamang hindi. Kainis nga eh, Hindi niya bet ang beauty ng mg Pinay. " nakangusong sabi nito.
Hindi kaila na nagkakacrush siya dito kahit na hindi pa niya ito nakikita. Iniisip daw niya na kamukha ito ni Bradley Cooper. O kaya ni Patrick Dempsey. Natawa ako nung sinabi niya ito. Halos pareho kami ng nasa isip. Ako naman DOM. Siya naman iniisip niya na nasa late 30s na ito.
" Paglabas mo ilock mo yung pinto. Dito lang ako sa side mag aarange ako ng mga bouquet." pumwesto ako sa gilid para masimulan na ang isang bouquet.
Wala pa kasi si Shel, ang flower arranger. Pero kaya ko ring mag aarange. I have a license in flower arrangement. Dati sa bahay ko lang ito ginagawa. Pero ngayon, ibang level na ito. I have my own flower shop.
Naala ko ang buhay ko noon bago ko iput up ang shop na ito. Nasanay na ako sa boring na routine every morning. Jogging. Minsan naman swimming. After that papaliguan ko ang mga aso. Tapos maghahabulan kami sa garden nila lola.
One day I realized, something is missing. I looked at the sorroundings. May mga plants si granny pero konti lang ang mga namumulaklak. I missed mom's garden sa California. Dun ako madalas tumambay pag ayokong umiyak. Nagkaroon ako ng idea. So I renovated the landsacape. I planted flowering plants. Yun ang naging hobby ko for almost a year. Doon ko ibinuhos ang oras ko. I see myself as a flowering plant. Kahit na gaano pa kaganda ang bulaklak ng mga ito, there will come a time na nalalanta pa rin ang mga ito. The good thing is habang buhay ang mga ito patuloy pa rin sila sa pagproduce ng mga bulaklak.
And I put everything in good perspective. I started to have a life. I started to interact. Meet new friends. Pag nakakakita ako ng baby hindi na ako gaya ng dati na walang ginawa kundi umiyak. Pag nakakakita ako ng mag asawa na masaya di ko pa rin maiwasang maging malungkot. Pero hindi na ako nadedepress. Hindi naman ganun kadaling makalimot. Pero hindi imposible kung gugustuhin mo ito.
Naiisip ko pa rin naman siya. Pero hindi na madalas. Hindi ko siya basta basta makakalimutan. Hindi lang siya naging parte ng buhay ko, naging parte siya ng pagkatao ko. Ngayon, isa na lang siyang magandang alaala.
Because of him, I became a woman. I experienced being a wife. And i felt the joy and fulfillment of being a mother. Kahit na hindi ko ito naparamdam sa kanya. Sa baby ko. What I became, I owed it all to him. Pero sabi nila, kung sino ang magbibigay sa'yo ng labis na kaligayahan ay siya ring magbibigay sayo ng labis na kalungkutan.
Kahit na naging malungkot ako, nagpapasalamat pa rin ako kasi naranasan kong maging masaya sa piling niya. At tama lang na hinayaan ko na siya sa gusto niyang mangyari. At hindi ko na ulit pinagpilitan pa ang sarili ko. Alam ko na siya ang makakapag pasaya sa akin. Pero aanhin ko ang pagiging masaya kung hindi naman siya masaya sa piling ko. I had to let him go. If I can't be happy for him, at least hahayaan ko siya kung saan sa masaya. That's love.
Wala akong pinagsisihan. Ang tanging regrets ko lang ay hindi ko napatunayan sa kanya na I'm worthy of a second chance. Hindi na ako nagagalit sa kanya sa pagsisi sa akin kung ba't nawala ang anak namin, tanggap ko na ito. At siguro ito talaga ang naktakda. Na hindi pa ako handa na maging isang ina. At napakasaya ko kasi binigyan ako ng chance ng Diyos na maranasan ito.
One time tinanong ako ni lola kung gusto ko daw bang mag apply ng trabaho. Siguro kinakabahan siya kasi minsan kinakausap ko ang mga halaman. Baka akala niya nababaliw na ako. And then all of a sudden, since ayokong magwork because I can't stand the idea of having a boss. That's why I decided to put up a flower shop since mahilig ako sa mga bulaklak.
Narinig ko ang chime sa pinto na tumunog. Bumalik ako sa realidad. May pumasok na tao.
