-- Chapter 3: Project --
~Kei's POV~
So, here I am, papunta sa place kung saan maganda ang scenery. Sabi kasi dapat angelic ang appearance ng lahat. Pssh... Pero ang hindi talaga matanggal sa isip ko.... yung tawa... yung tawa ng babae na narinig ko kanina... It couldn't be Steff. And mas lalong hindi yun si Charles.
Sino kaya yun?
After 30 minutes... Nakarating nako sa sight na sinasabi ni Harley. Yung laging umiistorbo saken sa pag tawag sa telepono ko.
"Hmm... okay ba?" bigla namang may sumulpot sa gilid ko habang ninanamnam ko ang kagandahan nung lugar. Si Harley lang pala.
"Medyo..." sabay kuha ko ng camera ko at nagkukuha nako ng mga litrato. Ang katotohanan niyan, gusto ko pa ngang maghintay ng sunset kasi tingin ko mas maganda to' sa mga oras nayun, Kaso, nafefeel ko talagang kelangan ko nang maglitrato.
I scan the whole scenery with my camera. And there... An eye catching person caught my attention. The person I consider as the most beautiful being on earth. Why has she been following me? Do I know her?
I was afraid to take the camera off of my eyes. I was afraid not to see her again. I still held the camera infront of my eys as I went near her. She was smiling, and I loved that. The smile that could end a thousand lives. Ngiti palang pamatay na, pano pa kaya if she touches me? Maybe I'll be sent to heaven fast pag ganun? X)
I can't help myself from thinking that way... Her milky white skin glows with the sun. It looks so smooth. Makes me wanna get to know her more.
I went nearer to where she is... But, there is really something wrong with this stupid camera... It became blurry! Oh God! Please don't go away my angel!
Yes, I call her 'MY ANGEL'. Cause, I'm very possessive of what I like and I am very positive na gusto ko siya at siya lang. And I want her to look at me and only me.
Now, that I made that clear... Let's go back to the story...
The camera went from being Hi-Def and Proffessional to Low-Def and Blurry... Aish! Ang mahal pa naman ng bayad ko rito.. Tapos ganun-ganun nalang to'... Aishh....
Maya-maya lang, I felt someone tap my shoulder.
''ANO?!'' I frustratedly said. Oh.. Its just harley... What does he want now?
''Uhh... erm... kelangan mo pa ba ng models?''
''Malamang. =___= Pano ako magkakaphotoshoot kung walang models?! Aish... Bukas na! I'm going home!'' I said as I ran my fingers through my hair and went straight into my car. I drove home quickly and decided to replay every scene of her from earlier.
Napangiti ako. Hindi talaga ako makapaniwala. Isang magandang nilalang na katulad niya. Sana mas makilala ko pa siya. Sana marinig ko boses niya... Sana kahit isang tinig lang... Sana ako lang tignan niya gamit ng mga matang iyon... Sana sakin lang siya ngumiti ng ganun...
Malipas ang dalawang oras...
****Hmm Hmm Hmm****
"Hmm?" naalimpungatan ako. Tinry kong umikot. nakapikit parin mata ko at ayaw kopa itong idilat. Nakakarelax yung nararamdaman ko sa ulo ko. Na para bang hinahaplos-haplos ito. Napangiti naman ako.
***Hihihi***
Narinig kong hagikhik nito. Inisip ko nalamang na si Mama ang humahaplos-haplos sa ulo ko. But why is it like this... Why do I feel like my heart's throbbing? I slowly felt her fingers on the edgeof my jaw, making its way to the bridgeof my nose... then to the tip of my lips...
And that's when I held her hand and opened my eyes.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Am I... Am I dreaming? O__O
She...
.
.
.
.
She's here...
Her dark brown orbs staring into mine as I reached up to her face. Her soft round cheeks... Her bright round eyes... Her cute pointed nose... Her pink luscious lips...
She... She's so mesmerizing. I held her right cheek as I slowly got up to kiss her... But the unspeakable happened.
*TUG*
Nahulog ako sa sahig. -__-
Agad namang bumaling ang tingin ko sa may kama kung saan ako nakahiga kanina... At kung saan malapit ko na sana siyang mahalikan... Ngunit...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.wala na naman siya...
Napakunot ang noo ko nang biglang bumukas ang pinto.
"Andrew? Anak, Anyare sayo?" nagaalalang sigaw ni mama habang tinutulungan niya akong tumayo.
