Aşk mıydı bunca zamandır bana kendimi aratan?
Peki ya, günlerdir deli divane* gezdiren de mi oydu?
İçimden içre* alev alan şu kalp, sahiden de bana mı ait?
Bu engin* sularda dem tutan da mı bendim yani?
Öyleyse daha evvelce esip gürleyen çetin rüzgarlar,
Ardına aşılamaz sandığım duvarlar da mı sahte!?.
Beni benden çalmışlar da sanki içime başka birisini koymuşlar,
Sanırsın ki cevaplar tükenecek olmuş ama tükenmez sorular,
Sormayın bana ne olur, artık söylemeyin tek bir söz!
Geçmişe geçmiş olsun, artık ânı yaşamanın vakti gelmiştir...
♣Ahmet ABA♣
İçten içre: Daha da içeride, en içeride.
Engin: Ucu bucağı görünmeyecek denli geniş, uçsuz bucaksız, çok geniş.
Divane:
sıfat
1.
aklını yitirmiş, deli, kaçık, budala.
2.
mec.
bir şeye aşırı ölçüde düşkün olan.
Dem tutmak: Bir çalgı çalınırken ona bir çalgıyla ya da sesle eşlik etmek. (Tabiki benim burada vermek istediğim anlam daha da ulvi bir şey. Haktan gelen çağrıya yanıt vermek gibisinden ama temelde ki mantık yine de aynı.)