Ceyhun Akın
"O kadın bir katil.."
Zaman durmuş gibiydi inanmak bunlar inanmak istemediğim gerçekler miydi yoksa bu kadının uydurduğu birkaç yalan mıydı
Peki bu kadın bunları niye uyduruyordu niye yalan söylüyordu ya da ayla gerçekten böyle biri miydi? Cidden ablasını kendisi mi öldürmüştü?
Bu düşüncelerim arasında konuşmamı bitirip sarsak adımlar ile sorgu odasından çıktım.
Düşünmeye vaktim bile olmayacak kadar yoğundum, fakat 'ayla bunu yapmış mıydı' diye düşünmeden edemiyordum. gerçekten böyle bir şey yaptıysa onu tutuklamam gerekirdi ve ben kalbime kelepçelemek istediğim kadını tutuklayamazdım.
evet ben Ayla' ya aşık olmuştum onu seviyordum ve bu sevgiden ben bile korkuyordum...
Ayla karasu
ceyhun ve yanındaki polis odamdan çıktıktan sonra düşüncelerim beni durduramadığım bir şekilde içerisine çekmişti, sanki düşüncelerim kocaman bir balon olmuştu ve ben o balonun içerisinde hapsolmuş gibiydim, o balonu bir türlü patlatamıyor ve içerisinden çıkamıyordum.
en sonunda annemi görmeye karar verip yerimden kalktım ve odamdan çıktım, anneme sakinleştirici verip uyuttuklarını biliyordum ama onun odasına yaklaştığım sırada gelen bağrışma sesleri endişelenmeme sebep oluyordu, annemin odasına giden bir doktoru durdurup konuşmaya başladım
"doktor bey neler oluyor?" diye sordum endişeli bir ses tonuyla, doktor bana bakıp
"sakinleştiricinin etkisi geçti, hülya hanım kızını sayıklıyor" deyip hızla odaya daldı
odaya biraz daha yaklaşınca annemin sesini duydum bağıra bağıra ağlıyor bir yandan da ablamın ismini sayıklıyordu. Odanın yanındaki duvara yaslanıp elimi kalbime koydum ve gözlerimi kapattım. Dakikalarca orada durup annemin bağırışlarını dinledim annem verilen sakinleştirici ile uyurken ben de odama geçmiş ve verilen serumlarla uykuya dalmıştım.
****
Gözlerimi açtığımda kendimi hastane yatağı yerine karanlık bir depoda buldum, ellerim ve ayaklarım bağlı bir şekilde tahta bir sandalyede oturuyordum, bir anda birisi arkadan ellerimi açtı,ellerimi önüme getirip ovuşturdum ve ayaklarımdaki ipi çıkardım.
Depo çok karanlıktı ve hiçbir şey göremiyordum yavaşça ayağa kalkıp ilerlemeye başladım,o sırada ışıklar açıldı ve karşımda karanı gördüm arkasında tavandan asılı iki ip vardı ve iplerin birisinde deryanın öbüründe ise ablamın ölü bedeni asılıydı.
Şok olmuş bir şekilde karşımdaki manzaraya bakarken Ceyhun'u gördüm karan onu da bir sandalyeye bağlamış ve ağzını bağlamıştı, neler olduğunu anlamıyordum,karan bir anda konuşmaya başlayınca dikkatimi ona verdim
"Bak Ayla bunlar senin kaybettiklerin ve kaybedeceklerin,belki hala anlamamışsındır sen kaybetmeye mahkumsun ayla, ve emin ol her şey senin yüzünden derya senin yüzünden öldü ablan senin yüzünden öldü ce Ceyhun da senin yüzünden ölecek"
Sözlerini bitirip belinden bir silah çıkardı ve Ceyhun'un kafasına sıktı,ortamda yayılan silah sesiyle birlikte dizlerimin üzerine çöktüm.
"CEYHUN!"
Nefes nefese gözlerimi açtığımda karanlık bir depo yerine hastane yatağında olduğumu gördüm, gördüklerimin bir rüya olduğunu anladığımda derin bir nefes verdim. Gördüğüm bir rüya değil kesinlikle bir kâbustu hatırlamak istemeyeceğim bir kabustu ve öyle kalacaktı sanırım.
Günler sonra
Aradan günler geçmiş annem ve ben hastaneden çıkmıştık bu süre zarfında karan ne bir mektup ne bir mesaj atmıştı ortalıklarda görünmemiş beni rahatsız etmemişti umarım bir daha karşıma çıkmazdı, o sırada tanımadığım bir numaradan mesaj gelmesiyle dikkatimi telefonuma verdim
"+05*********: Ayla hanım iyi akşamlar,ben polis memuru Ceyhun akın önemli bir konu hakkında sizinle görüşmemiz gerek yarın müsaitseniz saat 11:00 gibi çay bahçesinde buluşabilirsek iyi olur.
Ceyhun'dan gelen mesajla ne olduğunu anlamaya çalışsamda başaramamış fakat yine de Ceyhun'u geri çevirmemiştim ve teklifini kabul etmiştim yarın çay bahçesinde buluşacaktık ve ben bunun heyecanı ile basıl uyuyacağım onu bilemiyordum.