Nakatulala parin ako sa may bed kaya napatingin rin mama doon. "Anong tinitingin-tingin mo diyan, Anak? Nababaliw kana, Andrew?"
Nakatulala parin ako sa bed nang makatayo na ako. Napailing naman ako at inisip kong panag-inip lang lahat ng yun.
Maya-maya lang, bago umalis si mama, huminto siya sa may pintuan ko sa kwarto at may sinabi. "Oo nga pala, Anak. Habang natutulog ka, tumawag yung bakla mong assistant! Si Harvey? Harshee? Har--- Ah Basta! Kilala mo na yun! Sinabi niya na gusto ka raw makita nung nag-hire sayo sa residence nila at 6 pm...'' sabi ni mama. At may binigay pa siya sakin na papel. "... Diyan daw yung address. Mag-ingat ka anak ha!"
Sabi ni mama at tuluyan nang umalis ng kwarto ko. Napakunot naman noo ko nung nabasa ko yung papel.
FALLEN 천사 Magazine. Anong lingwahe to? Chinese? Japanese? Korean? Ah ewan. -_- Atleast magbabayad sila nang mataas. tsk.
------- 5:49 pm.--------
Malapit na yung meeting time namin. Tinignan ko ulit yung address. "Ah, malapit lang naman pala toh!" sabi ko habang sinusuot yung jacket ko. Maya-maya lang, nakita ko yung bunso kong kapatid na nasa stair case. Hindi ko muna siya pinansin at inayos yung bag ko. Pero napabaling ulit tingin ko sa kanya nung mapansin kong may kausap siya.
"Ate, you look pretty~!" sabi ng bunso kong kapatid. Inisip ko nalang na si Brianna yung kausap niya. Tutal, napakaVAIN nang kapatid kong yun. Tsk, kala niya talaga maganda siya. -__-
Tapos may sumagot.
.
.
.
.
.
At hindi yun boses ni Brianna. Kilala ko kapatid ko. Hindi siya magaling kumanta at mas lalong hindi ganyan kasmooth pakinggan ang boses niya. Its definitely not Brianna.
Bumalik ulit ako a few steps back at nakikipagusap si Kim, bunso kong kapatid, sa... HANGIN? O.O
"Kim." tawag ko sa kanya at tumingin naman siya sakin. Pero saglit lang iyon at binaling ulit niya atensyon niya sa kausap niya sa staircase. MYGOSH KIM. MINUMULTO NA TAYO ANG SAYA MO PAREN. O__O
Maya-maya lang, narinig ko nanaman yun.
***Kim pala name mo?***
Tanong nung boses at tumango naman ang kapatid na ikinakaba ko na at bigla ko nalang siyang binuhat at ibinababa ng staircase papunta kay mama.
"Maaaaaa!" ngawa ko sa ground floor at bigla naman lumabas si mama sa kwarto niya at tinanong ako. "ANO? BAKIT KA SUMISIGAW, ANDREW?" sabi ni mama ng seryoso, natutulog ata, naistorbo ko lang.
"Ma, may kausap si Kim kanina sa staircase! Ma, minumulto tayooo!" sabi ko. Pero tinawanan nalang ako ni mama, pati ni Brianna at pati rin ni Kim.
"Kuya, she's not mumu, she's my pretty Friend~!" sabi ni Kim at napatahimik sila mama at si Brianna.
"SABI SA INYO EH. AYAW NIYO MANIWALA. BYE, alis na ngalang ako!" sabi ko at sinirado na ang pinto. Bahala sila diyan! Basta ako, may sarili akong gagawin! Haaaay...
-------- 5:58 ----------
Ah, two minutes nalang pala. Ilang minutes narin akong nagdadrive eh. Hindi kasi ako pamilyar sa lugar na ito. Grabe, gabi pa talaga nagmemeet? Haaay...
Huminto naman ako sa harap ng isang malaking bahay. Nagtanong-tanong narin ako kung nasan nakatayo yung bahay nayun sa neighborhood nila at dito nila ako itinuro.
Napatingin ako sa taas. Ang laki ng bahay nila. Pero siyempre, mas malaki parin yung samin. So, yeah. XD
Pinindot ko na yung door bell at may sumalubong sakin na lalaking naka pang butler na suot. Tinanong niya kung ano yung pangalan ko tsaka niya ako sinamahan sa loob.
Pagkapasok namin, okay lang naman ang loob. Pero firs time ko lang kasing mag meet ng kliyente sa bahay talaga nila. Mostly kase nasa cafe o kaya naman sa Head Quarters nila ako minimeet. Ano kayang meron?
