NABERSİNİZZ 💗
2.Bölüm
Kapı çaldığında koşarak açmaya gittim. Baran gelmişti. Hemen kucağına atladım ve bacaklarımı beline doladım. "Hoşgeldin aşkım." dedim. Benim odama geçtik.
Yatağımın yanındaki tekli koltuğa yayvan bir şekilde oturup benide kucağında sabitledi. Cebinden sigarayı çıkarıp gözümün içine bakarak yakıp, içine çekti. Bu halleri beni kendimden geçiriyordu.
Ellerini belime yerleştirip beni kendine daha çok çekti. "Aklımdan çıkmıyorsun asla, kafayı yedirticek bana bu güzelliğin." deyip dudaklarıma yapıştı. Susuz kalmış gibi öpüşüyorduk resmen birbirimizi yiyorduk. Kollarımı onun boynuna doladım. O da ellerini kalçama koyup beni daha çok kendine doğru çekti.
Zar zor geri çekilip "En çok nerem aklında kalıyor aşkımm." deyip masum masum baktım ona. Birden elleri yarım atletimin uçlarına gitti ve üstümden çıkardı. Göğüslerim çıplak bir şekilde önündeydi. Sağ göğsümü eline alıp yoğurmaya başladı. Sol göğsümüde ağzına alıp emdi. Dudaklarını kulağıma getirip "En çok bunlar aklımdan çıkmıyor, bembeyaz, kocaman, benim için yaratılmış yavrum."
Eğilip tekrar göğüslerimi emmeye başladı. Diğer elide eşofman içine sokup vajinamı avuçlayınca inlemeye başladım. Gözlerimi kapatıp verdiği zevkin tadını çıkarıyordum. O kadar iyi hissetiriyordu ki. Kendimi yavaş yavaş onun aletine sürtmeye başladım sertleşiyordu.
1 yıl boyunca hiç birlikteliğimiz olmamıştı. Ama çok kez birbirimize dokunmuştuk. Dokunuşlarıyla beni sürekli etkisi altına alıyordu. Benim üstümde etkisi çok büyüktü.
Kafasına göğsümden çekerek bana baktı. Yavaş yavaşta sürtünüyordum ona "Elimin değdi her yer bana ait sen benimsin." deyip vajinamı dairesel hareketlerle okşamaya başladı. Diğer eliylede göğüslerimi yoğuruyordu.
Yavaş yavaş iniltilerim çoğalırken
"Anladın mı Defne? Sen benimsin." deyip hareketlerine devam etmişti bende kafamı boynuna gömüp "Evet aşkım seninim ben, sana aitim." demiştim.
Birden aşağıdan anahtar sesi gelmişti. Baranla birbirimize bakıp ofladık. Annemin zamanlaması gerçekten çok kötüydü. Baran üzerime yarım atletimi giydirip beni ayağa kaldırdı boynuma da öpücük bıraktı.
İkimizde memnun değildik şuan çünkü rahatlayamamıştık. Baran beni kendine doğru çekip kulağıma fısıldıyarak. "Bozma moralini, ben bebeğimi ilk fırsatta çok güzel rahatlatıcam." deyip popoma şaplak attı.
"Defnee napıyosun kızım." diye seslendi annem. Odadan Baranla çıkıp annemin yanına doğru gittik. Annem Baran'ı görünce yüzü düştü biraz ama çaktırmamaya çalıştı. "Hoşgeldin oğlum." dedi annem ağzının ucuyla. Hayatımın anlamı ise "Hoşbulduk annecim." demişti. Ne kadar da ağzına yakışıyordu. Çok hoşuma gitmişti. Bana bakıp sırıttı. Bende ona aynı şekilde ama annem bize gözünü devirmişti neyse ki sadece ben görmüştüm.
"Defne marketten biseyler aldım kızım onları dolaba yerleştirir misin." dediyip salona geçti. "Tamam anne." dedim bende Baran'ı elinden tutup mutfağa geçicekten. Baran beni durdurup "Yavrum ben gidim artık akşam ztn ben seni bırakıcam Esmalara yine görüşürüz ozaman gülüm." Deyip kafamı öptü. Belli etmesede ben anlamıştım.
Annemin tavırları yüzünden morali bozulmuştu. Bana belli etmemeye çalışıyordu ama ben onu anlıyordum. Sinirlenmiştim. Zoraki bir şekilde gülümseyerek kafamı salladım. Baran gittikten sonra hemen salona girdim.
