JULIANNA
"Why did you decided to study back at a university? Diba homeschooled ka lang?" Rilenna asked Scarlett.
"Oo nga! At ano namang nahithit mo at pumasok ka sa school ha?" Eto talagang si Syrene parang tambay lang sa kanto kung makapag-salita.
"Grabe ha kakauwi mo lang kahapon tapos diretso school na? The hell ang sipag mo." Napa-iling na lang ako habang pinauulanan ng tatlong 'to si Scarlett ng tanong.
Nag-lalakad kami ngayon papuntang cafeteria pagkatapos ng second class namin ngayong umaga. We're all at the same class so obviously, we all have the same schedule. I don't even know why Scarlett choose this strand also. But who cares? Definitely not me.
"Na-miss niyo lang ako eh!" And as expected, she will not answer any of the questions they asked. Scarlett is a very secretive person since then, she rarely even tell us her problems or anything depending on the situation, kapag kailangan niyang sabihin, tsaka niya lang sasabihin.
Pero kahit na ganon, my family trusts her family, dahil katulad din niya, her whole family is as secretive as her but mind you they're trustworthy as hell.
"Psh. Ganyan ka." The three girls rolled their eyes at Scarlett and she just laughed at them.
As we arrive at the cafeteria, we immediately find an isolated place to sit wherein no one will distract us, hindi nakaka-agaw ng atensyon kumbaga. Dahil pag-kapasok pa lang namin, ramdam na ramdam namin ang tingin ng bawat isa sa amin. Well, who'll not recognize the daughters of the families their parents are working their asses off?
"Juju! Ikaw ang naka-toka ngayon! Hihihi." Oh right. Its Wednesday, so it means I'm the one who'll get the order of us all.
I sighed. "Fine." I stood up and walked towards the counter. Aish! Nadagdagan pa kami ng isa, gosh! wala man lang sumama sa akin dito.
5 cups of pineapple juice, and all the food that I knew they'll love. Kukuhanin ko na sana ang dalawang tray ng biglang may mag-salita sa gilid ko. "Need a hand?" Scarlett.
"Kanina ka pa jan?" I asked her. Bakit hindi ko naramdaman?
Scarlett just shrugged and answered. "Who knows?" Tinaasan ko siya ng kilay at tumawa naman siya. "Let me carry this. Why did we befriend those merciless girls? Gosh." She said as she get the tray na nag-lalaman ng pagkain namin. Ako naman ang nag-dala nung drinks namin.
"I really do have a hard time answering that." Sabi ko kay Scarlett while we're walking back towards our table. "Maybe because I pity them and no one wants to be their friend, I guess?" I answered at tumawa na naman siya. Ang saya niya ha.
Palapit na kami sa table namin ng may napansin akong nag-mamadaling tumakbo palapit sa akin. What the hell is that girl thinking?
Napa-tigil naman ako sa pag-lakad ng mapa-titig ako sa mukha ng babaeng papalapit. She smirked. An evil smirk. "Julianna? What—" Hindi na nai-tuloy ni Scarlett ang itatanong niya ng dalihin ako ng babae yun sa balikat dahilan para matapon ang mga juice sa tray na hawak ko. "—the fuck?!" Pag-tutuloy ni Scarlett.
Hindi ko naman ininda kagad ang natapong juice sa damit ko at tumingin sa babaeng dumali sa akin at tiningnan ko ito ng walang emosyon. Who on earth are you?
Bago pa ako makapag-salita ay humarap siya sa akin at umaktong gulat na gulat sa nangyari. "Oh my god! I'm so sorry! I'm just in a hurry!" Maarteng pagsasalita nito. Hindi ako umimik at tinitigan lang siya muli.
"Are you fucking nuts? Eh halatang sinadya mo yun eh!" Si Scarlett ang umimik.
"What? I didn't mean it I swear." Pag-arte niya pa at tumingin ulit sa akin. "I am really sorry." Sabi niya at nag-paawa pa.
"Don't act like you didn't like what happened, you—"
"Stop." Sabi ko at tumingin saglit kay Scarlett tsaka ibinalik ang tingin dito sa babae. "Its fine. You may go, I thought you're in a hurry." I didn't quit staring at her as she walked out of the cafeteria.
-----------
SCARLETT
Nag-simula ng mag-lakad palayo ang babaeng naka-bangga kay Julianna pero bago siya tumalikod sa amin ay may napansin ako. Ngumisi siya ng nakaka-loko. That bitch!
"What?! You're going to let her go after what she did to you?!" What the hell! Anong problema ng babaeng 'to?
Hindi niya ako pinansin at kinuha ang kanyang panyo sa bulsa niya at sinimulang punasan ang sarili. "Just buy another drink for us. I'll just clean myself up. I'll be back." Sabi niya at nag-lakad palabas ng cafeteria. Wala na akong nagawa kung hindi pumunta sa upuan namin.
