Pagkatapos ng mahabang biyahe eh huminto na lang kami bigla. Naramdaman ko na lang bumukas na yung pinto ng kotse. Inalalayan ako sa pagbaba ni Warren. Huhubarin ko na sana yung blindfold ko kaso...
"Hep hep. Hold it. Di mo pa yan pwede tanggalin." Hinawakan ni Warren yung mga kamay ko paalis sa blindfold.
"Di ba andito na tayo kaya pwede na?" nag pout ako.
"Hindi pa. may lalakarin pa tayo." narinig ko nagbukas yung isa pang pinto may kinuha ata si Warren.
"Eh bakit di na lang tayo dun nagpark?"
"Hindi pwede eh" nagsara ulit yung pinto nung kotse "Sumampa ka na sakin"
"Ha??? Bakit ako sasampa sayo? Kaya ko naman maglakad"
"That wont do. Kabisado mo na ata ton lugar na to kaya kailangan ko manigurado na hindi mo malalaman kung nasan tayo"
Eh nasan nga ba kami???? Pwde bang mandaya? Sisilip ako unti? Kaso naman tong blindfold na nasa akin mukhang ang sikip. Sinisilip ko sa ilalim kaso naman I cant peek :(
"Never plan to peek Rachel" naramdaman ko na lang ang lapit na ng hininga ni Warren sa mukha ko "Nakikita kaya kita"
Hinawakan niya yung dalawa kong kamay tapos pinatong niya dun sa balikat niya. Naramdaman ko na lang bumaba si Warren
"Hop on. Sana hindi ka mabigat" nangaasar pa si Warren nun.
"Tse bahala ka wag mo akong ibababa ha kahit napapagod ka na" umangkas ako sa likod ni Warren
"Ang sadista talaga ng future ko. Dont worry. Now I'll be your feet"
Nagsimula na kaming maglakad. Ang lakas ni Warren ha. Feeling ko may bitbit siya kasi yung umaalalay lang sa paa ko yung left hand niya eh.
"Okay ka lang ba?" baka nabibigatan na to sa akin.
"Ayos lang kahit na ang bigat mo" Nakuha niya pang magasar ha.
Kinurot ko nga yung tenga niya.
"Aaaaah! Aray!"
"Mabigat pala ha?"
"Dont do that baka malaglag ka"
"Eh ikaw kasi"
"Totoo naman"
Piningot ko ulit siya.
"Aaaah. That's the second time"
"Bleeeh!"
"Akala mo ha?" umikot ikot si Warren habang naka-angkas ako sa kanya.
"Wait wait. Warren malalaglag ako. Tama na" napayakap ako kay Warren
"Nah, Its better this way kahit tsinatsansingan mo ako" Tumakbo ng mabilis si Warren at nagpaikot ikot.
"Huuy. Tama na kasi. Someday! Stop!"
Bigla siyan huminto
"Andito na tayo" binaba ako ni Warren dahan dahan. "You can remove your blindfold"
Pagtanggal ko ng blindfold. Gulat na gulat ako. I cant imagine na alam to ni Warren. Hindi ko alam na pupunta ako dito ngayon. Ang lugar na alam kong lagi akong ligtas. Ang lugar na pinupuntahan ko pag may problema ako.
My safe haven.
My mom's grave
Yes. My mother is dead. When I am only 8 years old kinuha na siya sa akin, sa amin ng daddy ko. She died because of cancer. Ang bata niya pa nun kung icoconsider. My father said na nabuhay lang siya dahil sa aming dalawa. She cant leave us alone lalo na ako na sobrang bata pa but her sickness get her away from us. She is my idol, my fairy and now my angel. Sinasabi niya sa akin palagi na there is someone na nakatakda sa akin. Someone that will love me for who I am. Pag ako daw ay nagmahal na she will never be against it. Yung Charles at ngayon kay Warren. Kaya nga yung acceptance lang ni Papa ang pinoproblema ko eh kasi my mom will peacefully be happy with whom I choose to love.