"Anne ne yapıyosun sen Baran'a bu şekilde davranamazsın." Annem ayağa kalkıp yanıma gelip Sinirli bir şekilde "Nasıl davranıyormuşum ben." dedi. "Anne, bakışlarından, yüz ifadenden, hareketlerinden o kadar belli ediyosunki onu istemediğini." dedim sinirle.
"İstemiyorum çünkü Defne o psikopat, serserinin teki geçmişte sana neler yaptığını sen unutursun ama ben unutmam." diyerek bağırdı.
Artık gerçekten çok sinirlenmiştim. "Anne geçmişi sürekli ısıtıp ısıtıp önüme getiremezsin. Yaşadık bitti ben, onu affettim. Onu çok seviyorum, onunla çok mutluyum ben. Sevmek zorunda değilsin ama lütfen saygı duy ve artık alış bize. deyip hızla odama geçtim.
Yatağa kendimi atıp düşünmeye başladım. Gözlerim dolmuştu. Baran ve annem benim herşeyimdi. Annemin onu istememesi beni çok üzüyordu. Babam yoktu. Annemin dediğine göre ben daha 5 yaşındayken annemi terk etmiş başka şehirde yeni bir hayat kurmuştu. Babamın yüzünü hatırlamıyordum bile. Bu hayatta bir annem bir de Baran vardı ve ikisinin arasının kötü olması canımı yakıyordu. Geçmişte çok şey yaşamıştık ama onlar geçmişti kalmıştı biz yeni bir sayfa açmıştık ve mutluyduk.
-1 YIL ÖNCE-
Esmalarda oturmuş telefonla oynuyorduk. Birden Esma "Oha Defne şu çocuğu biliyo musun sizin oralarda oturuyor yine birinin evini taramış." deyip telefona baktım. Bu bizim yaşadığımız semtin instagram sayfasıydı.
BARAN GÜMÜŞ... bizim semtte bir çok kez adını duymuştum. Ama hiç denk gelmemiştim. Dövmeli, uzun boylu, esmer. Telefonu elime alıp biraz daha yakınlaştırdım çok yakışıklıydı. O an ona aşık olduğumu hissetmiştim. "Kız ver telefonu yedin çocuğu." gülmeye başladı. "Esma ben bu çocuğa aşık oldum sanırım."
Esma hemen doğrulup "Saçmalama Defne psikopatın teki baksana çocuk oyuncağı gibi insanların evini tarıyor." demişti.
Ama benden çıt çıkmıyordu Esma kolumdan tutup beni mutfağa götürdü. Emel teyze oturmuş sigara içiyordu. "Anne tahmin et bakim Defne kime aşık oldu." elimle hemen Esma'nın ağzını kapatmaya çalıştım ama o hızla hemen söyledi. "BARAN GÜMÜŞ"
Emel teyze gözlerini büyük korkuyla bana döndü. Allah kahretsin Esma'yı mahfedicektim. Emel teyze Baran'nın annesini çok yakından tanıyordu kadın bazen onlara kahve içmeye gelirdi. Bir keresinde kadının dediklerini Esma bana anlatmıştı.
Kadın her gece oğlunun ya ölüm haberi gelicek yada hapse girecek diye korkarak evde bekliyormuş.
Babası yokmuş. Birtane abisi varmış o da başka bir şehirde yaşıyormuş. Dediğine göre Baran da her türlü iş varmış, sürekli hapse girip çıkıyormuş. Hatta annesi dua ediyormuş hapse girsinde kurtulsun bu işlerden diye.
Emel teyze " Saçmalama Defne hayatını karartma kızım. Serseri bu çocuk uzak dur bundan, sana zarar verir." demişti bende oflayarak. "Uzak durucam ztn Emel teyze şakasına demiştim." deyip Esmaya kötü kötü bakışlar atmıştım.
Ertesi gün ve diğer günler yaklaşık 2 hafta boyunca sürekli Baran'ı düşündüğümü farkettim. Aklımdan çıkmıyordu. Sürekli onunla ilgili hayaller kuruyordum. Ben onu istiyordum. Onun beni sevmesini, küçük bebeği gibi davranmasına çok ihtiyacım vardı. Şaka değildi ben gerçekten aşık olmuştum ona. Acaba sevdiği var mıydı veya konuştuğu biri sürekli bunları düşünüp ağlıyordum.
Bir gün Esmayla kararlaştırıp akşam okuldan sonra cafeye gitmeye karar verdik. O gün belki Baran'ı görürüm diye baştan aşağı süslenmiştim bebek gibi olmuştum.
(Defne'nin giydiği)
Çantayı alıp aşağı indim. Beni gören Esma "Allahım tam bir cindy bebek. Bu ne güzellik." deyip koluma girdi.