Habang naglalakad kami sa hallways, nasa second floor na pala kami, may napansin akong pintuang nakabukas. Medyo kita ko yung nasa loob at parang may natutulog. Pero bakit ganun? Nung nakita ko yung natutulog na babaeng yun, biglang lumakas kutob ko. O__O
Ang weird, pero binilisan ko nalang lakaad ko para masundan yung butler. Nakarating naman kami dun sa Waiting Room raw at pinaupo ako sa may mahabang sofa. Nung makaupo nako, umalis na yung butler.
Medyo matagal-tagal rin dumating yung kliyente at naisipan ko munang mag-CR. Tumayo ako at nagtanong sa dumadaang maid kung saan yung CR. Itinuro naman sakin nung maid yung CR at pumunta na nga ako.
After ilang minutes, babalik na sana ako sa Waiting Room, kaso parang nalilito ako. Pare-pareho kasi yung mga pintuan, hindi ko matandaan kung saang pintuan ako galing.
So, ayun nga, naglalakad-lakad nako. Nahihiya naman akong kumatok nalang bigla at sumilip kaya naghahanap ako ng maid o butler na dadaan kaso parang anlaki-laki naman nang bahay nato at kung saan-saan sila nagsisisuot. -__-
Maya-maya lang, napadaan nanaman ako sa kwartong yun. Yung nakabukas konti at may natutulog sa loob. Ah, baka naman may maid na gumising sa kanya! Maghihintay nalang ako dito.
.
.
.
.
3 minutes passed and I think nandun na yung kliyente ko. Kaso pano ba to? Yung lens ng camera ko na linilinis ko kanina, gumulong dun sa maliit na butas sa pinto. -__- Katangahan, Kei. Katangahan.
Kaya ayun, lalakasan ko nalang ang loob kong pumasok. Baka nga magising ko pa tong taong to sa loob eh! Haish, Kei! -__-
.
.
.
**TOK TOK**
Kumatok ako sa pinto. Pero walang sumasagot.
.
.
.
**TOK TOK**
Kumatok ulit ako sa pinto pero wala parin talagang sumsagot. Baka mahimbing lang talaga tulog niya? Haaish, Kei Kasi eh! Aish. >.<
Inhale... Exhale... Go!
Pumasok nako sa loob ng mabilisan at hinanap ko na yung lens. * le ikot sa buong room nang hindi pinapansin yung tao *
.
.
.
.
"Aha!" Napasigaw ako. At bigla ko namang naalala na may natutulog pala rito. Napatakip ako sa bunganga ko at tumingin dun sa tao.
.
.
.
.
.
Mahimbing parin siynag natutulog. MAYGAHD. AKALA KO HULI NAKO. Dun ko lang napansin na parang may nakakabit sa bunganga niya at sa kamay niya. Yung para bang nasa hospital, pag may malala kang sakit.
O.O
HOLY FUDGE. May sakit siya! Pero bakit ganun? Parang ang pamilyar ng mukha niya? Hindi kaya, nakita ko na siya dati? Kaklase nung highschool? Hindi rin. Pero bakit ganun? Ang pamilyar talaga ng itsura niya. I swore I saw her somewhere.
Kakatitig ko sa kanya, namalayan kong mukha siyang Anghel. Kahit na hindi ko alam kung ano talaga itsura nila, alam kong ganun rin sasabihin ng ibang tao pag may nakikita silang nilalang na ganito. Napakapeaceful niyang natutulog, bakit kaya hindi manlang siya inalimpungatan nung sumigaw ako.
Maganda rin pala siya. Maputi at Pale ang balat niya. Mahaba ang mga pilik mata. Cute at Matangos ang ilong. At namumutla ang mgalabi niya. Pero sa kabuuan, maituturing mo talagasiyang isang napakagandang anghel.
Nang hahawakan ko na sana ang pisngi niya... Napatigil ako nang may magsalita galing sa likuran ko.
"She's in a Coma." sabi ng isang lalaking matangkad at may itsura habang nakacross ang mga kamay nito. Napakurap naman ang tingin ko sa kanya at bigla siyang lumapit kung saan natutulog yung babae at tinitigan ito. "...For Six Months." idinugtong niya at napabuntong-hininga.
"Last Project niya na itong Magazine. Pero naaksidente siya. Dahil sa malanghiya niyang Boyfriend... Haish. Anyways, I'm Kurt Yuan Chung, your client for this project and I hope you accept it, Mr.?" Pagaabot nito ng kamay sakin. Inabot ko naman bigla ang kamay niya t shinake ito.
