နှင်းယု စာသင်ခန်းထဲ၌ ထိုင်ကာ စာလုပ်နေသည်
ထို့နောက် ဒေါသထွက်နေဟန်ရှိ၍ မျက်နှာနီနေသော မိန်းကလေးနှင့် သူမ၏သူငယ်ချင်း များလည်း သူမနောက်မှ ပါလာသည်ကို မြင်သည်
ထို့နောက် နားစွင့်လိုက်သည်။
"တောက်စ် ဒေါသထွက်လိုက်တာဟာ"
"တော်ပါတော့ဆိုနေမှ အခု စာသင်ခန်းထဲရောက်နေပြီ နင်က မပြီးတော့ဘူး" လဝန်းတောင် ပြောလာရသည်။
"နင်တို့ ငါ ဒေါသထွက်ရင် ထိန်းလို့မရဘူးဆိုတာ သိရဲ့သားနဲ့ကို"
"အေအေ အခုတော့ စိတ်လျော့ မလျော့နိုင်ရင် နင် တီချယ်နှင်းနဲ့ နှစ်ပါးသွားရလိမ့်မည် ကြားလား"
တီချယ်နှင်းဆိုတဲ့ အသံနဲ့တင် ဟေမာ ရုပ်က ချက်ချင်းဖြူသွားပြီး တိတ်သွားတော့သည်။
နှင်းယုလည်း ကြည့်လိုက်တော့ မျက်နှာလေးက ဇီးရွက်လောက်ပဲ ရှိတော့သည် နှင်းယု ရီချင်မိသည် မထိန်းနိုင်ပဲ အသံက ထွက်လာသည်
"ခိခိ"
ဟေမာ အသံလာရာကိုကြည့်တော့ ဟုတ်တယ် ထိုကောင်မလေး ဟေမာ့ကို အချိန်တွေရပ်တန့်အောင် လုပ်ခဲ့တဲ့ ကောင်မလေး။
နှင်းယု လည်း ဆက်မရီတော့ပဲ စာလုပ်နေဟန် ဟန်ဆောင်လိုက်သည်
" အဟမ်းအဟမ်း "
ချောင်းဟန့်လိုက်တော့ သူမလန့်ပြီး ကြည့်လာသည်။ မတွေ့တာကြာသော်ကြောင့်ထင်သည်
ဟေမာအတန်ကြာငေးပြီးမှ အသိဝင်လာသည်
"အဲ လူကိုမမြင်ဖူးတာကျလို့ ကြည့်နေလိုက်တာ"
"မဟုတ် ..မဟုတ်ပါဘူး...ဟို..ဟို ဘောပင်အိတ်ပေးတဲ့သူများလား သေချာအောင်လို့ကြည့်တာပါ"
ဟေမာ မုသားနဲနဲတော့သုံးလိုက်သည် ဘာလို့သုံးလဲဆိုတာ ဟေမာလည်း နားမလည်တော့။
"ဒါနဲ့ စကားမစပ် နာမည်လေးသိလို့ရမလား"
"အော် နာမည်က နှင်းယုပါ"
နှင်းယုတဲ့ လှလိုက်တာ အဲ ဘာလဲဟ နာမည်က ရိုးရိုးလေးပဲကို ငါကဘာလို့လှတယ်လို့ ထင်နေတာလဲ ဟေမာရေ ။
"ဟုတ် ဒါနဲ့ ဒီဖက်ကကော"
"ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်မနာမည်က ဟေမာပါ"
ပြုံးရင်းပြောနေတုန်းမှာပဲ အနောက်ကနေ လက်ဖဝါးစာမိတော့သည်
"ဟဲ့ ဟေမာ နင်ကဘာလဲ ငါတို့ကိုကျ မိတ်မဆက်ပေးဘူး စိတ်ဓာတ်ပဲ"
မြင့်မိုရ်ရိုက်ရင်းပြောလိုက်သည် ဟေမာလည်း
"ဘာလဲ ငါက စိတ်ဓာတ်ဆိုတော့ နင်က စည်းကမ်းလား"
"ဘာ! နင်သေဖို့သာပြင်ထား ဟေမာစုတ်ပလုတ်"
ဟေမာလျှာထုတ်ပြ၍ လဝန်းနောက်ပုန်းလိုက် သွန်းနောက်ပုန်းလိုက်ဖြင့် စ နေသည်
ထိုအခါမှ သွန်းသည် မျက်စိနောက်လာ၍
"ဒီနှစ်ယောက်ကို ငါရုံးခန်းထဲရောက်အောင်လုပ်ရမလား"
ဆိုတော့မှ ရပ်သွားသည်
"ဒီက တယောက်ကိုလည်းအားနာပါဦး"ဆိုတော့မှ ကြည့်လိုက်ရာ နှင်းယု ရီနေသည်
ရီရင် ချစ်ဖို့ကောင်းသည် ဟေမာလည်း အခြားသူတွေကြည့်မှာစိုး၍ မြန်မြန် မိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည်
"သူ့နာမည်က နှင်းယုတဲ့ ငါတို့နဲ့အတန်းတူတူပဲ "
"နှင်းယု..အော် မှတ်ထားပါမယ် ကျွန်မက မြင့်မိုရ်
ဒီဘက်က သွန်းကဗျာနဲ့ ၄ယောက်ထဲမှာ အထင်ရှားဆုံးကတော့ လဝန်းပေါ့နော်"
နှင်းယုစဉ်းစားမိသည် အထင်ရှားဆုံးအရာကို ကြည့်ကြည့်တော့ ပြုံးလိုက်မိသည် ထိုအရာမှာ
အရပ်ပင်ဖြစ်သည်။
အားလုံးထက် အနည်းငယ် ပုနေသယောင်သောကြောင့်ပေတည်း။
လဝန်းမှ မထွက်စဖူး ဒေါသသည် ငယ်ထိပ်ကိုရောက်လာ၍
"ဒီဖေ...ကတော့"
မဆဲဖူးသော လဝန်းကိုကြည့်၍ လန့်သွားကြသည် နှင်းယုအပါအဝင်ပေါ့
"လဝန်းရေ စတာပါနော် ခါတိုင်းလည်း စနေကြပဲကိုလေ" မြင့်မိုရ်မှ ပြူးပြူးသလဲ ပြောတော့
"ရားးနင် ငါ့ကို ကြိုက်တာပြောလို့ရတယ် အရပ်တော့လာမထိနဲ့"
"........."
