ကူးပြောင်းလာပြီးနောက်အင်ပါယာစာမေးပွဲ​ဖြေဖို့ပြင်ဆင်နေတဲ့ Gong (Mm tran)

42

အဲဒီနောက် တောဝက်သုံးကောင်ကို ပိုက်ဆံနဲ့ ရောင်းစားတဲ့ကိစ္စရှိသေးသည်။ ရှီချန်းယု သည်  ရီလင်ရွာမှ လူများ၏အကူအညီမပါဘဲ တောဝက်ကို ဖမ်းမိသော်လည်း တောင်ပေါ်မှ မသယ်နိုင်ပေ။ နောက်ဆုံးတွင် ရှီချန်းယု သည် တောဝက်နှစ်ကောင်ကို ရောင်းချပြီး ကျန်တစ်ကောင်ကို ရွာသားများထံ ဝေငှခဲ့သည်။

ဤနည်းဖြင့် ရှီချန်းယု သည် တောဝက်ရောင်းခြင်းကို မနာလိုမဖြစ်စေတော့ပဲ သူသည် အတော်ပင် ရက်ရောသောကြောင့် အခွင့်ကောင်းများစွာပင် ရရှိမည် ဖြစ်သည်။ တောဝက်အုပ်နဲ့ ဒီအဖြစ်အပျက်အပြီးမှာ ရှီချန်းယု ဟာ ရီလင် ရွာနှင့် အပြည့်အဝ ပေါင်းစည်းခဲ့တယ်လို့ ယူဆနိုင်ပါတယ်။

ယခုအချိန်တွင် ဝက်သားပေါက်ဈေးမှာ တစ်ပိသာလျှင် ငွေ၁၈ပြား  ခန့်ရှိသည်။ တောဝက်အသားတွေရဲ့ အနံ့က အရမ်းပြင်းထန်တာကြောင့် လူတိုင်းက လက်မခံနိုင်ဘဲ ၁၈ပြားနဲ့ပင်ရောင်းရခက်သည်။

တောဝက်နှစ်ကောင်မှာ တစ်ကောင်လျှင် ၂၀၀ပိငါ ကျော် အလေးချိန်ရှိပြီး ကျန်တစ်ကောင်မှာ၂၆၀ပိသာ ကျော် အလေးချိန်ရှိသည်။ အကောင်နှစ်ရာ အလေးချိန်ရှိတဲ့ တောဝက်ကို ရှီမိသားစုရဲ့ ဒုတိယအဘိုးက ဆွဲထုတ်ပြီး မြို့ ထဲက စားသောက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်ကို ရောင်းစားခဲ့ပါတယ်။

တောဝက်ကို တောဝက်အမွေး၊ ဝက်သားနှင့် သွေး များကို ဖယ်ရှားပြီးနောက် အလေးချိန် ၁၅ဝ ခန့်သာ ကျန်ရှိတော့သည်ဟု ခန့်မှန်းရသည်။ စားသောက်ဆိုင်ပိုင်ရှင်သည် ဦးလေး ၏မျက်နှာကိုမြင်ပြီး နောက်ဆုံးတွင် တောဝက်ကို  ၂၇ဝဝပြား ကျော်ဖြင့် ရောင်းချနိုင်ခဲ့သည်။

ကျန်တစ်ဝက်ကို မြို့တွင်းရှိ အသားသတ်ဆိုင်သို့ ရောင်းချခဲ့ပြီး ကျန်တစ်ဝက် ကို ၃,၁ဝဝ ဖြင့် မြို့တွင်းရှိ လူများထံ ဈေးပေါပေါဖြင့် ရောင်းချခဲ့သည်။ ဈေးပေါပေါနဲ့ရောင်းတာရဲ့ အားသာချက်တစ်ခုက တောဝက်သားက မြန်မြန်ရောင်းရခြင်းပင်။

ယခုတစ်ကြိမ်တွင် တောဝက်သားရောင်းချမှုအများစုသည် ရှီမိသားစု သို့မဟုတ် ရှီမိသားစု၏ တခြားအိမ်မှအကူအညီဖြင့် လုပ်ဆောင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ရှီချန်းယု သည် ဤအရာများအကြောင်းကို များများစားစားမသိပေ။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည် သူတို့လောက် မကောင်းမွန်သလို လုပ်ငန်းစဉ် တစ်ခုလုံးတွင် လက်တစ်ဆုပ်စာမျှပင်နားမလည်ချေ။

သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့အကူအညီအတွက် ကျေးဇူးတင်ဖို့အတွက် ရှီချန်းယု က သူတို့ကို တစ်ယောက်ကို ငါးဆယ်ပေးလိုက်သည်။ ငွေနဲ့လုပ်ရတာ လွယ်တယ်လို့ ပြောကြပြီး ရှီချန်းယုရဲ့ ရက်ရောမှုကို အနာဂတ်မှာ ကြည့်ကြလိမ့်မယ်၊ ရှီချန်းယု တစ်ခုခုရှိရင် သူတို့ ကူညီပေးမှာ သေချာပါတယ်။

ရှီမိသားစုမှာ တစ်ခြားလူများသည် ရှီချန်းယု ၏ဝမ်းကွဲအစ်ကိုများဖြစ်သော်ငြား ညီအစ်ကို များသည်တစ်ဝက်တစ်ပျက်ပြန်လာသော ရှီချန်းယု ကိုမဆိုထားနှင့် လူတစ်ာက်ကိုကြည့်လျှင်ပင် လူကဲခတ်နိုင်ကြဆဲဖြစ်သည်။

နွားလှည်းငှားရန် တစ်ရာ့တစ်ဆယ်မှလွဲ၍ ရှီချန်းယု သည် လွန်ခဲ့သော နှစ်ရက်အတွင်း 5,750 ရရှိခဲ့သည်။ အရင်က သူရရှိခဲ့တဲ့ ဆုကြေး အပါအဝင်၊ ခုနစ်ရက်၊ ရှစ်ရက်ကြာ အလုပ်လုပ်ပြီးနောက် ငွေဆယ့်သုံးချောင်းနဲ့ ခုနစ်ရာ့ငါးဆယ်သာ ရရှိခဲ့ပါတယ်။

ဤငွေပမာဏသည် သာမန်တောင်သူလယ်သမားများအတွက် ကြီးမားသောငွေ ပမာဏဖြစ်နေပါပြီ။ သို့သော် ချမ်းသာသော ဒုတိယမျိုးဆက် ရှီချန်းယု အတွက် မြင်းကောင်းတစ်ကောင်ကိုပင် မဝယ်နိုင်ပါ။

ရှေးခေတ်က မော်တော်ကားများကဲ့သို့ ရှေးခေတ်က မြင်းများသည် ရွေ့လျား သွားလာရန် မရှိမဖြစ်လိုအပ်သော နည်းလမ်းဖြစ်သည်။ ရှီချန်းယု သည် ယခင်က စစ်တပ်ထဲတွင် မြင်းများကို မြင်ဖူးသောကြောင့် မြင်းဝယ်ချင်ခဲ့သည်။ သူ့မှာ စာသင်ဖို့ ပိုက်ဆံတောင် မလောက်တာကြောင့် မြင်းကောင်းကောင်းဝယ်ဖို့ ခဏစောင့်ရဦးမယ်။

တောဝက်ကိစ္စပြီးသောအခါ ရာသီဥတုသာယာသောကြောင့် ရှီချန်းယုသည် သူ့မိသားစုကို မြို့ထဲသို့ ခေါ်သွားခဲ့သည်။

သူတို့အိမ်က တော်တော်များများ ပျက်စီးနေပြီ။ သူသည် ယခင်က ငွေငါးချောင်း နှင့် ငွေတံတောင်သုံးချောင်းဖြင့် ခြံကို ဆောက်ခဲ့ပြီး ကျန်ငွေနှစ်ချောင်းကို သုံးရန် တွန့်ဆုတ်နေခဲ့သည်။ သူတို့မိသားစု၏ စားစရာနှင့် သောက်စရာအားလုံးကို အခြားသူများက ထောက်ပံ့ကြပြီး ယခင်က သူတို့ဝယ်ခဲ့သော လက်ဖက်၊ ဆန်၊ ဆီနှင့် ဆားတို့ကို ရှီယွီရှီး မှ သုံးစွဲခဲ့သည်။

