Forty Six: Third Birthday Celebration
Mahigit isang buwan na ang lumipas mula nang naging malapit sa isa't isa si Era at Sebastian. Wala naman naging problema. Ayos lahat at kaunti na lang din ang tinatrabaho para maipatupad na ang project sa partnership.
Ang relasyon namin ni Arthur ganun pa rin pero hindi na muna ako pumayag na muling maulit ang nangyari noon. At nirerespeto niya naman ako sa desisyon kong iyon. Dahil tiwala naman daw siya sa akin na kahit nagkita ulit kami ni Sebastian at nagatatrabaho ay nanatiling kami pa rin.
Katulad ngayon, natigil muna ang pagplano dahil nasa ibang bansa si Arthur para sa isang business trip. Nanghinayang naman siya dahil wala siya sa birthday ni Era. Oo birthday na ni Era, this weekend, pero wala pa akong plano. Hindi ko alam kung may balak din si Sebastian. Dahil simula nung naging ayos ang lahat, hindi na lang ako ang nagdedesisyon pagdating kay Era.
"Mama!" Sigaw ni Era na tumatakbo na palapit sa akin, nakahabol naman sa kanya si Sebastian.
"Baby, careful, don't run." Saway ko sa kanya, baka kasi madapa. Ngayon ang unang bes na silang mag-ama lang ang lumakad, pinabayaan ko dahil nakita ko naman na palagay na ang loob ni Era sa ama niya.
"Mama, sumakay kami sa ikot-ikot." Napangiti ako sa sinabi niya, ang tinutukoy niya kasi ay yong carousel, natuwa kasi siya nung sumakay sila dun nung unang pamamsyal namin.
Isang buwan na rin ang lumipas mula nung napagdesisyunan ko na ipakilala ang mag-ama sa isa't isa.
Binuhat ko siya. "Are you happy?"
"Yes." Masayang sagot niya, sa nakikita ko. Sebastian was a good father, kayang-kaya niya nga ang anak niya. Who would have thought that a hottie like him would be head over heels in love with his little girl. Even with changing her clothes and diapers. Pinagdadiapers ko pa kasi si Era lalo na kung may lakad.
Over protective. Kapag umaalis kami he made sure na siya ang bahala kay Era.
Sa ilang beses naman na nagkasama kami, wala naman akong nakikitang ginagawa niya para I-win back ako. Gaya nung sinabi niya nung bumalik siya galing sa US at sinadya ako sa Tagaytay.
Kinapaka ko ang puso ko and I was quite hurt. Hindi naman ata totoo ang sinasabi niya na mahal niya ako e. Na gusto niya akong mabawi, kasi wala siyang ginagawa. Sabihin nang maarte ako o ano, syempre kung handa siyang ilaban ako lalaban ako.
"Era." Napalingon kaming tatlo kay Nanay Azon na tumawag kay Era. Kaya binaba ko siya at hayaang lumapit kay Nanay. We watched her hanggang sa yakapin siya ni Nanay at ini-akyat sa taas.
"How's your day with her, hindi ka ba nahirapan?" Kumusta ko sa kanya nung wala ni isa sa amin ang nagsalita.
Umiling-iling siya. "Hindi ako mapapagod sa kanya and I enjoyed every bit of my time with her." Sagot niya na nakatingin sa kawalan as if he remembered one of their precious time together, he was also smiling.
"Thank you." Sabi niya na tumingin sa akin. Mula ata nung araw na ipakilala ko siya sa anak niya ay hindi na siya tumitigil sa kakasabi ng thank you. His bright smile was still plastered on his handsome face pero parang may kulang nung tumingin siya sa akin. Hndi umabot sa mga mata niya ang ngiti niya.
Bakit? Pakiramdam ko ay may kumurot sa puso ko dahil doon. Was his incomplete smile because of me? Gusto kong isiping ako na nga lang ang kulang para maging buo ang ngiti niya pero kumplikado ang bagay. Engaged na ako.
