Zil hunharca çalıyordu. 'Gelen mutlaka kapıcı Sefer olmalı.Siktiret dedi' kendine kendine. Açmak istemedi. Her yer zifir karanlıktı. 'Şimdi kalkacam. Işığı açacam oooo ölme eşeğim ölme. Sefer'dir işte, çalar çalar gider diye' düşündü ama düşündüğü gibi olmadı. Çünkü zil hunharca çalmaya hatta zilin sesi Sefer'in kahkaha seslerine dönüşerek geliyordu kulağına. Aslında hiç yorgun değildi. Hatta cin gibiydi. Kalktı yatakta oturdu ellerini yüzüne getirdi. 'Off ne berbat bir gün' dedi ama yalan hiçte öyle gelmiyordu. Ne yapsa içindeki mutluluğu öldüremiyordu.bir türlü. Kalktı bağra bağıra kapıya doğru yönlendi.
-Ne var lennnn.
Kapıyı açtı. Evet tam tahmin ettiği gibi Sefer'di. İkisi de birbirlerine bakakaldılar. Can Sefer'e baygın bakışlarla;
-Sefeeerr ne var bu sefer.
Sefer alaycı bir tavırla;
-Hahaha çok komik abi. Ne güzel espriye müsait bir ismim varmış benimde. Herkes aynı notadan takılıyo. Dur bak bende ne diyecem. Çok Can'dan espriler yapıyon. Hahahaha
-Bravo sefer. Ne var zili aşındırdın. Kuşun sesi kesildi.
-Aman zildeki kuşa bir şey olsun. Senin kuş sağlamsa gerisi teferruattır.
Can bıkmış bir halde;
- Sefer niye zile bastın.
-Bir şey istiyon mu?
-Sağlığın. Yok canım.
- Süt.
-Yok.
-Gazete.
-Yok
-Çöp.
-Yok.
-Niye.
Can kızarak;
-Nasıl niye Sefer.
- Evden çıkmıyon. Ne oldu benim yakışıklı abime. Evi çöp ev mi yapıyon yoksa.
-Sefer hadi naşşşşş.
-Abi cidden senin adına endişeleniyom.
-Çok mu film seyrediyon Sefer.
-Niye abi.
-Amerikan filmi kıvamında konuşuyorsun son zamanlarda.
- Lanet olsun pis zenci nerden anladın?
-Sefer, hadi babacım naş naşşş diyorum. Bir şey istemiyorum. Ha! Dur istiyorum. Rahatsız edilmemek. Yani gel me abiycim kapıma.
-Yok yaaa! Kapıcı paras ne olcakı.
- Ne kadar:
- Elllliii gayma.
- Dur bekle.
Can içeriye gidip masanın üstünden 100 tl alıp kapıda duran Sefer'e uzatır;
-2 hafta zile basma tamam mı?Sefer parayı çenesinde gezdirir;
-Allah bereket versin. Siftahı senden bereketi benden. Kendine dikkat et abi. İyi görünmüyon benden söylemesi.
-Hadi get len.Sefer merdivenlerden inerken söylenir;
-Ne antin kuntin bi adam bu adam ya.
Tam o sırada tam kapıyı kapatamaya hazırlanan Can bunu duyar,
-Sefer duyuyorum bak.
- Saa dimedim aşşakine didiim.
Can kapıyı kapatırken söylenir,
-Ha şimdi köyüne döndün işte
Can yavaş yavaş banyoya doğru ayağını sürte sürte gider. Banyonun ışığını açar. Tuvalete oturur. Düşünmeye başlar. 'Çok kötüyüm galiba. Hatta berbat olmalıyım' der fakat kendine yalan söylemekten başka bir şey değildir bu. Kalkar aynaya bakar,
-Ha abicim sen bu işi çözüyon. Sakallara bak tam depresyon tadında. Yüzümü yıkamayım abi ben en iyisi. Saçları da şöyle dağıtayım. Ha Allah'ına kurban oldu bu iş. Derken yine depresyon modundan çıktığını fark ederek kendi kendine söylenir. 'Geri zekalı iki dakikada depresyondan çıkyon. Ne mal adamsın' der. Gün boyunca koltuğun üstünde depresyon hırkası ile gerek bira içerek gerekse donurma yiyerek, türk filmi izleyerek ve evililik programları izleyerek geçirir. Hatta aynanın karşısında depresyona yakın mimikleri yapar. Sonra aklına internet gelir. Bilgisayarını açar. İnternet sayfasını tıklar;
www.google.com. Arama butonuna depresyona nasıl girirlir yazar.
