Η Θεοφανώ γύρισε και κοίταξε τη Γερακίνα
"Κυρά"
"Τι γυρεύεις στον τάφο του κύρη μου?"
"Ήμουν στην πηγή και σκέφτηκα να περάσω να δω τον τάφο του.Ξερετε εκείνος..."
"Ναι,ξέρω"
Την έκοψε η Γερακίνα
"Κι όμως κάτι μου λέει πως δεν η αλήθεια"
"Γιατί άλλο να ερχόμουν στη Μάνη?Θα εμένα πλάι στον τάφο του άντρα μου.Οπως και συ"
"Πως τον έχασες?"
"Τον σκότωσαν οι Τούρκοι,τον εκτέλεσαν και έκλεψαν το τουφέκι μου"
Η Θεοφανώ γύρισε και κοίταξε τους τάφους των τεσσάρων γερακιών που είχε θάψει η Γερακίνα
Η Γερακίνα την κοίταξε και την πίστεψε, άλλωστε η Θεοφανώ έλεγε την αλήθεια.
"Λυπάμαι"
"Θέλετε τίποτα κυρά?"
"Όχι,γύρνα στον πύργο"
Η Θεοφανώ υποκλίθηκε και έφυγε με το άλογο της.Στην πύλη την περίμενε ο Κοσμάς
"Τι έγινε? Άργησες"
"Χάθηκα λίγο"
Η Θεοφανώ πήδησε από το άλογο και μπήκε στον πύργο
Εκεί την περιμένει η Βασιλική
"Έλα μαζί μου"
Η Θεοφανώ την ακολούθησε
"Ξέρεις πως έφυγε ο Αντρέας έτσι?Ξέρεις πως ο πατέρας μου σκότωσε τον αδερφό του"
Η Θεοφανώ την κοίταξε
"Ναι,τον δηλητηρίασε.Η εξουσία ήταν γλυκιά βλέπεις και ο Τζανέτος φάνταζε ήρωας στα μάτια όλων,ο άξιος καπετάνιος του Πόρτο Κάγιο"
"Τα γνωρίζω Βασιλική"
Η Βασιλική γύρισε και την κοίταξε με ένα ειρωνικό χαμόγελο
"Πρέπει να πληρώσει"
"Πως?"
"Θα τον δηλητηριάσουμε αργά αργά ενώ θα ψάχνουμε για στοιχεία.Μονο έτσι θα μπορέσουμε να τον αποκαθηλωσουμε από τα μάτια των Μανιατών"
"Δεν είναι πια καπετάνιος,ο Μάρκος κρατά τα ηνία και από τη στιγμή που ο Αντρέι και ο γιος σου είναι νεκροί"
"Έχει,για τη δικαίωση μας.Πρεπει να αντιμετωπίσουμε αυτούς που μας κατέστρεψαν τη ζωή,Θεοφανώ"
Η Θεοφανώ την κοίταξε με περιέργεια
"Πως σκοπεύεις να του βάλεις το δηλητήριο?"
"Για αυτό σε χρειάζομαι,εσύ θα το βάλεις"
"Πως ξέρω πως δε θα προδώσεις?"
"Ακόμα δε με εμπιστεύεσαι?"
Η Θεοφανώ εγνευσε καταφατικά
"Μόλις μάθουν την αλήθεια αυτόματα θα κατηγορήσουν εμένα "
"Θα έχεις τιμωρήσει τον άνθρωπο που στέρησε από τον Αντρέι την καπετανεία, ίσως και τον αδελφό σου"
Η Θεοφανώ γύρισε να φύγει
"Θεοφανώ"
"Θα κλείσουν όλοι οι λογαριασμοί όπως πρέπει "
Η Θεοφανώ πήρε το μικρό μπουκαλάκι και το κρυψε στον κόρφο της.
~~~
"Καπετανιε,ο καιβες σας"
"Να σαι καλά,Ασημίνα"
"Πατέρα,έχουμε κάτι να σου πούμε"
Είπε η Μεταξία χαμογελαστή
"Τι?"
"Περιμένω και δεύτερο παιδί"
Η Θεοφανώ ήταν η μόνη που δε χαμογέλασε στο άκουσμα των χαρμόσυνων νέων.Ολοι έτρεξαν πλάι της και την αγκάλιασαν,εκείνη όμως βγήκε σχεδον βιαστικά στον οντά της και έπεσε στο κρεβάτι της κλαίγοντας.Οι ανάσες της λιγόστευαν,το στήθος της είχε μουδιάσει και η καρδιά της χτυπούσε τόσο γρήγορα που ούτε καν την ένιωθε.
Με δυσκολία έπιασε το ποτήρι με το νερό και το ρίξε στο τζάμι ώστε να μπεί καθαρός αέρας.Συρθηκε ως το παράθυρο και προσπάθησε να αναπνεύσει μα δε μπορούσε.
