ရှီချန်းယု သည် သူ၏သားကောင်နှင့်အတူ အိမ်သို့ပြန်လာသောအခါတွင် တစ်စုံတစ်ယောက်သည် သူတို့၏ခြံထဲသို့ ရောက်ရှိလာသည်ကို သူတွေ့ရှိခဲ့ရသည်။ ရှီယွီရှီး သည် ပေါက်စီလေးကို ချီထားပြီး မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ ဧည့်သည်နှင့် ဆက်ဆံရေးက သိပ်မကောင်းပုံရသည်။
ဒါကိုမြင်တော့ ရှီချန်းယု ဟာ သူရဲ့ကိုယ်ပေါ်ခြင်းတောင်းကို မီးဖိုချောင်ထဲကို အရင်ထည့်လိုက်ပြီး ရှီယွီရှီး ဆီကို အဆောတလျင် လျှောက်သွားတယ်။ ထိုမှသာ ရှီချန်းယု သည် ထိုလူနှစ်ယောက်ကို ခြံထဲတွင် ယခင်က မြင်ဖူးကြောင်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်လိုက်ရသည်။
အဲဒီအထဲမှာ အသက်ကြီးတဲ့အမျိုးသမီးတွေက ဦးလေးရှီရဲ့ဇနီးနှင့် ဦးလေးရှီ၏ အမေ ဖြစ်ပုံရသည်။ နောက်ထပ် ဆယ့်ငါးနှစ် သို့မဟုတ် ဆယ့်ခြောက်နှစ်ရှိပုံသော ကောင်လေးတစ်ယောက်သည် သူ၏မျက်ခုံးကြားတွင် အလွန် တောက်ပသော အနီရောင် သစ်ကြံပိုးခေါက်မှဲ့တစ်ခုရှိသည်။ သူသည် ရှီမိသားစု၏ စိတ်ဖောက်ပြန်နေသော သားငယ်ဖြစ်ဟန်တူသည်။
ရှီချန်းယု နှင့် ရှီယွီရှီး တို့သည် ရီလင်းရွာသို့ ပထမဆုံးရောက်သောအခါတွင် သူတို့အိမ်တံခါးဝတွင် ထိုသားအမိကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ သို့သော် ထိုအချိန် တွင် ရှီမိသားစုဝင်များအားလုံး ထိုနေရာတွင် ရှိနေသောကြောင့် ထိုသားအမိ သည် ရှီချန်းယု အတွက် အခက်အခဲများ မဖြစ်စေခဲ့ပေ။
ထိုအချိန်တွင် သားအမိသည် သူ့ကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်နေသည်။ ရှီချန်းယု သည် သူ့ကို အနီးကပ် စိုက်ကြည့်နေသည့် ခံစားချက်ကို မကြိုက်သောကြောင့် ထိုအကြည့်တွေက အလွန်ပညာမတတ် ရိုင်းစိုင်းသော ခံစားချက်ကို ဖြစ်စေသည်။
အဒေါ် ရှီ ရဲ့ မိသားစုက မလှပေမယ့် သူ့ဘဝက ရှီယွီရှီးထက် ပိုကောင်းတာကြောင့် ရှီယွီရှီး ထက် အများကြီး ပိုတက်ကြွနေပုံပါပဲ။
အထူးသဖြင့်၊ သူမသည် လယ်သမားမိသားစုမှ လယ်သမတစ်ဦးအတွက် အလွန်အမိုက်စားရှိုးတစ်ခုဟု ယူဆရသည့် သူမ၏ ခေါင်းပေါ်တွင် ငွေရောင် ဆံညှပ်ကို ဝတ်ဆင်ထားဆဲဖြစ်သည်။
ရှီချန်းယု စကားမပြောခင် ရှီမိသားစုရဲ့ အဒေါ်ဘေးမှာ ရပ်နေတဲ့ သားဖြစ်သူက စိတ်မရှည်စွာနဲ့ ပြောလာပါတယ်။
"ဒုတိယအိမ်မှာ နေထိုင်ရတာ မလွယ်ဘူးလို့ အဖွားကပြောတယ်..ဒါကြောင့် စားစရာတွေ လိုက်ပို့ပေးတာပါ.. ဒီပစ္စည်းတွေ ယူလာဖို့ ခက်ခက်ခဲခဲ ကြိုးစားလာခဲ့ရတာ "
ထိုကလေးက စကားပြောတဲ့အခါလေယူလေသိမ်းက တစ်မျိုးဖြစ်နေသည်။ သူသည် အခြားအမျိုးသမီးများ၏ စကားများကို တမင်တုပနေပုံရသည်၊