Esma bilmiyordu Baran'ı sürekli düşündüğümü içimde yaşıyordum aşkımı. Biraz çekiniyorum çünkü verilecek tepkilerden. Cafeye girdik ve içerisi çok kalabalıktı. Herkes bana bakıyordu. Vücut hatlarım yaşıma göre çok dolgundu ve giydiğim elbiseden dolayı çok dikkat çekiyordum. Esmayla oturup sipariş verdikten sonra biraz etrafıma bakim derken gözüm ona çarpmıştı arkasına yaşlanmış bana bakıyordu.
(Baran)
Kalbim heyecandan nasıl atıyordu. Gözlerimi kaçırdım hemen, o kadar yakışıklıydı ki simsiyah giyinmiş, dövmeleri... Elim ayağım titriyordu. Tekrar ona doğru baktığımda bacaklarıma baktığı farkettim. Giydiğim elbiseden dolayı bacaklarım açılmıştı istemsizce hemen aşağı doğru çektim.
"Noldu Defne yüzün bembeyaz oldu" dedi Esma. "Yok bişey, ee siparişlerimiz gelsin sonra kalkalım" dedim. Hala bana bakıyordu kafayı yicektim. Birazcıkta korkmuştum. Sigara içerek full dikkat beni izliyordu. Kahvelerimiz geldikten sonra içip kalkarken onun yerinde olmadığı farkettim. Bu beni üzmüştü onu istiyordum ben. Esmayla vedaslaştıkktan sonra eve girdim.
Onu istiyordum sadece onu istiyordum ben. Niye yanıma gelmemişti beni beğenmemiş miydi diye düşünerek uykuya dalmıştım. Gece birden terleyerek uyandım. Rüyamda yine onu görmüştüm. Kucağındaydım heryerime dokunuyor beni öpüyordu. Ama bunun rüya olduğunu anlayınca daha da çok gözlerim dolmuştu onu istiyordum ben.
Ertesi akşam ve diğer 2 gün sürekli o Cafe gidiyorduk. Esmayı zorla peşimden getiriyordum. Sürekli o cafede arkadaşlarıyla oturuyordu. Her gittimde görüyordum onu bakışlarıyla beni yiyordu hep ama asla yanıma gelip benimle konuşmuyordu bende üzülerek eve dönüyordum.
Yine günlerden bir gün Esmayla cafeye gidicekken. "Defne artık ben gelemicem valla sevgilimle buluşucam. Askom her gün o cafeye gidilir mi Allah aşkına sebebinide söylemiyorsun ee bıktım yani bugün de manitamla buluşim." deyip kaçmıştı.
Ama ben bugünde gidicektim çünkü onu görmek istiyordum onu istiyordum sadece beni sevmesini istiyordum.
(Defne'nin kıyafeti)
İçeri girerken cafede çok az insan vardı yine bir köşeye geçip oturdum. Yerine baktığımda orda yoktu üzülmüştüm. Sonra bakışlarımı cafenin kapısına çevirdim orda durmuş full dikkat bana bakıyordu. Bu sefer bende ona baktım uzun uzun gözlerimi kaçırmamıştım.
Sigarasından bir duman alıp arkasına dönerek tuvaletlerin olduğu tarafa döndü. Gitmişti resmen bana arkasına dönüp gitmişti. Gözlerim doluyordu. Birden bana bir cesaret geldi. Ayağa kalkıp peşinden gittim. Tam tuvaletlerin olduğu yere yetişmiş, sağ tarafa dönücekken birisi beni kendine doğru çekip duvara yapıştırdı. Bu oydu Baran'dı birbirimize çok yakındık, kalbim durucaktı resmen.
Elimi kaldırıp avucumun içini açtı. Sigarayı yavaş yavaş yüzüme doğru üfledi.Sadece dolu dolu gözlerle onu bakıyordum.Birazdan daha yaklaştı bana, belimden kavradı. Benim masum bakışlarım onun karanlık bakışları altında eziliyordu.
Elimi açtı ve sigarayı avucumun içine doğru bastırdı. Hemen eliyle ağzımı kapattı ve çığlığımı avucunun içine hapsetti. Acıdan gözlerim dolmuştu.
Kulağıma doğru yaklaşıp fısıldıyarak "Etrafımda dolaşmıcaktın küçük, şu saatten sonra olacaklardan ben sorumlu değilim. Artık sen benimsin."
👄
Vee bitti... umarım beğenirsiniz aşkolar. Diğer bölüm yine geçmişten devam edicem daha neler neler olucakk. Kendinize iyi bakın görüşürüz.