Nagbaba ako ng tingin para hindi ko makita ang kung ano man ang nasa mga mata niya. Matagal na walang kibuan hanggang sa nakabawi ako at iniba ko na ang usapan.
"Birthday na ni Era this weekends, wala pa akong plano, ikaw ba?" Nag-angat na ako ng tingin at nagtagpo ang mga mata namin.
"Oh yes, 'yon nga pala ang itatanong ko sa 'yo."
"Okay, I'll let you decide for your daughter's third birthday." I'll let him decide, kasi wala din naman akong maisip.
"Do you want it to be a surprise?" Nakangiting tanong niya.
"Okay surprise us then." Nakangiting sagot ko sa kanya.
FRIDAY pa lang ng hapon ay pinaghanda na kami ni Sebastian ng gamit na good for two days and three nights. I don't have an idea kung saan niya kami dadalhin, basta ang sabi niya by 6 pm ay susunduin niya kami.
"Daddyyy..." tili ni Era nung makita niya pa lang ang sasakyan ni Sebastian. Napangiti ako dahil sobrang attached na ni Era sa ama niya. Pero nangangamba din ako kasi kagabi nagtanong siya sa akin.
"MAMA, di ba family tayo?" kasalukuyan kong sinusuklay ang buhok niya bago kami matulog.
"Yes baby, bakit?" balik tanong ko pero kinakabahan ako sa pinupunto niya.
"Mama, Daddy, Eya..." natigilan ako sa sinabi niya. Hindi ako agad nakasagot.
"Mama..." Napatingin ulit ako sa kanya na ngayon ay humarap na sa akin.
"Yes." sagot ko.
"E di ba dapat nasa isang house?" tanong niya ulit. Hindi ko alam kung paano ko siya sasagutin. Tama naman siya dapat kapag pamilya magkakasama, pero anong ginagawa ko. Hindi ako gumagawa ng paraan para mabuo kami. Dahil mas pinapakomplikado ko pa.
"Pero magulo kasi anak e, you cant understand it now. Paglaki mo na lang anak." paliwanag ko tapos hinalikan siya sa noo. "Sleep ka na baby, tapos wait natin si Daddy tomorrow, may sasabihin daw siya sa 'yo." Iyon na lang ang sinabi ko sa kanya, para matulog na siya at huwag nang magtanong ng magtanong.
"Hi." nabalik ako sa kasalukuyan sa pagbating iyon ni Sebastian. He was smiling awkwardly at me.
"H-hi." bati ko sa kanya nung makabawi ako.
"Are you okay? Malalim ata ang iniisip mo." puna niya sa akin.
"Oo naman, okay lang ako, may naalala lang ako." sagot ko na lang dahil totoo naman.
"Baby, kay Mama ka muna papaalam lang si Daddy kila Nanay." paalam ni Sebastian kay Era na kinagulat ko. Tapos inabot sa akin si Era.
"Baby will you be happy when you're with me and Daddy?" wala sa sariling natanong ko sa kanya.
"Yes Mama." masayang sagot niya. Nginitian ko siya at hinalikan sa noo.
"Okay." sagot ko sa isip ko alam ko na ang gagawin ko.
Mga sampung minuto ata ang lumipas bago bumabang muli si Sebastian.
"Let's go, baka malate tayo." aya niya nung makalapit siya sa amin na kinuha na rin ang mga gamit namin. Inilagay niya yon sa compartment ng kotse niya tapos mabilis na bumalik, para pagbuksan kami ng pinto.
"Okay lang si Era sa harap?" tanong ko, kasi nga si Era ay buhat ko pa din.
"Yeah, we'll transfer her at the back later." he said na inalalayan kami pasakay.
"Weyy aye we going Daddy?" tanong ni Era sa Daddy niya nung makasakay ito sa driver's seat.