မြင့်မိုရ်သည် အပြစ်သားဖြစ်နေသလို လက်နှစ်ဖက်လေးက အရှေ့တွင် ထားထားကာ မျက်နှာလေးကို အောက်စိုက်ထားသည်
"ဟဲ့ နင်တို့ နှင်းယုရှိတာကို သတိရကြပါဦးဟ"
"အော်အေ ဟုတ်သားပဲ sry ပါနော် နှင်းယုရယ်
ကျွန်မတို့လေးယောက်နဲ့က စုံရင် သတ်ကြ ချစ်ကြနဲ့မို့ ပတ်ဝန်းကျင်တောင် သတိမရကြတာပါ"
"ရပါတယ်ရှင့် ဒါနဲ့ ကျွန်မလို့မသုံးလည်းရပါတယ် အချင်းချင်းတွေပဲထင်တယ်"
"ဟဲဟဲ ရလား အားနာလို့ပါ နှင်းယုကို အခုမှ ခင်ကာစဆိုတော့"
သွန်းကဗျာ ပြောတော့ လဝန်းက မျက်စောင်းကြီးနှင့်ကြည့်လေသည်
"အတန်းချိန်စတော့မှာပဲ ဒါနဲ့ ဘယ်သူ့အချိန်လဲ" ဟေမာမေးတော့
"အော် တီချယ်နှင်း အချိန်ပါ"
"အမ် ဟုတ်လား ကဲ" မြန်မြန် ထိုင်ကြရအောင်"
လို့ပြောပြီး ဟေမာသည် နှင်းယုနှင့်ထိုင်နေမိသည်
ထိုအချိန်တွင်
"ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်" ဒေါက်ဖိနပ်ကို မြည်အောင်လျှောက်ပြီး ထိုင်စရာနေရာကို အိန္ဒြာရှာမိသည် ပါးစပ်နား၌လည်း အနည်းငယ် သွေးထွက်နေသည် သို့သော် အိန္ဒြာမသိ...
ဟေမာသည် အိန္ဒြာကို မြင်မြင်ချင်း မျက်ခုံးတွန့်ချိုးသွားပြီး ဒေါသကြောင့် မျက်နှာနီနေသည် လက်သီးကိုလည်း ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ထားသည်
အိန္ဒြာ ဟေမာကို မြင်တော့ ခရမ်းချဉ်သီးပေါက်ထွက်တော့မလား မျက်နှာဖြင့်ကြည့်နေသော်လည်း မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်လိုက်သည်။
ခပ်တင်းတင်းလျှောက်လာပြီး အိန္ဒြာ နှင်းယုနားတွင် ထိုင်လိုက်သည်။ဟေမာ့အခြေအနေက ပိုဆိုးလာသည်။သို့သော် ဟေမာကိုယ်တိုင်တောင်မသိ အဘယ်ကြောင့် နှင်းယုဘေးကို လူရောက်လာရင် သူမဒေါသထွက်နေမှန်း နားမလည်တော့...။
"တို့ ဒီမှာ ထိုင်လို့ရလား မိန်းကလေး"
"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ရပါတယ်ရှင့်"
နှင်းယုကို ရုတ်တရက်လာမေး၍ ကြောင်သွားသည်
"ဟေမာ နင်စိတ်ချ ငါဘာမှမလုပ်ဘူး ဒီမှာ သိတာဆို နင်တို့နဲ့ပဲ မို့လို့ ငါလာထိုင်တာ "
အိန္ဒြာ ဟေမာကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ ကြည့်၍ပြောသည်
"နင့်လိုလည်း ငါတချိန်လုံး ရန်မဖြစ်ချင်ဘူး"
ဆိုပြီးအချင်းချင်းကြည့်နေကြသည်
နှင်းယုတယောက် ထိုသူတို့ကြားမှာ ကြားညှပ်နေသည် အခြေအနေက တင်းမာနေသည်....
အချိန်မရွေး ချိန်ကိုက်Bombထများ ပေါက်သွားမလားတောင် မသိ......
"မင်္ဂလာပါ ဆရာမ"
တီချယ်နှင်းရောက်လာလို့တော်သေးသည် မဟုတ်လို့ကတော့ ဘယ်အချိန်မှပြီးမလဲမသိ။