unicodeညကနှစ်ယောက်လုံးသောက်ထားတာများသွားတဲ့အရှိန်ကြောင့် နေ့လည် ၂နာရီလောက်မှ ကျွန်တော်နိုးလာခဲ့သည်.မျက်လုံးဖွင့်ဖွင့်ချင်းဘေးမှာသူ့မျက်နှာကိုမြင်ခွင့်ရသည်ကပင်ကျွန်တော့အတွက်အင်မတန်ကံထူးနေပြီမဟုတ်ပါလားခင်ဗျားကိုလေ ကျွန်တော်ဘာလို့အဲ့လောက်ချစ်မိသွားပါသလဲ...သူ့မျက်နှာလေးကို သူမနိုးအောင်ခပ်ဖွဖွကိုင်ရင်း နှလုံးသားထဲကပြောမိလိုက်သည်။သူ့မျက်လုံးလေးတွေ ပွင့်လာပြီး ကျွန်တော့ကိုကြည့်နေတယ်'မင်းနိုးနေပြီဘဲ......''အင်း...... Good Afternoonပါ...''ငါဗိုက်ဆာတယ်''ဟင်...ဒါဆို တခုခုမှာလိုက်မယ်လေ ဘာစားမလဲ... ဟိုတယ်ကစားမလား ဒါမှမဟုတ် အပြင်ဆိုင်တခုခုကလား''မင်းချက်ကျွေးတာ..... မင်းအစွမ်းအစနဲ့ဖန်တီးထားတာ''ဟင်...ကျွန်တော်မှမချက်တတ်တာ.......''ဒါက မင်းအပိုင်းလေ......ငါလိုချင်တာ ငါပြောတာ မင်းကိုငါ့အနားမှာနေခွင့်ပြုဖို့ ပထမအချက်ပေ့ါ ငါပြောရင် ရအောင်ဖန်တီးပေးတတ်ရမယ်လေ.....''ပိုက်ဆံနဲ့ဝယ်ပေးမယ်လေ.....ဒါလဲ ကျွန်တော့အစွမ်းအစဘဲဟာကို......'မဲ့ပြုံးတစ်ချက်..........'ပိုက်ဆံကဘယ်အရာမဆိုဖန်ဆင်းပေးနိုင်တယ်လို့မင်းထင်နေတာလား''အဲ့လိုတော့မဟုတ်ပေမယ့် ကျွန်တော့အတွက်တော့အဲ့လိုပေ့ါ''ကောင်းပြီလေ......မင်းရာဇဝင်ကိုငါပြောင်းပေးရမှာပေ့ါ....လာ..ထ''ဘယ်သွားမလို့လဲ''ပိုက်ဆံနဲ့မင်းဘယ်လိုဖြေရှင်းမလဲသိချင်လို့လေ စမ်းသပ်ကြည့်တာပေ့ါ'သူဦးဆောင်ရာကို ကျွန်တော်လိုက်သွားတော့ သူ့ကားဂိုထောင်လေးပါ...'ဝင်........ ရော့မင်းပိုက်ဆံအိတ်.. ဒီမှာရေဘူး....heater မရှိ ဖုန်းလဲမရှိ တဲ့ဒီဂိုထောင်မှာ မင်းဆာလောင်မှုနဲ့ အအေးဒဏ်ကို ပိုက်ဆံစက္ကူတွေနဲ့ဘယ်လိုရင်ဆိုင်မလဲငါကြည့်မယ်''ဟင်............''ငါ သွားမယ်........'အပြင်ကတံခါးကိုသော့ပိတ်လိုက်ချိန်မှာတော့..........အမှောင်ထုထဲမှာ ကျွန်တော် ခပ်ယဲ့ယဲ့ပြုံးမိတယ်.....'တကယ်က.........ပိုက်ဆံနဲ့ ခင်ဗျားရဲ့ ပထမလူနေရာကိုဝယ်မရခြင်းက ကျွန်တော့အတွက်ပိုအရေးကြီးတယ် 'ရိုက်ကွင်းရောက်မှသိလိုက်ရတာက ဘူဆန်ထိသွားရိုက်ရမယ်ဆိုတာဘဲ ဒါရိုက်တာကိုဒေါသထွက်သွားပေမယ့်လဲ ကိုယ့်အနေနဲ့ ဒီလိုကြော်ငြာကြီးကြီးရဖို့ကမလွယ်တာမို့ Jaejoongအထွန့်မတက်ဘဲုငြိမ်နေလိုက်တယ်.......