ANDRÉA ROCEL
"Congrats!" Masayang bati ni ms.Jo.
3 days nalang lalaban na kami.
Actually Intrams na niyan.
Binigyan nila ako 1 day break para daw mapahinga yung katawan ko. At bukas yun.
Si ms.jo lang ang nandito. Wala yung hinahanap niyo.
Well, simula kasi mangyari yung sagutan ng gabi na yun. Iniiwasan ko siya o nag iiwasan kami. Mas mabuti na yung ganto. Para walang madevelop na any feelings between me and her.
1 week ng mangyari yun.
Kaya kung makita ko man siya mamaya, iiwas ako. Eto naman talaga plano ko simula una e.
"Hi!" Its Haina.
Pati rin to iniiwasan ko.
"Oh? Hello." Bati ko. Wala ako sa mood makipag usap. Yung mga kaibigan ko busy sila mag practice.
Kaya mag isa ako.
"Wanna have lunch with me?" Umiiling lang ako.
"Next time nalang." Mahinahon kong sabi.
Lumungkot ang mukha niya. Ganyan din itsura ni Green Anaconda pag di napagbigyan.
Cute.
Stop thinking her.
Simula ng iwasan niya ako. Di ako sanay na di niya ko pinapansin.
Kasalanan niya to.
Kaya nga this past few days siya lagi laman ng isip ko. Kahit na magkatabi lang naman condo namin, di siya namamansin.
Di pa nga niya ako kinakausap. Sinubukan ko naman last time. Pero ang Anacortes niyo iniwasan lang ako.
Bala siya jan. Sinusubukan ko na nga siyang kausapin siya pa tong may ayaw.
Pakipot pa e.
"Uuwi ka na ba niyan?" Nandito pa pala to.
"Yes."
"Hatid na kita."
"May pasok ka pa."
"Pwede naman mag cutting ahh."
"Don't. Masama."
"Pano kita mahahatid?"
"Di na kailangan."
"Bu-"
"I'm fine." Final kong sabi at lumabas na ng university.
Nag aabang ako ng taxi.
Natuto na rin ako magcommute kaso taxi palang di pa yung Jeep.
Kinakabahan kasi ako pag jeep, di ko alam kung saan ako baba pati na rin sa taxi, yung driver Kung makatingin wagas.
Init init walang payong yung mga tao,yung iba naka jacket pa tas naka black color na damit.
Buti nalang yung school biniyagan kami mag civilian.
Kaya eto ako naka cargo pants na khaki at crop top na white. Tas Nike shoes.
Init kaya.
Pero yung Author neto ang hilig mag longsleeve
A/N: yokong umitim. Sayang aircon.
Tagal naman kasi ng taxi. Nababad na ko sa araw.
"Long time no see. Mi amore." T-that voice.
No. It can't be.
Please lord.
Lumingon ako dun.
He's smiling.
"A-andrew."
Tinignan niya ng kabuuan ang katawan ko.
"Hmm. Nothing changed."
"W-why are you here?" Kinakabahan kong sabi.
"Uhmm.." nakahawak siya sa baba niya na para bang nag iisip.
"To visit you..?" Di kasiguraduhang sabi niya.
Aalis na dapat ako ng hawak niya ako wrist ko.
"Where are you going?" Madiing sabi niya.
Napapahigpit na rin ang pagkakahawak niya sa wrist ko.
"I-it hurts, Andrew."
"Why don't we go somewhere. Only the two of us." Ako sasama sa kaniya no way.
"I don't wanna."
"Whyyyyyy~?" Creepy.
Anyone, please help me.
"We were just gonna have some fun. Let's eat, uhmmm the nearest restaurant."
"Andrew." Finally.
Nakapoker face ngayon si Andrew habang nakatingin kay kuya André.
"K-kuya." Naiiyak kong saad.
"Don't touch my sister." Madiin ang pagkakasabi niya na para bang winawarningan niya ito.
