မနက်ခင်းအစောပိုင်း မိုးပေါက်များမှားလည်း တစ်ပေါက်နှစ်ပေါက်ဖွဲဖွဲရွာသည်။
လေနံများမှတစ်ဆင့် မြေသင့်ရနံကိုလည်းဖွင့်ထားသော ပြတင်းပေါက်မှ သင်းသင်းလေးရသည်။ငှက်လေးတွေပျံနေကြပြီ ပန်းလေးတွေလည်းရနံဝေနေပြီ။ချစ်ရမည့်သူလည်း ဘေးတွင်ဖက်ထားသည်။
"သား မထသေးဘူးလား"
"....."
မနက်ခင်းတွင်ယောက်ျားတစ်ယောက်၏ ပထမဆုံးစကားလုံးကတန်ဖိုးရှိ၍လေးနက်နေလျှက်
"ရသော်ရေ အိပ်ပုတ်လေး"
"......"
ဝိုင်၂ခါနီးပါး အိပ်နေသောရသော့်ကိုနှိုးသည် ဒါပေမဲ့မနိုးခဲ့။
"ချစ်ရသော မင်းသားလေးခဗျ ညကပင်ပန်းသွားလို့လားဗျ"
"......"
ဝိုင်ရသော့်၏နားရွက်လေးအားဂွမ်းစလိုဆွဲ၍နားနားကပ်ပြီးတီးတိုးပြောလိုက်သည်။
"ဆက်အိပ်ပါဗျာ ဒယ်ဒီကိုယ်ချင်းစာပါတယ် ညကဒယ်ဒီလီးကြီးက ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရဖြစ်သွားလို့ပါဗျာ"
"......."
နံနက်၆နာရီလောက်ဖြစ်ပြီး ဤနေ့တွင်ရသော်ကို ဝိုင်ကဘုန်းကြီးကျောင်းလိုက်ပို့၍ နေ့ဆွမ်းကပ်ဖို့အတွက်သာဖြစ်သည်။
ထို့ကြောင့်ဝိုင်ရေမိုးချိုး၍ပြင်ဆင်ထားပြီး ရသော်နိုးမှရေချိုးဖို့ပြောလိုက်မည်။
ဝိုင်ရေမချိုးခင် အခန်းအပြင်ထွက်ကာမီးဖိုချောင်ထဲသွားပြီး စာဥအဆင်သင့်ဖြစ်ကြောင်းသွားကြည့်ခဲ့သည်။
"စာဥ ဆွမ်းဟင်းအဆင်သင့်ဖြစ်ပြီလား"
"ဟုတ် ဖြစ်ပြီအကိုလေးဝိုင်"
"အေးအေး ရေချိုးပြီး ဗန့်ကိုပါနှိုးလိုက်ဦး ဆွမ်းကပ်ပြီးရင်Shoppingလိုက်ပို့မယ်။"
ဝိုင်လည်းအိမ်ပေါ်သို့ပြန်တက်သွားပြီးရေချိုးရန်အဆင်သင့်ပြင်သည်။ပါလာသောရေလဲပဝါနှင့်သွားတိုက်တံကိုတစ်ပါးတည်းယူလာသည်။
ဝိုင်မျက်နှာသို့ရေစိုနေစေရန် ရေဆေးလိုက်သည်။ထို့နောက် ရွှေအစစ်ဖြင့်လုပ်၍ ရွှေမှုန်လေးများပေါင်းစပ်ပါဝင်သော မျက်နှာသစ်ဆေးအားပါးပြင်ပေါ်သို့ ချောမွေ့စွာတင်လိုက်ပါသည်။