Psikoloji ve psikiyatrinin kullandığı depresif sınıflandırmaların altında depresif duygudurumu yatar.Depresif duygudurum şöyledir:
• Kişinin kendini günün büyük kısmında ve neredeyse her gün depresif hissetmesi4
-Ha onun için uğraşıyoz zaten.
• Günlük faaliyetlere ve keyif alınan aktivitelere karşı ilginin azalmış olması
-Azaldı evet.
• Kilo kaybı veya kilo alımıAyağa kalkar göbek kısmını tutar,
-Sankiiii
• Uykusuzluk veya aşırı uyuma
-Zaten 24 saat uyuyorum. Bunda sıkıntı yok.
• Hareketlerde yavaşlama veya yerinde duramama hali
-Evet evet ayağımı sürterek yürüyom.
• Sürekli yorgunluk ve enerji düşüklüğü
-Var bende var var.
• Değersizlik hissi, aşırı suçluluk duygusu veya umutsuzluk
-Baksana Sefer bile dalga geçiyor. Bu da tamamdır. Hadi bakalım oluyo galiba bu iş.
• Düşünce veya konsantrasyon yetisinde azalma ve/veya kararsızlık
-Hiç düşünmüyorum sayılır
• Ölüm veya intihar düşünceleri
-Yok canım o kadar da değil. Niye ölüyüm mallık olur.
Ayağa kalkar mutlu bir şekilde mutfağa doğru ilerlerken şarkı söylemeye başlar;-Depresyondayım unutuuuldum.Bir anda mutlu olduğunun farkına varır ve kandine kızar.
-Ya salak niye şarkı söylüyorsun. Yok abi ben depresyona mepresyona giremem.
Sonra en iyisinim dışarı çıkıp hava alması hatta üzgün , mutsuz, ve depresyona giren birini bulmaya çalışır. Üstündeki hırkası altına da bermuda bol şort ve terlikleriyle parka doğru yola çıkar. Apartmandan inerken en alt komşusu her zamanki gibi asansörün sensörü ile aynı oranda kapı deliğinden bakar. 'Yeminle bu eve hiç bi hırsız giremez. Alarm sistemine gerek yok. Emine sistemi var. Daha güvenlisi var mı?' diye düşünür. Sonra Emine'nin kapı deliğini eli ile kapatır. O sırada aniden Emine teyzenin kapısı hemen açılır.
Emine teyze klasik Kastamonu yöresi kadınıdır. Şivesini mükemmellik seviyesinde korur. Kapıcı Sefer'i o getirtmiştir. Fakat 'Seni ben getüdüm bi de benden para mı alacan len ayu' deyip kapıcı parası vermediği için Sefer tribal enfeksiyona yakalanmıştır ona karşı. Gözleme yani onun deyişiyle bükme yaparak apartmana dağıtırak apartman kültürünü devam ettirir. Ama her şeyden haberi varıdr.Emine kapıyı açarak hiddetle Can'a doğru bağırır,
*Ne kapatayon len.
Can gülerek.
- Sende ne dikizleyon.
- Saane baharun. Kapu benüm değül mü?
- Bahaman işte.
- Bahacın.
-Boşver Emine teyze Haw are you.
-Hava mava alaman ben hade eşune
Diyerek kapıyı öfkeli bir şekilde kapatır.Can boş bakışlarla parka doğru yürürken ben size biraz Can'dan bahsedeyim ki bu çocuk niye böyle anlayın.
