Hi I'm Zeria Nicollyn Sanchez, I am 17 years old, at meron akong apat na kaibigan tinuturing nila ako bilang kanilang nagiisang Prinsesa
Masayang magkaroon ng kaibigan at yan ay naranasan ko nung umpisa pero simula ng bumalik ang dati nilang prinsesa, naging iba ang turing nila sakin
Nanjan lang sila kapag wala si Rielyn, si Rielyn ang babaeng nakakasama nila ngayon, siya rin ang dahilan kaya nararanasan ko ito ngayon
Hindi ba ako pwedeng maging masaya? Wala naman akong ginawang masama nung past ko pero bakit ganito ngayon...bakit parang galit na galit sakin ang tadhana, bakit ko to nararamdaman
Ang daming tanong ang pumapasok sa isipan ko na hindi ko pa nahahanapan ng sagot.
"Ria sama ka punta tayo sa MOA" tanong sakin ni Teahyung
"Hmm cg-" hindi ko pa naitutuloy ang sasabihin ko ng biglang mag salita si Jungkook
"Sama daw si Rielyn, okay lang ba Ria na maiwan ka muna?" Sabi ni Jungkook habang naka tingin sakin, bakit ganon hindi niya pa ako pinapatapos mag salita, uunahin nanaman niya si Rielyn
"Cge, maiwan na'ko, enjoy kayo, pasalubong ko huh" patawa kong sabi sakanila na ang totoo ay nagpipigil nako ng luha
Hindi ko alam bakit gustong tumulo ng luha ko eh, gala lang naman yun
*four hours later*
"Naka uwi na pala kayo" masayang sabi ko sakanila habang may malaking ngiti sa mukha "kain na kayo may niluto akong paborito niyo jan"
"Kumain na kami dumaan na kasi kami sa condo ni Rielyn dun na kami kumain" seryosong sambit ni Jungkook
"Okay, I re-ref ko nalang to para kung magutom kayo may pagkain kayo jan" sabi ko sakanila at dumeretso na ako sa kwarto ko
....
"Ria! Gumising kana nga jan, tanghali na oh bumili ka ng makakain natin sa labas, tsk" sigaw sakin ni Jungkook habang naka hawak sa selpon niya
Tsk kanina pa sila gising pero hinintay pa nila ako magising, hays
Umalis nako para bumili sa labas nang maka bili ako ay biglang bumuhay ang ulan kaya agad akong nag text kelan Teahyung
*/texting
"Teahyung, sunduin mo nga ako dito ang lakas ng ulan wala akong dalang payong"
"P-pero wala yung car dito eh, umalis si Jungkook pumunta siya sa condo ni Rielyn, dun na daw siya kakain"
"Pano to?nasa gitna ako ng highway, naka silong lang ako sa waiting shed, Teahyung naman oh please puntahan niyo ako dito"
"Mag taxi ka nalang, may pera ka naman jan diba"
"Sakto lang para sa pinamili ko yung pera, hindi ko naman alam na uulan, kaya naglakad nalang ako"
Hindi na niya ako nireplayan at nag seen lang siya sa mga chats ko, Teahyung naman eh, bakit?
Wala nakong ibang nagawa kundi tumakbo at sumulong sa ulan maya maya, may tumigil na kotse
"Miss, sakay kana ang lakas ng ulan oh" rinig kong sabi ng may matamis na boses ng lalaki
"H-hindi na po, okay lang ako"
"Sakay kana miss hindi kami masamang tao, hindi kami nangangain" patawang sabi niya sakin, at um-agree naman ang mga kasama niya sa kotse
Kaya sumakay na ako, dahil lumalakas narin ang ulan at pagabi na
"Bakit nasa labas kapa miss, ang lakas pa ng ulan, pano kung magkasakit ka" malambing netong sambit saakin
Nahihiya ako kaya hindi ako sumagot pero hindi narin niya dinugtungan ang sasabihin niya
Nang makarating ako sa bahay ay bumungad sakin sila Teahyung, Jungkook at iba pa naming kasama, nandun din si Rielyn kaya agad akong dumeretso sa kwarto ko
"Hoy babae, bakit basang basa ka, di ka nag sabi samin na hindi ka papa naka sakay ng taxi"
"Ulol ka ba sakto lang yung binigay mong pera sakin tapos sasabihin mong mag taxi ako?, pina bili mo pa ako kung kakain kalang din naman pala kelan Rielyn"
"buti nalang talaga may nag hatid sakin" bulong ko sa sarili ko
"Anong binubulong mo jan?" Sabay sabi ni Jungkook
Kinabukasan ay nagising akong naka empake sila ng mga gamit
"Saan kayo pupunta?"
"Mag b-beach kami, mag stay kami don ng 1 week, wag ka mag alala naka resort naman kami"
"Sinabi ko ba na mag aalala ako, btw sama ako, saglit kuha lang ako ng damit"
"Hindi na kasya sa car, maiwan kana male-late narin kami tara na" pag aya ni Jimin sakanila
Ay oo nga pala hindi naman pala ako belong bakit pa kasi gusto kong sumama haha
"Ah-ahh!" Biglang sumakit ang ulo ko, kumikirot sa sakit, napaupo ako sa sobrang sakit maya maya nawala na rin yung kirot pero nagka sinat naman ako, dahilan cguro ito ng mabasa ako sa ulan kahapon
Dahil sa wala naman akong gagawin ay nag selpon na lang ako habang naka upo sa sofa
"With my four prince,may pa english ka pang Rielyn ka, dapat ako yan eh. Dapat ako yang kasama nila hindi ikaw, ako naman talaga yung Princesa nila eh"
Maya maya nararamdaman kong tumutulo ang luha ko at agad ko naman itong pinunasan dahil may kumatok rin sa pinto, pag bukas ko ng pintuan ay bumungad sakin ang apat na lalaki na nag hatid sakin nakaraan
Shet ampopogi pala nila, ngayon ko lang na silayan ang mga mukha nila dahil naka hoodie at madilim na rin nung time na yun
"Hi Nicollyn!" Sigaw sakin ni Axelle, sigaw na may halong saya
"Hello Axelle, bakit kayo nandito, pasok kayo" an yata ko sakanila
"Mag isa kalang dito?" Tanong sakin ni George
Nang tinanong ako ni George ay biglang tumulo ang luha ko, dahil naalala ko sila Teahyung na iniwan ako para gumala, naalala ko nanaman ang sakit
"Oi oi, bakit ka umiiyak, nakaka offend ba yung tanong ko? Sorry sorry, wag kana umiyak" pag aalalang sabi sakin ni George habang pinupunasan ang luha ko
Pinag handa ko nalang sila ng makakain nila "bakit pala kayo nandito?"
"Wala yayain ka sana namin lumabas, punta tayo sa NCC, may concert kasi ang idolo namin din baka gusto mo sumama" masayang aya sakin ni Ian
"Cge ba, one week din naman akong walang kasama dito eh"
Kita ko sa mukha nila na masaya silang pumayag ako na sumama sakanila,
bakit parang hindi ko naramdaman tong saya na ito nung mga oras na sila Teahyung ang kasama ko, ang weird
Nagkwentuhan kami ng nag kwentuhan sobrang saya nila kausap
Hanggang ngayon wala paring text sila Jungkook wala ba sila planong I text ako kung nakarating na sila, never mind hindi naman talaga ako updated sakanila eh