ပါးပေါ်တွင် စက်ဝိုင်းပုံစံပွတ်တိုက်ပြီး နှဖူးပေါ်သို သီးသန့်ပွတ်တိုက်သည်။ပြီးနောက်ရေလောင်းမချသေးဘဲ သွားတိုက်တံထုပ်၍ငွေမှုန်လေးများနှင့်နှင်းဆီအနက်ရောင် သွားတိုက်ဆေးအားအသုံးပြု၍ပွတ်တိုက်ကာ သွားတိုက်ပြီး၁၀မိနစ်လောက်အကြာမှ ရေကိုမျက်နှာတစ်ခုလုံးနှင့်ပါးလုပ်ကျင်းကာ အင်္ကျီချွတ်လိုက်သည်။
ယောက်ျားဆန်လွန်းသော နှင်းဆီအနက်ကဲ့သို့ချွေးနံနှင့် ပေါင်းစပ်၍ထွက်ပေါ်လာသော ဂျိုင်းနံသင်းသင်းများ ဆွဲလျှက်ချင်စရာကောင်း၏
အရပ်၆ပေနီးပါးရှိပြီး ရသော့်မှာရင်ခွင်မှီအရပ်ဖြစ်ပြီး ဝိုင်ကိုယ်တိုင်ဆွဲဆွဲ မြဲမြဲဖြစ်သောအရာမှာလည်း ဤအရပ်လေးသာဖြစ်သည်။
ချွေးနံများသည် တည်ရှိနေသော six packနှင့်ကြွက်သားများသန်မာနေကြောင်းကိုလည်း အနံနှင့်ဆိုလိုနေသည်။
မျက်နှာချင်းဆိုင်မှန်တွင် six packကြီးများကထင်းနေပြီး ထိုမြင်ကွင်းကိုကြည့်ဖို့ဝိုင်မအားသောကြောင့် ယခုကြည့်မိမှပို၍သန်မာနေသည်။
*ဧကန္တ ရသော့်အားဖြည့်ဆည်းရင်းနဲ့များအလုပ်လုပ်သလိုဖြစ်ပြီး ကိုသန်မာနေတာများလား။*
*ထားပါထားပါ ဒီနေ့ဘုန်းကြီးကျောင်းသွားရမှာဆိုတော့ စိတ်ကောင်းနှလုံးကောင်းထားမှဘဲ*
ရေခိုကြွေဇလုံအား ရေနွေးနွေးဖြင့်ဖြည့်လိုက်ပြီးဝင်ထိုင်နေလိုက်သည်။
ဝိုင်သည်လည်း စိတ်ကူးနေစရှိသောကြောင့် ရေချိုးရင်းဟိုစိတ်ကူးဒီစိတ်ဘူးနှင့် စိတ်သည်မှာမြစ်လယ်၌တစ်နေသည်။
ကိုယ်လုံးတီးကျွတ်ရေဝင်စိမ်နေသောကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံး၏ယောက်ျားအလှကိုထင်လွင်စေသည်။
ထိပ်ဖြားမှခြေဖျားအထိရှုးသွတ်လောက်ပြီး ကျစ်လစ်၍လုံးဝအဆီမရှိသောကြောင့်လည်း ပျိုတိုင်းကြိုက်တဲ့နှင်းဆီခိုင်ဖြစ်နေပါသည်။
ရသော်နှင့်မတွေခင်ရောတွေ့သည်အထိပါ ဘယ်မိန်းမကိုမှ မချစ်ခဲ့ဘူး။အကုန်လုံးအားငြင်းခဲ့သည်။
ဒီနှလုံးသားကြီးကိုလည်းရသော်ကလွဲမည်သူမျှမပိုင်နိုင်။ဤရွှေလီးကြီးသည်လည်းရသော့်အပိုင်သာပင်။
ဝိုင်ရေချိုးရင်းကိုယ်နေရာတိုင်းကိုပွတ်သတ်ပြီး ပေါင်နားရောက်သည့်အခါ ခြုံပုတ်ကြီးကိုသတိထားမိခဲ့သည်။
