Chapter 4: The Talk
───────────────────────
Mr. Ludovico
───────────────────────
I'm here at Mr. Zerafi's office. Him and I are good friends since we're tracking the same industry and we often see each other during gatherings.
Luckily, he could spare some of his time to have a talk with me. This isn't just a minor problem, it's more than a major as well. My God, Harriet. Tignan mo ang ginawa ng anak mo.
"Nice to see you here, Mr. Ludovico." From my behind, I heard Mr. Zerafi's voice.
Sa tingin ko ay kagagaling lamang nito sa isang meeting. I instantly stood up from my seat and shook hands with him, "Nice to see you as well, Mr. Zerafi."
His smile started to slowly fade. I think he noticed the obnoxious and tensed expression upon my face.
Well to be fair, I'm still shocked by the sudden news. Jusko, kung hindi ko pa binilhan ng PT si Adoracion ay hindi ko pa malalamang buntis pala siya. Susmaryosep.
Since Mr. Zerafi and I are both fathers, I think he'll understand and take accountability. I'm just worried that Georgia might not like this news, knowing the mere fact that she doesn't really like my daughter.
Umupo siya sa kaniyang swivel chair, "Any problems we have, Mr. Ludovico?"
He signaled me to take a seat. Umupo ako sa harap niya at naaninag ko ang kaniyang concerned na ekspresyon.
"In fact we do, Mr. Zerafi..." I pursed my lips and prepared myself.
How do I even explain this to him? This is a very weird and uncomfortable topic to talk about. Should I elaborate this the easy way or the hard way?
"Your daughter got my daughter pregnant."
I saw how he blinked multiple times from my sudden statement. Hindi siya nakagalaw o naka-imik manlang. Yet, I saw how his eyes slowly shine.
"D-did I hear that right, Mr. Ludovico?" He slightly stuttered.
I sighed and nodded. I know it's hard to believe on his side. Imagine having a beautiful daughter then you find out that she got somebody pregnant.
"Jusko po... Teka lang ha..." Napasapo siya sa kaniyang sentido na para bang pinoproseso pa ang sinabi ko.
We were silent for about 5 minutes. I don't know if he's happy or disappointed by the news I just announced.
To me, all is well. I'm happy for her but still shocked. Heavenne is already at the right age and I've been waiting for her to start her own family. But I didn't expect her to be pregnant before getting married.
Actually, I was losing hope over her starting a family of her own. She doesn't like men, so there is technically no other way she would get pregnant.
However, she did. By a woman.
"Seryoso ito, Harvey? Hindi prank?" Hanggang ngayon ay mukhang hindi pa rin siya naniniwala.
Bahagya akong napangiti dahil doon. I took Heavenne's pregnancy test and laid it flat on the desk. Tinignan niya iyon at nanlaki ang mga mata. Napatakip din siya sa kaniyang bibig.
"Susko po...."
He smiled slowly and his eyes swelled with tears. I could tell that he's happy and that made me feel relieved.
"P-paano?" Was his question as well.
Napangiwi ako nang maalala ang kinuwento sa akin ni Heavenne. Ang mga batang iyon talaga, kaytatapang.
"It happened when the Fiorisces threw a private party." I was hesitant to say, but I did tell.
Mas lalong nanlaki ang mga mata niya. We have the same exact reaction. I don't think I can continue, baka mas madagdagan pa ang ka-ilangan dito.
"Hanggang doon nalang ang masasabi ko, pero may nangyari nga sakanila." Naniniwala naman ako sa kwento ng anak ko kahit hindi kapani-paniwala.
Dahil kung hindi, sino ang makakabuntis sakaniya? Eh ayaw nga niya sa mga lalaki. Hindi siya papatol sa mga iyon.
He nodded, "I see..."
Again, the defeaning silence invaded the whole office. I get him, fathers know how to communicate in silence and mere gestures.
"Hindi pa ito nakakaabot kay Gia?" Sa tagal naming hindi nag-imikan, sinira na niya ang katahimikan.
Gia— I think he's referring to Georgia? But anyway, I don't think she knows yet. Baka nasabi na ni Heavenne pero baka balewalain lang ito.
"I think it's better if you tell her yourself." I suggested.
Because certainly, hindi niya paniniwalaan o papansinin manlang si Heavenne. Sure may nangyari sakanila, but she has bad blood towards my daughter.
Tumango siya at kinuha ang cellphone niya para dali-daling kontakin si Georgia. Without wasting any time, his daughter instantly answered the phone.
"Yes, Pa? You need something?"
