Chapter 57
"Ayos lang ba outfit ko?"
Nag-aalala ako lumingon kina Sophia at Amara na nakaupo sa sofa then umikot sa harap nila.
"How is it?" tanong ko. Nag-thumbs up si Amara at sumigaw ng slay.
"Ang ganda! Bagay na bagay sa iyo Sonia!"
Napangiti ako then tiningnan ko ang sarili ko sa salamin. Itim iyon na dress na may mga disenyo ng bulaklak at nababalutan ng pulang mga burda.
Wort it iyong apat na oras na pamimili namin ng mga dress at pag-aayos.
"You're so pretty mommy," komento ni France. Napangiti ako at nag-thank you sa mga baby ko na super gwapo din ng gabi na iyon. Naka-suot ang mga ito ng tuxedo na halos pareho lang ng design sa akin.
"Ayos na ba kayo? 2 hours na lang before mag-start ang screening," ani ni Fabian na bigla na lang tinulak ang pintuan at napako ang tingin sa akin.
Nagtaka ako dahil hindi na ito gumalaw at parang natulala sa akin. Natawa ako at nako-curious ano naman sunod na drama nito.
"Miss, single ka ba? Can i get your number?" tanong ni Fabian after lumapit sa akin tapos parang bata na inukutan ako. Natawa na lang ako at sinabihan si Fabian na may asawa na ako.
"Hindi ako namimigay ng number sa stranger," ani ko. Na-amaze si Fabian na tiningnan ako.
"Sino naman swerte na lalaki na iyon? Kilala ko ba siya," tanong ni Fabian at tinakpan ang bibig niya.
"Hindi ko pwede sabihin. Masyado siya famous at baka mag-passed out ka kapag nakilala mo siya," pagmamalaki ko habang pinipigilan na matawa dahil sa ginagawa namin na dalawa.
"Mas gwapo sa akin? Mas mayaman at mas sikat?" tanong ni Fabian at may pagtaas pa ng kilay ang loko.
"Mayaman siya tapos sikat. Hindi ko lang sure sa gwapo dahil— what the! Fabian!"
Nahapit ni Fabian ang bewang ko 'nong bigla niya ako kilitiin. Natatawa ko siya hinampas.
"Ah! Ganoon hindi ka pala sure sa gwapo ako ah?" ani ni Fabian. Tawa ako ng taqa at pilit kumakawala sa kaniya. Masisira dress ko.
"Dress ko, Fabian! Magugusot!"
Napatigil lang kami na dalawa 'nong may tumikhim. Pareho kami napatingin sa sofa tapos nakita namin sila lahat doon. Tinatakpan ni Amara at ni manager Tania ang mata ng mga anak namin.
"Ngayon niyo pa talaga naisipan magharutan. Akala ko ba late na tayo?" tanong ni Lance na natatawa. Tiningnan ko si Fabian at bahagya ito tinulak. Napanguso ako. Masyado kasi maharot si Fabian nakakahiya tuloy kina Lance.
So? Ayon bumaba na kami. Tatlong sasakyan ang dala namin. Sa isang sasakyan ako, ang mga bata tapos si Fabian.
Magkakasama naman sina Lance sa isang sasakyan tapos mga bodyguard namin iyong nasa isang sasakyan. Pinagbuksan ako ni Fabian ng pinto at agad naman ako pumasok. Noong maisara ni Fabian ang pinto ng passenger seat binuksan naman ni Fabian ang pinto ng backseat.
"Hop in boys," ani ni Fabian na natatawa after pagbuksan ng pinto ang mga anak namin. Una pumasok si Vladimir sunod si France.
"Mag-seatbelt kayo," bilin ko sa mga anak ko na agad naman ginawa ng dalawang bata.
Noong makasakay si Fabian sa sasakyan. Inayos ko na din ang seatbelt ko. Nahirapan naman ako ikabit iyon dahil sa outfit ko.
"Wait, ako na," ani ni Fabian at siya na nga ang nagkabit sa seatbelt ko.
"Thank you," ani ko at ngumiti. Hinalikan ako ni Fabian sa noo before siya umayos ng upo at ikinabit na din ang seatbelt niya.
Pinaandar na ni Fabian ang sasakyan palabas ng gate. Habang nasa biyahe bigla na lang ako nakaramdam ng kaba. Hindi ko alam dahil sa idea na pupunta kami sa madaming tao at haharap sa camera or dahil may mangyayari na masama.
Umiling-iling ako. Ano ba naman iniisip ko? Tumingin ako sa labas ng bintana at tiningnan ang madaming tao na dumadaan. Nakita ko sasakyan nina Lance at kumakaway sa akin sina Amara.
Napangiti ako at kumaway din sa kanila. Napatigil ako at tila hindi nakagalaw nang may napakalaking truck ngayon ang patungo sa direksyon nina Lance.
"Sophia!"