တစ်ညလုံးတစ်နေ့လုံး ရိုက်ကူးပြးီသည်နောက်...........ပင်ပန်းပေမယ့်လဲ ကိုယ့်ဝါသနာပါတဲ့အလုပ်မို့ ပျော်ရွှင်နေမိတာအမှန်...နောက်တစ်နေ့ညတော်တော်နက်တော့မှဆိုးလ်ကိုပြန်ရောက်လာတယ်လေငါ ကလပ်သွားဦးမှဘဲ......သောက်လိုက်ရရင်တော့........လန်းသွားမှာအမှန်ဘဲ...........................ကလပ်ကိုရောက်တော့ ထိုင်နေကြ နေရာ......အရက်တစ်ခွက်ကိုဇိမ်ခံသောက်နေမိသည်။ဟိုကောင်လေးရှိမယ့်နေရာကိုကြည့်လိုက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း ရယ်မောနေကြသည့် သူ့သူငယ်ချင်းသုံးယောက် သူကော သူဒီနေ့မလာဘူးလား.....ဟင်........သူ.သူက.......ကားသော့ကို ဆွဲပြီး ကလပ်ထဲမှအပြေးထွက်လာခဲ့မိသည်.Shit ငါ့ဦးနှောက်ကလဲ ဟိုကသေသွားရင် မင်းတော့အမှုပတ်ပြီKim Jaejoongဂိုထောင်တံခါးကို အမြန်ဆုံးဖွင့်ပြီး မီးဖွင့်လိုက်တော့.....နံရံကိုမှီပြီး လဲကျနေတဲ့သူ့ကိုမီးရောင်အောက်မှာ ဖျော့တော့စွာ တွေ့လိုက်ရသည်။'Changmin Shim Changmin'သူ့ကိုယ့်ကို လှုပ်ခေါ်နှိုးလိုက်တော့ မျက်လုံးအသာပွင့်လာသည်.'ခင်ဗျားပြန်လာပြီလား.......... တော်သေးတာပေ့ါ....... ကျွန်တော်က ခင်ဗျား မေ့သွားပြီထင်တာ........'ဟုတ်တယ် .......ငါမေ့သွားတယ် အရူး.....ရင်ထဲကတိုးတိုးလေးပြောလိုက်မိသည်။သူ့ကိုကုန်းပိုးပြီး အိမ်ထဲကိုခေါ်လာခဲ့သည်။အိပ်ယာထဲမှာ သူ့ကိုနေရာချပေးရင်း'မင်း ဗိုက်မဆာဘူးလား ဆန်ပြုတ်လေးသောက်မလား ဖျားနေပြီ......'ခေါင်းခါပြီး Jaejoongလက်ကိုဆုပ်ကိုင်လာတယ်.......'ဟင့်အင်း မဆာပါဘူ း ဒီအတိုင်းလေးဘဲ အနားမှာခန လေး...နေပေးနိုင်မလားဟင်.....' ဟင်.သူငိုနေတာလား.........တချက်ကလေး..ရင်ဘတ်ထဲကနင့်သွားပါလား......ဘာလို့လဲ......မင်း.....Yunhoဆို တခါမှ မငိုဖူးဘူးမင်းတို့လိုလူမျိုးတွေက ငိုတယ်ဆိုတာဘာမှန်းသိလို့လား.......သူ အိပ်ပျော်သွားတော့မှ ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့သူ့လက်ကိုဖြေချပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်လာခဲ့သည်။ရေနွေးနွေးမှာ အကြာကြီး စိမ်နေရင်း စဉ်းစားနေမိတာက သူ့မျက်ရည်တွေရဲ့ အကြောင်းရင်း.............