İyi okumalar...
Her yer karanlıktı.Mirayın kaza yerinde olduğunu anlaması geç olmadı.Sonra bir-iki adım uzağında küçük beden gördü.
"A-abla"dedi güçsüz sesiyle.
BU CENKTİ.
Miray hemen ona doğru koşmaya başladı.Ama o koştukca Cenk uzaklaşıyordu.
Nefesinin kesildiğini hissetti.
"CENK!"diye bağırdı."NEREDESİN?"
"Annemi en son gördüğün yerdeyim."
Artık Cenk görünmüyordu sadece sesi yankılandı.
Miray ter kan içinde'CENK!'diye bağırarak uyandı.
Saat gecenin 4-üydü.Hemen kalkıp arabanın anahtarını aldı.Üzerine bir şey giymeden aşağıya koştu.Hedef belliydi.Kaza yerine gidecekti.
Miray arabayı son hızla sürüyor,sanki kendinde değilmiş gibi davranıyordu.
Kaza alanına gelince arabayı durdurup kendini yere attı.
Kazadan kalan izler hala silinmemişti....
Yine yağmur yağıyordu.
O gün de olduğu gibi...
Telefonun ışığını açıp"CENK!"diye bağırdı.
Orman alana doğru koşuyor onun ismini sayıklıyordu. Ayağı takılıp düşünce dizlerinin acısından dolayı inledi.
"Gel dedin geldim işte"
"Cenk"sesi fısıltıdan farksızdı.
"Çok özledim be kardeşim"kendi kendine sayıklıyordu.
O arazilere bakan nöbetçi yerde yatan kız görünce ona yaklaştı.Mirayı tanımıştı.
"Kızım,sabah oluyor okulun yokmu senin?"
Miray onu hiç duymadı.Nöbetçi onu duynadığını görünce telefonunu alıp Aliyi aradı.
"Alo,Ali beymi?"
"Evet"dedi uykulu sesle."Buyrun"
"Kızınız burda'kardeşimi bulucam'diye sayıklıyor, gitmek istemiyor."
"Tamam geliyorum."
Ali o günden sonra oraya hatta oraya yakın yere bile adımını atmamıştı.
Miray için gittikleri yere bir daha adım daha atamazken yine Miray için gidiyordu.
Tek fark şu an yalnızdı.
Hemen taksi bulup kaza alanına geldi.Mirayı görünce o da onun gibi yere çöktü.
"M-miray?"siktir sesi titriyordu.
"Baba"yaşlı gözlerle babasına baktı Miray.
"B-baba"dedi bir kez daha.
"Rüyama geldi kurtar beni dedi burdaymış biliyormusun? Yalnız şimdi o çok korkmuştur.Bulmam lazım.Kardeşimi bulmam lazım"aynı şeyi sayıklıyordu.
İkisinin şu an hossettiği sadece iki şey vardı.
Çaresizlik.
"Mirayım"dedi Ali içten sesle.
"Ben sana söz verdim kızım bulucam onu hadi evimize gidelim"
"Hem üşütme sen"
"Söz mü?"dedi Miray.
"Baba sözü"gülümsedi Miray.
Yeni kalkmasına rağmen yorgundu.
Ruhu yorulmuştu.
Bu gün olanları zor atlatıcaktı.
Babası şöförü arayıp adresi vererek Mirayın arabasını almasını söyledi.Sonra deminden beri bekleyen taksiyle eve döndüler.
O günden beri Ali araba kullanamıyordu....
Eve gelince babası onu yatağına yatırdı.Zaten uyandığı anda evden çıktığı için üzerinde hala pijaması vardı.
Ali çekilmek isteyince Miray tişörtün yakasını bırakmadı.
Mirayın uykusu derinleşene kadar yanına uzandı.Sonra işe geç kalmasln diye mecburen kalkmak durumunda kaldı.
Mirayda bir gün okula gitmezse bir şey olmaz diye düşündü.
🍃
Telefonun çalmasıyla uyandı Miray.Kim olduğuna bike bakmayıp kulağına götürdü.
"Alo"dedi karşı taraf.Sesi hem çekingen,hem de Miraya çekici gelmişti.
"Efendim?"dedi uykulu sesle.
"Miray benim Rüzgar."
Miray telefonu kulağından çekip rehbere baktı.*BİLİNMEYEN NUMARA yazısını gördükten sonra gözleri saate takıldı.