Kasabay ng pagsalpok ng truck sa sasakyan nina Lance at mahagip ang sasakyan namin. Sa bilis ng pangyayari nakita ko na lang ang sarili ko na nasa pagitan ng mga bisit ni Fabian.
"Ma-mamaa!"
Doon bumalik lahat ng senses ko at parang mga bultahe ng kuryente na tumusok sa bawat bahagi ng katawan ko ang sakit.
Narinig ko umingit si Fabian. Naiiyak na ginising ko si Fabian na agad naman nagising. May mga sugat ito sa braso at likod ng ulo.
"Oh my god!" sigaw ko at hindi ko alam paano hahawakan si Fabian na nanghihina na nakatingin sa akin.
"France! Vladimir!" sigaw ko at lumingon. Nakita ko na duguan ang mga anak ko at umiiyak si France na yakap si Vladimir.
"Oh my god! Tulungan niyo kami!" sigaw ko. Nakita ko sa labas ang mga tauhan ni Fabian na lumapit at agad na winasak ang pintuan.
"Umahin niyo ang mga bata bilis!"
Pilit ko kinakalas ang seatbelt ni Fabian habang yakap si Fabian. Bigla ako nanlamig after ma-realize na naka-lock iyon at ayaw maalis.
"Bumaba ka na— sasabog ang sasakyan."
Narinig ko nagsalita si Fabian at nakaaamoy ako ng gas. Agad na bumilis ang tibok ng puso ko at nanlamig.
Naramdaman ko na kumakawala sa akin si Fabian at sinasabi na mauna na ako sa labas.
"No! Sabay tayo lalabas dito!" sigaw ko. Nakita ko ang isa sa mga bodyguard na kinukuha si Fabian ngunit hindi nga din ng mga ito maalis ang seatbelt at masyado masikip ang sasakyan.
"Sasabog ang kotse!" sigaw nina Lance na nasa labas. Inalis ko ang seatbelt then hinalungkat ko ang bag ko tiningnan kung may magagamit ako para maputol ang seatbelt.
"Sonia! Lumabas ka na! Sasabog ang sasakyan!" sigaw ni Sophia mula sa labas ng sasakyan ngunit hindi ko sila pinansin.
"Hindi ko iiwan dito si Fabian!"
"Lumabas ka na Sonia!" sigaw ni Fabian at napaingit ito dahil doon. Napatingin ako at agad na hinila ang seatbelt ni Fabian. Umiiyak na sinabi ko na hindi ako aalis. Hindi ko iiwan doon si Fabian.
"Wala ako nagawa 'nong namatay ang parents ko! Hindi ako papayag pati ikaw kuhanin sa akin!" sigaw ko habang pilit na hinihila iyon. Naiiyak na sumigaw ako ng tulong.
"Mommy!" sigaw ni France na umiiyak. Humihikbi na sumigaw ako ng tulong.
"Sasabog ang sasakyan!"
"Tumabi kayo!"
Napatingin ako sa pinto ng driver seat after ko marinig boses ni Francis. May hawak ito ngayon na kutsilyo at agad na pinutol ang seatbelt. Winasak din nito iyong bahagi ng upuan ng driver seat at hinihila palabas si Fabian.
"Sonia!"
May nagbukas ng pinto ng passenger seat tapos may humila sa akin palabas. Nakita ko ang mga barkada ni Fabian na sina Mavis na kasalukuyang may mga hawak na fire extinguisher at pinapatay ang apoy.
Naiiyak na nilapitan ko si Fabian na buhat ni Francis. Nababalutan ng dugo si Fabian at maraming mga sugat.
"Nasaan na ang ambulansya!" sigaw ni Francis. Napaupo ako sa sahig at hindi ininda ang sugat ko sa tagiliran at siko. Ang anak ko at si Fabian.
Naiyak ako at naramdaman ko na lang na niyakap ako ni Amara. Takot na takot ako dahil sa ganoon din namatay ang parents ko. Please wag ang asawa at anak ko. Nakakabangon pa lang ako.
Agad na sinugod sa hospital si Vladimir at Fabian na pareho malala ang injury. Wala na ako nagawa kung hindi umiyak after paisa-isa pumasok sa isip ko iyong trauma ng pagkawala ng parents ko at takot ko 'nong nasa loob kami ng sasakyan ni Vladimir.
"Sonia, need mo din ng medical attention. Kailangan linisin ang nga sugat mo," ani ni Jomari na hawak ang kamay ko.
"No! Hindi ako aalis dito hangga't hindi ko nami-make sure na ayos lang mag-ama ko," umiiyak na sambit ko kag Jomari. Anong gagawin ko kung pati sila kuhanin sa akin. Natatakot ako.
May yumakap sa akin at narinig ko boses ni Sophia.
"Kapag bigla ka nag-passed out dahil sa injury mo baka biglang bumangon si Fabian para awayin kami lahat dahil pinabayaan ka namin. Please, magpagamot na kayo ni France."
