Unicode
~~အင့်... ဟင့်~~~
သီကြွေးသံတို့သည် သူ၏အကြင်နာများကြား မလူးသာမလွန့်သာ ဖြစ်နေသော ကလေးငယ်၏
နှုတ်ခမ်းလွှာမှ ထွက်ပေါ်လာခြင်းဖြစ်ပြီး ဂီတသံအလား ချိုမြိန်လှပေသည်...ထိုသို့ ညည်းညူသံလေးတွေကပင် ဘုရင်အာဏာ ၏ မာန်အဟုန်ကို ပြင်းလာစေကာ တပ်မက်စိတ်များ ပိုမိုကိန်း
အောင်းလာအောင်ဆွဲဆောင်နေသလို ဖြစ်နေသည်ကို ကလေးငယ်ကသတိမထားမိသည့်အလား...
မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်းဖြစ်နေသော ကလေးငယ်၏တစ်ကိုယ်လုံးတွင်လည်း အရောင်ရဲရဲ ဆေးချက်များဖြင့် စုပ်ခြယ်ထားသည့်ပမာ...
ကိုကိုဦးတည်နေသည့် အရာကိုသိပေမဲ့ ခခဟာ ကိုကို ဦးဆောင်ရာနောက် ထပ်ကြပ်မကွာ အမြဲ
လိုက်ချင်သူမို့...
ခခ၏ ခန္ဓာကိုယ် အတွင်းဝင်ရောက်လာသော ကိုကို့၏ အရာ...မည်မျှပင် အစပျိုးထားသော်လည်း နာကျင်မှုက ပြင်းထန်ဆဲပင်....ခခကြောင့် ကိုကို့၏ ဗလာကျင်းနေသောကျောပြင်ကျယ်ကြီးတွင် ကုပ်ဆွဲရာများဗလဗွ ဖြစ်နေမည်မှာအသေ
အချာ...
တိုးဝင်မှုကလည်း စက္ကန့်တိုင်းတွင် ပို၍ အရှိန်မြင့်
လာသလို...ကလေးငယ်၏ သာယာမှုကို ရှာဖွေပေးရင်း နူးညံ့အိထွေးသော နှုတ်ခမ်းလွှာလေးအားပြင်းရှသော အနမ်းများဖြင့် နမ်းရှိုက်နေလိုက်သည်..
ထို့နောက် လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးများတွင်
သူ့အပိုင်တံဆိပ်ပမာ အမှတ်ရာများ ခပ်ကြမ်းကြမ်းခပ်နှိပ်လိုက်သည်....အရှိန်အဟုန်မြင့်စွာ တိုးဝင်နေခြင်းကလည်း အဆက်မပြတ်စေပေ...
အာ့!!!
သူ့၏အရာကို ပြန်ဆွဲထုတ်ပြီးမှ အဆုံးထိတရကြမ်းပြန်တိုးဝင်လိုက်ခြင်းကြောင့် ကလေးငယ်၏ နှုတ်ဖျားမှ အော်ညည်းသံလေးထွက်လာခြင်း...
ဟင့်~~~
ကလေးငယ်၏ သာယာမှု အကြောထုံးလေးကို
ထိတွေ့သွားသည်ထင်ပ...သူ၏ အရာဆီသို့ ပိုမို
တိုးကပ်လာသော ကလေးငယ်၏မက်မွန်းသီးလေးများ .... ဘုရင် တစ်ချက်ပြုံးကာ ခန္ဓာကိုယ်အားချိတ်ဆက်ထားမှုကို မပြတ်စေဘဲ တစ်ပတ်လှည့်သည်...
" အာ့!!! ကိုကို... "
ခခ၏ ဝမ်းဗိုက်တစ်ခုလုံးတွင် ပြည့်သိပ်နေသော
ခံစားချက်ကို ရရှိစေသော ကိုကို့၏ အရာ....
" အပေါ်ကနေ လှုပ်ရှားပေးမလား baby "
ညို့ချက်ပြင်းသော မျက်ဝန်းနက်နက်များ နှင့်
သြရှကာ ဆွဲဆောင်မှုရှိသောအသံတို့ဖြင့် ညို့ရီ
နေခြင်းကို ဘယ်လိုအင်အားနှင့်များ ငြင်းဆန်နိုင်
မည်နည်း...
မလုပ်တတ်လုပ်တတ်ဖြင့် သူ့၏ အပေါ်တွင် လှုပ်
ရှားနေသော ကလေးငယ်အား စူးစိုက်ကြည့်နေ
လိုက်သည်...
ကိုကို့၏ စူးရဲကာ ရီဝေနေသော အကြည့်များကို
တန်ပြန်မကြည့်နိုင်သည်မို့ မျက်လွှာချရင်းအောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖိကိုက်ထားမိသည်....
ကလေးငယ်၏ လှုပ်ရှားမှုကအားမလို
အားမရဖြစ်စေသည့်မို့ သူအောက်သို့ပြန်ပို့ကာ ပြင်းထန်သောအရှိန်အဟုန်ဖြင့် လှုပ်ရှားလိုက်သည်...