"What did just happened?" Si Shaira ang nag-tanong.
"Nakita niyo naman diba? Don't tell me ipapakwento niyo pa sa akin ang nangyari hindi naman siguro kayo ganong ka-tanga." Sabi ko at inilapag ang tray na hawak ko. "Bibili lang ulit ako ng drinks."
Nang maka-bili ako ng panibagong juice ay agad kaming kumain lahat. Hindi na namin naantay si Julianna para sabay sabay kami makakain dahil medyo malapit na mag-time.
"Yung girl na naka-bangga kay Juju, siya din diba yung kasabay mong nag-introduce kanina sa class diba?" Tanong sa akin ni Syrene.
"I don't know. Hindi ko naman tiningnan yun." Sabi ko. Well, wala naman kasi akong pake kung sino yung kasabay ko kanina, I just want that introducing-thing to end.
"Siya yun! Promise! Ano nga bang pangalan non, wait...ahmmm.." Tingnan mo 'to kilala sa mukha pero hindi alam ang pangalan? Nakinig ba talaga 'to? "Ah! Ayon! Grashella! Oo yun nga! Positive." Sabi niya pa. So Grashella pala ha. Yung bitch na yon jusko!
"Pero did you all notice something? Para talagang sinadya nung girl na yun eh. That grashella?" Sabi ni Shaira. Yeah. I notice that too, and she fucking smirked! Parang may binabalak pang masama. God. Hindi talaga mawala sa isip ko.
"Yeah." Sagot ni Rilenna na malalim din ang iniisip.
Natigil naman kami sa pag-kekwentuhan ng mag-ring ng unang beses ang bell, meaning, we have to go back to our classes dahil kapag nag-second ring na and if you're still not in your room, you'll know what happens. "Where the hell is that Julianna-girl?" Sabi na naman ni Shaira at nag-aalala na. Ayan na naman siya sa panganay-role niya.
"Let's go, baka nandoon na yun sa room at nilalait na tayo sa utak niya." Sabi ko na lang kahit pa mismong ako ay hindi sigurado kung nandoon na nga ba siya sa room at inaantay na mag-simula ang klase.
I have a bad feeling about this. Pero bakit?
Sumang-ayon naman sila sa sinabi ko kaya nag-simula na kaming mag-lakad papunta sa classroom. Isinantabi ko na lang muna yung gumugulo sa utak ko ngayon dahil baka wala lang naman talaga ito. I'm so paranoid.
Papalapit na kami sa classroom nang maramdaman kong tumunog ang phone ko mula sa bulsa ko. At sino naman itong mag-tetext ng ganitong oras? My gosh ha. Istorbo.
Ilang saglit na lang ay makaka-pasok na kami sa aming room ay kinuha ko ang cellphone sa bulsa ko at tiningnan kung sino ang nag-text
Ate Zobelle:
The Dela Fuentes' infos. Keep an eye on Julianna, we have assignments. Tell you later.
{Multimedia}
Binasa ko yung laman ng picture na sinend ng ate ako. Eto yung pamilya nung—Holy shit is that Grash—?!
"Scarlett." Napa-tingala naman ako ng tawagin ako nina Rilenna na nasa loob na ng room habang ako ay naka-tayo lang sa labas ilang hakbang bago maka-pasok sa loob.
Ano sasabihin ko ba? Aish!
"Sumama ang tiyan ko bigla, I need to go at the comfort room." Sabi ko na lang at umaktong masakit talaga ang tiyan ko. I'm sorry tsaka ko na lang sa inyo sasabihin.
"Ha? Omg! Samahan na kita."
"No, its okay I can go by myself, pakisabi na lang sa prof natin." Tumingin ako ng diretso sa mata nila para malaman nilang nagsasabi ako ng totoo. Please believe me.
They all sighed. "Okay. Pag hindi mo kaya, tell us para we can send you home." Um-oo na lang ako tsaka sila nginitian at nag-pasalamat.
Nang makapag-paalam ako sa kanilang tatlo ay agad akong dumiretso sa isang C.R. hindi para dumumi ha, kundi para tawagan si ate.
So that Grashella is a Dela Fuente huh? What in hell are you planning to do? Are you up to something that can kill yourself? Hmmm.
Now I'm interested.
--------------
JULIANNA
I followed the girl immediately after I excused myself in front of Scarlett. I don't know pero I got curious pagkatapos ng encounter namin kanina, I want to know more about her. And this is a way to satisfy my curiosity.
I didn't stop cleaning myself while secretly following the girl, alam kong alam niya na sinusundan ko siya at parang alam ko na rin kung bakit niya ito sinasadya.
Dumaan siya sa hilera ng mga lockers kaya I got that chance to get some clothes to change, ang lagkit lagkit ko na, swear. Ugh.