ယခု ရှီချန်းယု မှာ ပိုက်ဆံရှိတော့ ပထမဆုံးလုပ်ရမှာက ဝယ်လိုသမျှကို ဝယ်ပြီး မိသားစုအတွက် အဝတ်အစားအသစ်လေးတွေ လုပ်ပေးဖို့ပါပဲ။ နွေဦးရာသီ ရောက်ပြီဆိုတော့ ရာသီဥတုက ပိုပူလာပေမယ့် မိသားစုလေးယောက်မှာ သင့်တော်တဲ့အဝတ်အစားမရှိဘူး။

သူတို့တစ်ဖွဲ့က နွားလှည်းနဲ့သွားပြီးတော့ ရွာကတစ်ချို့လူတွေကလည်း နွားလှည်းပေါ်တက်လာကြတယ်။ ရွာကလူတော်တော်များများက ကလေးတွေကို ကျီစားတာကြိုက်တက်ကြသည်။ ရှီချန်းယုမိသားစု၏ပေါက်စီလေးသည် အလွန်ချစ်စရာကောင်းသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသဖြင့် ပေါက်စီလေး ၏ပါးပြင်လေးကို မထိပဲမနေနိုင်ကြချေ။

ပေါက်စီလေး သည် လမစေ့ဘဲ မွေးလာခဲ့ပြီးနောက် ဆောင်းတွင်းဒဏ်ကို ပြင်းထန်စွာ ခံစားခဲ့ရသည်။ အခု ကျန်းမာရေး ပိုကောင်းလာပေမယ့် တခြားကလေးတွေလောက် မသန်မာသေးပါဘူး။

ရှီချန်းယု သည် အချို့သောလူများ၏လက်များ မသန့်ရှင်းမည်ကို စိုးရိမ်ပြီး ပေါက်စီလေး ဖျားနာနေပါက ဒါက တော်​တော်ဆိုးဝါးမည်ကိုစိုးရိမ်မိသည်။ ထို့ကြောင့် ပေါက်စီလေးကို အချိန်တိုင်းမထိမိစေရန်အတွက် ရှီချန်းယု က ကလေးကို မူလင်းထန် အား ပေးလိုက်သည်။

မူလင်းထန် သည် အမြဲတမ်း အေးစက်သော မျက်နှာနှင့် သူ့မျက်နှာတွင် ဆိုးရွားသော အမာရွတ်များ ရှိနေသောကြောင့် အနောက်ဘက်ရှိ ရွာနီးချုပ်စပ်မှ မည်သူမျှ မူလင်းထန်အား စကားမပြောရဲကြပေ။

ဒီအချိန်မှာ ရှီချန်းယု က ကလေးကို သူဆီ လွှဲပေးလိုက်တာကို မြင်လိုက်ရတော့ လူအုပ်စုက ရှေ့ကို ဆက်မတိုးရဲတော့ဘဲ ခေါင်းကို လှည့်ကာ ရှီယွီရှီး နဲ့ တယောက်ပြီးတယောက် စကားစမြည်ပြောဆိုကြနေလိုက်တော့သည်။

ရှီယွီရှီး ၏အခက်အခဲများသည် ဆုလာဘ်များဖြစ်သည်ဟု သူတို့အားလုံး က ပြောကြပြီး၊ စိတ်ဓာတ်ကောင်းနှင့် စွမ်းဆောင်နိုင်သော ရှီချန်းယုရဲ့ ဘဝသည် အနာဂတ်တွင် ပိုကောင်းလာမည်ဖြစ်သည်။

ရှီယွီရှီး သည် သူတို့ပြောသောစကားသည် ကျိုးကြောင်းဆီလျော်သည်ဟု ခံစားမိသည်၊ သူ့၏မျက်လုံးထဲတွင် သူကို ပိုကြည့်လေ၊ ရှီချန်းယု သည် ရှီမင်ရှောင်ထက် ပိုကောင်းသည်ဟု ခံစားမိလေလေဖြစ်သည်။

~gpမှာ complete မို့ ဝင်ကြပါအုံး...

