Uyuyor muyum?
Belki de uyanığım emin değilim zaman kavramını unutum.
Her yer karanlık gecenin bir yarısı olmalı.
Karanlıkta ilerlemeye devam ediyorum ama nereye gitiğimi dahi bilmiyorum.
Nereye gidiyorum sahi?
Neden tek başımayım?
Çağan nerde?
Çağanın yanımda olmadığını sonradan fark ediyorum.
İlk başta gözlerim onu arıyor ama yok. Gelir değil mi? Evet gelir.
Tuana:çağan.
Diyorum ama sesim çıkmıyor.
Karanlık,çok Karanlık.
İlk defa Karanlık beni korkutuyor. Aydınlığa geçmek istiyorum artık.
Koskoca karanlığın içinde tek başımayım.
Tuana:çağan gelecek.
Diyorum kendi kendime.
Tuana:çağan gelecek ve beni Aydınlığa kavuşturacak.
Sözlerime inanıyorum. Gitmek beni korkutuyor ama bedenim benden izinsiz ilerliyor.
Hiçbir şey yok sadece Karanlık bir sokak belki de.
Ve o sokakta sadece ben varım.
Nereye gidiyorum bilmiyorum. Dört bir yan simsiyah o siyahlığın içinde sadece kendimi görüyorum.
Tuana:çağan nerdesin sevgilim?
Diyorum ama cevap vermiyor.
Neden cevap vermiyor?
Üşüdüğümü hissediyorum artık kurtulmak istiyorum bu karanlıktan.
Daha fazla durmak istemiyorum burda koşmaya başlıyorum.
Ama bir elim karnımda.
Bir dakika? Elim karnımda...
Ama karnım boş.
Duruyorum olduğum yerde karnıma bakıyorum uzun uzun.
Karnım şişkin değil ve artık içinde hareket eden biri yok.
Tuana:uyuyor musun? Neden hereket etmiyorsun?
Karnımın farklı bölgelerine dokunuyorum ama hissedemiyorum onu.
Gözlerimin dolduğunu hissediyorum.
Tuana:hayır.
Diyorum kendi kendime.
Tuana:sadece uyuyor.
Diye inandırıyorum kendimi.
Gitmek istemiyorum yoruldum artık ama bedenim benden izinsiz hareket ediyor.
Artık yürüyemeyecek kadar yoruluyorum. Dizlerimin üzerine düşüyorum yenilgiyle.
Çağanın gelmeyeceğini kabuleniyorum. Bebeğimin Artık olmadığını kabuleniyorum.
Tuana:çağan!
Diye bağırıyorum tekrar.
Tuana:gel artık.
Gelmiyor.
Tuana:korkuyorum!
Çağan korkmamı istemez korur beni.
Ama gelmiyor.
Tuana:çağan bebeğimizi hissedemiyorum.
Diyip ağlamaya başlıyorum.
Tuana:özür dilerim!
Daha çok ağlıyorum.
Tuana:onu koruyamadım! Ona ne oldu bilmiyorum,özür dilerim!
Hıçkıra hıçkıra ağlıyorum.
Tuana:burası çok karanlık! Aydınlığa çıkmak istiyorum! Çağan bu karanlıktan kurtulmak istiyorum.
Gelmiyor! Neden gelmiyor! Nerde?
Tuana:karanlıkta ölmek istemiyorum seni istiyorum!
Birden gözüme bir ışık çarpıyor.
Çok parlak gözlerimi kapatmama rağmen gözlerim yanıyor.
Açamıyorum ve daha çok korkuyorum.
?:anne?
Diyor bir ses.
Şaşkınlıkla kalıyorum olduğum yerde.
Beynimde dafalarca aynı ses çalıyor ne olduğunu kavramaya çalışıyorum.
Gözüme çarpan ışık azalıyor yavaşça.
Ama hala şaşkınlıkla sesin nerden geldiğini düşünüyorum.
Gözlerimi açıyorum yavaşça.
İlk başta bir şey göremiyor gibi oluyorum. Aynı ses.
?:anne neden ağlıyorsun?
Diye soruyor.
Hala aynı şaşkınlığın içerisinde yaşıyorum.
Kafamı kaldırıyorum kendime geliyorum..
Karşımda bembeyaz parlak bir yer.
Benim tarafım simsiyahken onun tarafı beyaz.
Küçük bir kız çocuğu var karşımda.
Bana anne diyen o mu?