နှစ်ယောက်အတူတူ အိပ်ယာထက်မှာလှဲနေရင်း Jaejoongသူ့မျက်နှာကိုတည့်တည့်ကြည့်ရင်း မေးလိုက်မိသည်.'မင်းအိမ်မပြန်တော့ဘူးလား''ကျွန်တော် ခရီးသွားမှာမို့ တစ်ပတ်လောက်ကြာမယ် လို့ဟိုနေ့တည်းက ဒရိုင်ဘာကိုပြောလိုက်တာလေ''အော်............''ကျွန်တော့ ကိုခင်ဗျားနားမှာနေဖို့လက်ခံလိုက်ပြီလားဟင်......''ဘာလို့င့ါနားမှာနေချင်တာလဲ'သူက တချက် ခပ်ငေးငေးကြည့်ရင်း.......'ချစ်လို့.......... ခင်ဗျားကို ကျွန်တော်ချစ်မိသွားလို့......'Jaejoong ဟားတိုက်ရယ်တော့ သူက ခပ်ပြုံးပြုံးဘဲကြည့်နေတယ်'ချစ်လို့...........ဟားဟား မင်းချစ်တာ ငါ့ကိုယ် ကို ငါ့ရုပ်ရည်ကို.....'သူက လေးပင်စွာ ခေါင်းကိုရမ်းလိုက်ပြီး...'ခင်ဗျား သာ ယုံကြည်ပေးနိုင်မယ်ဆိုရင် တခါတော့.... ပြောပြချင်ပါသေးတယ်......ကျွန်တော်အချစ်ကိုလေ''ဟားဟား ပါးစပ်ကပြောတဲ့အရာကို လက်တွေ့ပြဖို့ဆိုတာတော့ မဖြစ်နိုင်တာ.....အဲဒီ မင်းပြောတဲ့အချစ်ဘဲ''သက်သေပြခွင့်ရှိရင်.........ကျွန်တော်ပြချင်ပါတယ် .......ဟုတ်လား...........မခနဲ့ပါနဲ့ဗျာ......... သူက........ သူ့ကြောင့် အချစ်ကိုမယုံတော့ဘူးဆိုရင်တော့ ကျွန်တော်ကသူမဟုတ်တဲ့အတွက်ကြောင့်'ဖြန်း............Yunhoဓာတ်ပုံကို သူလက်ညှိုးနဲ့အထိုးမှာမထင်မှတ်ဘဲ ကျွန်တော် သူ့ပါးကိုရိုက်မိသွားတယ်.......ငါမင်းကိုချစ်တဲ့အချစ်က ခုထိအရင်လိုဘဲ Yunho မင်းကိုသူများလက်ညှိုးထိုးတာလေးတောင် ငါမကြည်ဖြူနိုင်ဘူးလေ........ဘေးက မျက်ရည်ကြည်တွေလဲ့နေတဲ့ မျက်ဝန်းတစ်စုံကိုကျောခိုင်းပြီး တစ်ဖက်လှည့်လိုက်တယ်........နောက်ကျောဘက်က သိမ့်ခနဲ ဖြစ်သွားတာကြောင့်ကော ပခုံးကို ခပ်ဖွဖွဆုပ်ကိုင်လာတဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် Jaejoongသူ့ဘက်ပြန်လှည့်လိုက်သည်။'ကျွန်တော်.........ကျွန်တော် ခင်ဗျားနားမှာနေရဖို့ ခင်ဗျားယုံကြည်မှုကိုရဖို့........ ဘာလုပ်ရမလဲ.........''မင်း အိမ်ကိုပြောလိုက်.........''ဗျာ...''ဘာလဲ မပြောရဲဘူးလား........ ဟုတ်တာပေ့ါ.....ငါ့လိုလူမျိုးကိုရွေးချယ်တာသိရင်........