SAAT AKŞAMIN 7-SİYDİ.BU KADAR UYUMAMIŞTI DEĞİL Mİ?
"Miray?"Rüzgarın seslenmesiyle telefonu yeniden kulağına götürdü.
"E-efendim."sesi boğuk çıkıyordu susamıştı.Komodinin yanındakı şişeyi açıp kafasına dikti.
"Sesin kötü geliyor iyi misin?"
"İyiyim."
"Okula neden gelmedin? Yani gelicem dedin,gelmeyince merak ettim"
Rüzgarın sözleriyle dün gece aklına gelince gözleri doldu.
"Tamam anlatmak istemiyorsan sorun yok"dedi Rüzgar sanki anlamış gibi.
"Ama yardıma ihtiyacın olursa ben buradayım Miray"
Anneside hep buradayım derdi...
"Rüzgar?"
"Söyle sinir"
"Teşekkür ederim"
"Teşekkür mü edersin?"
Karantinadan yapılan alıntıyla Miray Rüzgarın tam kitap kurdu olduğuna inandı.
"Teşekkür ederim."
"Bir şey değil.Yarın gelicek misin?Kütüphane işini halledelim."
"Gelim mi?"
"Gel"
"Tamam Amirim"
"Aferin Kuzucuk"
Hitap şekline güldü Miray
"Kuzucuk?"
"Evet beyenmedin mi?"
"Hayır Kuzucuk diye çizgi film vardı onu hatırladım"dedi gülerek.
"Hem ben senden küçün değilim ki?"diye ekledi Miray.
"Ben 21 mayıs sen de?"
"B-ben"dedi Miray gözleri doldu.
"12 ağustos"
"Özür dilerim.Yanlış bir şey mi söyledim?" Rüzgar Mirayın ses tonundan her şeyi anlıyordu.
"Hayır sen de sorun yok."
Kısa bir an sessizlik oldu.
"Rüzgar"
"Efendim" Rüzgar 'güzelim' kelimesini yanına eklememek için kendini zor tutdu.
"Sence bir insanın doğum gününden befret etmesi için ne sebep ola bilir?"
"Aslında bence bazılarında özgüven meselesi."
"Nasıl yani?"yine sesi titremişti.
"Biz bu konuyu kapatalım.Yarın da geliyorsun."
"Tamam."
"Söz ver?"
"Söz Rüzgar oldu mu?"dedi kıkırdayarak.
"Ha şöyle gül bir az."
Miray utandığından kapatmaya karar verdi.
"Neyse geç oldu kapatalım Hem ben uyuyayım,hem sabah için amirime sözüm var ya erken kalkmam gerek yaa"dedi imalı imalı.
"Görüşürüz"
Telefonu komodinin üzerine bırakıp derin bir nefes aldı Miray.Rüzgar onun için endişelenmişti.Ister istemez bu da Mirayın hoşuna gitmişti.
Yüzüstü uzanıp tavana çevirdi bakışlarını.
Boş boş tavana bakıyordu...
Rüzgar telefonu kapatıp geç olduğu için yatağına geçti.Saatler ilerkese de Rüzgar düşüncelerden sıyrılıp yüzüstü uzanmış öylece bakıyordu.
Boş boş tavana bakıyordu...
💫
"Anne ben çıkıyorum"dedi Rüzgar.
"Eee oğlum kahvaltı?"
"Yok anne çıkayım ben"
Bir an önce okula gidip Mirayı görmek istiyordu.Rüzgar sırıtarak annesinin ve Adanın yüzünden öptü.
"Hayırdır?sabah sabah ne neşe?"
"Hayır anne hayır içim kıpır kıpır"dedi Rüzgar.
"Hadi bakalım"dedi Güneş ima ile.
Rüzgar tam çıkacakken annesinin sesini duydu.
"Ee oğlum anahtarın?"
Rüzgar annesinin elinden anahtarı kapıp dışarı çıktı.
"Yok var bunda bir haller"
Rüzgar okula geldinğinde bir az uzakta Mirayın arabasını görmesiyle gülümsedi.Hemen sınıfa ilerledi.
Sınıfa girince Mirayı görmesiyle durdu.Miray sanki Rüzgarın geldiğini hissettiği gibi kafasını kapıya çevirince Rüzgarı görünce büyükce gülümsedi.O an 'İşte günüm aydı' diye geçirdi içinden Rüzgar.Miray sıradan kalkıp ona ilerledi.
"Sonunda uyana bildiniz Paşam."