ခြုံပုတ်ကြီးကိုအသာထား၍ ပွတ်သတ်လိုက်တိုင်းတောင်ထလာသော လီးချောင်းကြီး၏ထိပ်ဖူးလေးအားပွတ်သပ်ပေးသည်။ခံစားချက်မှာကြင်ကြင်လေးဖြင့်စပ်သည်။
နောက်ဆုံးမရတော့သဖြင့် အရှေ့အနောက်နာနာဆောင့်၍ ဂွင်းတိုက်ပြီးမှပြီးသွားတော့သည်။
၁၅မိနစ်ခန့်ရေချိုးပြီးတော့ မှန်ဘောင်ထဲမှ လမွှေးသီးသန့်ရိတ်ဂျုတ် ကိုထုပ်လိုက်ကာ လမွှေးပေါ်ဆပ်ပြာအမြုတ်ထသည်အထိတိုက်လိုက်ပြီး လမွှေးအားရိတ်သိမ်းလိုက်သည်။
ဝိုင်၏လီးအကြောင်းရသော်သာကောင်းကောင်းသိသည်။မည်သောအခါမှ တစ်ချီနှင့်မရပ် ဤသည်လည်းပဲမှန်ထဲမှသူ့လီးကြီးသည် မပြီးသေး အမွှေးရိတ်လိုက်သဖြင့်၈လက်မလီးကြီးမှာ ပိုကြီးလာသည့်ဟန်။
လဥနှစ်လုံးမှာတွဲလောင်းကျနေပြီး ဥတစ်လုံးသည်ကြက်ဥတစ်လုံးနီးပါးရှိသည်။
"ကြီးလိုက်တဲ့ငါ့လီး"
ပုဝါကိုပတ်လိုက်ပြီးထောင်နေသောလီးအားပြန်ကျုံစေရန်၂ချက်လောက်ရိုက်လိုက်ကာ အပေါ်အောက်ဆွဲ၍ ရသော့်မျက်နှာပေါ်ပြီးရန်ပန်းလိုက်သည်။
ရသော့်မျက်နှာတစ်ခုလုံး သုတ်ရည်များပေသွားခဲ့သည်။
အိပ်နေစမြဲသာ။
ဝိုင်အဝတ်အစားသန့်သန်ဝတ်ခဲ့ပြီး လည်ကတုံးအဖြူနှင့်မြန်မာရွှေပုဆိုးအား မြန်မာဆန်လွန်းစွာစိတ်ဆင်ထားသည်။
မြန်မာဆန်သည်ထက် လိုက်ဖက်လွန်းသည်။
လည်ကတုံးအဖြူ၏ကြယ်သီးများကို စိန်တုံးဖြင့်တပ်ထားပြီး ပုဆိုးကိုလည်းအနက်ကိုမှရွှေရောင်ဖြင့်ဖောက်ထားသဖြင့်ခန်းနားထည်ဝါသည်။
လည်ကတုံးကကိုယ်အကြပ်ဖြစ်သောကြောင့်ပုဆိုးနှင့်တွဲဖက်ဝတ်လျှင် အဆီပိုမရှိ ကြွက်သားကပေါ်လွင်နေသည်ကိုမြင်ရသည်မှာ sexyဆန်လွန်းသည်။
မြန်မာယဥ်ကျေးမှုအင်္ကျီသည် ဝိုင်ဝတ်မှအနောက်တိုင်းဆန်သွားသည်။
အရမ်းကြည့်ကောင်းနေသည်။
ဝိုင်အပြင်ထွက်၍ ဒုတိယအကြိမ်မြန်မာဆန်အောက်ဝတ်သည်ကို စာဥနှင့်ဗန်သို့အဆင်ပြေမပြေမေးရန်ဆင်းသွားသည်။
"ဘုန်း"
"စာဥပြန်ကောက်လေ ပြီးတော့နှာခေါင်းသွေးတွေထွက်နေတယ်"
