42nd Paper
Thank God
"I attempted, Sien. Pero halatang ayaw niya. I should not feel the culture shock, really, but I do." Huminga ako nang malalim.
"Baka nagtatampo lang. Because come on, nagluto iyong tao at paniguradong hinintay ka pa niya bago kumain." Sagot ni Sien.
Third wheel ako sa kanila ni Mae ngayong araw dahil nakuha ko ang senyales na ayaw akong makausap ni Drian. They insisted on fetching me this morning for school at ngayon ay papunta kami sa Robinson.
"SB, girls?" Tanong ni Sien matapos niyang i-park ang sasakyan.
"Your treat." Sagot ni Mae.
Nauna akong maglakad sa dalawa dahil alam kong gusto ni Sien na masolo si Mae. But unfortunately, here I am. Mas binibilisan ko ang lakad ko kapag lumelebel si Mae sa bilis ko.
"Jesca, pumasok ba si Drian ngayong araw?"
Kinakalikot ko ang phone ko nang tanungin ako ni Mae.
"Yep. Imposibleng hindi 'yon pumasok, I know they're on projects."
Napansin ko ang pagtitig niya sa labas kaya't niligon ko iyon. There I saw Drian, on his jeans and shirt and not on a uniform. Nagpalit ba siya ng damit pagkatapos sa Summerridge o hindi siya pumasok? I wouldn't know because I left earlier this morning.
"One caramel, and one mocha." Hindi ko na mapansin ang inilapag na Frappe ni Sien sa table dahil sa pagtitig sa lalaki sa labas.
By his constant glance on his watch, it's as if he's waiting for someone. Everything stopped. Everything did not matter to me.
"Sien, nag attend ba ng classes si Drian kanina?" I heard Mae asked.
"Oo. But he ditched the last period, I don't know why."
"Oh, I do." Sabi ko, hindi pa rin inaalis ang pokus kay Drian.
Ngumiti siya nang makita niya ang isang babaeng palapit sa kanya. Tinanggap pa niya ang halik nito sa kanyang pisnge at tila mas lalong lumiwanag ang kanyang mukha.
"Sorry, Jes. Hindi ko alam na magkikita sila ni Aiana."
Inalis ko ang tingin sa dating magkasintahan para umiling kay Sien.
"Where are the cakes? Kulang ka naman." Tumawa ako. Halatang parehas silang nagtaka sa inasal ko. "Come on, baka friendly meeting lang iyon. We don't have to assume anything at all."
"Sigurado ka? Pwede natin silang sundan, if you want." Humigop si Mae sa kanyang frappe at nagkibit ng balikat.
"Or we can just ask them to come over." Sabi ni Sien habang nakatingin nang matalim kay Mae.
"What? That's not stalking. That's looking for some kind of answer."
Hinayaan kong magtalo ang dalawa roon para maka-order ng cakes. I ordered three, but it should've been four because I felt a bit down.
Pagkahatid sa akin ng dalawa ay wala pa si Drian sa bahay. Of course, he's with Aiana. Wala rin siyang text at hindi ko alam kung tama bang ideya na tanungin siya.
Maaga ako ngayon sa bahay dahil wala kaming study session, and this is good because maybe I'll prepare Drian dessert to fix the crappy last night.
Mabuti at nakakita ako ng graham crackers kaya't naisipan kong Crema na lang ang gawin. Wala na akong panahong tumingin pa sa internet ng recipe at bumili ng ingredients dahil sa posibilidad ng paguwi ni Drian.
Nang matapos ko ang ginawa ko ay nag disenyo ako ng nakasimangot na emoticon at ang salitang Sorry sa ibaba noon gamit ang durog na Oreo biscuits.
Hindi ko na nahintay si Drian dahil sa antok ko. Itinulog ko na lang ang gabi matapos kong i text si Drian na mag-ingat siya pauwi. Wala na akong ibang sinabi, hindi na rin ako nagtanong. Iyon lang.
Kinaumagahan ay nagising ako sa ingay ng phone ko. Dahil sabado ngayon ay imposibleng alarm ang tumutunog. Dumungaw ako at nakita ang caller's ID ni Mama.
"Hello, Ma?" Sagot ko, nakapikit muli.
"Uuwi ka ba ngayon dito? Anong gusto mong ulam? Papunta na kami ni Nil sa palengke ngayon." Rinig sa background ang music na tipo ni Nil pag nasa sasakyan kami.
"Kahit ano po, Mama. Pupunta po ako mga past lunch pero dyan na po ako kakain."
"Okay. Dapat daw ay nakaligo ka na bago umuwi rito sabi ni Nil." Tumawa si Mama.
"Pakisabi hindi ako maliligo at yayakapin ko siya nang mahigpit. Nahiya naman ako sa kabanguhan niya." Nakuha kong tumawa sa kalagitnaan ng pagkaantok ko. It's still 10 am at para sa akin ay maaga pa ito kapag weekends.