ကလေးငယ်၏ ပြီးဆုံးခြင်းအရည်များ ဘုရင်၏ ရင်ဘတ်နှင့် ဝမ်းဗိုက်ကြွက်သားများအား ထိမှန်လာပေပြီ...ဘုရင့်၏ အရာက မာန်ကျဖို့တော်တော်နှင့် မဖြစ်နိုင်သေး...ကလေးငယ်၏ နွမ်းလျနေသော မျက်နှာကလေးက သူအားပိုမို အနိုင့်ကျင့်စရာကောင်းအောင် ဆွဲဆောင်နေသလို...ထိုမျက်နှာလေးအား စူးစိုက်ကြည့်ကာ တိုးဝင်မှုကို ပြန်လည်စတင်လိုက်သည်...အဲယားကွန်းခန်းအတွင်း ချွေးပြိုက်ပြိုက်ကျအောင် လှုပ်ရှားနေသူ၏ မျက်နှာဟာတစ်လောကလုံးကို အပိုင်စားရသည့်ပမာ...
ခခ၏ ပြီးမြောက်ခြင်းများဟာ မရေမတွက်နိုင်
အောင်များလာပေမဲ့ ကိုကို့၏ အရာဟာ အခုအချိန်ထိမာန်မကျသေး...ခခ တကယ့်ကို နွမ်းလျမောဟိုက်နေလေပြီ...
ဘုရင့်လည်း သူ့ကိုယ်သူပင်မယုံနိုင်ပေ...ကလေး
ငယ်နှင့် ထိတွေ့တိုင်း သူ့၏ ဆန္ဒများဟာ ရလေလိုလေအိုတစ္ဆေဆိုသည့်အတိုင်းပင်...တပ်မက်မှု
မာန်အဟုန်တွေသာ ပိုမိုများပြား တိုးပွားလာရ
သည်...
ဘုရင်၏ ပီရိသေသပ်သော နှုတ်ခမ်းအား လိပ်ပြာလေး ခိုနားသည့်ပမာ ထိတွေ့လာသောနှုတ်ခမ်းလွှာလေး...ကလေးငယ်ဘက်မှ ပထမဆုံးနမ်းသည့်အနမ်း...ပြန်လည်ဆုတ်ခွာသွားသော မျက်နှာလေးကို ဆွဲယူကာ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းအနမ်းများပုံဖော်ရင်းဘုရင့်၏ အရာဟာ အထွတ်အထိပ်သို့ရောက်ကာနီးကာ ပြီးဆုံးတော့ပေမည်...
ဟားးးးးရှီးးးးး
ကိုကို့၏ ညည်းညူသံသည် ခခ၏ မျက်နှာတစ်ပြင်လုံး ဆေးနီရည်နှင့် ထိတွေ့လိုက်သည့်ပမာ ပိုမို ရဲသွေးကြွစေလေသည်....
တိုးဝင်မှုဟာ အရှိန်အဟုန်မြင့်လာပြီးနောက်အတွင်းသားများအား ပူပူနွေးနွေး အရည်များ ပက်ဖြန်းလာခြင်းသည် ခခ၏ ခြေချောင်းလေးများအား ကုပ်သွားစေလေသည်...
ပင်ပန်းနွမ်းလျနေသော ကလေးငယ်က မျက်ဝန်းများ မှေးစင်းကာ အိပ်ချင်နေပုံရသည်.... ဘုရင့်
အခန်းတွင်းညာဘက်တွင်ရှိသော ရေချိုးခန်းသို့
ကလေးငယ်အား ပွေ့ချီသွားကာ သန့်စင်ပေးပြီး
ထိခိုက်ထားသော နေရာနုနုကို ဆေးသေချာလိမ်း
ပေးပြီး pajamas အဖြူရောင်လေး လဲပေးလိုက်
သည်...အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ ပြန်ရောက်တော့
သူ့ကြောင့် တွန့်ကျေ ပေပွနေသောမွေ့ရာနေရာတွင်အခြားအနက်ရောင်မွေ့ရာက အစားနေရာယူနေပေပြီ....သူတို့ရေချိုးခန်းဝင်တုန်းအလုပ်သမားတွေကိုလာလဲပေးခိုင်းလိုက်ခြင်း...
ကလေးငယ်အား မွေ့ရာထက် သေချာ နေရာချပေးပြီး သူလည်း ရေချိုးခန်းဝင်လိုက်သည်....
::::::::::::::::::::::::::::::
ဘုရင် ဘေးရှိ နှစ်ချိုက်စွာ အိပ်ပျော်နေသော
ကလေးငယ်အား တစ်ချက်ကြည့်ကာ အလုပ်ဆက်လုပ်နေလိုက်သည်...
ယနေ့တွင် ရုံးချုပ်မသွားသည်မို့ လက်မှတ်ထိုးရမယ့်စာရွက်စာတန်းများကို အတွင်းရေးမှုးက လာပို့ပေးသွားပြီ ဖြစ်သည်...
လက်မှတ်ထိုးပြီးသည်နှင့် Macbook တစ်လုံး
ဖြင့်အလုပ်လုပ်နေတုန်း လူးလွန့်လာသော
ကလေးငယ်လေး...