Tamang-tama din naman dahil dumiretso siya sa pinaka-dulong C.R. dito sa building namin. Malayo itong lugar sa classroom namin kahit pa sabihin na parehong building lang ito. And it sucks big time! Nakakapagod kaya!
Nang makapasok siya sa loob ng Comfort room ay pinag-masdan ko muna kung anong susunod niyang gagawin through the mirror dahil kita naman iyon sa labas. Chineck niya ang bawat cubicle kung may tao ba o wala, at nang ma-check na niya lahat ay tsaka siya pumasok sa isang cubicle at pasimpleng nilabas ang telepono. Pffft. Idiot.
Kinuha ko naman ang oras na iyon upang dahan-dahang pumasok sa loob ng C.R. at dali-daling nagpalit ng blouse dahil iyon lang naman ang natapunan ng juice. I quietly threw the dirty one to the trash can para hindi na sagabal.
Tsaka ako umupo sa lababo sa may tapat ng pinasukan niyang cubicle at inantay siyang lumabas.
"Yes, she's here." She said. She's talking to someone through her phone. "Hahaha! I know, I can't wait to kill her." Ooooh nice! I got a feeling about this one.
"Oh that Scarlett? Psh! Oo nga sagabal nga siya and gosh she's so noisy!" Sabi pa niya sa kausap niya. Noisy si Scarlett? Eh ano ka pa? "Kung pwede ko lang din yun patayin nagawa ko na." She laughed.
"Yes, I know. Its just Julianna, I can kill her in an instant. Watch me." Ramdam ko mula dito ang ngisi sa kanyang labi. Hahahahaha! She's fucking hilarious. Gusto ko sana siya tawanan ngayon kaso masisira yung mood. Kaya mamaya na lang.
Pinag-uusapan nila ngayon kung paano nila ako papatayin kaya mas lalo akong natawa sa utak ko. Damn! I didn't expect that girl to be that stupid. Manang-mana sa tatay niya.
Nag-paalam na siya sa kausap niya sa cellphone at narinig ko ang pag-click ng lock ng cubicle niya. Nanatili akong naka-upo sa may lababo sa tapat ng lalabasan niya. Ugh finally! Bored na bored na ako dito sa tagal nila mag-usap.
Parang nag-sisi pa siya na binuksan niya yung pintuan ng cubicle niya at nakita akong naka-upo sa harapan niya. Nan-laki naman ang kanyang mata at napansin ko ang panginginig ng kamay niya. Pfft.
Now let's see how stupid you are.
-----------
GRASHELLA
"Hi." She said and smiled sweetly at me pagka-labas ko sa cubicle at nagulat nang makita ko siyang naka-upo sa lababo sa tapat nito pagkatapos kong kausapin si kuya.
Damn! I thought I lost her a while ago. Ugh. "What are you doing here?" Tanong ko sa kanya at sinamaan siya ng tingin. Wag mo ipakitang natatakot ka sa kanya, Grashella. Wag.
Tumingin siya sa palibot niya at ibinalik muli ang tingin sa akin tsaka sumagot. "I'm sitting? I think?" Sabi niya at ngumisi sa akin kaya mas lalo akong kinabahan. Sabi ng hindi ako matatakot eh!
Teka nga, eh sino bang may sabing natatakot ako sa kanya? Duh! Hindi kaya! Mas maganda lang siya sa akin ng kaunti pero hindi ako natatakot talaga sa kanya. Atsaka excuse me? Ako, insecure sa kanya? Hell no. Pakeelam ko ba naman sa pagka-ganda ng katawan niya na nag-mamatch sa perfect shape ng mukha niya na parang hinulma ng ingat na ingat? Hello, my gosh! Hindi ako ganon no!
At para patunayan ang mga sinabi ko kanina, tinaasan ko ng kilay si Julianna na nasa harapan ko pa din hanggang ngayon at ngumisi din. "Alam ko, hindi naman ako kasing tanga mo." Sabi ko na ikina-tawa naman niya ng sobra. Hayop ka, nanggi-gigil na ako sa'yo ha baka ngayon na kits patayin.
"Hahahahahaha! What a great sense of humor you have there, I love it..." Sabi niya at tinitigan ako ng mata sa mata that it gave me goosebumps all over my body.
"I love it when you're pretending not to be a scaredy cat. It makes you more stupid that I want to shot you dead." Mas lalo akong kinilabutan sa seryosong pagkakasabi niya sa akin nun nang tumayo siya sa kinauupuan niyang lababo.
Napaatras ako ng bahagya.
Holy shit! What am I doing?! Hindi ako natatakot diba? Fuck.
------------
JULIANNA
"What now? You realize what I'm saying earlier, Grashella Dela Fuente?" I asked as I walked towards her while she continuously walk backwards preventing me to go near her.
