Als ik thuiskom sleurt Ellen me mee naar haar kamer waar ik alles moet vertellen dat er gebeurd is.
Ik doe dat dan ook, mijn zus kan heel irritant worden als ze niet krijgt wat ze wilt.
Ik laat wel het stuk over de maffia eruit.
Jasper is en blijft gevaarlijk.
Ik wil niet graag over twintig jaar al in een doodskist liggen.
Als ik klaar ben merk ik dat ik best goede dingen over hem heb gezegd.
Al het slechte moet ik wel weg laten.
'Lena, vind je Jasper leuk.' vraagt ze voorzichtig.
'Wat zeg je nu? Natuurlijk niet. Ik haat hem.' zeg ik snel.
'Daar kun je misschien nog een keer over nadenken. Hoe lang zoek je nog tegen jezelf te liegen?'
'Ik lieg niet tegen mezelf en jij vind dus dat ik van hem moet houden?'
'Dat zeg ik niet, ik zeg dat ik vind dat je je hart moet volgen. En als je op Jasper bent je dat je je kans moet wagen. Misschien is hij helemaal niet zo een slecht jongen zoals jij hem afschrijft.'
Ik zucht.
'En wat als ik een inimini klein beetje van hem hield en dan alleen van de lieve kant. Als hij dan toch de eikel blijk te zijn en mijn hard breekt? Ik wil dat niet.' zeg ik hulpeloos.
'Dan ga ik naar hem toe en verbouw zijn gezicht.' zegt ze met een glimlach.
Ik lach.
'Doe dat maar, ik ga slapen want ik ben moe. Tot morgen zusje van me.' zeg ik en haal even mijn hand door haar steile bruine haar.
Als ik mijn pyjama aan heb en onder mijn deken kruip zucht ik opgelucht.
Eindelijk rust.
Ik sluit mijn ogen en vertrek naar dromenland.
De volgende morgen word ik wakker van iets koud, ik zoek een goede beschrijving.
Het is meer iets... iets nat.
Ja het is nat.
Ik schrik recht en kijk ik het lachend gezicht van Ellen.
Die in haar hand een waterpistooltje vast heeft.
'Wat ben je aan het doen. Ik was aan het slapen.' zeg ik verontwaardigd terwijl ik mijn gezicht afdroog
met mijn handen.
'Ik ben zo vriendelijk geweest om je wakker te maken, want je bent opníeuw door je wekker heen geslapen.' ze legt duidelijk de nadruk bij opnieuw.
'Het is al goed, ik ga me douche.' zeg ik kwaad en sleur mezelf uit bed.
'Doe wel een beetje door, alsjeblieft. Ik wil op tijd op school zijn.' zegt ze en huppelt mijn kamer uit.
Ze heeft een zwarte short aan met veterlaarzen.
Ze draagt daarop een topje dat ik voor haar heb gekocht. Het is wit met I <3 en een pot nutella choco op.
Het vestje is een zwart, rood geruit hemd.
Ik zucht ze staat ook goed met alles.
Zelf rommel ik wat in mij kast en vind dan een gemakkelijk kleedje.
Ik ben te lui om nog een t-shirt en een short aan te doen.
Het is een licht kleedje met bloemetjes op. Ze zitten twee kleine openingen bij mijn taille. Het is gecentreerd daar dus benadrukt het mijn slank zandloperfiguur.
Ik neem ook nog grijze sleehakken.
Ik spring in de douche en binnen de tien minuten ben ik er terug uit. Ik doe mij make-up en poets mijn tanden.
Daarna kleed ik me snel om en loop naar beneden.
'Daar is ze. Klaar om te vertrekken?' vraagt papa als hij me ziet aankomen.
'Ja direct.' zeg ik en neem nog snel een appel uit de fruitkorf.
Ik ga vooraan in de auto zitten en steek mijn oordoppen in mijn oren en zet mijn muziek op.
Papa rijd door want op tien minuten zijn we er al.
'Tot straks papa, veel plezier op je werk.' zeg ik en stap uit de auto.
Ellen geeft hem nog een knuffel en stapt dan ook uit.
'Dus heb je nog nagedacht over Jasper?' vraagt ze als we richting ons bankje lopen.