အဲဒီေနာက္ ေတာဝက္သုံးေကာင္ကို ပိုက္ဆံနဲ႕ ေရာင္းစားတဲ့ကိစၥရွိေသးသည္။ ရွီခ်န္းယု သည္  ရီလင္႐ြာမွ လူမ်ား၏အကူအညီမပါဘဲ ေတာဝက္ကို ဖမ္းမိေသာ္လည္း ေတာင္ေပၚမွ မသယ္နိုင္ေပ။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ရွီခ်န္းယု သည္ ေတာဝက္ႏွစ္ေကာင္ကို ေရာင္းခ်ၿပီး က်န္တစ္ေကာင္ကို ႐ြာသားမ်ားထံ ေဝငွခဲ့သည္။

ဤနည္းျဖင့္ ရွီခ်န္းယု သည္ ေတာဝက္ေရာင္းျခင္းကို မနာလိုမျဖစ္ေစေတာ့ပဲ သူသည္ အေတာ္ပင္ ရက္ေရာေသာေၾကာင့္ အခြင့္ေကာင္းမ်ားစြာပင္ ရရွိမည္ ျဖစ္သည္။ ေတာဝက္အုပ္နဲ႕ ဒီအျဖစ္အပ်က္အၿပီးမွာ ရွီခ်န္းယု ဟာ ရီလင္ ႐ြာႏွင့္ အျပည့္အဝ ေပါင္းစည္းခဲ့တယ္လို႔ ယူဆနိုင္ပါတယ္။

ယခုအခ်ိန္တြင္ ဝက္သားေပါက္ေဈးမွာ တစ္ပိသာလွ်င္ ေငြ၁၈ျပား  ခန႔္ရွိသည္။ ေတာဝက္အသားေတြရဲ႕ အနံ႕က အရမ္းျပင္းထန္တာေၾကာင့္ လူတိုင္းက လက္မခံနိုင္ဘဲ ၁၈ျပားနဲ႕ပင္ေရာင္းရခက္သည္။

ေတာဝက္ႏွစ္ေကာင္မွာ တစ္ေကာင္လွ်င္ ၂၀၀ပိငါ ေက်ာ္ အေလးခ်ိန္ရွိၿပီး က်န္တစ္ေကာင္မွာ၂၆၀ပိသာ ေက်ာ္ အေလးခ်ိန္ရွိသည္။ အေကာင္ႏွစ္ရာ အေလးခ်ိန္ရွိတဲ့ ေတာဝက္ကို ရွီမိသားစုရဲ႕ ဒုတိယအဘိုးက ဆြဲထုတ္ၿပီး ၿမိဳ႕ ထဲက စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကို ေရာင္းစားခဲ့ပါတယ္။

ေတာဝက္ကို ေတာဝက္အေမြး၊ ဝက္သားႏွင့္ ေသြး မ်ားကို ဖယ္ရွားၿပီးေနာက္ အေလးခ်ိန္ ၁၅ဝ ခန႔္သာ က်န္ရွိေတာ့သည္ဟု ခန႔္မွန္းရသည္။ စားေသာက္ဆိုင္ပိုင္ရွင္သည္ ဦးေလး ၏မ်က္ႏွာကိုျမင္ၿပီး ေနာက္ဆုံးတြင္ ေတာဝက္ကို  ၂၇ဝဝျပား ေက်ာ္ျဖင့္ ေရာင္းခ်နိဳင္ခဲ့သည္။

က်န္တစ္ဝက္ကို ၿမိဳ႕တြင္းရွိ အသားသတ္ဆိုင္သို႔ ေရာင္းခ်ခဲ့ၿပီး က်န္တစ္ဝက္ ကို ၃,၁ဝဝ ျဖင့္ ၿမိဳ႕တြင္းရွိ လူမ်ားထံ ေဈးေပါေပါျဖင့္ ေရာင္းခ်ခဲ့သည္။ ေဈးေပါေပါနဲ႕ေရာင္းတာရဲ႕ အားသာခ်က္တစ္ခုက ေတာဝက္သားက ျမန္ျမန္ေရာင္းရျခင္းပင္။

ယခုတစ္ႀကိမ္တြင္ ေတာဝက္သားေရာင္းခ်မႈအမ်ားစုသည္ ရွီမိသားစု သို႔မဟုတ္ ရွီမိသားစု၏ တျခားအိမ္မွအကူအညီျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ရွီခ်န္းယု သည္ ဤအရာမ်ားအေၾကာင္းကို မ်ားမ်ားစားစားမသိေပ။ သူ႕ခႏၶာကိုယ္သည္ သူတို႔ေလာက္ မေကာင္းမြန္သလို လုပ္ငန္းစဥ္ တစ္ခုလုံးတြင္ လက္တစ္ဆုပ္စာမွ်ပင္နားမလည္ေခ်။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အကူအညီအတြက္ ေက်းဇူးတင္ဖို႔အတြက္ ရွီခ်န္းယု က သူတို႔ကို တစ္ေယာက္ကို ငါးဆယ္ေပးလိုက္သည္။ ေငြနဲ႕လုပ္ရတာ လြယ္တယ္လို႔ ေျပာၾကၿပီး ရွီခ်န္းယုရဲ႕ ရက္ေရာမႈကို အနာဂတ္မွာ ၾကည့္ၾကလိမ့္မယ္၊ ရွီခ်န္းယု တစ္ခုခုရွိရင္ သူတို႔ ကူညီေပးမွာ ေသခ်ာပါတယ္။