Napatigil ako after maalala ko si France. Nilingon ko si France na ngayon nakaupo sa bench at nakayuko. Naiiyak na pinunasan ko pisngi ko at humiwalay kay Sophia.
Agad ako lumapit kay France na ngayon ay may mga pasa at basag din na salamin sa mga braso. May mga galos din ito.
"Papagamot tayo. Tatawag tayo ng nurse," ani ko at binuhat si France. Agad na tumawag ng nurse sina Lance para sa amin na dalawa.
"Sina— sina dad at Vladimir. Magiging ayos lang sila hindi ba?" bulong ni France. Napalunok ako at nanginginig na sinabi kay France na kailangan nila maging okay.
—
May mga dumating na pulis para itanong kina Lance ang nangyari. Doon sinabi nga ni Lance may truck ang biglang nawalan ng preno at sumalpok sa sasakyan nila.
"Sino ang mga driver ng dalawang kotse?"
Tiningnan ni Lance si Francis na nakaupo sa bench at hindi umiimik.
"Iyong dalawang Martinez. Ang totoo po 'nan dapat dalawang sasakyan ang sasalpok sa truck pero mukhang may pagkasapusa iyong driver namin ang bilis niya naiwas iyong sasakyan."
Naalala ni Lance na 'nong nasa highway sila biglang sumigaw si Amara dahil nakita niya iyong truck na tatama sa sasakyan nila.
Ang bilis ng pangyayari dahil mga 2 minutes before sumalpok ang truck nasa gutter na ang sasakyan nila.
Kung nagkataon kasi na sila tinamaan ng truck for sure durog-durog katawan nila doon. Nakita kasi ni Lance saktong-sakto na tatama sa kanila ang unahan ng truck.
"Kahit papaano may awa pa din ang diyos. Nahagip lang ng truck ang sasakyan nina Fabian at nakaiwas kayo," ani ng matandang Martinez na ngayon ay nakatakip ang bibig. In shock pa din kasi ito sa nalaman.
Maya-maya lumabas na ang doctor. Ini-announce na nito na wala na sa critical condition sina Vladimir at Fabian. Ililipat na sila sa ICU para sa further observation pa.
Nanghihina na napaupo si Sonia sa bench after marinig iyon. Ligtas na sina Fabian.
"Pwede na ba namin sila makita?" tanong ni Sophia. Sinabi ng doctor na sa mga oras na iyon hindi muna pwede. I-inform sila kapag pwede na at tuluyan ng naging stable lagay ng dalawang pasyente.
Dahil sa insidente kinailangan i-move ang schedule para sa season 2 ng drama. Muli naging viral na naman ang pangalan ng mga Martinez.
"Honey, bakit hindi ka kumakain?" tanong ni Sonia kay France na nakaupo sa bench ng hospital sa labas ng kwarto nina Fabian at Vladimir.
Nakatingin si Sophia sa pamangkin niya na siyang nagsabi kay Sophia na hindi kumakain si France.
"I'm scared," bulong ni France then paisa-isa tumulo ang luha nito habang nakayuko.
"I hate hospitals. Namatay ang mom ko under their care and infront of me. Natatakot ako mom," umiiyak na sambit ni France at dahil sa takot na iyon hindi niya magawa kumain.
Ni ayaw niya umalis sa kinauupuan at sa harap ng room nina Vladimir na sa takot na sa pag-alis niya hindi na niya marinig ang ingay ng heart monitor galing sa room ng daddy at kapatid niya.
"Shh, honey," ani ni Sonia at niyakap ang ulo ni France.
"Kung mas malaki lang katawan ko, mas matangkad tapos malakas mapoprotektahan ko si Vladimir. Hindi sana— hindi sana siya iyong nasa loob ng room na iyan," umiiyak na sambit ni France.
"France wala sa inyo ni Vladimir ang dapat nasa room na iyan. Paano mo nasasabi iyan anak? At isa pa sinabi naman na ng doctor na stable na sila. Mabubuhay sila, France at magiging okay," bulong ni Sonia at kinulong sa mga braso ang anak. Kahit siya ay natatakot pero kailangan nila magpakatatag.
Dinalhan sila ni Sophia ng makakain at si Sonia na ang nagpakain sa anak na si France. Hinipan ni Sonia ang soup at sinubo iyon kay France. Kailangan nila both magpakatatag para kay Fabian at Vladimir.
Noong kinagabihan nakaupo si Sonia sa bench at nakaidlip sa sobrang pagod at stress. Hindi niya naramdaman na tumayo si France mula sa pagkakahiga sa lap niya. Walang buhay ang mga mata nito at dahan-dahan humahakbang sa kabilang bahagi ng hallway.
Wala sa sarili si France na naglakad palayo. Patuloy lang ang lalaki sa paglalakad at dumiretso ito sa fire exit.
Nakabukas ang pinto at meron napakataas na hagdan.