"Surprise baby." sagot ni Sebastian na hinalikan ang anak sa noo, tapos itinaas niya ang tingin niya kaya nahuli niyang nakatitig ako sa kanya at sa gulat ko ay bigla niya akong ninakawan ng halik. Tapos pinaandar niya na ang saakyan. Ilang minuto ata ang umalpas bago ako nakabawi. Tumingin ako sa bintana at hinaplos ang labi ko, pasimple akong napangiti.
"Bakit ang tagal mo sa taas kanina?" usisa ko na lang sa kanya nang mawal ang iniisip ko, matagal nga kasi siya kung pagpapaalam lang ang ginawa niya.
"Nagbilin kasi maigi si Nanay." Sagot niya and smiled at me sweetly. The smile that will caught any woman's heart.
Pero mabilis akong nag-iwas ng tingin dahil matatakot ako sa magiging reaksyon ng sarili ko. Alam kong anumang oras ay maaari akong bumigay sa kanya at mahalikan na lang siyang bigla, kahit nandito si Era.
Sh*t! What am I thinking? I am already cheating. Nagnanasa ako sa ex ko, knowing that I am in a relationship. Darn it!
Umiwas na lang ako at sinuklay-suklay ng kamay ko ang buhok ni Era. Tahimik lang din si Sebastian habang nagda-drive.
"Mama, Eya's sleepy." She said na tumingala sa akin.
"Okay." Sagot ko na in-adjust yong upo namin para maging kumportable siya. Wala pa atang twenty minites ay naramdaman ko na ang pag-iba ng hininga niya, nakatulog na.
Inaliw ko ang sarili ko sa pagtingin sa labas at alam ko na paluwas na kami ng Manila. Kaya nagtanong na ako.
"Pero saan nga tayo pupunta?" Lumingon siya sa akin mula pagmamaneho.
"You told me to surprise you." He said with a grin in his lips. "You take a nap too. Gigisingin ko kayo when we got there." Nakangiti pa ring pahabol niya. Kaya sumandig na lang ako sa bintana at tumanaw sa labas.
Medyo padilim na rin kasi kaya na-oobserbahan ko ang galaw niya. Alam ko rin na panay ang sulyaw niya sa aming mag-ina. Kaya sa huli ay pumikit na lang ako at hindi na siya tinignan.
Nakapikit lang ako pero hindi ako makatulog. Iba kasi talaga ang dating ng presensya niya lalo na't magkalapit lang kami. Aaminin ko na ganun pa rin ang epekto niya sa akin. And I think that would never changed.
Mga isang oras mahigit ata kami sa byahe nang mapansin ko kung ano ang daang tinutumbok niya kaya nagdilat ako ng mga mata at hinarap siya.
"Bakit tayo papunta sa airport?" Tanong ko sa kanya, na bumaling naman agad sa akin.
"We're going out of town baby." He said na kinurot pa ako sa baba. Pero hindi yon ang nagpatulala sa akin, kundi sa pagtawag niya sa akin ng 'baby.' It feels like home.
Iniwan niya sa isang car park hotel ang kotse at sumakay na rin kami sa shuttle na nag-aantay para ihatid kami sa mismong airport.
"Anong oras ba ang flight?" Tanong ko sa kanya, kasi alas siyete na.
"Nine pm." Sagot niya daala ko ang hand carry namin ni Era, nakasubit naman sa kanya ang body bag niya habang buhat niya si Era.
"Miter and Misis Collins, this way." Napatingin ako sa kanya dahil sa tinawag sa min ng attendant. Pero ngumisi lang siya sa akin.
"Miss lang ako." Pabirong sabi ko sa kanya nung maka-upo kami.
"Si Wilson ang nag-set niyan." He said laughingly.
Pareho kaming tumatawa at sabay na napatigil sa pag ingit ni Era.
"Daddy..." She cried.