ခခ နိုးလာသည့်အချိန်တွင် ညနေစောင်းနေချေပြီ...ဘေးဘက်သို့ စောင်းငဲ့ကြည့်လိုက်မိတော့ ကုတင်ဘေးရှိ စားပွဲတွင်ထိုင်နေသော ကိုကို...
အိပ်ချင်မူးတူးမို့ အမြင်မှားနေသည်လား မသိ...
ကိုကို့၏ ဘယ်ဘက်ပါးပြင်တွင် ပါးချိုင့်နက်နက်
သည် ထင်းနေပေသည်...
ခခ၏ နာကျင်မှုဟာ တစ်ဝက်သက်သာသွားသလို...
ဒါပေမယ့် အရင်တစ်ခေါက်တူတူနေတုန်းက
လောက်တော့ မနာတော့ပေ...
" နိုးပြီလား ကလေး "
ကိုကိုခေါ်သည့် နာမ်စားလေးက ခခ၏ အတွက်
ရင်ဖိုဖွယ်ရာ.... ခခ၏ နှလုံးသားတစ်ခုလုံး ပေါက်ထွက်လာတော့မတတ်....ရူးအောင်များပြုစားနေသလား ကိုကိုရယ်....
ရိုးသားသော ကလေးငယ်၏ မျက်ဝန်းတွင် အတိုင်းသာပေါ်နေသော စကားလုံးများ...စိတ်လှုပ်ရှားမှုကိုဖော်ပြနေသော မျက်တောင်ရှည်လေးများက တစ်ဖျတ်ဖျတ်...
ဘုရင် တကယ့်ကို အသည်းယားရလွန်းလို့ ဖျစ်
ညှစ်လိုက်ချင်စိတ်များ တစ်ဖွားဖွား...
" ကလေး အိမ်ကိုလှမ်းပြောပြီးပြီ ဒီည အိမ်ပြန်မ
လာဘူးဆိုတာ "
ဟင်!!!
ခခ မျက်ဝန်းလေးများ ဝိုင်းခနဲ...ဒါဆို အိမ်ကလူတွေသိကုန်ကြပြီပေါ့...
" ကိုယ်တို့ လက်ထပ်ပွဲမရောက်ခင်အထိ ကိုယ်ဆီ
မှာပဲ နေဖို့ ပြောပေးပြီးပြီ "
ကလေးငယ်က မိသားစုကို အလေးထားသူဆိုတာသိသည်မို့ သေချာခွင့်တောင်းပေးထားတာပင်...
" ဟိတ် ...baby... ကိုယ်ပြောတာ ကြားလား "
" ဟုတ်...ကိုကို "
ကိုကိုက နေဆိုမှတော့ နေရတော့မှာပေါ့...ကိုကို့
စကားတစ်ခွန်းက ခခအတွက် အခရာပင်...
" baby စွပ်ပြုတ်သောက်မလား..ဆန်ပြုတ်သောက် မလား...ကိုယ်နှစ်မျိုးလုံးပြင်ခိုင်းထားတယ် "
" စွပ်ပြုတ်သောက်မယ် ကိုကို "
စွပ်ပြုတ်သောက်ပြီးသည်နှင့် ကိုကိုပေးသောဆေးကိုယူသောက်လိုက်သည်...
" baby ပြန်အိပ်အုံးမလား "
" ဟုတ်.... ကိုကို....အိပ်မယ် "
ပြန်အိပ်ပျော်သွားသော ကလေးငယ်ကို ကြည့်ရင်းတွေးမိသည်က အရင်ရက်က ကလေးငယ်နောက်သို့ တောက်လျှောက်လိုက်နေသော လူတွေအကြောင်း...ကလေးငယ်ကို စောင့်ရှောက်ဖို့ လွှတ်ထားသော သူ့လူတွေနဲ့တောင်တိုက်ခိုက်မှုဖြစ်သွားခဲ့ပေသည်...ဒါကြောင့် သူ့အနားကို ကလေးငယ်အား ခေါ်ထားလိုက်ရခြင်း....
သူ့ရဲ့ ရင်နှစ်သည်းချာလေးအား ထိချင်နေမှတော့ငရဲကို အခမဲ့ပို့ပေးရတော့မှာပေါ့!!!
ခခ နောက်တစ်ကြိမ်နိုးလာတော့ ညမှောင်နေလေ
ပြီ...ကိုကိုက အခန်းထဲမှာမရှိတော့...
နာကျင်မှုကလည်း မနက်ကလောက်တော့ မဆိုး
တော့ပေ...