"Αση-Ασημινα"
Ο Κανέλλος ήταν αυτός που μπήκε στον οντα τρέχοντας και ξεκουμπωσε την μπλούζα της.Αμεσως την έβγαλε έξω στην αυλή και ο κόσμος εβγαλε το παγούρι του
"Είσαι εντάξει?Εμένα,εμένα κοιτα-"
"Τουτου-τουφέκι μου"
Η Θεοφανώ ξέσπασε σε λιγμους και σηκώθηκε να φύγει μα δεν μπόρεσε
"Κοσμά άνοιξε να τη βγάλω από τον πύργο"
Ο Κοσμάς άνοιξε την πόρτα και την έβγαλαν από τον πύργο.Περασε ώρα ώσπου συνήλθε
"Σας ευχαριστώ"
"Τι έπαθες?Με το που είπε η Μεταξία πως περιμένει παιδί,ασπρισες σαν πανί"
Η Θεοφανώ γύρισε να τον κοιτάξει
"Μήπως λιγουρευεσαι τον ανηψιό μου και σου κακοπεσε που η Μεταξία είναι έγκυος?Πες μου,αν-"
"Όχι, Κανελλο"
"Κανέλλος,μάλιστα.. μίλησες για κάποιο τουφέκι.. μήπως ο Μάρκος και εσύ.."
"Καμία σχεση με τον Μάρκο,μήτε με τον Τζανή"
"Τότε εξήγησε μου γιατί κόντεψες να μου μείνεις στα χέρια"
Φώναξε ο Κανέλλος
"Τόσο νοιάζεσαι πάντα για τη φαμίλια σου?"
Ρώτησε η Θεοφανώ
"Για άκου να σου πω,δε φτάνει που δε βοήθησα άντε!Τώρα πες μου για ποιο τουφέκι μιλούσες"
"Για το δικό μου,αυτό που μου έκλεψαν"
"Ποιος?Που?"
"Στην Πόλη"
"Στην Πόλη?"
Η Θεοφανώ σηκώθηκε
"Ξέρεις γιατί με λένε Ασημίνα?"
"Γιατί έτσι σε βάφτισε ο παπάς?"
"Όχι,γιατί ο άντρας μου είχε το προσωνύμιο ασήμι του πελάγου"
Το έκφραση του Κανέλλου άλλαξε απότομα και σηκώθηκε.Ηταν η πρώτη φορά στους τόσους μήνες που η Θεοφανώ τον έβλεπε θυμωμένο
"Ποια είσαι?Τι ζητάς εδώ?"
Είπε βουτώντας την από τον ώμο
"Χρυσάφι της Ανατολής και ασημί του πελάγου"
"Ποια είσαι?Ποιος σε έβαλε?Οι Τούρκοι?"
"Οι Τούρκοι πήραν το τουφέκι μου και σκότωσαν τον άντρα που αγαπώ "
"Τότε ποιος?Πως ξέρεις αυτό το νανούρισμα"
"Νομίζω στο είπα"
Ο Κανέλλος την έσφιξε περισσότερο
"Ποια είσαι?"
Ρώτησε με σπασμένη φωνή
"Τι χρυσάφι της Ανατολής ή καλύτερα Θεοφανώ Λάσκαρη,η γυναίκα του Αντρέι"
"Τι?"
"Το νανούρισμα αυτό φαίνεται πως δεν είναι τόσο τυχερό,πατέρας και γιος πέθαναν προδομένοι"
Ο Κανέλλος έπεσε στα γόνατα
"Εσύ ο ίδιος έδιωξες τον ανηψιό σου,τον πέταξες έξω και πηγές με το μέρος του
Μιχαήλ!"
"Εγώ τον βοήθησα!Βοήθησα τη Χαριτινη να πάει στη Ρωσία,πως μου προσάπτεις κάτι τέτοιο?"
"Ύστερα χάθηκες"
"Δε με χρειαζόταν!"
"Σου έστειλε για το γάμο μας.Δεν απάντησες.Εστειλε όταν χρειάστηκε βοήθεια και παλι απόκριση καμιά"
"Τώρα?Τώρα που είναι?"
"Ήταν να φύγουμε για Οδησσό μα δε προλάβαμε....τον έπιασαν για κατασκοπία και τον εκτέλεσαν.Για αυτό ήρθα εδώ.Ο Σπήλιος ήταν αυτός που τον πρόδωσε"
"Τι?"
"Φοβόταν μη ζητήσουμε την καπετανεία, θίχτηκε και ο εγωισμός του...και το καμε"
"Ο Σπήλιος?Ειδικά σίγουρη?"
"Ναι,όταν γύρισα αφού τον είχαν συλλάβει,ένας Μανιάτης παραφυλαγε στη γωνία"
"Και ο γιος σας?Τι απέγινε?"
"Δε ξέρωΓια αυτό δεν άντεξα σαν άκουσα πως η Μεταξία περιμένει παιδί.Το δικό δε ξέρω καν που είναι"
Ο Κανέλλος σηκώθηκε
"Γιατί έγινες δούλα?"
"Ήθελα να πάρω εκδίκηση,να κάνω τον Σπήλιο να έρθει και να πάρει τις κατηγορίες πίσω,να κάνω κάτι έτσι ώστε το τουφέκι μου να γνωρίσει το χώμα της Μάνης δίχως ντροπή..Με τον Σπήλιο νεκρό στραφηκα σε σας,θα κρυβομουν και απο την Κυπριανή.Δεν ήρθα με σχέδιο,όλα συνέβησαν απρόοπτα και εγώ τα δέχτηκα"
"Να ξέρες σε τι θέση με έχεις φέρει"
"Θα με καρφώσεις ή θα φροντίσεις έστω και αργά να δικαιώσεις τον αδελφό σου και τον κύρη μου?"
"Εσύ?"
"Εγώ δεν έχω πια ζωή,αυτό που με νοιάζει είναι να πληρώσουν όσοι είναι"