မင်းကိုစွန့်လွှတ်ကြမှာဘဲ အဲ့ကျရင် မင်းစည်းစိမ်တွေကို အကုန်စွန့်လွှတ်ရမှာ အော် မင်းအချစ်ဆုံးကားလေးကိုကောပေ့ါ.မဖြစ်နိုင်ဘူးမို့လား..........''ဒါဘဲလား...........''ဘာ........''ဒါဆို ခင်ဗျားနားမှာ နေဖို့လုံလောက်ပြီလားလို့''ဟင့်အင်း.............ဒါက အစ.................''ကောင်းပြီလေ..........ကဲ......အစတခုကိုအောင်မြင်အောင် လုပ်လိုက်ဦးမယ်......... ကျွန်တော် ပြန်လာခဲ့မယ်.....ကျွန်တော့အဖေသတ်လို့မသေသေးရင်ပေ့ါ'ခပ်ပြုံးပြုံး ပြောပြီး သူထွက်သွားတာကိုJaejoongယောင်နစွာ ကြည့်ပြီး ကျန်နေခဲ့မိသည်.ညာဘက်လက်ဖဝါးကို ဖြန့်ကြည့်ရင်း နီမြန်းနေတဲ့ပါးတစ်ဖက်နဲ့ အရည်ကြည်တွေလက်နေတဲ့ မျက်ဝန်းတစ်စုံကို တခနလေးနဲ့ မြင်ယောင်လာမိတယ်............မင်း တကယ်ဘဲ ငါ့အရုပ်ဖြစ်လာဖို့ စိတ်ကူးရှိနေတာလား Shim Changmin.................ဘာတွေရေးမိမှန်းကို တကယ်ကိုမသိတော့ပါ................. ကယ်ကြပါဦးလို့.............. *bow bow*zawgyi
ညကႏွစ္ေယာက္လံုးေသာက္ထားတာမ်ားသြားတဲ႕အရွိန္ေျကာင့္ ေန႕လည္ ၂နာရီေလာက္မွ ကၽြန္ေတာ္ႏိုးလာခဲ႕သည္.
မ်က္လံုးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းေဘးမွာသူ႕မ်က္ႏွာကိုျမင္ခြင့္ရသည္ကပင္ကၽြန္ေတာ့အတြက္အင္မတန္ကံထူးေနျပီမဟုတ္ပါလား
ခင္ဗ်ားကိုေလ ကၽြန္ေတာ္ဘာလို႕အဲ႕ေလာက္ခ်စ္မိသြားပါသလဲ...
သူ႕မ်က္ႏွာေလးကို သူမႏိုးေအာင္ခပ္ဖြဖြကိုင္ရင္း ႏွလံုးသားထဲကေျပာမိလုိက္သည္။
သူ႕မ်က္လံုးေလးေတြ ပြင့္လာျပီး ကၽြန္ေတာ့ကိုျကည့္ေနတယ္
'မငး္ႏိုးေနျပီဘဲ......'
'အင္း...... Good Afternoonပါ...'
'ငါဗိုက္ဆာတယ္'
'ဟင္...ဒါဆုိ တခုခုမွာလုိက္မယ္ေလ ဘာစားမလဲ... ဟိုတယ္ကစားမလား ဒါမွမဟုတ္ အျပင္ဆုိင္တခုခုကလား'
'မင္းခ်က္ေကၽြးတာ..... မင္းအစြမ္းအစနဲ႕ဖန္တီးထားတာ'
'ဟင္...ကၽြန္ေတာ္မွမခ်က္တတ္တာ.......'
'ဒါက မငး္အပိုင္းေလ......ငါလုိခ်င္တာ ငါေျပာတာ မငး္ကိုငါ့အနားမွာေနခြင့္ျပဳဖုိ႕ ပထမအခ်က္ေပ့ါ ငါေျပာရင္ ရေအာင္ဖန္တီးေပးတတ္ရမယ္ေလ.....'
'ပုိက္ဆံနဲ႕၀ယ္ေပးမယ္ေလ.....ဒါလဲ ကၽြန္ေတာ့အစြမး္အစဘဲဟာကို......'
မဲ႕ျပံဳးတစ္ခ်က္..........