ပြတင်းပေါက်တံခါးဆီသို့ သွားကြည့်မိတော့
အံ့သြသွားရသည်...ညအမှောင်ဟု မထင်ရအောင်ထင်လင်းနေအောင်လျှပ်စစ်မီးများထွန်းထားသောခြံဝန်းကျယ်ကြီး....လေပြည်၏ တိုးဝေ့ကျီစယ်မှုကြောင့် ယုဇန စံပယ် ဇီဇဝါ ဆိတ်ဖလူး သစ်ခွ သနပ်ခါးပင် ညမွှေးပန်း နှင်းဆီပင်ကလေးများ အခြားအမည်ပင်မသိသော အမျိုးအစား ပန်းပင်ကလေးများ ယိမ်းနွဲ့လှုပ်ရှားနေသည်မှာ လှပလွန်းလှသည်...ထိုအချိန်တွင် ခခ၏ နောက်ကျောဖက်မှ ပွေ့ဖက်လာသော နွေးထွေးသောရင်ခွင်ကျယ်နှင့် ရင်းနှီးသော ကိုယ်သင်းရနံ့ပိုင်ရှင်ကြောင့်ခခ၏ သွားတန်းညီညီလေးများပေါ်အောင်ပြုံးမိသည်....
:::::::::::::::::::::::
မနက်မိုးလင်းကတည်းက မျက်ခုံးတွေ လှုပ်နေတာများ တစ်ခါပြီးတစ်ခါ... ပြသာနာတွေဘာတွေများဖြစ်မှာမလို့လား...ဒေါ်နုသစ် သက်ပြင်းသာချလိုက်မိသည်...
ခြံဝန်း တံခါးရှေ့တည့်တည့်တွင် ဆိုက်ရောက်လာ
သော ကားနက်တစ်စီး...
အကို့ ဧည့်သည်များလား...ဒါပေမယ့်အကို့ရုံးက
ဧည့်သည်ဆိုလျှင် အိမ်ကိုမလာတာများပါတယ်...
ဒေါ်နုသစ် ဟာ ခြံဝန်းထဲရှိ ဒန်းပေါ်တွင် ထိုင်နေခြင်းကြောင့် လှမ်းမြင်နေရခြင်းပင်....ခြံစောင့်ကို တံခါးဖွင့်ခိုင်းလိုက်ပြီး ဧည့်သည်အတွက်
ဧည့်ခံဖို့အိမ်ထဲသို့ဝင်ကာ မုန့်နှင့် အချိုရည် ပြင်ဆင်ခိုင်းလိုက်ပြီး ပြန်ထွက်လာလိုက်သည်....
ဧည့်ခန်းထဲတွင် နောက်ကျောပေးထိုင်နေသော
အမျိုးသား တစ်ယောက်...သားလတ်တို့နှင့် ရွယ်
တူလောက် ရှိမည်...
ထိုကောင်လေး၏ မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်ခုံတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီးပြီးချင်းမြင်လိုက်ရသည်က ရင်းနှီးလွန်းသော မျက်နှာ....ဒါပေမယ့် သူမ မြင်ခဲ့ဖူးသောမျက်နှာက တည်ကြည်အေးချမ်းလွန်းပြီး ယခုကောင်လေးကတော့ နတ်ဆိုးဆန်ဆန်အပြုံးနှင့်ပင်...
နယ်မြေအရှင် ~~~
စိတ်ထဲတွင်တိုးတိုးရေရွတ်မိခြင်း....
တည်ကြည်မောင်မောင်၏သား နယ်မြေအရှင်...
တစ်နည်းဆိုသော် ဒေါ်နုသစ်၏ကျေးဇူးရှင်ဖြစ်သည့်အသက်သွင်၏ သားကြီးပင်....
" ကျုပ် အပ်ထားခဲ့တာကို ပြန်လာယူတာ...
တန်ရာတန်ကြေးအတွက် "
စားပွဲပေါ်ကို တင်ပေးလာသော အနက်ရောင်ကတ်တစ်ကတ်...
" လဝန်းခခ ဘယ်မှာလဲ... ကျုပ်တစ်ခါတည်းပြန်
ခေါ်သွားမှာ "
နယ်မြေအရှင် အဖြေကိုသိနေပေမဲ့ သက်သက်ကို
မေးလိုက်ခြင်း....ထိတ်လန့်စွာ ခေါင်းငုံ့နေသော
သူအား သနားစ်ိတ်စိုးစဉ်မျှမဝင်မိ...လူယုံသတ်လို့သေတယ်ဆိုတာ ဒါမျိုး....
...........................................................................
Update က 1ရက်ခြားရှိပါတယ်ရှင့်
Ongoing လိုက်ပေးနေတယ့် ဒါဒါလေးတွေကြောင့်ဖြူ တကယ့်ကို အားတက်ရပါတယ်ရှင့်
ဖတ်ရှုသူအားလုံးကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင့်
...........................................................................
Zawgyi
~~အင့္... ဟင့္~~~
သီေႂကြးသံတို႔သည္ သူ၏အၾကင္နာမ်ားၾကား မလူးသာမလြန္႔သာ ျဖစ္ေနေသာ ကေလးငယ္၏ႏႈတ္ခမ္းလႊာမွ ထြက္ေပၚလာျခင္းျဖစ္ၿပီး ဂီတသံအလား ခ်ိဳၿမိန္လွေပသည္...ထိုသို႔ ညည္းညဴသံေလးေတြက
ပင္ ဘုရင္အာဏာ ၏ မာန္အဟုန္ကို ျပင္းလာေစ
ကာ တပ္မက္စိတ္မ်ား ပိုမိုကိန္းေအာင္းလာေအာင္ဆြဲေဆာင္ေနသလို ျဖစ္ေနသည္ကို ကေလးငယ္ကသတိမထားမိသည့္အလား...
မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္းျဖစ္ေနေသာ ကေလးငယ္၏တစ္ကိုယ္လံုးတြင္လည္း အေရာင္ရဲရဲ ေဆးခ်က္မ်ားျဖင့္ စုပ္ျခယ္ထားသည့္ပမာ...
ကိုကိုဦးတည္ေနသည့္ အရာကိုသိေပမဲ့ ခခဟာ ကိုကို ဦးေဆာင္ရာေနာက္ ထပ္ၾကပ္မကြာ အျမဲလိုက္ခ်င္သူမို႔...
ခခ၏ ခႏၶာကိုယ္ အတြင္းဝင္ေရာက္လာေသာ ကိုကို ့၏ အရာ...မည္မ်ွပင္ အစပ်ိဳးထားေသာ္လည္း နာက်င္မႈက ျပင္းထန္ဆဲပင္....ခခေၾကာင့္ ကိုကို႔၏ ဗလာက်င္းေနေသာေက်ာျပင္က်ယ္ႀကီးတြင္ ကုပ္ဆြဲရာမ်ားဗလဗြ ျဖစ္ေနမည္မွာ အေသအခ်ာ...
တိုးဝင္မႈကလည္း စကၠန္႕တိုင္းတြင္ ပို၍ အရိွန္ျမင့္လာသလို...ကေလးငယ္၏ သာယာမႈကို ႐ွာေဖြေပးရင္း ႏူးညံ့အိေထြးေသာ ႏႈတ္ခမ္းလႊာေလးအားျပင္း႐ွေသာ အနမ္းမ်ားျဖင့္ နမ္း႐ိႈက္ေနလိုက္သည္..
ထို႕ေနာက္ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးမ်ားတြင္
သူ႔အပိုင္တံဆိပ္ပမာ အမွတ္ရာမ်ား ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းခပ္ႏွိပ္လိုက္သည္....အရိွန္အဟုန္ျမင့္စြာ တိုးဝင္ေနျခင္းကလည္း အဆက္မျပတ္ေစေပ...
အာ့!!!
သူ႔၏အရာကို ျပန္ဆြဲထုတ္ၿပီးမွ အဆံုးထိတရၾကမ္းျပန္တိုးဝင္လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ကေလးငယ္၏ ႏႈတ္ဖ်ားမွ ေအာ္ညည္းသံေလးထြက္လာျခင္း...
ဟင့္~~~
ကေလးငယ္၏ သာယာမႈ အေၾကာထံုးေလးကိုထိေတြ႔သြားသည္ထင္ပ...သူ၏ အရာဆီသို႔ ပိုမိုတိုးကပ္လာေသာ ကေလးငယ္၏မက္မြန္းသီးေလးမ်ား .... ဘုရင္ တစ္ခ်က္ျပံဳးကာ ခႏၶာကိုယ္အားခ်ိတ္ဆက္ထားမႈကို မျပတ္ေစဘဲ တစ္ပတ္လွည့္သည္...
" အာ့!!! ကိုကို... "
ခခ၏ ဝမ္းဗိုက္တစ္ခုလံုးတြင္ ျပည့္သိပ္ေနေသာခံစားခ်က္ကို ရရိွေစေသာ ကိုကို႔၏ အရာ....
" အေပၚကေန လႈပ္႐ွားေပးမလား baby "
ညိဳ႕ခ်က္ျပင္းေသာ မ်က္ဝန္းနက္နက္မ်ား ႏွင့္ၾသ႐ွကာ ဆြဲေဆာင္မႈရိွေသာအသံတို႔ျဖင့္ ညိဳ႕ရီေနျခင္းကို ဘယ္လိုအင္အားႏွင့္မ်ား ျငင္းဆန္ႏိုင္မည္နည္း...
မလုပ္တတ္လုပ္တတ္ျဖင့္ သူ႔၏ အေပၚတြင္ လႈပ္
႐ွားေနေသာ ကေလးငယ္အား စူးစိုက္ၾကည့္ေန
လိုက္သည္...
ကိုကို႔၏ စူးရဲကာ ရီေဝေနေသာ အၾကည့္မ်ားကိုတန္ျပန္မၾကည့္ႏိုင္သည္မို႔ မ်က္လႊာခ်ရင္း ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ဖိကိုက္ထားမိသည္....
ကေလးငယ္၏ လႈပ္႐ွားမႈက အားမလိုအားမရျဖစ္ေစသည့္မို႔ သူေအာက္သို႔ျပန္ပို႔ကာ ျပင္းထန္ေသာအရိွန္အဟုန္ျဖင့္ လႈပ္႐ွားလိုက္သည္...