Can 27 yaşında yazılım mühendisliği yapıyordu. Yapıyordu diyorum çünkü Can 2 hafta önce işi bırakmaya karar verdi. Hatta patronları tabiri caizle işi bırakmaması için yalvarmasına rağmen. Ama o karar vermişti ve kararından kimse döndüremedi. Sebebi kendi deyişiyle tükenmişlik sendromu. Aslında Can'ın çokta paraya ihtiyacı yoktu. Çünkü oturduğu apartman hatta İstanbul'un birçok yerinde annesinden kalma daireler iş hanları var. Annesi deyince Zehra teyze ile Arif amca yani Can'ın babası saçma bir sebepten dolayı kavga edip boşanmışlardı. Can o günden sonra bir anne bir baba arasında gidip geldi. O hep ikisini de idare etti. Hatta boşanırlarken şöyle bir diyalog gerçekleşmişti.
YIL 2000: CAN 15 YAŞINDA KONU: BOŞANMA
Zehra teyze ile Arif amca desibeli çok yüksek kavga ederken Can odasında kulaklıklar takılı bir şekilde bilgisayar oyunu oynuyordu. Hatta bazen uyumayıp 48 saat oyun oynadığı olmuştu. Yemeğini bilgisayar masasında yer, daha vahimi ise tuvaletini tabii ki çişten bahsediyorum pet şişeye yapıyordu. O gün ilk defa biri sırtına dokundu. Dokunan Annesi Zehra teyze idi. Can zıplayarak yerinden bir anda fırladı.
Zehra: Oğlum.
Can: Anne ne oldu ya oyun gitti.
Zehra: Babanla birlikte senle konuşmamız gereken önemli bir konu var.
O sırada Zehra teyze Arif amcaya bakar. Arif amca kafasını sallayarak onay verir. Uzun zamandan beri böyle bir konuşma olmamıştı. Can bir şeylerin ters gittiğini anlıyordu. Ama ne giderse gitsin onun için fark etmeyecek oyuna devam edip oyunu bitirme derdine düşecekti.
Can: Evet anne dinliyorum.
Zehra: Oğlum kısa kesecem.
Arif amca birden araya girdi,
Arif: Dur be kadın çocuğa catdanadak ne söylüyon. Psikolojisini bozacaksın çocuğun
Zehra teyze gözlerini fal taşı gibi açarak Arif amcaya sert bir şekilde bakmıştı. Arif amca aynı şekilde Zehra teyzeye bakmıştı.
Zehra: Arif sen karışma Allah aşkına ya. Her zamanki gibi konuyu bok edeceksin
Arif: Ne diyon be manyak karı sen kendine bak.
Zehra: Ariiiifffff. Doğru konuş be adam.
Arif: Bi bok anlatamıyorsun.
Zehra: Çok biliyon ya sen. Gel sen anlat.
Olay kızışmaya başlayınca Can'ın kahkahaları ile ikisi de birden kavgayı bırakıp Can'a durup şaşkınlıkla bakar. Canda onlara yarım gülerek;
Can: Neeee.?
Arif: Ne gülüyon lan.
Can: Çok komiksiniz baba.
Zehra: Sen nasıl konuşuyorsun oğlum bizle.
Can: Ya siz benle ne konuşacaksınız. Sadete gelsenize.
Zehra: Oğlum bak babanla karar aldık. Senin etkilenmenden korkuyoruz. Yani kısacası babanla biz boşanmaya karar verdik.
Can gülümseyerek;
Can: Süper. İyiymiş.Arif amca Zehra teyzeye dönerek;
Arif: Yemin ederim bu çocuğu dövecem ya.
Zehra Can'ın kafasını okşar,
Zehra: Oğlum etkilenmedin mi yani?
Can: Yoo şu ana kadar benim için aldığınız en iyi karar.
Arif amca kapıdan doğru dışarı sinirle çıkarken birden döner.
Arif: Elalemin çocuğu kendini paralar. Aman annemle babam boşanmasın diye bizimki zil takacak.
Neyse ardından Can kimde kalacak kavgasına yine Can her hafta birinizde kalırım sözüyle son vermişti. Arif amca İzmir Foça'ya yerleşti halen orda yaşamakta. Zehra Teyzem ise üç sene önce hayatını kaybetti. Bizim Can mı? Üzüldü tabii ki ama emin olun yine tepkisi fazla olmadı.