'ပိုက္ဆံကဘယ္အရာမဆုိဖန္ဆင္းေပးႏုိင္တယ္လို႕မင္းထင္ေနတာလား'
'အဲ႕လုိေတာ့မဟုတ္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့အတြက္ေတာ့အဲ႕လုိေပ့ါ'
'ေကာင္းျပီေလ......မငး္ရာဇ၀င္ကိုငါေျပာင္းေပးရမွာေပ့ါ....လာ..ထ'
'ဘယ္သြားမလုိ႕လဲ'
'ပိုက္ဆံနဲ႕မင္းဘယ္လုိေျဖရွင္းမလဲသိခ်င္လုိ႕ေလ စမ္းသပ္ျကည့္တာေပ့ါ'
သူဦးေဆာင္ရာကို ကၽြန္ေတာ္လုိက္သြားေတာ့ သူ႕ကားဂိုေထာင္ေလးပါ...
'၀င္........ ေရာ႕မငး္ပုိက္ဆံအိတ္.. ဒီမွာေရဘူး....heater မရွိ ဖုန္းလဲမရွိ တဲ႕ဒီဂိုေထာင္မွာ မင္းဆာေလာင္မႈနဲ႕ အေအးဒဏ္ကို ပိုက္ဆံစကၠဴေတြနဲ႕ဘယ္လုိရင္ဆုိင္မလဲငါျကည့္မယ္'
'ဟင္............'
'ငါ သြားမယ္........'
အျပင္ကတံခါးကိုေသာ့ပိတ္လုိက္ခ်ိန္မွာေတာ့..........အေမွာင္ထုထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ ခပ္ယဲ႕ယဲ႕ျပံဳးမိတယ္.....
'တကယ္က.........ပိုက္ဆံနဲ႕ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ပထမလူေနရာကို၀ယ္မရျခင္းက ကၽြန္ေတာ့အတြက္ပိုအေရးျကီးတယ္ '
ရိုက္ကြင္းေရာက္မွသိလုိက္ရတာက ဘူဆန္ထိသြားရုိက္ရမယ္ဆုိတာဘဲ ဒါရုိက္တာကိုေဒါသထြက္သြားေပမယ့္လဲ ကုိယ့္အေနနဲ႕ ဒီလုိေျကာ္ျငာျကီးျကီးရဖုိ႕ကမလြယ္တာမုိ႕ Jaejoongအထြန္႕မတက္ဘဲုျငိမ္ေနလုိက္တယ္.......
တစ္ညလံုးတစ္ေန႕လံုး ရုိက္ကူးျပးီသည္ေနာက္...........
ပင္ပန္းေပမယ့္လဲ ကုိယ့္၀ါသနာပါတဲ႕အလုပ္မုိ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိတာအမွန္...
ေနာက္တစ္ေန႕ညေတာ္ေတာ္နက္ေတာ့မွဆုိးလ္ကိုျပန္ေရာက္လာတယ္ေလ
ငါ ကလပ္သြားဦးမွဘဲ......ေသာက္လုိက္ရရင္ေတာ့........လန္းသြားမွာအမွန္ဘဲ...........................ကလပ္ကိုေရာက္ေတာ့ ထုိင္ေနျက ေနရာ......အရက္တစ္ခြက္ကိုဇိမ္ခံေသာက္ေနမိသည္။ဟိုေကာင္ေလးရွိမယ့္ေနရာကိုျကည့္လုိက္ေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း ရယ္ေမာေနျကသည္႕ သူ႕သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ သူေကာ သူဒီေန႕မလာဘူးလား.....
ဟင္........သူ.သူက.......
ကားေသာ့ကုိ ဆြဲျပီး ကလပ္ထဲမွအေျပးထြက္လာခဲ႕မိသည္.
Shit ငါ့ဦးေႏွာက္ကလဲ ဟိုကေသသြားရင္ မငး္ေတာ့အမႈပတ္ျပီKim Jaejoong
ဂိုေထာင္တံခါးကို အျမန္ဆံုးဖြင့္ျပီး မီးဖြင့္လုိက္ေတာ့.....
