მთელი დღე თეჰიონს სულ
სხვადასხვა გოგონები მოყავდა სახლში.ჯერ ერთით დაიწყო,შემდეგ კი 10 გოგომდე ავიდა
უკვე შეწუხებული იყავი იმით რომ თაეს ოთახიდან მუდამ კვნესის და კივილის ხმები გამოდიოდა და მთელო დღე არ გაძინება.ბოლოს ყელში ამოგასხა.
-შენი დედაც თეჰიონ...თუ აქ ძალით მამყოფებ დაძინება მაინც მაცადე.
კარები შეუნგრიე და შეუვარდი.
თეჰიონთან ორი ქერათმიანი გოგო იწვა და ჯგუფური ქონდათ გამართული.
-არ უნდა დააკაკუნო?-იკითხა თეჰიონმა თან დოგსტაილის პოზაში მყოფ გოგოს ხელს არ უშვება.
-მკიდია იცი...დამაძინე.რა გახდა ეს ძილი მაინც შემარგო.
-რა პრობლემაა შემოგვიერთდი.-გიპასუხა მეორე ქერამ,რომელიც პირველ ქერასთან კოცნა ჯერ არ გაეწყვიტა.
-ამაზრზენი ხარ.-სახეზე დაგეტყო ზიზღი და კარები გამოიმუჯახუნე.
კარგი შანსია სახლიდან გაპარვის.
ეს არადროს გიფიქრია.რატომ ჩერდებოდი მასთან?
სასწრაფოდ გადაიცვი ტანსაცმელი,საჭირო ნივთები აიღე და მაშინვე უკანა კარების გვერდით ფანჯრიდან გადაძვერი.
ნელა გახსენი ფანჯრის კარი და დაბლა გადახტი, მესერსა და მიწას შორის დარჩენილ ადგილში გაძვერი და ასე უშველე თავს.
მერე ბუჩქებსა და ხეებს ამოეფარე.თეჰიონის დაცვას არ შეუმჩნევიხარ,ისე წამოხვედი.
მალევე ტრასაზე გამოხვედი და პირველივე შემხვედრ მანქანას ხელი დაუქნიე.
დიახ,ეს ნანატრი თავისუფლება იყო.
კარები გამოაღე და..
-შენი მხრიდან საკმაოდ გაბედული ნაბიჯია.
უცბად იკივლე...
-თეეჰიიიიოოოოოონნნნ.
რაც ძალა გქონდა გაიქეცი.გზიდან გადაუხვიე და ბუჩქებში შევარდი.ეკლები ფეხებს გიკაწრავდნენ და ვერ ხედავდი სად მირბოდი.
მალევე ტყეში აღმოჩნდი.იმდენად სწრაფად გარბოდი რომ ვერც გაიგე საით მიდიოდი და დაიკარგე.
თეჰიონი წამოგეწია,წელზე ხელები შემოგხვია და დაბლა დაგაგდო.
ბალახებში გაგორდი და თეჰიონს ფეხი ჩაარტყი თუმცა უშედეგოდ.
ზემოდან გადაგაჯდა და ხელები დაგიკავა.
-ჩათვალე შენ გამოიწერე ეს დასჯა.
გითხრა და შარვლის შეხსნა დაიწყო.