───────────────────────
Present
-
Georgia
───────────────────────
Right after Papa and I had the confrontation and sudden enlightenment, we headed to the Ludovico Residence to speak to Heavenne and her father.
At hanggang ngayon, hindi pa rin ako makapaniwala. Labis-labis ang pagsisisi ko at hindi ko na alam ang gagawin o mangyayari ngayon.
Ni-hindi nga alam ng mga kaibigan kong may nangyari sa amin ni Heavenne. Magugulat nalang sila kapag ibinalita kong nabuntis ko ang babaeng bruha na 'yon.
Blanko at walang gana akong lumabas ng kotse. Sinundan ko lang si Papa habang patungo ito sa loob ng mansion ng mga Ludovico.
Binalingan ako ni Papa at sinulyapan habang nakasunod lamang ako sakaniya, "Anak, alam kong mahirap tanggapin, pero nangyari na eh."
I sighed at his statement. Napansin na niya rin siguro na sobrang tahimik ko lately.
Mahirap tanggapin na nagbunga pero alam kong may mali rin ako. Kahit pagbaliktarin man ang mundo, kailangan ko pa ring panagutan si Heavenne.
Hindi dahil gusto ko, kundi dahil kailangan lang.
He rang the doorbell as I stood behind him. Mas matangkad ako kay Papa kaya kahit anong tago ang gawin ko, makikita pa rin ako.
Matapos ang ilang sekundo ay bumukas ang malalaking double doors at bumungad doon ang isang kasambahay. Ngumiti ito kasabay ng pagbati at pagpapatuloy sa amin.
"Tuloy po kayo."
Papa corteously bowed at the maid and so did I as well. We entered inside and sat on the large sofa. Pirmi at tahimik lang ako sa isang gilid habang tinatanong ni Papa kung nasaan na sina Heavenne.
"Sandali lang po ah. Tatawagin ko lang po." Anito at tumango naman si Papa.
We were left alone in the living room with complete silence. I feel like vomitting right now. Hindi ko alam kung natatakot ba ako ngayon o naiiyak.
Habang nagmumuni-muni ay napaigtad ako nang biglang ipatong ni Papa ang palad niya sa kamay ko.
"Anak, everything will be okay." He assured me with a smile.
Gustuhin ko mang ngumiti, hindi ko magawa. It seems like my face is paralyzed. Tanging tango nalang ang nagawa ko kay Papa at nag-iwas na ng tingin.
Nasira ang katahimikan nang may marinig akong nakakabwisit na tili,
"Georgia koooo!"
Agad akong napalingon kung saan nanggaling ang ingay na iyon. Namataan ko si Heavenne na malaki ang ngiti at tumatakbo patungo sa akin.
Mas lalo akong nakaramdam ng labis na pagkainis dahil nasilayan ko na naman ang pagmumukha niya. I hate everything about her. I hate her touch, her voice, her scent, her face, her presence, and her fucking lips. I hate her.
"HELLOOOO!!" Parang baliw niya akong dinambahan ng yakap at halos makulili ang tenga ko dahil sa sigaw nito.
Nagkasalubong ang mga kilay ko, I hate being touched by people I despise. My face formed a disgusted look and remained silent.
"Heavenne, settle down please." Nagsalita si Mr. Ludovico at agad namang tumabi sa akin si Heavenne.
Malaki ang ngiti nito sa akin, siksik na siksik pa ito sa akin kahit napakalaki naman ng space sa couch. Nakakabwisit talaga kahit kailan.
"I miss you, bebe Georgia." Bulong niya sa akin at humagikgik na tila ba kinikilig.
Palihim ko lang iyong inirapan. Kung miss niya ako, pwes ako hindi siya namiss. In fact, mas naging mapayapa nga ang buhay ko noong hindi niya ako kinukulit. Bwiset siya.
I just want to get this over with. Wala pang 10 minutes pero gusto ko nang layasan si Heavenne. Parang linta kung makadikit.
"So, Greg and I have already talked about this." Panimula ni Mr. Ludovico.
Parang nawawala ang pandinig ko. Mas lalo akong nakaramdam ng pagsusuka nang tabihan ako ni Heavenne. These are not butterflies in my stomach, but rather, parasites.
"We thought about it carefully and we've made a mutual decision." He followed.
Napataas ang kilay ko sa narinig. What is that supposed to mean? They made a decision? In what terms is this, business or about us?
Because if it's about us, they have no rights. Hindi nila kami tinanong kung sasang-ayon ba kami sa kung ano mang binabalak nila.
"Napagsunduan naming magco-branding and a partnership as well." Papa continued the explanation.