နံရံကိုမွီျပီး လဲက်ေနတဲ႕သူ႕ကိုမီးေရာင္ေအာက္မွာ ေဖ်ာ့ေတာ့စြာ ေတြ႕လုိက္ရသည္။
'Changmin Shim Changmin'
သူ႕ကိုယ့္ကို လႈပ္ေခၚႏိႈးလုိက္ေတာ့ မ်က္လံုးအသာပြင့္လာသည္.'ခင္ဗ်ားျပန္လာျပီလား.......... ေတာ္ေသးတာေပ့ါ....... ကၽြန္ေတာ္က ခင္ဗ်ား ေမ႕သြားျပီထင္တာ........'
ဟုတ္တယ္ .......ငါေမ႕သြားတယ္ အရူး.....
ရင္ထဲကတုိးတုိးေလးေျပာလုိက္မိသည္။
သူ႕ကိုကုန္းပိုးျပီး အိမ္ထဲကိုေခၚလာခဲ႕သည္။
အိပ္ယာထဲမွာ သူ႕ကိုေနရာခ်ေပးရင္း
'မင္း ဗိုက္မဆာဘူးလား ဆန္ျပဳတ္ေလးေသာက္မလား ဖ်ားေနျပီ......'
ေခါင္းခါျပီး Jaejoongလက္ကိုဆုပ္ကိုင္လာတယ္.......
'ဟင့္အင္း မဆာပါဘူ း ဒီအတုိင္းေလးဘဲ အနားမွာခန ေလး...ေနေပးႏုိင္မလားဟင္.....' ဟင္.သူငိုေနတာလား.........
တခ်က္ကေလး..ရင္ဘတ္ထဲကနင့္သြားပါလား......
ဘာလုိ႕လဲ......မင္း.....Yunhoဆုိ တခါမွ မငိုဖူးဘူး
မင္းတုိ႕လုိလူမ်ိဳးေတြက ငိုတယ္ဆုိတာဘာမွန္းသိလုိ႕လား.......
သူ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့မွ ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ႕သူ႕လက္ကိုေျဖခ်ျပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္လာခဲ႕သည္။
ေရေႏြးေႏြးမွာ အျကာျကီး စိမ္ေနရင္း စဥ္းစားေနမိတာက သူ႕မ်က္ရည္ေတြရဲ႕ အေျကာင္းရင္း.............
ႏွစ္ေယာက္အတူတူ အိပ္ယာထက္မွာလွဲေနရင္း Jaejoongသူ႕မ်က္ႏွာကိုတည့္တည့္ျကည့္ရင္း ေမးလုိက္မိသည္.
'မင္းအိမ္မျပန္ေတာ့ဘူးလား'
'ကၽြန္ေတာ္ ခရီးသြားမွာမုိ႕ တစ္ပတ္ေလာက္ျကာမယ္ လုိ႕ဟုိေန႕တည္းက ဒရုိင္ဘာကိုေျပာလုိက္တာေလ'
'ေအာ္............'
'ကၽြန္ေတာ့ ကိုခင္ဗ်ားနားမွာေနဖို႕လက္ခံလုိက္ျပီလားဟင္......'
'ဘာလုိ႕င့ါနားမွာေနခ်င္တာလဲ'
သူက တခ်က္ ခပ္ေငးေငးျကည့္ရင္း.......
'ခ်စ္လုိ႕.......... ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္မိသြားလို႕......'
Jaejoong ဟားတုိက္ရယ္ေတာ့ သူက ခပ္ျပံဳးျပံဳးဘဲျကည့္ေနတယ္
'ခ်စ္လုိ႕...........ဟားဟား မင္းခ်စ္တာ ငါ့ကိုယ္ ကို ငါ့ရုပ္ရည္ကို.....'
သူက ေလးပင္စြာ ေခါင္းကိုရမ္းလုိက္ျပီး...
