UNEDITED. TAMAD. ENJOY READING!
DENISE
Masaya kaming nag-uusap ni Axel sa pasilyo pagkatapos naming kumain ng agahan. Patungo na kami sa kanya-kanyang silid. Natigilan ako sa paglalakad sa silid ko dahil napansin kong nakasandal si Prius sa pader at nakahalukipkip doon. Nakatingin din siya sa 'min ni Axel. Kitang-kita ang pagkunot ng noo at bahagyang pagsingkit ng mga mata niya. Tila hindi niya nagustuhan na magkasama kami.
"Hey, Prius," bati ni Axel na walang pakialam sa tingin ni Prius. Axel doesn't care even if Prius was angry or not.
"Axel," nakasimangot na bati ni Prius.
"Papasok na ako sa silid ko Axel. See you inside the game," mahinang sabi ko pero alam kong narinig ni Prius 'yon.
"Sure. See you," nakangiting sabi ni Axel sa 'kin. "Prius, I'll go ahead," nakangising sabi ni Axel kay Prius. Sa tingin ko, pasimple niyang inaasar si Prius. Muntik na akong mapasimangot nang maglakad na si Axel sa silid niya. Baliw talaga si Axel. Pakiramdam ko mas lalo niyang ginagalit si Prius. Lumunok ako. Inipon ko lahat ng lakas ko. Naglakad na ako patungo sa pinto ng silid ko kahit nasa gilid lang si Prius at hindi gumagalaw.
"Wala ka bang sasabihin?" he suddenly asked while I'm opening the door with my key. Hindi ko alam kung bakit hindi pumapasok agad ang susi sa keyhole. Mas lalo tuloy akong kinabahan sa pagtatanong niya. Bumilis ang tibok ng puso ko kahit wala namang katanggap-tanggap na dahilan. Ipinagpatuloy ko ang ginagawang pagbubukas sa pinto.
"Ano naman ang kailangan kong sabihin sa 'yo?" takang tanong ko sa kanya pero hindi siya tinitingnan. Nagpasalamat na lang ako nang bumukas na ang pinto ng silid ko. Agad akong pumasok pero kumunot ang noo ko nang sumunod siya sa 'kin bago ko pa maisara ang pinto. Damn! I can't make my heart beat steady!
Kinagat ko ang labi ko. Ginawa ko ang buong makakaya ko upang tingnan siya nang masama. I shouldn't let my guard down.
"Why did you leave?" he frowned. Kumunot ang noo ko. Hindi ko alam kung bakit big deal sa kanya.
"Gutom ako. At kung maglalandian lang naman kayo ng Mari na 'yon sa harapan ko, hindi ako mabubusog," mataray na sabi ko sa kanya. Nakataas pa ang isang kilay ko. Ayokong ipahalata na kinakabahan ako. Bakit ba kasi ako kinakabahan? Well, maybe because it's dangerous to be around him. My heart is not safe with him.
"At saka hindi naman ako pumayag na kumain tayo nang magkasabay. Why are you making this a big deal?" dagdag ko pang tanong.
"I told you I'll join you for breakfast," sagot niya.
"Kumain na naman kayo ni Mari, 'di ba?" naiinis na tanong ko sa kanya.
"Because you leave and you eat with Axel," seryosong sagot niya sa 'kin.
"Kung ganu'n, kasalanan ko pa? She's your childhood friend. Mas dapat kang sumama sa kanya dahil matagal na kayong magkakilala. Mas magkakasundo kayo," naiiling na sabi ko.
He gave me a frustrated look. "Somehow, nagkakasundo kami ni Mari pero hindi lahat ng childhood friend mo, makakasundo mo. I have one. She's my childhood friend but she doesn't even know I exist. She doesn't know that we're childhood friends. And she's always arguing with me but I like her though," seryosong saad niya.
Kumunot ang noo ko. Naguluhan ako sa sinabi niya. Bakit napunta rito ang usapan namin? "Ha? Paano kayo magtatalo kung ganu'n? Please Prius," sabi ko sabay hilot sa sintido kong sumasakit na. "Umalis ka na. Mag-o-online pa ako. I don't see the problem if Axel and I eat together. Hindi ko rin alam kung bakit pahaba nang pahaba itong usapan namin," seryosong saad ko. Binuksan ko na ang pinto para sa kanya pero naiinis na isinara niya ito kaya nagulat ako.
"Why are you pushing me away? Always," he said. He even emphasized the word always. Damn!
"I'm not. You're just being unreasonable. Hindi ko maintindihan kung bakit ka nagkakaganito. Unless you're jealous?" pang-aasar ko sa kanya. Sana tumigil na siya at hindi na patulan ang sinabi ko. Bakit ba kami nag-aaway?
"Damn! I want to kiss you to shut that mouth of yours!" frustrated na sabi niya. Halos malaglag ang panga ko dahil sa sinabi niya. Bigla akong naalerto. Huwag naman sanang bumalik ang sakit niya katulad noong isang araw. Huwag sanang bumalik ang urge niya na halikan ako hanggang sa kumalma siya. Dapat kasi hindi ko siya ginagalit!