'Ja, ik wacht liever nog even af. Tot ik zeker weet wat ik voel en wat hij voelt.' zeg ik overtuigd.
Ik had deze vraag verwacht dus heb ik net in de auto nog een goed antwoord bedacht.
'Dus je houd niet van hem?' vraagt ze.
'Heb je niet geluisterd naar wat ik net zei? Ik weet niet wat ik voel.' zeg ik duidelijk.
'Ja dat heb ik gehoord. Maar je wilt wachten, waarop? Dit kan je kans zijn.'
'Waarom ben je hem nu steeds aan het helpen?' vraag ik geïrriteerd.
'Ik help hem niet, ik kan hem nog steeds niet uitstaan en dat verandert pas als ik zeker weet dat hij je niet dat kwetsen. Ik sta aan de kant van je hart.'
'Oooh, dat is lief van je nutella.' zeg ik met een knipoog.
'Dat is graag gedaan madeliefje.'zegt ze lachend.
'Dit zijn geen madeliefjes.' ik proest het uit.
'Ik zie niet wat het zijn. Het is veel te klein.' zegt ze tussen de lach buien.
Ik kijk even op mijn nep gouden horloge.
'Moest jij niet voor de lessen begonnen nog ergens heen?' vraag ik dan als ik uitgelachen ben.
'Ja hoe laat is het?'
'Vijf voor half.'
'Wat?!', Ze springt recht, ' ik moet gaan. Ik zie je nog wel.'
En weg is ze.
Ik besluit om ook recht te staan en al naar mijn kluisje te gaan.
Mijn eerste twee lesuren verlopen vlot en ik ga bij de eerste pauze naar Cynthia en Emily toe.
'He, hoe is het met jullie?' vraag ik.
'Goed, en jij we zien je de laatste tijd zo weinig. We kunnen deze avond afspreken als je wilt. Er zijn echt super goede films in de bioscoop.' zegt Cynthia.
De rest van de pauze zijn we aan het praten over onze lievelingsfilms.
Het derde lesuur is het Engels.
Dat betekend taak inleveren.
Ik ben gisteren nacht speciaal terug uit mijn bed gekropen om die tekst nog in het net te typen en af te printen.
Maar nu is hij af en zit hij netjes in mijn tas.
Ik loop het lokaal binnen en Jasper is er nog niet.
Natuurlijk is hij er nog niet, hij moet zijn opvallende entree nog maken.
Als de les al een kwartier bezig is zegt de lerares dat ze de taken komt ophalen.
Ik slik, er is verteld geweest dat als de beide groepsleden niet aanwezig zijn er punten worden afgetrokken.
Wat nog erger is, is dat Alex er wel is.
'Wel juffrouw Rosiers, waar is uw partner?' vraagt de lerares streng.
'Wel, hij heeft maagkrampen en moest heel erg nodig naar de toilet om het... te lege.' Verzin ik snel.
Naast me grinnikt Alex.
'Lege.' mompelt hij hoofdschuddend.
'Als hij er binnen tien minuten niet is krijgen jullie een onvoldoende, goed?' het was meer een mededeling dan een vraag.
Toch knik ik.
Jasper, ik zweer je als je nu niet komt opdagen ik vermoord je.
Denk ik.
Zeven minuten later komt hij nonchalant binnenwandelen.
'Wel meneer Hamelot, zijn de krampen al beter?' vraagt de lerares aan hem.
Hij kijkt haar alleen niet begrijpend aan.
'Ja Jasper, die buikkrampen. Je stierf bijna van de pijn.' zeg ik kwaad.
'Ja Jasper, je moest even alles gaan lege.' zegt Alex, hij kan zijn lach nauwelijks binnenhouden.
'Ga al maar zitten Hamelot.'
'Wat heb je gezegd?' vraagt hij aan mij als hij op zijn stoel zit.
'Niets, net zoals jij niets hebt gezegd over dat je twintig minuten te laat in de les zou zijn.' zeg ik en kijk hem fronsend aan.
'Zoals ik je al eerder heb verteld heb ik een job en die heeft voorrang.'
Ik snuif en zeg voor de rest van de les niets meer tegen hem.