"Valdez. I'm Mr. Andrew Kei Valdez, Sir. Nice to meet you po." At shinake rin niya kamay ko pero napabaling ang tingin niya sa taong nasa higaan at kitang-kita ang lungkot sa mga mata nito.
"I think we should talk about business in the conferrence room?" he suggested at sinundan ko nalang siya roon.
------- 7:44 --------
After ilang minuting pageexplain kung ano yung ginagawa nila sa kumpanya, we called it a night at inaya pa niya akong magdinner nalang sa kanila dahil gabing-gabi na. Dumiretso na kami sa dining room nila at napabaling tingin ko sa mga dressers dahil may mga litratong nakadisplay rito.
Habang di pa dumaratinga ng pagkain, tumitingin-tingin ako sa paligid at namangha ako sa mga itsura nila sa pamilya. MAY LAHI BA SILANG MGA MODEL? -__- Napahinto naman ang mata ko isang litrato kung saan bata pa si Mr. Chung at may kasama rin siyang magandang babae. At masasabi kong close na close sila nito.
"That's Kathalyn. My younger sister. She's the one you saw at the room, earlier. She's the one in a coma..." At parang malungkot ang pagkakasabi niya nung huliing part. Alam ko naman ang feeling pagyung mahal mo naaksidente eh. Naranasan ko na. Pero swerte pa nga siya, may pag-asa pang mabuhay kapatid niya, yung girlfriend ko, wala na.
At habang matagal akong nakatitig dun sa litrato, mas lalo kong namumukaan at mas feel ko talagang pamilyar ang babaeng yan. Kahitna sabihin natin an ngayon ko lang nakilala si Mr. Chung, parang pamilyar na agad ang tingin ko sa kapatid niya. Napabaling na ang tingin ko sa table nang hinanda na nung butler yung meal.
Habang kumakain, nagkekwentuhan kami ni Mr. Chung. Napagalaman ko rin na mas bata pala siya sakin. At yung kapatid niya, mas bata sakin ng isang taon. Dalawa nalang pala sila sa pamilya dahil naaksidente raw yung mga magulang nila. At itong kapatid ni Mr. Chung pala ay may boyfriend na Koreano rin. Magpapakasal na sana sila nang malaman ng pamilya nung lalaki na mababankrupt sila Mr. Chung, ay iniwan nalang siya bigla nung lalaki at dun siya nagsimulang magdrive habang umiiyak kaya ito ay naaksidente at na-coma. Habang si Mr. Chung naman ay itinatayo ulet ang business nila.
Grabe, ganun na pala ang nararanasan ng lalaking ito na hamak na mas bata pala sakin. Samantalang ako, nasa parehong estado na niya pero girlfriend palang ang nawawala sakin, paano pa kaya kung pati yung pamilya ko rin? Nagpasalamat nalang ako sa pagkain na inihain sakin at tutuloy na sana sa pag-alis nang may itanong ako ka Mr.Chung.
"Ah, Mr. Chung--"
"Kurt nalang."
"Ah, Kurt. Matanong ko lang, Bakit ba Angels ang gusto niyong Cover ng Magazine niyo?"
"Ah, Kasi mahilig si Kathalyn dun. Naniniwala siya sa mga fairytales at mga bagay na ganun. Baka sakaling magising siya pag naisagawa ko yung last project niya."
"Ah, okay. Thankyou nga pala ulet." sambit ko bago ako tuluyang lumabas ng gate nila, kaso may naririnig nanaman ako.
** Kuyaa... **
Malungkot ang boses nito at sigurado akong siya yun. Yung babaeng lagi kong nakikita sa camera.
Yung babaeng gusto kong makilala.
==============================================================
A/N: OMG. LIKE WHAT THE FUDGE. MY GOSH. IM BAAAAAAAAAAAACK. AT ITO NA NGA PO PALA ANG LONG CHPATER. SORRY PO KUNG HINGANUN KAHABA PERO BUSY PO KASI SI AUTHOR EH~! HAHA.
I HOPE YOU GUYS LIKE IT NAMAN~
DON'T FORGET TO COMMENT HA. OR ELSE I'LL MAKE BATO BATO YOU WITH MY SHOES. HAHAH. DE JK.
MAG COMMENT LANG PO KAYO PARA NAMAN PO MAINSPIRE ULIT AKO~! ^^