I slept some more for about an hour. Walang bakas ni Drian ang ibaba kaya naisip ko na baka diretso kwarto siya kagabi.
Kakaibang emosyon ang naramdaman ko nang nakita ko ang Crema na ginawa ko sa lamesa at nilalanggam. Sayang na sayang akong itinapon iyon dahil sobrang dami ng langgam sa mismong ibabaw.
Nakalimutan ko pala iyon kagabi. Habang hinuhugasan ko ang container ay hindi ko naiwasang manghinayang.
Oh well. I have no time for drama scenes. Hindi na ako kumain at naligo na lang. Matapos kong mag ayos ay nag commute na ako pauwi sa bahay. I guess I'm arriving ahead of schedule.
Tumigil muna ako para bumili ng ice cream bago nakauwi. Nadatnan ko si Nil na naglalaro sa sala, a usual scene when I get home.
"Wala si Kuya Drian, ate?" Bungad na tanong sa akin ni Nil.
"Good to see you, too, little brother." Ngumiti ako ng ngiting kinaiinisan niya, pero hindi niya ito nakita dahil sa TV lang siya nakatingin.
"Dapat isinama mo siya, ate. Maybe you can text him?" Abala pa rin siya sa paglalaro ng xbox.
"And I miss you too." Kinurot ko ang pisnge niya bago tinungo si Mama sa kusina.
Hinalikan ko ang pisnge ni Mama pagkakita ko sa kanya. "Good aft, Mama."
"Hindi mo kasama si Drian?" Nagtataka niyang tanong.
Bigla akong nagutom dahil sa putaheng nakahanda sa hapagkainan. Pang-marami tao ang serving nito.
"May lakad po ata. May iba pa po bang darating?" Inayos ko ang mga utensils habang si mama ay kumukuha na ng tubig.
"Hindi ko pa sigurado kung dadating si Lai kasama ng mga kumare namin. Pero mauna na tayong kumain."
Busog na busog ako sa tanghalian at sa kwento ni Mama. Aniya'y niyaya siyang muli ni Papa na magimbam-bansa at mag travel kahit sa maikling oras lang. Iiwan niya kami ni Nil dito dahil gusto nilang mag solo.
"Naku, Mama! Hindi ka naman siguro mag aanak pa ulit?" Pabiro kong hiyaw.
"We can never tell." Maarte niyang sagot. Tumawa ako.
"I just remembered, ligate ka na nga pala, Ma."
Konting biruan pa ay natapos din kami sa pagkain. Nilinis ko ang lamesa bago umakyat sa kwarto ko. Minabuti kong umidlip muna ulit bago magpatuloy sa pagaaral. Next week na ang exams pati na rin ang magaganap na Quiz Bee.
"Jesca, please."
Narinig ko ang kabog sa pinto ko. Napabangon ako nang marinig kong muli ang boses ni Drian.
"Sorry I didn't text. Please, kausapin mo ako. I'll explain."
Nagulat ako sa mga sinasabi niya dahil sa emosyon na dala noon. Nakatungo siya nang buksan ko ang pinto. Agad siyang nag angat ng tingin at tinitigan muna ako bago ako niyakap nang mahigpit.
"Drian..."
"Every time na may lakad ako kasama ang kaibigan, pinipilit nilang kunin ang phones namin isa isa so that we're forced to focus. Sorry dahil hindi na ako nakakapag text sayo, Jesca. I'm sorry kasi nagtatampo rin naman ako. I'm sorry I got shit jealous about that Jasean. You spend too damn long with him, at walang isang segundo ang hindi ko ikinabaliw sa kaiisip kung ano ang ginagawa niyo." Halos hinihingal niyang paliwanag.
"Nag aaral kami, Drian. You have nothing to worry about Jasean, he's our senior."
Nagseselos si Drian? Oh my gosh. Hindi ko alam kung ikatutuwa ko ba iyon o ikababahala.
Dinala niya ako sa kama ko para maupo bago siya nagsalita muli. "Yeah, right. Senior."
"Yes, Drian. Matulungin lang talaga siya. And he's been helpful lalo na sa mga topics na hindi namin maintindihan."
"Goodness! You should have taken engineering so you'll ask me!" Frustrated niyang sabi, he's even pouting. Natawa ako at mas lalo siyang ngumiwi.
"Matatapos na ang review namin for exams and Quiz Bee. Iyo na ako ulit." Kinagat ko ang labi ko dahil sa matamis na linyang kumawala.
Hindi ko maipaliwanag ang ngiti at liwanag sa mukha niya. Hinapit niya ang baywang ko at tsaka humilig sa balikat ko.
"Should I be happy that you're mine, or worried because you're his as of now?"
"Hindi!" Napatakip ako sa bibig dahil sa biglaan kong hiyaw. "Iyo lang naman ako simula pa nung una."
Halos bumaon na ang ngipin ko sa ibaba kong labi dahil sa pagkagat ko. Malandi na kung malandi, minsan lang 'to!
Tumawa siya. "Thank you, God!"