*****
Sabah erkenden kalkmış güzelce duş alıp hazırlanmıştım heyecanlıydım ve bu yüzümden bile belli oluyordu hızlıca üzerime kırmızı çok tatlı bir elbise giymiştim saçlarımı güzelce tarayıp maşa yapmıştım güzel olduğuma kanaat getirince aşağıya inip yemek yemiş ve evden çıkmıştım
Ceyhun akın
Bugün o gündü sonunda ayla ile buluşacak ve karakol dışında bir yerde insan gibi muhabbet edecektik. Hiç olmadığım kadar heyecanlıydım kim derdi ki koskoca polis memuru Ceyhun akın bir kadın için böylesine heyecanlanıyor.
Güzelce hazırlanıp çıkmayı düşünüyordum fakat iş kıyafet seçmeye gelince, biraz karışmıştı ortalık.
Önce keten bir pantolon ve gömlek giymiştim ama aklıma kız istemeye değil de muhabbet etmeye gittiğim gelince saçma bulmuş bu sefer eşofman takılı giymiştim böyle de çok rahat bir görüntü ortaya çıkmıştı ve bundan da vazgeçmiştim.
En sonunda daha fazla saçmalamayıp siyah bir kumaş pantolon ve krem rengi bir Polo yaka gömlek giymiştim son son saçımı düzeltirken odamın kapısı açılmış içeriye abim gitmişti beni görünce sırıtmış
"Ooo Ceyhun bey büyümüş de buluşmaya gidiyor he" demişti
Onun bu dediğine gülmüş ve cevap vermiştim
"Abartma karan" abim bu dediğime kaşlarını çatmış sinirle ayağındaki terliği bana fırlatmıştı
"Abi diyeceksin oğlum iki yaş büyüğüm ben senden hem sen kiminle buluşacaksın" demişti
"Anlattım ya bir kadın vardı arkadaşı ve ablası öldürülmüştü sonra bir kadın gelip bu kızın ablasını öldürdüğünü söylemişti falan hatırlarsın belki" abim düşünüyor gibi bir ifadeye büründü ve sonra
"Ayla mıydı?"diye sordu
Onu onaylayıp hazırlanmaya devam ettim abim ise sanki aklına bir şey gelmiş gibi gülümsedi ve işi olduğunu söyleyip evden hızla çıktı onun bu davranışına anlam veremesem de sustum ve hazırlanmayı sonunda bitirip ben de evden çıktım
****
Çay bahçesine geldiğimde Ayla'yı gördüm üzerinde ona çok yakışmış kırmızı bir elbise vardı yüzüne sürdüğü boyalar onu çok tatlı göstersene gerek yoktu zaten başlı başına çok güzel bir kadındı ayla daha fazla düşünmeyi bırakıp onun yanına gittim beni görünce ayağa kalkıp elini uzattı
"Merhaba Ceyhun bey" demişti anlamıyordum aslında bey demesine gerek yoktu ama ben ona hanım dediğim için kendini zorunda hissediyor da olabilirdi yine de düzletme ihtiyacı hissettim ve
"Bey'e gerek yok Ceyhun demen kâfi"deyip yerime oturdum o da gülümseyip yerine oturdu ve konuşmaya başladık havadan sudan konuşurken zaman çok hızlı geçmişti ve ayla sonunda
"Beni yanlış anlama seninle konuşmak çok hoşuma gidiyor ama beni neden buraya çağırdığını merak ediyorum" demişti kadın haklıydı onu buraya önemli bir konu için çağırıp sonra da konuyu unutmuştum mahçup bir ifade ile kafamı sallayıp konuya girdim
"Ayla senin ifadeni almak için hastaneye geldiğimizde bir haber geldi biliyorsun zaten bir kadın Zeynep hanımı öldüren kişiyi gördüğünü söyledi biz de apar topar oraya gittik kadını sorgu odasına aldım ve kadın bana cinayetin işlendiği evin yakınlarında oturduğunu ve sizin ablanızla beraber eve geldiğinizi sonra ise bir silah sesi duyduğunu ve evden sizin çıkıp hiç bir şey olmamış gibi sigara içtiğinizi söyledi yani katilin siz olduğunu söyledi, fakat açık konuşacağım ben buna pek inanmadım çünkü bir polis olarak beden dilini çok iyi bilirim ve kadının davranışları hiç normal değildi o yüzden seni asla suçlamıyorum" dedim konuşmamın ardından ayla bir süre sessiz kaldı sonrasında konuşacağı sırada yanımızdan gelen bir ses ile oraya döndük abimi görmem ile şaşırdım ve ayağa kalktım
" abi sen ne arıyorsun burada" diye sordum ayla ise ayağa kalkmış anlamadığım bir yüz ifadesi ile abime bakarken
"Abi mi " diye mırıldandı sonra ise bir anda bayılmasıyla hızla ona doğru koştum
"Ayla.."
—————————-
Instagram hesaplarımız
burcu_samlioglu
girdapofficial1