When I will have major fights with my dad, nung di ako nakuha sa unang attempt ko sa volleyball varsity at nung iniwan ako ni Charles, pumunta ako dito. And I always cry my heart out. Paguwi ko ayos na ako. Gumagaan ang pakiramdam ko. I know she always comfort me.
Nakita ko si Warren nilagay niya yung boquet ng flowers sa puntod ni mama. So kay mama pala yun. Pink roses her favorite.
"Sino nagsabi sayo?" yun na lang natanong ko.
"I asked your dad" tumingin siya sa akin. "Come"
Lumapit ako sa tabi ni Warren at hinawakan niya yung kamay ko.
"Mrs. Bautista, Tita, Ako po si Warren Gabriel Villaroel. Alam ko pong di tayo nagkakilala nung nabubuhay pa po kayo pero hindi ibig sabihin nun di kayo mahalaga sa buhay namin ni Rachel. Gusto ko lang po sana magthank you for giving her a life kasi she is my life. .." tumingin sa akin si Warren then he continued "Korni po pero yung anak niyo nagturo sakin na bawat tao sa mundong ito may nakatakdang tao na magmamahal whoever you are"
Napasandal yung ulo ko sa dibdib ni Warren tapos niyakap niya ako. Kami lang ni mama nakakaalam about sa belief na yun. Its our love chant pag may nanakit sa akin sa school or may nakakagalit ako. I am crying now kasi sa lahat ng bagay na ginawa sa akin ni Warren eto yung pinaka-big deal.
"Tita Sana po bigyan niyo ng blessing kami ni Rachel kasi I love your daughter." Hinarap niya yung mukha niya sa akin. Nakatitig sa akin si Warren na seryoso an mukha "I love her with all my heart, with all of I am." hinalikan niya ako sa noo at niyakap ulit "kahit na po sadista siya, mabigat, iyakin at weird. Mahal ko po talaga ang anak niyo"
Kinurot ko yung tagiliran niya
"Awww! tita oh ayan na naman siya"
"Nakakainis ka talaga." Snisipon na ako sa pagiyak ko. umupo ako sa grave ni mama.
"Ma, Kamusta ka na? Masaya ka ba? Nakita ko na siya. Siya na ba si Prince Charming?" pinunasan ko yung mata ko "Sana nga no? Alam ko hindi madaling magmahal sabi mo rin yun pati ni daddy kaso ma, hindi ko alam eh. Bless us ha? Kahit na ang kulit kulit ng mokong na yun, isip bata at matigas ang ulo. Ma, please guide me."
Tumabi sa akin si Warren
"Tita, bagay kami diba? Hmm, kung hindi pa gagawin ko ang lahat para maging bagay kami. " Hinawakan ni Warren yung ulo "I just cant lose her. Pinapaalam ko na po tita na I am aiming her heart and I will never give up until I have it" Ngumiti sa akin si Warren
Medyo nagtagal pa kami dun. Nagkwentuhan kami ng matagal ni Warren at nagasaran. Sa buong stay namin dun sinama namin si mama sa kwentuhan. Except my family I was never been with someone sa lugar na ito. Hindi ko akalaing gagawin to ni Warren. Kahit na sinasabi niya na his aiming my heart he doesnt need to kasi I am sure he already has it. Palabas na kami ng cemetery at naglalakad. Pumunta sa unahan ko si Warren tapos naglalakad siya ng backwards.
"Now, nakuha ko na ang blessing ng mga taong mahal mo. Its now your turn"
"My turn?"
"Oo, natatandaan mo ba yung sinabi ko sayo na lahat ng nangyari ngayon eh may kapalit? Ngayong araw ko din kukunin yung kapalit nun kasi di na ako makapaghintay" he grinned tapos bumalik sa tabi ko.
"Anong ibig mong sabihin?" Napahinto ako sa paglalakad.