"Sana da günaydın Miray."
"Hadi.10 dakikalık işi bir haftadır bitiremiyoruz."dedi Rüzgarın kolunu çekiştirerek.
"Tamam anladık sinirlisin"dedi Rüzgar sırıtarak.
"Ya gerçekten gıcıksın"dedi Miray."Bak gerçekten"
Müdürün odası.
"Harika o zaman günleri siz ayarlayın çocuklar"dedi Müdür.
Miray kafasıyla onaylayınca Miray Rüzgara döndü.
"Rüzgar sen anlatırsın Miraya"
"Tamam hocam bende"dedi Rüzgar.
Odadan çıkınca merakla Rüzgara baktı Miray.Ne söyleye bilirdi ki?
"Ne diyecekmişsin Çokbilmiş bey?"
"Söylemicem."
"Tamam o zaman bende müdürden öğrenirim,neden senin söylemediğini sorarsa,söylemek istemiyormuş nedenini de bilmiyormuş derim Müdüre"sırıttı Miray.
"Tehdit ha?"Rüzgarın bir kaşı havalandı.
"Evet,hatta Müdüre Rüzgar beni sinir etmekten zevk alıyor dşye şikayet edeceğim"
"Öylemi?Kim söylüyor bunu?"
"Ben söylüyorum yanlışmı?"
"Değil sinir"
"Ama bir sorun var"duraksadı Miray."Ben de seni sinirlendirmekten zevk alıyorum"
Rüzgar tam bir şey söyleyecekken koşan bir çocuğun Miraya çarpmasıyla kelimeleri ağzına dikildi. Çocuğun yüzünü bile görmeden"Pardon"deyip koştu.Anlaşılan acelesi vardı.
Miray dengesini kaybedince
Rüzgar belinden tutup kaldırdı.
"Ben olmasam hayat yok"dedi sırıtarak Rüzgar.
"İyimisin?"diye sordu yeniden.
"İyiyim"Miray kafasını kaldırınca çok yakın olduklarını görüp yutkundu.
Bu sefer hiç biri gözlerini kaçırmadı.
"Miray sen var ya.."dedi Rüzgar gözlerindeki pırıltıyla.
"Ben ne?"
Zil çalmıştı ama onlar kolidorun ortasında öylece dikiliyordular.Miray bakışlarını kaçırdı.
"Ş-şey zil çaldı gideyim ben"
Koşar adımlarla kızaran yanaklarını gizlemeye çalışarak sınıfa ilerledi.
Önüne bakmadan ilerleyince sınıfın kapısında birinin gmğsüne çarptı.
"Özür dilerim"dedi Mriay
"Bizim sınıftamısın"
"Ha?"diye bir tepki verdi Miray kafasını kaldırıp çocuğa baktı.Ondan uzundu.
"Yani ben okula pek gelmem yeni gördüm seni"
"Evet"dedi Miray
"Ne evet?"
"Yani sizin sınıftayım"
"Sarp ben"
Çocuk elini uzatınca Mieay elini tutup sıktı.
"Memnun oldum Miray bende."
Miray yanından hızla geçen Rüzgara baktı.Sonra sırasına geçti.Ders sırasında Miray arkaya döndü.
"Rüzgar tükenmez kalemin var mı?"
"Yok"dedi sertçe.Oysa elinde vardı ve kullanmıyordu.
Miray ne olduğunu anlamadan önüne döndü.
Okul çıkışı
Zil çaldığı anda Rüzgar çantasını alıp sınıftan çıkmıştı.Bu haller hiç ona göre değildi.
Aceleyle arkasına takıldı Miray
"RÜZGAR" diye bağırdı ama o cevap vermiyordu.
Sonunda koşarak Rüzgara ulaştı.
"Rüzgar sana sesleniyorum"
Rüzgar dönüp kolundaki Mirayın eline baktı.Deminki gibi bakmıyordu...
"Rüzgar?"
"Bir sorun mu var?"
"Sorun yok Miray" ismiyle hitap ediyordu.Lakap deyil isimiyle...
"Rüzgar?"dedi yeniden.
"İyimisin?Noldu ki birden-bire?"
"Sana tarafını soruyorum Miray"dedi sertçe."Ya Sarp,ya ben"
Miray şok içinde Rüzgara baktı.
🌟Sorularınız varsa burda sora bilirsiniz.
Benim sıfat:
GÖRÜŞÜRÜZZZ💓