Tuana:sen?
Diyorum kekeleyerek.
Kaşlarını çatıyor.
?:anne
diyor tekrar.
Sesi ince korkmuş bir şekilde çıkıyor.
Simsiyah saçları parlak ve uzun. Benden uzakta olsa bile gözlerindeki ışıltı beli oluyor.
Gözleri ela ama çok parlak.
Doldugun dudakları var küçük bir burnu.
?:anne!
Diyor bana doğru koşarken.
O koştukça ışıkta onunla geliyor.
Siyah saçları dalgalanıyor koşarken.
Beklemediğim bir anda. Sarılıyor boynuma.
?:anne neden ağladın?
Göz yaşlarımı siliyor.
Tuana:sende kimsin Çağan nerde?
Diye soruyorum.
?:babam gitti ya.
Diyor elbete inanmıyorum ona Çağan beni bırakmaz.
Tuana:nereye?
Diye soruyorum yine de.
?:çok istediğim o bebeği almaya.
Derin bir nefes veriyorum.
?:anne sen neden karanlıksın?
Diye soruyor nedenini bende bilmiyorum.
Tuana:adın ne senin?
Dudaklarını büyüyor.
?:ef-
Diyor ama devam edemiyor. Çünkü ondan uzaklaşıyorum.
İsteyerek değil bir şey beni geri çekiyor.
?:anne!
Diye bağırıyor bana doğru koşarken.
?:anne gitme!
Ağlıyor benim gibi. Aynı benim gibi.
?:bırakma beni ben tek korkarım ki!
Diyor koşarken bana yetişemiyor.
Ben karanlığın içine çekilirken o aydınlık tarafta kalıyor.
?:anne özür dilerim bir daha seni üzmeyeceğim gitme!
Diye ağlıyor.
?:anne seni seviyorum gitme!
Bende ağlıyorum. Bırakmak istemiyorum onu.
?:yalvarırım! Gitme! Anne cocuklar annesiz yapamaz bırakma beni!
Çığlık atıyor artık.
?:noğlur!
Diyor bağırarak.
?:sen benim annemsin gitme! Ben sensiz yapmam babam sensiz yapamaz! Babam seni çok seviyor anne o sensiz yapamaz!
Duramıyorum hala bir şey geri çekiyor beni.
?:gidersen senden nefret ederim anne! Babam senden nefret eder.
Ağlıyorum. Karşımdaki kız ağladığını için onunla beraber hıçkıra hıçkıra ağlıyorum.
?:yalvarırım gitme. Bırakma beni anne. Ben çok küçüğüm sensiz yapamam.
Dizlerinin üzerine düşüyor güçsüzce.
?:en azından son kez seni seviyorum der misin?
Diye soruyor ağlerken.
?:en azından beni sevdiğini bileyim ne olur beni sevdiğini söyle.
Konuşmuyorum sadece ağlıyorum.
?:beni sevdiğini söyle anne! Hadi! Beni sevdiğini söyle yalvarırım.
Bana bakıyor gözlerinde çağanı görüyorum.
Çağan...
Kurtar beni sevgilim gitmek istemiyorum.
Sizi bırakmak istemiyorum ne olur kurtar beni.
?:anne seviyorum seni! Seni çok seviyorum anne! Ne olur sende beni sev.
Yutkunuyorum. Sesim çıkmıyor zar zor konuşmaya çalışıyorum.
Uzun bir süre ağlayan gözlerine bakıyorum hala bir şey demem için bekliyor gideceğimi kabullenmiş bir şekilde zorda olsa dudaklarımı oynatıyorum ve
Tuana:seni seviyoru-
Diyebiliyorum ama devam edemiyorum..
Seni seviyorum kızım diyemiyorum çünkü artık yok oldum.
Küserim etrafa dağılmış gibidyi onu artık göremiyordum ama hıçkırıklarını duyabiliyordum.
Tuana:özür dilerim.
Diyorum ve sonra yok oluyorum...
Çığlık atıyorum.
Evet evet kendi çığlık sesime uyanıyorum.
Çağan:güzelim! Ne oldu bebeğim.
Dedi telaşla.
Tuana:çağan...
Dedim nefes nefese.
Çağan:ne oldu yavrum?
Yüzüme yapışan saçları sakince yüzümden çekti.
Tuana:çağan gördüm.
Dedim ve elimi karnıma koydum.
Çağan:neyi Birtanem?