Dahil medyo nauna na siya sa paglalakad tumalikod siya at bumalik sa kung nasan ako "This date is not yet over. Kailangan sayo naman manggaling kung bagay ba tayo"
"Yung sagot ko diyan. ano. ahm" (>////////////////////<) Kinilig na ako ng bongga
"Wag ka munang sumagot. May pupuntahan pa tayo"
"Saan?"
"To where it all began" kinuha niya yung kamay ko at tumakbo ng mabilis na mabilis pabalik ng kotse.
_______________________________________________________________________________
Hindi niya na ako pinilit na magblindfold kasi puro tanong parin ako kung saan kami pupunta. Saan nga ba? Simula ng ano? Shemai (=__________=) Kahit anong pilit ko di pa rin niya sinasabi. Pwede ko naman ngayon na sabihin pero pwede ba na hindi siya natingin sa akin tapos di ako nakaharap sa kanya? Dinadaga yung dibdib ko eh! Bagay ba kami? Oo siguro? Bukod kasi sa suot namin ngayon na mukha akong bata na may taga bantay na gwapo sabi naman ng iba bagay kami edi bagay nga kami. Ano ba kasing ibig sabihin ni Warren sa bagay? (>____________<)
(=_________=)
Shemai. Mababaliw na ako.
Nakatingin lang ako sa bintana kasi baka mahuli ako ni Warren at baka isipin niya na iniisip ko yung sagot dun sa tanong niya kahit na sa totoo lang iniisip ko nga yung sagot ko sa tanong niya. Kasi naman ang hirap pala talagang maging babae ha?
Teka, parang alam ko tong lugar na to ah? Tanaw ko kasi yung bus station. Nung pag tingin ko sa left ko nakita ko na yung logo ng Coffee and Cakes.
So this is where it all starts?
Napatingin ako kay Warren.
"Remember nung napahiya ako sayo dahil sa hindi ko swabeng da moves? Haha. I think we must owe it to this place kung bakit tayo nagkakilala" Hindi siya nakatingin sa akin nun at lumiko na siya para mag-park
Pagbaba namin eh amaze na amaze ako sa labas ng coffee and cakes. Pano ba naman punong puno ng pang valentines na design. Pink at Red ang motif. Punong puno pa ng mga balloons sa labas. Tapos may banner ng "Happy Hearts Day"
"Valentine" bulong sa akin ni Warren na nagpataas ng balahibo ko.
Tumingin ako sa kanya tapos hinawakan niya yung kamay ko.
Papasok na kami nung nakita namin si mang ramon na may bow at arrow at red na sash ang uniform.
"Good evening Mam Rachel at Sir Warren. Sir mukhang approve ah?"
Nagthumbs up naman si Warren "Syempre mang Ramon, salamat po dun sa interview ha?"
"Nako sir, wala po yun" napakamot si mang ramon sa ulo niya "Bagay naman po talaga kayo eh"
"Manong sabihin niyo po dito yan kay Ray"
Tinignan ko ng masama si Warren
"Nako manong Ramon thank you po talaga dun nagpabola naman po kayo kay Warren"
Pinisil ni Warren yung pisngi ko. "Bola pala ha?"
"ARAY!" bago pa ako gumanti tumakbo na sa loob si Warren. "Villaroel" Napahimas pa ako sa pisngi ko,
"Mam pumasok na po kayo" pinagbuksan ako ni Manong Ramon ng pinto.
Pagpasok ko sa loob parang iba ang feeling. Asan na kaya si Warren? Madilim at ang ilaw lang ay yung spotlight sa gitna. Wow ang career ng pagkakagawa ng coffee and cakes ha? Iniwan na naman ako nun ni Warren. teka makapunta nga sa gilid kung saan may ilaw kailangan ko gumanti gugulatin ko yun promise. Ang sakit ng pisngi ko eh. Pumunta na ako malapit sa gitna kung saan may ilaw tapos tinignan ko yung paligid.
Imbes na ako ang mang-gulat ako pa ang nagulat kasi bigla akong natutukan ng ilaw tapos bigla na lang may tumugtog ng gitara sa may stage nung tinignan ko kung sino walang iba kundi si...