"She's mine. André."
"My sister never been yours."
"SHE'S MINE FOREVER AND NO ONE CAN STOP ME! EVEN GODS OR SATAN!. SHE'S MINE EVER SINCE WE WERE KIDS. ANDRÉ, AND YOU KNOW THAT." Namumula na yung mukha ni Andrew na dahil siguro sa galit niya.
"My sister was a child the day you promised to her. She doesn't even know you that day."
Nasaamin na ang attention ng mga tao dito sa labas ng school, nakikita ko rin na may professors na nanonood.
"PROMISE IS A PROMISE, ANDRÉ."
"PROMISE CAN BREAK TO."
"NOT ALL PROMISES ARE FULFILLED."
"WE WOULD BE HAPPY AS WE SHOULD BE THEN, IF YOU DID NOT KEEP HER AWAY FROM ME!"
"Your parents is here." Turo niya sa pababang sasakyan ng dalawang matanda.
"UGHHH." sigaw katapos nun. Tumakbo na siya.
Nanginginig ako yumakap kay kuya.
"Shhh. Your safe now." Pagpapatahan niya saki.
"Kuya is here na, stop crying na."
"K-kuya I'm scared."
"Your safe na."
Nasa dibdib niya pa rin ang mukha mo. Matangkad siya e. Sa pamilya namin ako lang yung maliit.
"Why... she's here?" Huh?
"She's here. Looking at you."
"Who?"
"Kath." Napahinto ako sa pag iyak ng sabihin ni kuya yon.
MADISON KATH
Isang linggo ko na siya iniiwasan. Di ko alam kung bakit.
Di ko alam kung bakit mo sinabi ang mga yun. Biglang nalang lumalabas sa bibig ko ang mga salitang nagpasakit sa kaniya.
I feel guilty that night, when I saw her crying because of me. It's all my fault. Pero siya pa yung nag sosorry. Pero yung sorry niya is iniiwasan ko.
Kaya gusto ko siyang kausapin.
Pinuntahan ko siya kung saan sila nagpapractice pero sabi ni Jhoanna maaga daw niya pinauwi. So lumabas ako. At nakita ko dun ang mga taong nagkukumpol kumpol.
What's happening?
There she is...
She's crying so hard, habang nakayakap kay André. And that guy.
I don't know him.
Base sa nakikita ko.... Nag aaway yung dalawa.
Pero bakit?
"SHE'S MINE FOREVER AND NO ONE CAN STOP ME! EVEN GODS OR SATAN!. SHE'S MINE EVER SINCE WE WERE KIDS. ANDRÉ, AND YOU KNOW THAT."
No way!!
She's mine alone!!
Pero nag aalala ako sa lagay ni Rocel ngayon. Kapit na kapit siya sa kuya na para bang kuting na takot na takot.
"PROMISE IS A PROMISE, ANDRÉ."
"PROMISE CAN BREAK TO."
"NOT ALL PROMISES ARE FULFILLED."
Tama siya. Di lahat ng pangako natutupad.
Tulad nalang ng pangako namin sa isa't-isa. Kaso bigla nalang nawala ng may mangyari ng gabi na yun na pinagsisihan ko.
Sa lagay niya ngayon, gusto ko ako yung kayakap niya, ako yung nagpapatahan sa kaniya at gusto ako lagi yung nasa tabi niya pag kailangan niya ng masasabihan.
Pero malabonh mangyari yun. Naka move on na ata siya.
While me? Nandun pa rin.
Hirap kalimutan.
'Help, I'm still at the restaurant.'
A/N: NAGBIBIGAY AKO NG HINT💡 ABOUT SA PAST NILA SANA MAKITA NIYO.😘
SINO BA SI ANDREW?🤔
TSK!😒
NAPAKA FRIENDLY KO NAMAN.
WALANG PASOK BUKAS!!!!!! YES!