Dahil doon, medyo nakahinga ako nang maluwag. Knowing that it's not about us or our lives. Heavenne and I can talk this out on our own. I'll take accountability naman.
Nanatiling nakakapit sa akin si Heavenne, at sa katunayan ay naiilang ako. Goodness, get me out of here right now.
Pero mayroon pang sinabi si Papa, "Pero hindi lang iyon."
Kumunot ang noo ko. Akala ko ay tapos na ay iyon na iyon. Dapat naman talaga ay hanggang doon nalang. What's more to talk about? Nabuntis ko si Heavenne at pananagutan ko. Tapos.
Papa heaved a sigh and mumbled, "Napagkasunduan namin ni Harvey na ikasal kayong dalawa-"
"ANO?!"
The moment I heard the word 'kasal', kumulo kaagad ang dugo ko. I didn't event let Papa finish. Halo-halo na ang emosyon na nararamdaman ko ngayon sa puntong ito. Sa tingin ko ay sasabog na ako at hindi rin nakatulong ang pagbanggit ng kasal. Anong kasal?
Ayaw kong magpakasal. Putangina. Lalo na sa babae, at ang pinakamalala, kay Heavenne pa.
Napatayo ako dala ng gulat kaya naman napaigtad at napabitaw ng kapit si Heavenne sa braso ko. Marahas kong ihinawi ang buhok ko.
"Pa, ano ito?!" Hindi ko na napigilang pagtaasan ng boses si Papa.
He bit his lip and looked down, obviously feeling guilty. Alam naman niyang ayaw ko sa mga babae, lalo na kay Heavenne, tapos ganito ang gagawin nila?
"Papa, kaya ko namang panagutan si Heavenne nang walang kasal na magaganap!" Hindi ako ganoon ka-iresponsable para iwan ang sarili kong pagkakamali.
Sa sobrang galit ko, nararamdaman ko na ang pagluha ng mga mata ko. I hate this. Tuwing galit ay napapaluha nalang ako dala ng emosyon.
Naramdaman ko ang paghaplos at muling ni Heavenne sa kamay ko, pero inis ko iyong tinabig.
"Don't you dare touch me!"
Pati na rin si Heavenne ay nasigawan ko. Pinakaayaw ko sa lahat ay ang nangingialam tuwing galit ako. Damay-damay na ito.
"Anak, pasensya na pero ito ang nakakabuti para sainyo. Pumayag ka nalang, please." Hindi ko pinakinggan ang pagsamo ni Papa.
Nakakainis lang dahil hindi naman ako pumayag dito, at hinding-hindi ako papayag. Hindi rin manlang sila nagtanong? Oo madaling kumbinsihin si Heavenne dahil gusto niya ako, pero paano naman ako?
Kalayaan nalang nga, ipagkakait pa sa akin. Ayaw kong mamuhay kasama ang babaeng iyan, mas gugustuhin ko pang mamatay.
I'm a woman full of opportunities waiting for me, I've already built my career and I don't want Heavenne to ruin it. Marrying her is already a big impact to my career, let alone getting her pregnant.
Andami kong gustong sabihin ngayon pero ni-iisang kataga ay walang lumalabas sa bibig ko. I don't want to marry, I'm not ready yet.
"It's final." Mr. Ludovico stated without any second thoughts.
I let my tears fall from my cheeks. Wala akong pake kung makita man nila akong umiiyak. It's an indication that I don't think this idea is clever.
Narinig ko ang pagbuntong hininga ni Papa. I thought he would never do this. Alam kong gusto niyang magka-apo sa akin, pero bakit dumating sa puntong magpapakasal pa ako sa babaeng hindi ko naman gusto at kinamumuhian ko?
"Georgia ko, huwag kang mag-alala. Mamahalin naman kita, eh." Nagsalita si Heavenne habang nakalabi kaya naman masama ko siyang dinapuan ng tingin.
She probably forced her Dad to make this happen. Porket kasi spoiled brat siya, lahat nalang ng gusto niya ay nakukuha niya, she doesn't have any boundaries.
At ano kamo? Mamahalin niya raw ako? Wala naman akong pake kung mahal niya ako, basta ako hinding-hindi ko siya mamahalin. Ayaw ko rin siyang bigyan ng motibo dahil mas lalo niya akong hindi titigilan.
"The wedding will be in a few months." Gosh, not even a fucking year.
I felt my head spin and my body weakening. I don't feel so good. I feel like I'm about to faint by their stupid announcement.
My breath became rapid and the next thing I knew, I blacked out.