En hij ook niet tegen mij.
Ik bedenk me dat ik nog iets wou zeggen over zijn maffia, maar na de les is Jasper verdwenen.
In de middagpauze kijk ik of ik hem de refter zie binnenkomen, maar dat doen ze niet.
Vreemd.
Ik eet snel mijn broodje op en zeg tegen mijn vrienden dat ik nog ergens heen moet.
Op de parking zie ik hem staan.
Hij leunt tegen zijn auto en rookt een sigaret.
Hij heeft echt een doodwens.
Ik stap naar hem toe en trek de sigaret uit zijn mond.
Hij kijkt me verbaasd maar ook boos aan.
'Wat is jou probleem.' zegt hij en wilt er een nieuwe aansteken.
'Stop met roken, je gaat er aan dood.' zeg ik en neem de andere ook uit zijn hand en gooi hem op de grond.
'Iedereen gaat dood.'
'Zeg dat niet, je hebt nog een heel leven voor je.'
'Wat kom je doen Lena?'
'Ik wil wat vragen.'
'Nee.'
'Wat nee?'
'Ik geef geen antwoord meer op je idiote vragen.'
Ik kijk hem geschokt aan.
Idiote vragen?
Hij is de idioot.
Maar als ik dat wil zeggen is hij al weg.
Wat een eikel.
Ik tel de minuten af tot de volgende pauze.
Ik idiote vragen?
Hij is niet goed wijs.
Mijn vragen zijn normaal.
Als de bel gaat loop ik de gang op en ga naar het kluisje van Jasper.
Ik zie hem voordat hij mij ziet.
Hij is in gesprek met Dylan.
Maar als hij me ziet klemt hij zijn kaken op elkaar.
'Liefje, je moet me nu niet komen opwachten bij mijn kluisje dat vind ik maar dom.'
'Maak je geen zorgen, ik wil gewoon een mededeling doen.'
Hij trekt een wenkbrauw op.
'Jij vind dat ik idiote vragen stel? Dat is heel jammer, want als jij nooit irritant begon te doen en me niet dat verte-'
Ik kan mijn speech niet afmaken want hij trekt me kwaad mee naar een deur.
Dat blijkbaar het berging hok is van de conciërge.
'Wat begrijp je nu niet aan dat je er met niemand over mag praten. Jij domme gans.' sist hij.
'Ik praat er toch alleen met jou over.'
'En ik wil er niet over praten. Het is geheim, begrijp je dat?'
Ik draai met mijn ogen.
'Is het niet logisch dat ik daarover vragen heb?'
'Nee het enige wat jij misschien moet weten weet je, meer krijg je niet.'
'Prima, ik vraag het wel aan Max.'
Hij zet zijn handen langs de beiden kanten van mijn hoofd en ik deins achteruit.
'Je heb niets te zoeken bij hem, weet je wat jij laat me met rust. Dat is het beste.'
Zegt hij dit nu echt?
'Prima, dat is wat ik wil vanaf de eerste keer dat ik je zag.'
'Fijn.'
'Fijn.'
Hij brengt zijn hoofd steeds dichter en dichter.
'Waarom ben je te bang om toe te geven dat je me leuk vindt.' zegt hij dat bij mij oor.
'Omdat niet zo is.'
Hij kijkt me met vernauwde ogen aan.
Oh mijn lieve god, waarom moest je nu hem zo kiezen om zo goddelijk uiterlijk te geven.
Die ogen zo diep als de diepste zee, hebben meer gezien dat iedere andere tiener.
Zijn lippen zo roze dat ze afsteken op zijn lichte huid. De lippen dat al meer afgrijselijke dingen hebben gezegd.
Haren zwart, gekleurd door de duivel.
Maar beschermt door de engel.
Er ontstaat een ballon van tintelingen in mijn buik.
Die steeds groter word.
Groter en groter.
Hij omgeeft heel mijn lichaam en dan...
Zijn handen op mijn wangen.
Honderd tintelingen.
Zijn neus tegen mijn wang.
Duizend tintelingen.
En zijn lippen op de mijne.
De luchtballon vol met tintelingen ontploft en de vlinders vliegen eruit.