GÜNÜMÜZ 2015
Can, parkta dolaşırken bir evsizi görürür. 'Ha gökte ararken yerde buldum. Aradığım adam bu. Kesin aşk yoluna gidip Niyazi olmuştur bu adam. Bulunmaz kaftan' diyerek adamın dibine oturdu. Adam buna şaşkınca bakıyordu. Fakat öyle bir kokuyordu ki adam Can'ın öğürmemesi elde değildi. Can yine kendini tuttu. İki kıçımlık daha uzağa kaydı. İçinden konuyu nasıl açacağım diye düşünürken birden ağzından anahtar kelime döküldü.
Can: Aşk değil mi abi?
Adamın Can'a uyuz olduğu ve rahatsız olduğu her halinden belli oluyordu.
Evsiz: Hönk. Ne diyon la sen?
Can: Aşk yani abi aşktan bu hale geldin değil mi?
Evsiz: Mal mısın la?
Can: Yok abi merak benimkisi.
Evsiz: Bir laf var bilir misin? Arkadaşım.
Can, 'İşte felsefi bir laf geliyor. Ulan tam adamını buldum' derken,
Evsiz: İnsanın başına ya meraktan ya da...
Can: Tamam abi anladım tamamlamasan da hissettim ben.
Evsiz: Ya da taraktan gelir. Bak benim saça tarak görmüyo. Kafam rahat. Hahahaha
Adamın güldüğünde dişlerini görünce pişman olmuştu ama yok illa istediği cevabı alacaktı.
Can: Abi sizin gibilerin hep böyle aşk hikayesi vardır ya. Sen neden bu hale geldin.
Evsiz: Şaraptan.
Can: Alkolden mi abi. Çok sevdin alkole verdin kendini.
Evsiz: Yok şarabı seviyom ben. Sen niye böylesin.
Can: Ne gibi abi?
Evsiz: Mallık diyorum.
Can: Yok abi ben aşktan. Yani seviyordum. İşte...
Konuşurken evsiz lafını keser,
Evsiz: Gerçekten merak ediyon mu? Git bi şarap kap anlatıyım.
Can istediği cevabı alacağını düşünerek. Şarap almaya gider. Yolda 'Ya bu adam beni depresyona sokar' diye düşünüyodu. Gidip tekel büfeden şarap alıp adamın yanına döner ve adama şarabı uzatır. Adam şarabı açar ve bir yudum alır.
Evsiz: Ohhhhh.
Can adama meraklı bakışlarla bakarken adam mimikleriye ne var gibi hareket eder.
Can: Eee abiEvsiz: Ne eesi.?
Can: Hani analatacaktın abi.
Evsiz: Şimdi bi siktir git desem.
Can: Nasıl ya. Abi anlatacam dedin.
Evsiz: Şarabı seviyorum ondan dedim ya. Anladın mı keriz: Ne aşkı ya. Siktir et aşk meşk. Mal mısın oğlum sen? Gece gece aşk meşk arıyon. Benim tercihim değilsin güzelim.
Can: O kadar para verdim ya şaraba.
Evsiz: Ya siktir git kafayı yemiş.
Adam kalkar yerinden söylene söylene giderken Can ayağa kalkar.
Can: Nereye be. Bir depreyona sokun beni.Evsiz elindeki şişeyi gösterir,
Evsiz: Bitsin vereyim sokarsın bunu.
Can: Terbiyesiz herif.O sırada arkadan kız sesi gelir.
Kız: Hoppp oğlum. Ne yapıyosun? Niye rahatsız ediyon adamı. Yazık değil mi adamlar kendi halindeler. Bıraksana garibanı.
Can sesin geldiği noktaya dönere. Bir kız ayağa kalkmış yanında küçük valizi ile Can'a bağırarak gelir.Kız birden ağlamaya başlar,
- Sana diyom lan. Adaletsiz dünyanın acımasızları. ÖhüüüüüüüüüKız katıla katıla ağlamaya başlarken,
Can aradığı kişinin karşısında olduğunu anlamıştı.