'ခင္ဗ်ား သာ ယံုျကည္ေပးႏုိင္မယ္ဆုိရင္ တခါေတာ့.... ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္......ကၽြန္ေတာ္အခ်စ္ကိုေလ'
'ဟားဟား ပါးစပ္ကေျပာတဲ႕အရာကို လက္ေတြ႕ျပဖို႕ဆုိတာေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္တာ.....အဲဒီ မင္းေျပာတဲ႕အခ်စ္ဘဲ'
'သက္ေသျပခြင့္ရွိရင္.........ကၽြန္ေတာ္ျပခ်င္ပါတယ္ .......ဟုတ္လား...........မခနဲ႕ပါနဲ႕ဗ်ာ......... သူက........ သူ႕ေျကာင့္ အခ်စ္ကိုမယံုေတာ့ဘူးဆုိရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကသူမဟုတ္တဲ႕အတြက္ေျကာင့္'
ျဖန္း............
Yunhoဓာတ္ပံုကို သူလက္ညိွဳးနဲ႕အထုိးမွာမထင္မွတ္ဘဲ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ပါးကိုရုိက္မိသြားတယ္.......ငါမင္းကိုခ်စ္တဲ႕အခ်စ္က ခုထိအရင္လုိဘဲ Yunho မငး္ကိုသူမ်ားလက္ညွိဳးထုိးတာေလးေတာင္ ငါမျကည္ျဖဴႏုိင္ဘူးေလ........
ေဘးက မ်က္ရည္ျကည္ေတြလဲ႕ေနတဲ႕ မ်က္၀န္းတစ္စံုကိုေက်ာခုိင္းျပီး တစ္ဖက္လွည့္လုိက္တယ္........
ေနာက္ေက်ာဘက္က သိမ့္ခနဲ ျဖစ္သြားတာေျကာင့္ေကာ ပခံုးကို ခပ္ဖြဖြဆုပ္ကိုင္လာတဲ႕ အထိအေတြ႕ေျကာင့္ Jaejoongသူ႕ဘက္ျပန္လွည့္လိုက္သည္။
'ကၽြန္ေတာ္.........ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားနားမွာေနရဖို႕ ခင္ဗ်ားယံုျကည္မႈကိုရဖုိ႕........ ဘာလုပ္ရမလဲ.........'
'မင္း အိမ္ကိုေျပာလုိက္.........'
'ဗ်ာ...'
'ဘာလဲ မေျပာရဲဘူးလား........ ဟုတ္တာေပ့ါ.....ငါ႕လုိလူမ်ိဳးကိုေရြးခ်ယ္တာသိရင္........မင္းကိုစြန္႕လႊတ္ျကမွာဘဲ အဲ႕က်ရင္ မင္းစည္းစိမ္ေတြကို အကုန္စြန္႕လႊတ္ရမွာ ေအာ္ မင္းအခ်စ္ဆံုးကားေလးကိုေကာေပ့ါ.မျဖစ္ႏုိင္ဘူးမုိ႕လား..........'
'ဒါဘဲလား...........'
'ဘာ........'
'ဒါဆုိ ခင္ဗ်ားနားမွာ ေနဖုိ႕လံုေလာက္ျပီလားလုိ႕'
'ဟင့္အငး္.............ဒါက အစ.................'
'ေကာင္းျပီေလ..........ကဲ......အစတခုကိုေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္လုိက္ဦးမယ္......... ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လာခဲ႕မယ္.....ကၽြန္ေတာ့အေဖသတ္လုိ႕မေသေသးရင္ေပ့ါ'
ခပ္ျပံဳးျပံဳး ေျပာျပီး သူထြက္သြားတာကုိJaejoongေယာင္နစြာ ျကည့္ျပီး က်န္ေနခဲ႕မိသည္.
ညာဘက္လက္ဖ၀ါးကို ျဖန္႕ျကည့္ရင္း နီျမန္းေနတဲ႕ပါးတစ္ဖက္နဲ႕ အရည္ျကည္ေတြလက္ေနတဲ႕ မ်က္၀န္းတစ္စံုကို တခနေလးနဲ႕ ျမင္ေယာင္လာမိတယ္............
မင္း တကယ္ဘဲ ငါ႕အရုပ္ျဖစ္လာဖို႕ စိတ္ကူးရွိေနတာလား Shim Changmin.................
ဘာေတြေရးမိမွန္းကို တကယ္ကိုမသိေတာ့ပါ................. ကယ္ျကပါဦးလုိ႕.............. *bow bow*