စာဥလင်ပန်းကြီးပြုတ်ကျသွားပြီး အကိုလေးဝိုင်၏ဆွဲဆောင်မှုသည် လွန်ကွဲသွားသောကြောင့်လည်းဖြစ်သည်။
ဝိုင်၏အပြစ်ဖြစ်ပြီး စာဥနှာခေါင်းသွေးထွက်အောင်လုပ်သူမှာအကိုလေးဝိုင်သာ။
ဘာလို့အဲ့လောက်ခန့်လွန်းတာလည်း အကိုလေးဝိုင်ရယ်။စာဥမနေတက်တော့ပါဘူး။
စာဥအိမ်မှာနေတဲ့သက်တမ်းတစ်လျှောက် အကိုလေးဝိုင်အခုလောက် တည်ငြိမ်ချောမောခန်ငြားပြီး အရှုံးမရှိသူရဲကောင်းသဖွယ်ထင်းလင်းနေ၏
"ဘာတွေတွေးနေတာလည်းစာဥ ညည်းပြီးပြီလား"
"ဟုတ်ဟုတ်ပြီးပြီ ဗန်လည်းရေချိုးနေပြီ"
"အကိုဝိုင် ဗန်ရေချိုးလို့ပြီးပါပြီဗျ"
ဗန်လှေကားမှခြေကျင်ဆင်းလာပြီး ဗန်သည်အနောက်တိုင်းဆန်သည်။အင်္ကျီလက်ရှည်ကိုမှလက်ခေါက်ထားပြီး ဂျင်းအပွသားအားခေတ်နှင့်အညီ အင်္ကျီအောက်ကိုဂျင်းဘောင်းဘီအပွထဲသို့ထည့်ပြီးမိချောင်းသားရည်ခါးပတ်အစစ်ဖြင့် တွဲဖက်ဝတ်ဆင်ထားသည်။
ဝိုင်ပြုံးပြရင်း
"စာဥ မနက်စာပြင်ထား"
"ဗန် စာဥမနက်စာပြင်ပြီးတာနှင့်အရင်စားနှင့်"
"ဟုတ်"
ဝိုင်ရသော့်အားရေချိုးပေးရန်ပြင်လိုက်သည်။အိပ်ပုတ်လေး။
အခန်းထဲအလျှင်အမြန်သွားလိုက်ပြီးနှိုးဖို့ပြင်ပါသည်။မျက်နှာပေါ်မှသုတ်ရည်ကိုအခုထိအသုတ်ရသေး။နေမကောင်းနေလို့လား။
"ရသော် သားထတော့လေ။"
"......"
"ရသော်သား"
"......."
"သား"
"......."
လုံးဝရသော်သတိမရခဲ့။သတိရချိန်တောင်မရှိခဲ့။ဝိုင်ရသော် အိပ်နေသည်သာထင်သည်။
"စာဥရေစာဥ ဆရာဝန်ဖုန်းခေါ်လိုက်ဟေ့"
"ဟုတ်ခေါ်လိုက်ပြီ အကိုလေး ရသော်ဘာဖြစ်လိုလည်း"
စာဥပြောတာတောင်ဝိုင်ပြန်ဖြေဖို့သတိမရခဲ့။
"ရသော်"
"သား"
ရသော့်ကိုပါးလှုပ်၍နှိုးခဲ့သော်လည်းမနိုးခဲ့။စိတ်ပူခြင်းများစွာမှာ လှိုက်လှိုက်လဲလဲစတင်နေသည်။စိတ်ပူတာထက်ပိုနေမိသည်။
ပိုင်ဆင်ထားသည်ကိုမဆုံးရှုံးစေချင်တော့ပါ။ဒါပေမည့် ဆုံးရှုံးတော့မည်ဟူသည့်အတွေးကဝင်ရောက်တိုက်ခိုက်လာသည်။
ဝိုင်ဆရာဝန်မလာခင်မျက်နှာပေါ်မှသုတ်ရည်များကိုသန့်ရှင်းလိုက်ပြီး မျက်နှာအားရေနွေးနွေးလေးဖြင့်သစ်ပေးလိုက်သည်။