Gözlerimi kapatım hatırlamak istiyorum yüzünü.
Sadece birkaç saniye önce gördüm onu şimdi unutmak istemiyorum.
Tuana:kızımı...
Karnımda bir ağrı var ama ne olduğunu bilmiyorum.
Çağana söylemek istemiyorum çünkü telaşlansın istemiyorum.
Çağan:kabustu güzelim. Geçti.
Omzuma bir öpücük kondurdu.
Tuana:çok güzeldi.
Yüzünü hatırlamasam bile güzel olduğunu biliyordum.
Çağan:çünkü annesine benzeyecek.
Gülümsüyorum ama canım yanıyor.
Ama bir yandan gülümsüyorum çünkü karnımda onu hissediyorum.
Çağan:şimdi iyisin değil mi?
Uykusu olduğu herhalinden beli oluyordu.
Tuana:hıhı.
Dedim nazlı nazlı.
Tuana:uyuyalım mı?
Uyursam karnımdaki ağrı da geçer.
Çağan:gel bebeğim.
Kolarını açıyor. Canım çok yanıyor ama buna rağmen ona sarılıyorum.
Saçlarımı öpüyor.
Gözlerimin hala açık olduğunu fark edince.
Çağan:sadece bir rüyaydı yavrum. Geçti uyu artık.
Saçlarımı okşamaya başladı ama beni uyutmayan şey karnımdaki sancıydı.
Başımı saladım zar zor ama canım yanıyordu.
Çağan:bebeğim iyi olduğuna emin misin?
Bu sefer daha hızlı başımı saladım.
Çağan:yavrum!
Dedi oturur pozisyona gelip.
Tuana:çağan!
Çığlık atıyorum kısmen.
Tuana:su-
Diyorum ama devam edemiyorum.
Allah kahretsin nasıl fark etmiyorum!
Çağan:su-su mu? Bekle hemen getireyim.
Diyor yataktan kalkıp.
Tuana:ne suyu gerizekalı! Doğuruyorum!
Çığlık atıp eliyle ağzını kapatı.
Çağan:lan! Yatakta mı?
Tuana:eger hastaneye götürmezsen evet burda doğuracağım!
Bana dehşetle bakıyor.
Çağan:tuana ben ne yapılır bilmiyorum!
Ona ters ters baktım.
Tuana:sen yapmayacaksın zaten!
Derin derin nefes veriyorum.
Çağan:tamam,tamam,tamam!
Ne yapması gerektiğini düşünüyordu farkındaydım oda çok telaşı ve heycanlıydı.
Tuana:çağan canım çok yanıyor.
Diyebiliyorum en sonunda.
Ne zaman geldim bilmiyorum ama arabada olduğumu fark ediyorum.
Çağan:geçecek güzelim.
Tuana:korkuyorum.
Çağan:korkacak bir şey yokki yavrum.
Diyor ama benim kadar oda korkuyor.
Tuana:çağan ben onu bırakmak istemiyorum.
Çağan:bırakmayacaksın zaten!
Arabayı daha hızlı sürmeye başladı.
Tuana:çağan ona bir şey olmasına izin verme tamam mı? Yalvarırım yaşat onu.
Belki gördüğüm rüyanın etkisiydi ama gideceğimi hissediyordum. Onu bir daha görmeyeceğimi düşünüyordum.
Çağan:beraber yaşayacaksınız.
Gözlerinin dolduğunu fark ettim artık acı dayanılmaz bir durum alıyordu.
Tuana:çağan o beni seviyor biliyor musun?
Beni oylamak istediğinden mi emin değilim.
Çağan:evet bebeğim elbette seviyor.
Dedi.
Tuana:bende onu seviyorum ama bunu ona söyleyemedim. Sen söyle olur mu?
Çağan:hayır tuana. Sen söyleyeceksin ona.
Tuana:annen seni seviyor de.
Dedim ve acıyla çığlık attım Çağan daha fazla telaş yaptı. Korkuyla bir bana bir yola bakıyordu.
Tuana:çünkü onu seviyorum seni de seviyorum. Çok.
Sonra...sonrası yok hatırlamıyorum.
Bilincim kapanıyor ve bir daha açılmayacağını biliyorum.
Karnımı okşadım belki de son kez.
Seviyorum...seni gerçekten.
İçimden defalarca tekrar ediyorum bunu.
Seni seviyorum kızım.
Bu son cümlem oluyor sonra nefes dahi alamıyorum.