Well, girl, you can't walk pass by me without getting a single fucking scar. Oops. Your bad, not mine.
After she heard me say her name, there I saw the fright in her eyes being visible. "See? You just showed me that my instincts are right. You really are scared of me." I said.
She tried to talk but her mouth and her mind isn't letting her. Psh, parang kanina lang pinaplano mo pa kung paano mo ako papatayin ah? Tapos ngayon? Ugh. "I'm getting bored, really." I said as I place my hands at my waist and stopped walking towards her.
Her eyebrows furrowed. "Here's the thing, Grashella.." I said.
"When you want to talk on the phone without anyone hearing or seeing you, you should've locked the main door instead of checking every single cubicle and ended up entering one of the cubicles."
"Oh and another thing, have you ever heard or use the word gut? Instinct? Feeling? Like seriously, you didn't feel my fucking presence entering here? Even my footsteps or the sound of the trash can? My god, what are you?" I added and scowled at her.
Mas lalo namang kumunot ang noo niya pagka-tapos kong sabihin yun. "Is that an insult? Or are you giving me tips? I mean what are you trying to say? You want me to kill you right here using m—"
"Oh shut up!" I stopped her from talking. "And who the hell can kill me without having any experience in killing people, Ms. Dela Fuente?" I said kaya mas lalo siyang nagulat.
"W-what?!"
"My dear, bago ka kasi sumugod, kilalanin mo muna kung sino ang kakalabanin mo. Let me guess, you came here without the consent of your mother right?"
"P-paanong—?! Anong klaseng tao ka ha?!" Akmang sasampalin niya ako ng mapigilan ko iyon at hinawakan ko ng mahigpit ang pulsuhan niya.
"How did I know?" I said. "Simple..." Pinilipit ko yung braso niya at tsaka ito inikot papunta sa likod niya at hinila ko siya papalapit sa akin dahilan para mapa-sandal siya sa harapan ko. Napa-sigaw naman siya sa sakit.
Itinatapat ko ang bibig ko sa tenga niya atsaka nagsalita muli. "You're not trained for this kind of a suicidal mission of killing me, kaya wag mo ako yabangan. You get it miss?" Sabi ko atsaka siya binitawan at tinulak palayo sa akin.
"Psh. Stupid. Just like your—"
"Just like my Dad." Siya ang nag-tuloy ng sasabihin ko habang naiyak. Tsaka siya humarap ng tuluyan sa akin. Bubuka pa lang sana ang bibig niya para mags-salita ngunit pinigilan ko siya.
"Don't you even dare talk about your nonsense dramas in life. Baka hindi kita ma-tantsa." Inilabas ko mula sa bulsa ko ang isang knife na lagi kong dala, in case lang naman na may ma-encounter akong tanga.
"A-anong gagawin mo ha? Papatayin mo ko? Sige!"
"I'll not let my hands get dirty with your blood, idiot. So no, I'm not gonna kill you. Happy?"
"Eh anong gagawi—Aaaahhh!" Hindi na niya natapos ang sinasabi niya ng ibato ko papunta sa kanya ang kutsilyong hawak ko. And yes, it landed where I want it to land, perfectly.
"A scar because of me will do." Sabi ko at nginitian siya tsaka ako lumapit para pulutin ang kutsilyong binato ko. Akala niya may gagawin pa akong masama kaya napa-pikit siya ng mariin. Nang ma-realize niya na wala akong gagawin sa kanya ay agad naman siya nagmulat.
I started walking outside of the comfort room when she called my name and as a good citizen, I tilt my head to face her and let her say what she want to say. "Babalikan kita. Babalikan ka namin. Humanda ka." She said as she eyed me intently while wiping her tears.
And once again, I smiled at her. A calm one. "I'll look forward to that." I said and I finally got out of the rest room.
Pagka-labas na pagka-labas ko ng cr ay napa-hawak agad ako sa pader medyo malayo sa pinanggalingan ko at huminga ng malalim. Parang nagamit lahat ng lakas ko dahil sa nangyari kanina. I feel drained physically and emotionally. And I hate it. I need to get out of here.
"Julianna!"
"Juls!"
"Juju!"
"What the hell, Julianna!"
As soon as I admitted to myself that I can't take this anymore and I need a break, here they're running towards me, worried and relieved at the same time that they finally saw me after a long time of finding. And I can't thank you Lord enough for giving me this four bitches and not letting them leave my side. Ever.
Agad nila akong inalalayan pa-upo sa sahig at ganun din ang ginawa nila. We all look haggard and wasted but who cares?
We all looked at each other's eyes as if we're talking through our minds. Until we find the exact words that we have to say.
"Ice cream?" Shaira asked, smiling.
We all smiled after her and answered in unison. "Ice cream!"
-------------
I have a twitter account!!!
: @arcanea_wp