"Shhhh, Daddy's here bulong niya kay Era. Tapos hinalikan ito sa buhok. Timahimik naman ito. Pero maya-maya ay umingit na naman ito.
"Mama..." She cried again.
"Yes baby?" Sagot ko na hinagod-hagod siya sa likod.
Habang hinahagod ko siya ay umiingit pa rin siya. Sa pag hagod ko ay hindi maiwasang hindi ko mahawakan ang kamay ni Sebastian, kaya nagkatinginan kami.
"Mama, hug Eya..." Naingit na hiling niya. Nag-iwas na akao ng tingin at kahit medyo awkward man ay ginawa ko ang hiling ng anak ko. I lean my head on her back and technically nakasandig din ako kay Sebastian. Sa ginawa kong iyon ay tumahimik si Era. Medyo inialis naman ni Sebastian ang naipit niyang braso at in-extend yon at ang dating ngayon ay naka-akbay siya sa akin.
Nasa ganung posisyon kami hanggang sa makarating ang shuttle sa pagbababaan sa amin. Ewan ko kung bakit? Pero kumportable ako na parang normal na bagay ang pagkakayakap naming tatlo.
Nagbigay na ng paalala at guidelines ang attendant sa maingat na pagbaba at pag-antay sa tawag ng flight namin.
"Flights to Palawan, please proceed to the boarding area." Narinig ko iyon at naramdaman ko ang paghila ni Sebastian sa kamay ko.
Sa Palawan niya pala kami dadalhin. Na-excite ako na hindi mawari, it brought back some things from the fast. Kung saan ako tuluyang bumigay kay Sebastian. And how I miss my lolo.
Maganda ang beach d'un, buti at may dala akong swimsuit para kaya Era, pero wala ako. Bibili na lang siguro ako pagbaba namin mamaya. Hindi ako papayag na hindi ko ma-eenjoy ang beach ngayon, hindi kasi ako nakaligo nung pumunta kami sa Palawan noon.
"SUITE under the name of Wilson Escudero."narinig ko ang sinabi niya. Pero namatili akong nakamasid sa paligid, anlaki nang pinagbago ng resort na ito, pero masasabi kong mas gumanda ito.
"Can you bring us a dinner for two? And with champagne please." Request ko sa receptionist kaya napatingin sa akin si Sebastian.
"No seafood Miss." Bilin ni Sebastian. Napangiti ako dahil talagang hindi niya nalimutan ang bawal sa akin.
"Within thirty minutes." Magalang na sagot ng receptionist.
Hindi rin nakaligtas sa akin ang amusement sa mukha ni Sebastian. Kaya nginitian ko na lang siya.
"Room 2009 and here's your room card, enjoy your stay Ma'am, Sir." Ako na ang tumanggap ng card, buhat ulit kasi ni Sebastian si Era, na nakatulog na naman. Masyado siyang na-aliw sa first time niyang pag-sakay sa eroplano kaya nung makababa kami ay mabilis siyang nakatulog.
Mabuti na lang, kahit papaano'y nakakain siya sa eroplano at least ayos lang na magtuloy siya ng tulog.
"Ibaba mo na siya, baka mangalay ka na niyan."
"Magaan lang naman." Mayabang na sagot niya na ngumiti, pero pumasok na rin siya sa unang kwarto, para ilapag si Era sa kama. Dalawang kwarto ulit ang kinuha niya ngayon.
Ako naman ay inabala na ang sarili ko sa pagligpit ng mga gamit namin.
Thirty minites ata ang lumipas bago dumating ang inorder ko. Nabihisan ko na si Era ng pantulog at nasa shower na ngayon si Sebastian at kinatok ko na din siya na dumating na ang dinner.
Nakatapi lang siya ng tuwalya nung lumabas siya, kaya hindi ko maiwasan ang mapatingin sa katawan niya, tumutulo pa nga ang ilang butil ng tubig mula sa basa niyang buhok.
"Kain na tayo?" Tanong niya na pilit tinatago ang pagkakangisi niya.