Kinagat ko ang ibabang labi ko. Nag-aalalang tumingin ako kay Prius. I could see that he was still frustrated. "Calm down, Prius. Pag-usapan natin ito nang maayos, okay? I won't shout anymore. Kalmado na ako kaya kumalma ka lang muna," nag-aalinlangang sabi ko sa kanya.
"Gutom ka pa ba? Kumain na lang ulit tayo ng breakfast kung gusto mo," nakangiwing suhestiyon ko sa kanya. Nawala ang pagkaasar sa mukha niya. Napansin kong umangat ang sulok ng labi niya. Tila naaliw sa mga sinasabi ko. Umaangat din ang isang kilay niya dahil sa pagkaaliw.
Napaurong ako nang humakbang siya palapit sa 'kin. Napasandal ako sa pader nang wala sa oras. I was trapped. Ilang beses na ba itong nangyari? Naiinis na ako dahil nagiging cliche na!
"Prius, maghunus-dili ka!" kinakabahang sabi ko sa kanya. He was looking at me intently. Then his lips curved into a playful smile. Dahil doon, alam ko nang may binabalak siyang masama! Napalunok ko nang bumaba ang ulo niya palapit sa 'kin. His lips were partly opened. Halos kapantay na ng labi ko ang labi niya. His lips were just an inch or less away from me! Mas lalong bumilis ang tibok ng puso ko nang maramdaman ang mabigat na paghinga niya. Maging ang paghinga ko ay bumibigat na rin. Sunud-sunod na napalunok ako. I hope I could survive this possible heart attack that might happen anytime.
"It's too early for your games, Prius," mahinang sabi ko. Nag-iingat ako na lumapat ang labi ko sa labi niya habang nagsasalita ako. Pakiramdam ko kasi isang kibot lang ng labi ko, mahahalikan ko na siya. Hindi ako makatingin sa mga mata niya. Lilingon sana ako sa ibang direksiyon pero pinigilan ng isang kamay niya ang balak kong gawin. Napalunok na naman ako.
"I'm not playing, Denise. I'm serious. Why are you always thinking that I'm just playing?" kunot-noong tanong niya. Halos mapapikit ako nang bahagyang lumapat ang labi niya sa labi ko.
"You're always teasing me!" naiinis na sigaw ko sa kanya. Nakagat ko ang labi ko dahil muli na namang lumapat ang labi ko sa labi niya. Damn! Was this a teasing game?
"Sabi mo, hindi ka na sisigaw?" nang-aasar na tanong niya sa 'kin. "Probably, you can't control it," he teased again. "And I want to take control over that bad mouth of yours," he whispered. "Let me bite it for you, if you want?" pang-aasar niya nang mapansin ang pagkagat ko sa labi ko. Gusto kong sumimangot pero hindi ko magawa. Damn him for teasing me like this!
"Just stop this," pabulong na wika ko sa kanya.
"Sa susunod, kanino ka sasabay sa pagkain?" he asked sweetly. Damn! He's really a little tease! Kapag mali ang isinagot ko tiyak na pagsisisihan ko lang 'yon. Mukhang hindi siya tatanggap ng maling sagot ngayon.
"S-Sa 'yo," mahinang sagot ko. Naiinis ako sa sitwasyong ito. Halatang pinipigilan niya ang pagngiti pero napansin kong kumibot ang labi niya.
"Sa 'kin lang?" tanong niya sa 'kin. He's being manipulative jerk again!
"How about Faye, Frey and Axel? They're counted, of course," nag-aalangang sabi ko sa kanya.
"No boys except me," seryosong saad niya.
"What? You can't be serious!" sigaw ko sa kanya. Dahil sa ginawa ko, hindi sinasadyang lumapat na naman ng bahagya ang labi ko sa kanya. He grinned.
"Yung totoo Denise? You wanted to kiss me too, right?" he teased. Parang gustong masira ng ulo ko sa mga sinasabi niya.
"No! You can kiss me right now if you want. Just don't deprive me from doing the things I want. Bumalik ka na sa silid mo kung tapos ka na," mahina at naiinis na sabi ko. He's playing. If he wanted to play, I don't plan to lose.
"Kung tapos na ako? Paano kung hindi ako matapos, Denise?" naghahamong tanong niya sa 'kin.
"Kung ayaw mong bumaba ang rank mo sa game, tapusin mo agad," naiinis na sabi ko.
"Sorry to disappoint you but I don't care about the ranks," nakangising sabi niya. Napalunok ako. Alam kong hindi siya nagbibiro sa sinabi niya. Did he want to kiss me all day? He's really unreasonable!
"Fine! Just do it then leave!" naiinis na sabi ko sa kanya. He sighed heavily.
"Denise..." mahinang tawag niya sa pangalan ko. "Hindi ko gusto na itinataboy mo ko," mahinang sabi niya. "Why?" tanong niya. Natigilan ako. Hindi naman sa itinataboy ko siya. Ayoko lang na mapalapit sa kanya. I don't want to fall hard or harder. Pakiramdam ko bumilis ang tibok ng puso ko. Hindi ko alam ang isasagot sa kanya.