" Good morning sir!" bati ni Tessa.
Pinagpatuloy ko ang ginagawa ko.
"Hi! I decided to pick the flowers. It's supposed to be delivered this morming." boses ito ng isang lalaki.
Napalingon ako sa nagsalita. Parang pamilyar kasi ang boses. Nanlaki ang mga mata ko.
" I'm Christian Montecillo by the way. I will pick up the flowers for Unit 448 in Main St."
Siya?! What the F. It can't be.
" What about the one for Elm st sir, are you going to pick it up as well?" tanong ni Tessa.
Sumilip ako.
" No. That will be delivered." sagot nito pero hindi siya kay Tessa nakatingin. Nakatingin ito sa paligid na tila may hinahanap. Nagtago ako ng konti sa mga flower display. What is he doing here?
So siya pala ang client na tinutukoy ni Tessa. How could I be so stupid. Hindi ko man lang inalam ang pangalan nito. Malay ko ba na siya pala yun. And then what, magtatago ulit ako. Forever. Ugh!
Huminga ako ng malalim at sumilip ng konti. Laging gulat ko nung nakatingin siya sa side ko. We stared each other for a moment. Ako ang unang nagbaba ng tingin. Napasandal ako sa dingding. Nakita na niya ako. I can no longer hide. At lumakas ang tibok ng puso ko.
Alam ko na hindi ko siya mapagtataguan habang buhay pero hindi ko ineexpect na mag kikita ulit kami. Isang buwan pa lang ang nakakaraan simula nung huli kaming magkita. Nung umuwi ako kila mommy sa California para magbakasyon ng ilang araw.
"Jim!" sigaw ko at padabog akong pumasok sa kwarto ng kuya ko.
Nagpromise kasi siya na sasabayan niya akong mag jogging this weekend. Minsan na nga lang akong dumalaw at magpasama sa kanya tutulugan pa niya ako. I'm staying with my grandparents in the east coast. For almost 4 years, I prefer it that way. I visit them once in a while. Kung kelan ko lang maisipan.
Pinagmasdan ko si Jim na walang katinag tinag sa pagkakahiga. Nakakainis siya. Alam naman niya na 5am ang simula ng alis namin. Nakabihis na ako't lahat siya naghihilik pa rin.
" Jim!" hinampas ko siya ng mahina sa braso.
Tulog na tulog pa rin ito.
Hinatak ko ang kumot niya. " Jim! Bumangon ka na!"
Nagulat ako kasi nakaboxers lang ito. Weird. Hindi ito natutulog ng nakaboxers. Si Jim kasi naka PJ matutulog o kaya nakashorts.
Umungol lang ito at hindi man lang natinag. Kahit hindi ko makita kung nakapikit siya o nakadilat kasi medyo madilim sa kwarto niya, alam ko na himbing na himbing ito. Kaya hinatak ko siya patayo.
"Get up!"
Parang noon lang siya nagising. Napatayo ito. Nakatingala ako sa lalaking nasa harap ko. I began to wonder. Jim is tall. But this guy is a lot taller. Hindi ko masyadong makita ang mukha niya but I'm sure we are staring at each other.
Kinabahan ako. Tinakbo ko ang switch. Tama ang nasa sa isip ko. Napasigaw ako sa nakita. Hindi si Jim ang nasa harap ko.
Who is this guy? Nakahubad at nakaboxers lang ito. At bakit nasa kwarto siya ni Jim. Bakas din sa mukha ng lalaki ang pagkagulat. Pero hindi man lang nag attempt na takpan ang halos hubad nitong katawan sa harap ko. Hindi na ako nag antay ng mga kasagutan sa mga tanong na nasa isip ko. Paano kung masamang tao ito. Psychopath. Uso kaya ang ganito dito sa states.
"Hey..." awat nito na parang nahulaan ang susunod kong gagawin.
Inunahan ako nito na makarating sa pinto at humarang ito.
" Wait....." sabi nito. Nakataas ang kamay nito na parang sinasabi niya na mali ang iniisip ko. Na hindi siya masamang tao.
Lumayo ako. " Who are you? What are you doing in my brother's room?!' habang sinasabi ko ito naging matalas ang mata ko sa anumang bagay na pwede kong madampot na pang depensa. Lumakas ang kaba ko. Baka gawan niya ako ng masama.