ကေလးငယ္၏ ၿပီးဆံုးျခင္းအရည္မ်ား ဘုရင္၏ ရင္ဘတ္ႏွင့္ ဝမ္းဗိုက္ႂကြက္သားမ်ားအား ထိမွန္လာေပၿပီ...ဘုရင့္၏ အရာက မာန္က်ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မျဖစ္ႏိုင္ေသး...ကေလးငယ္၏ ႏြမ္းလ်ေနေသာ မ်က္ႏွာကေလးက သူအားပိုမို အႏိုင့္က်င့္စရာေကာင္းေအာင္ ဆြဲေဆာင္ေနသလို...ထိုမ်က္ႏွာေလးအား စူးစိုက္ၾကည့္ကာ တိုးဝင္မႈကို ျပန္လည္စတင္လိုက္သည္...အဲယားကြန္းခန္းအတြင္း ေခြၽး
ုၿပိဳက္ျပဳိက္က်ေအာင္ လႈပ္႐ွားေနသူ၏ မ်က္ႏွာဟာတစ္ေလာကလံုးကို အပိုင္စားရသည့္ပမာ...
ခခ၏ ၿပီးေျမာက္ျခင္းမ်ားဟာ မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္မ်ားလာေပမဲ့ ကိုကို႔၏ အရာဟာ အခုအခ်ိန္ထိမာန္မက်ေသး...ခခ တကယ့္ကို ႏြမ္းလ်ေမာဟိုက္ေနေလၿပီ...
ဘုရင့္လည္း သူ႔ကိုယ္သူပင္မယံုႏိုင္ေပ...ကေလးငယ္ႏွင့္ ထိေတြ႔တိုင္း သူ႔၏ ဆႏၵမ်ားဟာ ရေလလိုေလအိုတေစၦဆိုသည့္အတိုင္းပင္...တပ္မက္မႈမာန္အဟုန္ေတြသာ ပိုမိုမ်ားျပား တိုးပြားလာရသည္...
ဘုရင္၏ ပီရိေသသပ္ေသာ ႏႈတ္ခမ္းအား လိပ္ျပာေလး ခိုနားသည့္ပမာ ထိေတြ႔လာေသာႏႈတ္ခမ္းလႊာေလး...ကေလးငယ္ဘက္မွ ပထမဆံုးနမ္းသည့္အနမ္း...ျပန္လည္ဆုတ္ခြာသြားေသာ မ်က္ႏွာေလးကို ဆြဲယူကာ နက္နက္႐ိႈင္း႐ိႈင္းအနမ္းမ်ားပံုေဖာ္ရင္း
ဘုရင့္၏ အရာဟာ အထြတ္အထိပ္သို႔ေရာက္ကာနီး
ကာ ၿပီးဆံုးေတာ့ေပမည္...
ဟားးးး႐ွီးးးးး
ကိုကို႔၏ ညည္းညဴသံသည္ ခခ၏ မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လံုး ေဆးနီရည္ႏွင့္ ထိေတြ႔လိုက္သည့္ပမာ ပိုမို ရဲေသြးႂကြေစေလသည္....
တိုးဝင္မႈဟာ အရိွန္အဟုန္ျမင့္လာၿပီးေနာက္အတြင္းသားမ်ားအား ပူပူေႏြးေႏြး အရည္မ်ား ပက္ျဖန္းလာျခင္းသည္ ခခ၏ ေျခေခ်ာင္းေလးမ်ားအား ကုပ္သြားေစေလသည္...
ပင္းပန္ႏြမ္းလ်ေနေသာ ကေလးငယ္က မ်က္ဝန္းမ်ား ေမွးစင္းကာ အိပ္ခ်င္ေနပံုရသည္.... ဘုရင့္အခန္းတြင္းညာဘက္တြင္ရိွေသာ ေရခ်ိဳးခန္းသို႔ကေလးငယ္အား ေပြ႕ခ်ီသြားကာ သန္႔စင္ေပးၿပီးထိခိုက္ထားေသာ ေနရာႏုႏုကို ေဆးေသခ်ာလိမ္းေပးၿပီး pajamas အျဖဴေရာင္ေလး လဲေပးလိုက္သည္...အိပ္ခန္းအတြင္းသို႔ ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူ႔ေၾကာင့္ တြန္႔ေက် ေပပြေနေသာေမြ႔ရာေနရာတြင္အျခားအနက္ေရာင္ေမြ႕ရာက အစားေနရာယူေနေပၿပီ....သူတို႔ေရခ်ိဳးခန္းဝင္တုန္း အလုပ္သမားေတြကိုလာလဲေပးခိုင္းလိုက္ျခင္း...ကေလးငယ္အား ေမြ႕ရာထက္ ေသခ်ာ ေနရာခ်ေပးၿပီး သူလည္း ေရခ်ိဳးခန္းဝင္လိုက္သည္....
::::::::::::::::::::::::::::::
ဘုရင္ ေဘးရိွ ႏွစ္ခ်ိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ကေလးငယ္အား တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ အလုပ္ဆက္လုပ္ေနလိုက္သည္...
ယေန႔တြင္ ရံုးခ်ဳပ္မသြားသည္မို႔ လက္မွတ္ထိုးရမယ့္စာရြက္စာတန္းမ်ားကို အတြင္းေရးမႈးက လာပို႔ေပးသြားၿပီ ျဖစ္သည္...
လက္မွတ္ထိုးၿပီးသည္နွင့္ Macbook တစ္လံုးျဖင့္
အလုပ္လုပ္ေနတုန္း လူးလြန္႔လာေသာ ကေလးငယ္ေလး...