"I don't like you," mahinang sabi ko sa kanya. Hindi ko alam kung napansin niya na nagsisinungaling ako. Mukhang hindi naman. I suddenly saw pain in his eyes. Pero panandalian lang. Hindi nga ako sigurado kung tama ba ang nakita ko dahil blanko na ang ekspresiyon ng mga mata niya ngayon.
"Very well," he suddenly whispered. Dahan-dahang tumayo siya nang tuwid at lumayo nang bahagya sa 'kin. He looked down at me.
"Let's not fight in the duel arena. It's pointless. If you don't want to be my partner then it's alright. Let's disregard our deal. I don't know why I'm wasting my time playing with you when I have more important matters to attend to," he said without any hint of emotions. Halos madurog ang puso ko sa mga sinabi niya. He put his hands inside his pockets.
"Sorry for disturbing you. I'm sure, I caused you so much troubles. Huwag kang mag-alala. Hindi na kita guguluhin pa," he almost whispered. Seryoso ang pagkakasabi niya nito. Nakaawang ang labi ko, hindi ko alam kung ano ang dapat kong sabihin. I just nodded. Hindi pa rin ako nakakahuma sa mga sinabi niya. Tahimik na binuksan niya ang pinto at umalis. Narinig ko na lang ang marahang pagsara ng pinto.
Pero ang nakakapagtaka, sa halip na matuwa ako ay kabaliktaran ang nararamdaman ko. I clutched my chest. Tila nasasaktan ako at nalulungkot ako. Why did this turn up like this? Pakiramdam ko, gusto kong sisihin ang sarili ko sa lahat ng mga nangyayari.
~~~
Habang naglalakad sa Alkia town, naalala ko na kailangan ko pa rin si Sky sa pagpunta sa Dragon Island. It's our deal. Tinulungan ko siya kay Phoenix. Dapat ay tuparin naman niya ang pinag-usapan namin. Gulong-gulo ang isip ko kung kakausapin ko ba siya o hindi. Nagdadalawang-isip ako matapos ang mga nangyari kaninang umaga.
Natigilan ako sa paglalakad nang mapansin ko na makakasalubong ko pala si Sky at kasama niya si Cember. Hindi niya ako tinitingnan kahit madaraanan niya ako. Kumunot naman ang noo ni Cember nang makita ako. Nilampasan ako ni Sky at wala akong narinig na kahit ano mula sa kanya. Kahit sulyap ay hindi niya ako pinag-abalahang bigyan.
I clutched my fist. Hindi na ako nakatiis. "Sky, what about the Dragon Island?" seryosong tanong ko bago pa siya makalayo sa 'kin. Naramdaman ko na tumigil siya sa paglalakad pero hindi ko siya nagawang lingunin.
"It's still up. Two weeks ang usapan natin, 'di ba? Sasabihin ko sa 'yo kung pwede na tayong pumunta roon. Huwag kang mag-alala. Hindi ko nakakalimutan ang usapan natin. By the way, thanks for your help with Phoenix," seryosong saad niya. Narinig ko ang papalayo niyang mga yabag. Napapikit ako nang mariin. Damn! He's giving me a cold shoulder now. Naiinis ako dahil masyado akong apektado. Paulit-ulit ko tuloy ipinapaalala sa utak ko na wala akong pakialam kay Sky.
Napahilamos akong sa mukha dahil sa frustration. Damn! This isn't good. Hindi ako makakapag-concentrate kung po-problemahin ko si Sky. Paulit-ulit akong nagmura sa utak ko.
Concetrate Denise! Don't lose your focus!
Agad akong lumabas sa town upang sumabak sa mga solo quest ko. Kailangan kong ituon ang atensiyon sa laro at hindi kay Sky. Pampagulo lang siya. Sa Wild Plains na ako ngayon patungo. I will now target the Wild Boars. Hindi ko na kailangang problemahin ang pwede kong maka-partner sa game. I'll just ask Zero or maybe Fire. Sa ngayon, magpapataas na muna 'ko ng level. I just remembered that this is a competition. Sky is my opponent in this game too. I need to surpass him. I need to work harder. Wala akong pakialam kung hindi ako makakuha ng maayos na tulog basta makuha ko lang sa kanya ang puwesto ng pagiging rank 1.
I'm now wondering kung paano ako magiging isang dual weilder. Pumasok sa isip ko ang Lost City. Sabi ng Master Crafter, marami akong makukuha sa lugar na ito. Kung pag-aaralan kong mabuti, natitiyak kong nandoon ang sagot na hinahanap ko. Sana mapapayag ko ang mga teammates ko sa pumapasok sa isip ko.
-----------------
TO BE CONTINUED...
Hello readers. Magtatago muna ako sa lungga ko. Bayiieeeee! Hart Hart. Thanks for reading. Comments? Wahaha. Goodnight :) Magpa-fast pace ako kaya babawasan ko ang aksiyon hangga't maaari. :D