"Jessica?! tila hindi makapaniwalang sabi nito.
Umatras ako ng konti nang palapit ito. Kilala niya ako.
" Do I know you?"
Tumawa ito. " Seriously?" tila hindi ito makapaniwala na hindi ko siya kilala. "It's Ian."
Nag isip ako saglit. Ian? Sino ba si Ian? $hit! What the h....
" Ian?!" Seriously. Gosh. I can't believe it.
" Yeah it's me." lumapit ito sa akin. " God.... look at you. It's been a while...and you've changed...a lot." tila hindi makapaniwalang sabi nito.
Para akong tanga na nakatitig sa mukha niya. Hindi ako makapaniwala na kaharap ko siya nga ngayon. Hindi ko na ineexpect na magkikita pa kami ulit.
"It's good to see you again" nakangitng sabi nito habang hinahagod ako ng tingin mula ulo ang hanggang paa. "You've changed."
Hindi ako makapagsalita. Shit. Ito na siya ngayon. Kelan ko ba huling nakita ito. Elementary ako. Grade six. First year? Ewan hindi ko na matandaan.
Sabi niya I've changed. He changed too. Hindi ko nga siya nakilala. Tumangkad siya lalo. Lumaki ang katawan niya. And he looked matured. And sexy. Napahiya ako. Nahiya ako sa sarili ko sa huling naisip ko.
" Are you not happy to see me again?" sabi nito na parang nag aasar.
How could he say that? It seems like he is reminding me of long lost memory. It was way back then.
" Uh...not in your underwear." umiwas ako ng tingin.
Tumawa siya. Nawala siguro sa isip niya na nakaboxers lang siya. Kinuha nito ang shorts niya na nakasampay sa upuan sa harap ng dresser. Sumunod niyang sinuot ang shirt niya.
Pinagmasadan ko ang kilos niya. Ang laki ng pinagbago niya. Aside from he's taller. He is leaner. And he's even more atractive.
And what was he trying to remind me? He was my crush during elementary. As in. At hindi kaila ito sa kanya. Kundi ako nakabuntot sa kanila ni Jim pag nasa bahay siya, madalas akong sumama pag nag mamall sila.
And when he was leaving for Sydney, I was really crying. I din't want him to leave. Umabot nga sa point na gusto kong sumama sa kanya. He assured me that he would see me again. And it didn't happen. Of course. And I realized it was an empty promise. But I waited. For a year I guess. Hanggang sa makalimutan ko na siya. Napangiti ako. Ito siguro ang gusto niyang maalala ko.
" What's funny?" tanong nito.
Hindi ko namalayan nasa harap ko na siya.
Umiling ako. " Wala. may naala lang ako."
" Good memories?" tanong nito.
Hindi ako sumagot. Umupo ako sa gilid ng kama.
" What brings you back?" tanong ko na para maiba ang usapan. Ayokong sagutin ang tanong niya baka asarin niya ulit ako.
Tumawa siya. "What brings me back? I pay visit every two years. I think I should be asking you the same question. You were never here. What brings you back?"
I left California after graduation in elementary. And I seldom came back knowing he did not fulfill his promise. I waited first summer after first year high school but he never came. At dumadalaw siya every two years? Hmn...hindi kami nag aabot kung ganun. Every Christmas umuuwi din kasi ako. Until I forgot all about him. That was a puppy love.
So What brings me back? I don't think i would like to discuss it with him.
" That not actually what I meant. I mean what are you doing in Jim's room?"
Pinanindigan ko na iba ang tintutukoy ko. Ayokong ikwento sa kanya ang nangyari sa akin. About my failed marriage. Nakakahiya.
" Well, the guest room is occupied. I used to use it. And Jim is not here. And it was late when I arrived so your mom let me use Jim's room."
Nasaan si Jim? Hindi man lang nagsabi na hindi ito uuwi. Nakakainis talaga.
" I'm using the guest room." sabi ko sa kanya.
" I just figured." sagot nito.
Obvious na wla akong room sa bahay na ito since hindi naman ako nakatira dito. So ang guest room ang gamit ko. Na siya pala ang gumagamit pag dumadalaw siya. Yung isa pa kasing guest room ay ginawa ng stock room.