"Yes, pero pwedeng mag-robe ka?" Nakita ko makahulugang ngiti niya bago siya sumagot.
"Yeah, I'm sorry." Paumanhin niya na nakangiti pa rin at bumalik sa bathroom.
Paglabas niya ay nakasuot na ito ng robe, at umupo na rin sa upuan sa harap.
Nung una ay parang nagkakalilangan pa kami magkwentuhan, hanggang sa napasarap at nagtawanan na kami habang kumakain. Binuksan niya rin ang champagne at uminom kami.
Nawala na ang ilangan namin ngayon, palagay kami sa isa't isa at masyang nagkukwento. Nawala na nga rin sa isip ko na i-update ang fiancé ko sa kung nasaan ako ngayon.
Pagkatapos kumain ay lumabas ako at tumanaw sa labas. Ang ganda ng view ng beach sa balcony ng nakuha naming room. Pumikit ako at huminga ng malalim. Maya-maya lang ay naramdaman ko ang presensya ni Sebastian. Amoy na amoy ko kasi siya.
"Can you still remember our first time here?" Tanong niya sa akin nung nagkaharap kami. "Can you still remember that baby?" Tanong niya ulit na hinawakan ako sa baba.
"That time, I said to myself that I was the luckiest man alive, because He gave you to me. But I was a douchebag for letting you go..." He confessed while looking straight into my eyes.
Kitang kita ko sa asul niyang mga mata kung gaano katotoo ang sinasabi niya. At hindi ko rin magawang umiwas ng tingin dahil para niya akong hinihipnotismo.
"Baby, I know that you still love me, that you are still into me, can you fight for me? Can we fight together? Can we fight for our love? Can we fight for Era?" Marami siyang tanong pero alam ko ang sagot sa lahat ng iyon.
"Yes, we'll fight, because I still love you at kahit kailan ay hindi nawala ang pagmamahal ko sayo at pakiramdam ko ay lalo pang lumalim." Pagsuko at pag-amin ko na.
Yes I want to fight for our love, I want to fight for our Era. Ibibigay ko ang gusto ni Era. I will make it right this time.
Nakita ko ang pagtulo ng luha sa mata niya, kahit ako kay lumuluha na din.
"Mahal kita." Bulong ni Sebastian. Na siniil ako ng halik sa mga labi, mabilis akong tumugon at hinayaang ariin niya ang mga labi ko. Kanya lang ako.
Hindi na ako umangal nung buhatin niya ako, lumakad papasok sa loob at dalhin sa kabilang kwarto.
Pero natigilan ako nung inilapag niya ako sa kama. Umiiyak ako.
"What's wrong?" Tanong niya sa akin.
"I'm sorry, I'm sorry." Mahinang bulong ko nung lapitan niya ako.
"No Baby, I should be the one sorry." Umiiling na sabi niya habang pinipilit niyang hulihin ang mga mata ko.
"No, madumi na ako, because I let him use me once." I confessed. Napaawang ang labi niya pero agad ding bumawi.
"I don't care baby, what important to me is that I am your first, your last and forever." He assured na nakatitig sa mga mata ko.
"Hindi lang naman ikaw ang nagkamali. I was the one who commit a sin." He said na idinikit ang noo sa noo ko.
"Look at me Baby." Sumunod ako sa utos niya.
"Mula ngayon, wala nang makapaghihiwalay sa atin. You, Era and I is a family." Pagkasabi niya noon ay siniil niya ako ng halik.
There we made love, I let Sebastian remove that one mistake I had with Arthur. I am home now, home with the one I love.
---
I told you tiwala lang... 4 more chapters plus the epilogue! Kapit lang mga mahal. Muaaaaah!
Btw, you can now read my new stories, if you're not busy please give my new stories. 'Casimiro's First Lady' and 'Elliot's Bed Warmer.' Enjoy!
-Leyn