───────────────────────
I awoke and felt a tingling sensation in my head. Inimulat ko ang mga mata ko at bumungad sa akin si Heavenne na may yakap-yakap na teddy bear.
Lalo pang kumirot ang ulo ko dahil sa bungad na iyon. Bwiset. Nilinga ko ang paningin ko at napagtanto kong nasa hospital pala ako.
"Hi, Georgia my loves. Ayos ka lang?" May bahid ng pag-aalala ang mukha nito.
Inirapan ko lang siya. Hindi. Hindi ako ayos. Ikaw ba naman ang unang bumungad sa akin pagkagising ko, tsk.
"Nasaan sina Papa?" Kaming dalawa lang ang nasa kwarto ngayon. Baka kung ano pa gawin sa'kin nito.
Nginitian niya ako at mas lumapit sa akin. Napalayo ako dahil doon, parang siraulo naman 'to eh.
Tumugon siya, "Nasa labas at kausap ang doctor. It's not fatal naman daw, you just fainted dahil sa overstimulation."
Sayang, hindi pa ako namatay. Edi sana natakasan ko pa ang bruhang ito sa magiging kasal namin.
"Take care of yourself, Georgia ko. Okay?" Aniya habang nakanguso.
Ako nga dapat ang nagsasabi niyan sakaniya. Siya ang buntis sa aming dalawa, dapat siya ang magdahan-dahan at mag-ingat.
Walang ano-ano'y inabot niya sa akin ang teddy bear niyang yakap. Brown iyon at may kulay pink na ribbon sa bandang tenga.
"Hug mo siya. I hug her when I'm feeling unwell eh." Binigyan niya ako ng ngiti habang binabanggit iyon.
I didn't know what to do. I just held it blankly. Is she seriously offering her teddy bear to me? Iniisip niya bang gagaling ako kapag niyakap ko ito?
Narinig ko siyang humagikgik, "She's Gia. I named her after you, my loves ko."
Inirapan ko siya at binitawan ang teddy bear. Napakacorny talaga nito magbigay ng mga callsigns.
"Ayaw ko nga. Baka magkavirus pa ako." Maarteng saad ko sakaniya at isinauli ang teddy bear.
Malay ko ba, baka hindi niya nilalabhan ang teddy bear na iyon. O kaya naman baka pinampupunas niya ng sipon niya. Pero actually, amoy strawberry iyong teddy bear niya.
I saw her pout as she took her stuff toy back. Niyakap niya ulit iyon at tinapunan ako ng tingin.
Ilang minuto niya lang akong tinitigan as if she was trying to hypnotize me. What the hell is wrong with her?
"Georgia ko, buntis ako." Nakalabing anunsyo niya sa akin.
My eyebrows knitted at her statement. Tingin niya ba sa akin ay isa akong tanga para hindi malaman iyon. Eh iyon nga ang dahilan kung bakit namin kinailangang kausapin sila.
"Alam ko?" Mataray kong sumbat na may kasamang ismid.
To my surprise, she grabbed my hand without any reason. Nang hawakan niya ang kamay ko, tila ba nakuryente ako sa haplos niya.
Lalo na nang ipatong niya iyon sa tiyan niya.
I looked at her, unfazed. But there is no bump yet, "Magkakababy na tayo."
She said while smiling widely at me. Why is she stating the obvious? It's so annoying. Hindi ako umimik at nanatiling blanko ang ekspresyon sa mukha.
"Georgia, I missed you so much." Hindi pa rin ito tumitigil sa pagsasalita.
Kahit sa personal ay madaldal talaga siya. Pero mas lalo na sa chat, kaya block palagi ang inaabot niyan sa akin, eh.
Pahina nang pahina ang boses nito, "I wanted to see you kaso I wasn't feeling well eh."
Imbis na nagrerelax na sana ako ngayon ay heto pinapakinggan ko siya. Simula ngayon, responsibilidad ko na siya dahil nabuntis ko siya.
Pero hindi ibig sabihin no'n ay sang-ayon na ako sa kasal namin.
"Kaya please, pumayag ka na, Georgia ko. Marry me." She pleaded with sincerity in her voice.
I sighed and rolled my eyes. How many times do I have to remind her that I don't feel the same?
I just can't imagine marrying her. Baka wala pang isang araw ay magpa-file na kaagad ako ng annulment. Ugh.
"Heavenne, I don't like you." Finally, I've spoken.
She looked at me with her doe and tantalizing eyes. Hindi niya ako madadala sa mga ganiyan-ganiyan niya.
"I would rather die than marry you."
───────────────────────
End of Chapter 4