Patrick?!!!
Nakatitig ako sa kanya ngayon. Anong ginagawa niya dito? Tyaka kakanta siya? Aalis sana ako sa pwesto ko kaso nakatingin na rin siya sa akin. Wala siyang expression sa mukha niya pero yung mga matang yun kahit medyo madilim kitang kita pa rin yung mata niya na malungkot.
"This song is dedicated for my bestfriend Warren and her girl si Rachel. Pare, I owe it to you why I had my first love so sana magustuhan mo tong regalo ko sa inyo ni Ray. Bagay kayo nang first love mo" nung binanggit nia yung first love bigla siyang tumingin sa akin at ngumiti kaso yung ngiti na yun its sad.
Nagsimula na siyang kumanta.
*The Greatest Song ever told by Oliver James* (nasa gilid yung video nung kanta :">)
Thank you for this moment
I've gotta say how beautiful you are
Of all the hopes and dreams I could have prayed for
Here you are
Nakatitig sa akin si Patrick. Bakit ganito yung feeling? Bakit ang sakit? Bakit ako kinakabahan? Ang bilis ng tibok ng puso ko.
If I could have one dance forever
I would take you by the hand
Tonight it's you and I together
I'm so glad I'm your man
And if I lived a thousand years
You know I never could explain
The way I lost my heart to you
that day
Biglang sumulpot si Warren sa harap ko "Shall we dance?" inalok niya yung kamay niya sa akin kinuha ko naman. Pinatong niya yung dalawa kong kamay sa batok niya while he put his around my waist.
but if destiny decided I should look the other way
then the world would never know
the greatest story ever told
and did I tell you that I love you
tonight
Nakatingin sa akin si Warren kaso di ko maiwasang tignan si Patrick. Ang galing niyang kumanta. Linapit ni Warren yung mukha niya sa tenga ko "Thanks for making me happy Ray"
I don't hear the music
When I'm looking in your eyes
But I feel the rhythm of your body
Close to mine
It's the way we touch, it soothes me
It's the way we'll always be
your kiss your pretty smile
you know i'd die for
oh baby
you're all i need
Magkayakap na kami ni Warren nun habang nagslow dance. He is all I asked for pero bakit ako nasasaktan para sa taong nakanta sa harap ko? Nakatingin sa amin si Patrick. He's a good singer kasi ramdam niya yung kanta. Bakit?
And if I lived a thousand years
You know I never could explain
The way I lost my heart to you
that day
but if destiny decided I should look the other way
then the world would never know
the greatest story ever told
and did I tell you that I love you
just how much i really need you
did I tell you that I love you
tonight
tonight
And if I lived a thousand years
You know I never could explain
The way I lost my heart to you
that day
Inalis ko na yung pagkakatingin ko kay Patrick. Its Warren who I am with now. This guy whom I am hugging right now. He is the one who always care for me. The one who has my heart.
but if destiny decided I should look the other way
then the world would never know
the greatest story ever told
and did I tell you that I love you
just how much I really need you
did I tell you that I love you tonight
"I love you" bulong sa akin ni Warren.
Napatingin ako sa kanya.
"Hmm kailangan ko na atang singilin ka eh. Its time. Rachel Elise Bautista. Future ni Warren. Bagay ba tayo?"
(>__________<) (>/////////////////////////////<)
Kabadong-kabado na ako at any time I swear pwede na akong mahimatay.
"Yes-s"
"So you are already mine?"
Wait? Kami na? Wait lang!
Nag-nod na lang ako
"Thanks!" Bigla niya akong niyakap.
Nagliwanag na yung paligid
Nagpalakpakan yung mga tao sa paligid namin.
Kaso pag tingin ko sa stage wala na si Patrick.
Asan siya?
_______________________________________________________________________________
COMMENTS PLEASE :3
Ang bilis naman. Sila na ba? Amp. Pero over na yung effort ni Warren kaso pwedeng damihan pa?
HAHAHAHA.