It was really an awkward silence. Dahil sa nangyari dati. At dahil na rin siguro nasa loob kami ng room.
" So what brings you back?"
Hindi niya talaga ako titigilan hangga't hindi ko sinasagot ang tanong niya. Tumayo ako at tinungo ang pinto.
" It's a long story." ayoko na ulit pag usapan ito.
" Here is your card sir." nagulantang ako sa boses ni Tessa. Tila nagising ako sa isang pananginip.
Nagulat ako nang makita ko siyang papalapit sa side ko. I pretended to be busy. $hit. This can't be happening. Ayoko na siyang makita pa ulit.
" Hey...."
Nag angat ako ng mukha ko. At nagkunwaring nagulat.
" H..hi!" pinilit kong maging masigla ang boses ko.
Tumingin siya sa loob ng shop.
" So this what keeps you here huh?"" sabi nito.
Ang flower shop ang tinutukoy niya. Na siyang dahilan kung ba't hindi ako naglalagi sa LA. At hindi na ako bumalik ulit after nung huli kaming magkita. At hindi ko nabanggit sa kanya ang tungkol sa flower shop.
" Yeah..." tipid ang ngiti kong sagot sa kanya. Pinagpatuloy ko pa rin ang ginagawa ko.
Isang nakakabinging katahimikan bago siya nagsalita.
" I came back. But you were not there....I came back twice." hindi ko alam kung nanunumbat ba siya.
Hindi pa rin ako sumagot. Anong sasabihin ko sa kanya? Na ayaw ko siyang makita.
" It took me this long for me to see you again." pabulong na sabi nito.
Tinigil ko ang ginagawa ko at tumingin sa side ni Tessa. Kahit hindi ito nakatingin alam ko nakikinig ito sa usapan namin.
" Why?" bulong kong tanong sa kanya.
Lumapit siya sa akin.
" Do you think I can just let it go? What happened...I just can't stop thinking about you. I......"
Napapapikit ako. " No....please don't."
Ayokong na isipin pa ang nangyari. Gusto kong isipin na isa itong napakalaking pagkakamali. After nung mangyari sa California hindi ko alam kung kaya ko siyang harapin ulit. Nagyon pa lang gusto ko ng lumubog sa kinatatayuan ko. Pero tama ba na pagtaguan ko siya.
" Jess..." hinawakan niya ako.
" Sir...."
Napalingon kami pareho sa pinanggalingan ng boses. Papalapit ang driver niya. Pasimple niyang binitawan ang kamay ko.
".... pinapabalik na po tayo ng mommy niyo. Tumawag po siya sa akin kasi kai hindi niyo daw po sinagagot ang phone niyo."
Tumingin siya sa akin.
" Susunod na ako." sagot nito sa driver.
Lumabas na ulit ang lalaki.
Humarap ulit siya sa akin. " I'll be back. And you owe me an explanation." pagkasabi nito tumalikod na siya.
Wala akong nagawa kundi pagmasdan siya palabas ng pinto. Kung hindi pa ako tinawag ni Tessa hindi pa ako gagalaw sa kinatatayuan ko.
" Jess, magkakilala kayo?' excited na tanong nito.
Oo. Magkakilala kami. He's Christian Montecillo. His friends call him Ian.
" Unfortunately." sagot ko sa kanya habang pinagpatuloy ko ang pagputol sa mga roses na gagawin ko para sa bouquet.
" That's so fortunate kaya." kinikilig na sabi nito.
Inirapan ko siya.
" Ihatid mo na yung dapat mong ihatid." paalala ko sa kanya.
Hindi niya ako pinansin. Umupo ito sa tapat ko.
" Kwentuhan mo naman ako. Paano mo siya nakilala." sabi nito na parang walang balak umalis.
Huminto ako sa ginagawa ko at tumingin sa kanya. Alam ko na kahit hindi ako magkwento sa knya ngayon hindi pa rin ako nito titigilan sa ibang araw. Umupo ako at tinigil ko ang ginagawa ko.
"He's my brother's bestfriend."
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
I know na hindi msyadong detailed ang chapter na ito. The rest will be on the next update. Tapos ko na ito. For editing na lang.
Thanks for bearing with me. And sorry sa mga errors. Aayusin ko ito pag my time ako. PM me pag may questions.
PS..Ian's pic is on the right side.
fujeeko x