ရွီမိသားစုမွာ တစ္ျခားလူမ်ားသည္ ရွီခ်န္းယု ၏ဝမ္းကြဲအစ္ကိုမ်ားျဖစ္ေသာ္ျငား ညီအစ္ကို မ်ားသည္တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ျပန္လာေသာ ရွီခ်န္းယု ကိုမဆိုထားႏွင့္ လူတစ္ာက္ကိုၾကည့္လွ်င္ပင္ လူကဲခတ္နိုင္ၾကဆဲျဖစ္သည္။

ႏြားလွည္းငွားရန္ တစ္ရာ့တစ္ဆယ္မွလြဲ၍ ရွီခ်န္းယု သည္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ရက္အတြင္း 5,750 ရရွိခဲ့သည္။ အရင္က သူရရွိခဲ့တဲ့ ဆုေၾကး အပါအဝင္၊ ခုနစ္ရက္၊ ရွစ္ရက္ၾကာ အလုပ္လုပ္ၿပီးေနာက္ ေငြဆယ့္သုံးေခ်ာင္းနဲ႕ ခုနစ္ရာ့ငါးဆယ္သာ ရရွိခဲ့ပါတယ္။

ဤေငြပမာဏသည္ သာမန္ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားအတြက္ ႀကီးမားေသာေငြ ပမာဏျဖစ္ေနပါၿပီ။ သို႔ေသာ္ ခ်မ္းသာေသာ ဒုတိယမ်ိဳးဆက္ ရွီခ်န္းယု အတြက္ ျမင္းေကာင္းတစ္ေကာင္ကိုပင္ မဝယ္နိုင္ပါ။

ေရွးေခတ္က ေမာ္ေတာ္ကားမ်ားကဲ့သို႔ ေရွးေခတ္က ျမင္းမ်ားသည္ ေ႐ြ႕လ်ား သြားလာရန္ မရွိမျဖစ္လိုအပ္ေသာ နည္းလမ္းျဖစ္သည္။ ရွီခ်န္းယု သည္ ယခင္က စစ္တပ္ထဲတြင္ ျမင္းမ်ားကို ျမင္ဖူးေသာေၾကာင့္ ျမင္းဝယ္ခ်င္ခဲ့သည္။ သူ႕မွာ စာသင္ဖို႔ ပိုက္ဆံေတာင္ မေလာက္တာေၾကာင့္ ျမင္းေကာင္းေကာင္းဝယ္ဖို႔ ခဏေစာင့္ရဦးမယ္။

ေတာဝက္ကိစၥၿပီးေသာအခါ ရာသီဥတုသာယာေသာေၾကာင့္ ရွီခ်န္းယုသည္ သူ႕မိသားစုကို ၿမိဳ႕ထဲသို႔ ေခၚသြားခဲ့သည္။

သူတို႔အိမ္က ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပ်က္စီးေနၿပီ။ သူသည္ ယခင္က ေငြငါးေခ်ာင္း ႏွင့္ ေငြတံေတာင္သုံးေခ်ာင္းျဖင့္ ၿခံကို ေဆာက္ခဲ့ၿပီး က်န္ေငြႏွစ္ေခ်ာင္းကို သုံးရန္ တြန႔္ဆုတ္ေနခဲ့သည္။ သူတို႔မိသားစု၏ စားစရာႏွင့္ ေသာက္စရာအားလုံးကို အျခားသူမ်ားက ေထာက္ပံ့ၾကၿပီး ယခင္က သူတို႔ဝယ္ခဲ့ေသာ လက္ဖက္၊ ဆန္၊ ဆီႏွင့္ ဆားတို႔ကို ရွီယြီရွီး မွ သုံးစြဲခဲ့သည္။