ခခ ႏိုးလာသည့္အခ်ိန္တြင္ ညေနေစာင္းေနေခ်ၿပီ...ေဘးဘက္သို႔ ေစာင္းငဲ့ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ကုတင္ေဘးရိွ စားပြဲတြင္ထိုင္ေနေသာ ကိုကို...
အိပ္ခ်င္မူးတူးမို႔ အျမင္မွားေနသည္လား မသိ...
ကိုကို႔၏ ဘယ္ဘက္ပါးျပင္တြင္ ပါးခ်ိဳင့္နက္နက္
သည္ ထင္းေနေပသည္...
ခခ၏ နာက်င္မႈဟာ တစ္ဝက္သက္သာသြားသလို...
ဒါေပမယ့္ အရင္တစ္ေခါက္တူတူေနတုန္းက
ေလာက္ေတာ့ မနာေတာ့ေပ...
" ႏိုးၿပီလား ကေလး "
ကိုကိုေခၚသည့္ နာမ္စားေလးက ခခ၏ အတြက္ရင္ဖိုဖြယ္ရာ.... ခခ၏ ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး ေပါက္ထြက္လာေတာ့မတတ္....႐ူးေအာင္မ်ားျပဳစားေနသလား ကိုကိုရယ္....
႐ိုးသားေသာ ကေလးငယ္၏ မ်က္ဝန္းတြင္ အတိုင္းသာေပၚေနေသာ စကားလံုးမ်ား...စိတ္လႈပ္႐ွားမႈကိုေဖာ္ျပေနေသာ မ်က္ေတာင္႐ွည္ေလးမ်ားက တစ္ဖ်တ္ဖ်တ္...
ဘုရင္ တကယ့္ကို အသည္းယားရလြန္းလို႔ ဖ်စ္ညွစ္လိုက္ခ်င္စိတ္မ်ား တစ္ဖြားဖြား...
" ကေလး အိမ္ကိုလွမ္းေျပာၿပီးၿပီ ဒီည အိမ္ျပန္မလာဘူးဆိုတာ "
ဟင္!!!
ခခ မ်က္ဝန္းေလးမ်ား ဝိုင္းခနဲ...ဒါဆို အိမ္ကလူေတြသိကုန္ၾကၿပီေပါ့...
" ကိုယ္တို႔ လက္ထပ္ပြဲမေရာက္ခင္အထိ ကိုယ္ဆီ
မွာပဲ ေနဖို႔ ေျပာေပးၿပီးၿပီ "
ကေလးငယ္က မိသားစုကို အေလးထားသူဆိုတာ
သိသည္မို႔ ေသခ်ာခြင့္ေတာင္းေပးထားတာပင္...
" ဟိတ္ ...baby... ကိုယ္ေျပာတာ ၾကားလား "
" ဟုတ္...ကိုကို "
ကိုကိုက ေနဆိုမွေတာ့ ေနရေတာ့မွာေပါ့...ကိုကို႔စကားတစ္ခြန္းက ခခအတြက္ အခရာပင္...
" baby စြပ္ျပဳတ္ေသာက္မလား..ဆန္ျပဳတ္ေသာက္ မလား...ကိုယ္ႏွစ္မ်ိဳးလံုးျပင္ခိုင္းထားတယ္ "
" စြပ္ျပဳတ္ေသာက္မယ္ ကိုကို "
စြပ္ျပဳတ္ေသာက္ၿပီးသည္ႏွင့္ ကိုကိုေပးေသာေဆးကိုယူေသာက္လိုက္သည္...
" baby ျပန္အိပ္အံုးမလား "
" ဟုတ္.... ကိုကို....အိပ္မယ္ "
ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားေသာ ကေလးငယ္ကို ၾကည့္ရင္းေတြးမိသည္က အရင္ရက္က ကေလးငယ္ေနာက္သို႔ ေတာက္ေလ်ွာက္လိုက္ေနေသာ လူေတြအေၾကာင္း...ကေလးငယ္ကို ေစာင့္ေ႐ွာက္ဖို႔ လႊတ္ထားေသာ သူ႔လူေတြနဲ႔ေတာင္တိုက္ခိုက္မႈျဖစ္သြားခဲ့ေပသည္...ဒါေၾကာင့္ သူ႕အနားကို ကေလးငယ္အား ေခၚထားလိုက္ရျခင္း....
သူ႔ရဲ႕ ရင္ႏွစ္သည္းခ်ာေလးအား ထိခ်င္ေနမွေတာ့ငရဲကို အခမဲ့ပို႔ေပးရေတာ့မွာေပါ့!!!
ခခ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ႏိုးလာေတာ့ ညေမွာင္ေနေလၿပီ...ကိုကိုက အခန္းထဲမွာမရိွေတာ့...
နာက်င္မႈကလည္း မနက္ကေလာက္ေတာ့ မဆိုး
ေတာ့ေပ...