ဝိုင်ဘာလုပ်ကမှန်းမသိ ခြေတုံချတုံဖြင့်ဆရာဝန်အလာကိုစောင့်ဆိုင်းနေသည်။အချိန်တွေသည်အလွန်နှေးလွန်းသွားသည်။ဆရာဝန်သည်နာရီဝက်အကြာမရောက်လာ။တစ်နာရီအကြာလည်းမရောက်လာခဲ့။
အချိန်သည်ယခုနံနက်၉နာရီလောက်ဖြစ်နေသည်။စာဥသည်လည်းရသော့်ကိုသွားကြည့်ချင်ပေမဲ့ ဗန့်ကိုစိတ်မချ မနေ့ညကဖြစ်ပြက်တာအတွက်ဗန့်အတွက်စိုးရိမ်သည်။သူအထီးကျန်မှာကိုမလိုလားသောကြောင့် အဖော်ပြုပေးနေသည်။
"ဆရာမြန်မြန်လေးကြွပါဆရာ"
"အေးအေး"
အခန်းဖွင့်လိုက်သည်နှင့်ဝိုင်၏မျက်ဝန်းတွင်မျက်ရည်များလဲ့လဲ့ထွက်နေသည်။
"ဆရာလူနာဘာဖြစ်လို့လည်း"
"လူနာကနှလုံးတော့ခုံပါရဲ့ အသက်ကငွေ့ငွေ့လေးပဲရှူတယ် သူ့ကိုအောက်ဆီဂျင်ပိုက်နဲ့အသက်ရှူလို့ရအောင်လုပ်ပေးရမယ် ပြီးတော့အခုသူကသတိမေ့နေတာ သူကိုစိတ်ဒဏ်ရာတွေ ပင်ပန်းတာတွေမလုပ်ခိုင်းပါနဲ့။စိတ်ဒဏ်ရာတွေပင်ပန်းတာတွေများရင် သေတဲ့အထိဖြစ်စေနိုင်လို့ ဖြစ်နိုင်ရင် သေသေချာချာဂရုစိုက်ပေးပါ။အခုအာဟာရပြည့်ဆေးနဲ့အကြောဆေးသွင်းပေးခဲ့မယ်။လူနာကိုသတိရတဲ့အထိစောင့်ကြည့်ပေးပါ။လူနာသတိရလာရင် ဆရာကိုဖုန်းဆက်လိုက်ပါဆရာပြန်လာခဲ့မယ်။"
"ဆရာ့ကားအနောက်ခန်းမှာ အောက်ဆီဂျင်ပိုက်နဲ့ဘူးလေးပါတယ် အဲ့တာဆင်ထားလိုက်ပါ။ဆရာအရေးတစ်ကြီးသွားစရာရှိလို့။ဒါနဲ့လူနာကရောဂါတစ်မျိုးဖြစ်နေတာပါ ပိုသေချာအောင်သွေးစစ်ရပါမယ်။"
"ရတယ် ဆရာကိုလိုက်မပို့နဲ့တော့ ဆရာတန်းသွားရမှာ အောက်ဆီဂျင်ဘူးဘဲလိုက်ယူလိုက်တော့"
ပုံမှန်ဆိုဝိုင်သည် ဆရာဝန်ကိုဆေးခန်းသို့လိုက်ပို့ပေးပြီး ယနေ့မှငြင်းနေသောကြောင့်မလိုက်ပို့တော့။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ဒီနေ့အရှည်ကြီးရေးထားပါတယ်နော်
(သားလို့ခေါ်တာလေးကကန့်လန့်ကြီးဆိုပေမဲ့သီးခံဖတ်ကြပါနော် ရသော်က၁၆နှစ်ဝိုင်က ၃၇နှစ်မို့လို့ပါ)
လုပ်တုန်းကလုပ်ပြီးအခုမှ မျက်ရည်ကျသူကြီး။