ယခု ရွီခ်န္းယု မွာ ပိုက္ဆံရွိေတာ့ ပထမဆုံးလုပ္ရမွာက ဝယ္လိုသမွ်ကို ဝယ္ၿပီး မိသားစုအတြက္ အဝတ္အစားအသစ္ေလးေတြ လုပ္ေပးဖို႔ပါပဲ။ ႏြေဦးရာသီ ေရာက္ၿပီဆိုေတာ့ ရာသီဥတုက ပိုပူလာေပမယ့္ မိသားစုေလးေယာက္မွာ သင့္ေတာ္တဲ့အဝတ္အစားမရွိဘူး။

သူတို႔တစ္ဖြဲ႕က ႏြားလွည္းနဲ႕သြားၿပီးေတာ့ ႐ြာကတစ္ခ်ိဳ႕လူေတြကလည္း ႏြားလွည္းေပၚတက္လာၾကတယ္။ ႐ြာကလူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကေလးေတြကို က်ီစားတာႀကိဳက္တက္ၾကသည္။ ရွီခ်န္းယုမိသားစု၏ေပါက္စီေလးသည္ အလြန္ခ်စ္စရာေကာင္းသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ ေပါက္စီေလး ၏ပါးျပင္ေလးကို မထိပဲမေနနိုင္ၾကေခ်။

ေပါက္စီေလး သည္ လမေစ့ဘဲ ေမြးလာခဲ့ၿပီးေနာက္ ေဆာင္းတြင္းဒဏ္ကို ျပင္းထန္စြာ ခံစားခဲ့ရသည္။ အခု က်န္းမာေရး ပိုေကာင္းလာေပမယ့္ တျခားကေလးေတြေလာက္ မသန္မာေသးပါဘူး။

ရွီခ်န္းယု သည္ အခ်ိဳ႕ေသာလူမ်ား၏လက္မ်ား မသန႔္ရွင္းမည္ကို စိုးရိမ္ၿပီး ေပါက္စီေလး ဖ်ားနာေနပါက ဒါက ေတာ္ေတာ္ဆိုးဝါးမည္ကိုစိုးရိမ္မိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေပါက္စီေလးကို အခ်ိန္တိုင္းမထိမိေစရန္အတြက္ ရွီခ်န္းယု က ကေလးကို မူလင္းထန္ အား ေပးလိုက္သည္။

မူလင္းထန္ သည္ အၿမဲတမ္း ေအးစက္ေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္ သူ႕မ်က္ႏွာတြင္ ဆိုး႐ြားေသာ အမာ႐ြတ္မ်ား ရွိေနေသာေၾကာင့္ အေနာက္ဘက္ရွိ ႐ြာနီးခ်ဳပ္စပ္မွ မည္သူမွ် မူလင္းထန္အား စကားမေျပာရဲၾကေပ။

ဒီအခ်ိန္မွာ ရွီခ်န္းယု က ကေလးကို သူဆီ လႊဲေပးလိုက္တာကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ လူအုပ္စုက ေရွ႕ကို ဆက္မတိုးရဲေတာ့ဘဲ ေခါင္းကို လွည့္ကာ ရွီယြီရွီး နဲ႕ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ စကားစျမည္ေျပာဆိုၾကေနလိုက္ေတာ့သည္။

ရွီယြီရွီး ၏အခက္အခဲမ်ားသည္ ဆုလာဘ္မ်ားျဖစ္သည္ဟု သူတို႔အားလုံး က ေျပာၾကၿပီး၊ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းႏွင့္ စြမ္းေဆာင္နိုင္ေသာ ရွီခ်န္းယုရဲ႕ ဘဝသည္ အနာဂတ္တြင္ ပိုေကာင္းလာမည္ျဖစ္သည္။

ရွီယြီရွီး သည္ သူတို႔ေျပာေသာစကားသည္ က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္သည္ဟု ခံစားမိသည္၊ သူ႕၏မ်က္လုံးထဲတြင္ သူကို ပိုၾကည့္ေလ၊ ရွီခ်န္းယု သည္ ရွီမင္ေရွာင္ထက္ ပိုေကာင္းသည္ဟု ခံစားမိေလေလျဖစ္သည္။

~gpမွာ complete မို႔ ဝင္ၾကပါအုံး...