ျပတင္းေပါက္တံခါးဆီသို႔ သြားၾကည့္မိေတာ့အံ့ၾသသြားရသည္...ညအေမွာင္ဟု မထင္ရေအာင္ထင္လင္းေနေအာင္လ်ွပ္စစ္မီးမ်ားထြန္းထားေသာျခံဝန္းက်ယ္ႀကီး....ေလျပည္၏ တိုးေဝ့က်ီစယ္မႈေၾကာင့္ ယုဇန စံပယ္ ဇီဇဝါ ဆိတ္ဖလူး သစ္ခြသနပ္ခါးပင္ ညေမႊးပန္းႏွင္းဆီပင္ကေလးမ်ား အျခားအမည္ပင္မသိေသာ အမ်ိဳးအစား ပန္းပင္ကေလးမ်ား ယိမ္းႏြဲ႔လႈပ္႐ွားေနသည္မွာ လွပလြန္းလွသည္...ထိုအခ်ိန္တြင္ ခခ၏ ေနာက္ေက်ာဖက္မွ ေပြ႕ဖက္လာေသာ ေႏြးေထြးေသာရင္ခြင္က်ယ္ႏွင့္ ရင္းႏွီးေသာ ကိုယ္သင္းရန႔ံပိုင္႐ွင္ေၾကာင့္ခခ၏ သြားတန္းညီညီေလးမ်ားေပၚေအာင္ျပံဳးမိသည္....
:::::::::::::::::::::::
မနက္မိုးလင္းကတည္းက မ်က္ခံုးေတြ လႈပ္ေနတာမ်ား တစ္ခါၿပီးတစ္ခါ... ျပသာနာေတြဘာေတြမ်ားျဖစ္မွာမလို႔လား...ေဒၚႏုသစ္ သက္ျပင္းသာခ်လိုက္မိသည္...
ျခံဝန္း တံခါးေ႐ွ႕တည့္တည့္တြင္ ဆိုက္ေရာက္လာေသာ ကားနက္တစ္စီး...
အကို႔ ဧည့္သည္မ်ားလား...ဒါေပမယ့္အကို႔ရံုးကဧည့္သည္ဆိုလ်ွင္ အိမ္ကိုမလာတာမ်ားပါတယ္...
ေဒၚႏုသစ္ ဟာ ျခံဝန္းထဲရိွ ဒန္းေပၚတြင္ ထိုင္ေနျခင္းေၾကာင့္ လွမ္းျမင္ေနရျခင္းပင္....ျခံေစာင့္ကို တံခါးဖြင့္ခိုင္းလိုက္ၿပီး ဧည့္သည္အတြက္ ဧည့္ခံဖို႔
အိမ္ထဲသို႔ဝင္ကာ မုန္႔ႏွင့္ အခ်ိဳရည္ ျပင္ဆင္ခိုင္း
လိုက္ၿပီး ျပန္ထြက္လာလိုက္သည္....
ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ေနာက္ေက်ာေပးထိုင္ေနေသာအမ်ိဳးသား တစ္ေယာက္...သားလတ္တို႔ႏွင့္ ရြယ္တူေလာက္ ရိွမည္...
ထိုေကာင္ေလး၏ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ခံုတြင္ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီးၿပီးခ်င္းျမင္လိုက္ရသည္က ရင္းႏွီးလြန္းေသာ မ်က္ႏွာ....ဒါေပမယ့္ သူမ ျမင္ခဲ့ဖူးေသာမ်က္ႏွာက တည္ၾကည္ေအးခ်မ္းလြန္းၿပီး ယခုေကာင္ေလးကေတာ့ နတ္ဆိုးဆန္ဆန္အျပံဳးႏွင့္ပင္...
နယ္ေျမအ႐ွင္ ~~~
စိတ္ထဲတြင္တိုးတိုးေရရြတ္မိျခင္း...း
တည္ၾကည္ေမာင္ေမာင္၏သား နယ္ေျမအ႐ွင္...
တစ္နည္းဆိုေသာ္ ေဒၚႏုသစ္၏ေက်းဇူး႐ွင္ျဖစ္သည့္အသက္သြင္၏ သားႀကီးပင္....
" က်ဳပ္ အပ္ထားခဲ့တာကို ျပန္လာယူတာ...
တန္ရာတန္ေၾကးအတြက္ "
စားပြဲေပၚကို တင္ေပးလာေသာ အနက္ေရာင္ကတ္တစ္ကတ္...
" လဝန္းခခ ဘယ္မွာလဲ... က်ဳပ္တစ္ခါတည္းျပန္
ေခၚသြားမွာ "
နယ္ေျမအ႐ွင္ အေျဖကိုသိေနေပမဲ့ သက္သက္ကိုေမးလိုက္ျခင္း....ထိတ္လန္႔စြာ ေခါင္း
ငံု႔ေနေသာသူအား သနားစိ္တ္စိုးစဥ္မ်ွမဝင္မိ...လူယံုသတ္လို႔ေသတယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳး....
...........................................................................
Update က 1ရက္ျခားရိွပါတယ္႐ွင့္
Ongoing လိုက္ေပးေနတယ့္ ဒါဒါေလးေတြေၾကာင့္ျဖဴ တကယ့္ကို အားတက္ရပါတယ္႐ွင့္
ဖတ္႐ႈသူအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္႐ွင့္
...........................................................................