သို့သော် တကယ့်အမျိုးသမီးကို တစ်ခါမျှ မမြင်ဖူးသောကြောင့်၊ သူ့လျှာကို ကြက်တူရွေးကပြောနေသလို ရယ်စရာကောင်းသည့် ခံစားချက်မျိုး ရှိနေသည်။ ရှီချန်းယုသည် ဝတ္ထုကိုဖတ်ဖူးသောကြောင့် ဒီကောငယ်အပေါ်အထင်ကြီး စိတ်မရှိခဲ့ပေ။ ဒီအချိန်မှာ သူ့ရဲ့ မိုက်မဲပြီး သတိမထားမိတဲ့ အသွင်အပြင်ကို မြင်လိုက်ရပြီး ဒီကလေးဟာ နောက်ပိုင်းမျိုးဆက်တွေရဲ့ မူလတန်းကျောင်းကကြက်ဖနဲ့တူတယ်လို့ ခံစားရတဲ့အတွက်ကြောင့်မို့လို့ စိတ်အနှောက်အယှက်မဖြစ်ပါဘူး။
ရှီယွီရှီး သည် စကားကြားသောအခါ ရှီချန်းယု ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ အကယ်၍ တစ်ဖက်လူက သူမနှင့် စကားဆက်ပြောနေမည်ဆိုပါက အခန်းထဲခေါ်ရမည်ဖြစ်သည်။
သို့သော် ယခု ရှီချန်းယု ပြန်ရောက်လာသောအခါ၊ ဒီအိမ်၏ ထက်ဝက်ကျော်ကို ရှီချန်းယု မှ ဆောက်လုပ်ခဲ့ပြီး ရှီယွီရှီး သည် သူ့ကို ထိုအိမ်၏ သခင်ဖြစ်သည်ဟု မသိစိတ်က လိုလားနေသည်။
ရှီယွီရှီး ၏အကြည့်ကို ခံစားမိသည့် ရှီချန်းယု သည် ရှီယွီရှီး ၏ဇာတ်ကောင်သည် နူးညံ့လွန်းသည်ဟု စိတ်ထဲတွင် သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး တစ် ချိန်တည်းတွင် ရှီယွီရှီး သည် ကလေးအား ပထမဦးစွာအထဲသို့ခေါ်သွားရန် လှုံ့ဆော်ပေးခဲ့ သည်။ နွေဦးရာသီကို မကြာခင်ရောက်တော့မှာဖြစ်ပေမယ့် ရာသီဥတုက အရမ်းအေးနေသေးတာမို့ ကလေးတွေကို အပြင်မှာ အကြာကြီးမနေသင့်ပါဘူး။
ရှီယွီရှီး သည် ကလေးများကို ပွေ့ချီလိုက်သောအခါ ရှီချန်းယု သည် သူတို့အား ဝင်ခွင့်ပေးရန် မရည်ရွယ်ခဲ့ပေ။ သူတို့သည် မရက်စက်သော်လည်း ခါးသီးသော ကိုယ်ရည်ကိုယ်သွေးရှိသည်။
အဲလိုလူတွေက မကောင်းဘူးလို့ ပြောကြပေမယ့် မဆိုးဘူးလို့ ထင်ရတယ်။ ဒါ ပေမယ့် သူတို့ဟာ လူကောင်းတွေလို့ ပြောရင် တစ်ခါတစ်လေ အရမ်း စကားပြောတတ်ကြတယ်။ ဒီလိုလူတွေက တကယ့်ကို စိတ်အနှောက်အယှက် ဖြစ်ပြီး ရှီချန်းယု က သူတို့ကို ဆက်ဆံဖို့ အချိန်မရှိတာကြောင့် ဦးလေးဖြစ်သူကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်းပြောပြီး သူတို့ကို တံခါးအပြင်ကို ပို့ပေးခဲ့ပါတယ်။
ရှီချန်းယု သည် တချိန်လုံး ယဉ်ကျေးသိမ်မွေ့ပြီး ရှုပ်ထွေးသော မျက်နှာထားကြောင့် ဖြစ်နိုင်သည်။ ရှီချန်းယုဆီမှ ထုတ်ပယ်ခံရသောအခါအချင်းချင်းရန်ဖြစ်ရန် ရှက်ရွံ့လွန်းကြသည်။
ရှီချန်းယု က ကျန်နှစ်ယောက်ကို လွှတ်လိုက်ပြီးနောက် ခြံထဲက စပါးတွေကို ပြန်ကြည့်တယ်။ အန်တီရှီ နဲ့ ညီငယ်တို့ကို မကြိုက်ပေမယ့် အန်တီရှီ က အစားအသောက်ကို ပို့ပေးတာမို့ ကျေးဇူးတင်ကြောင်းပြရန် ပထမမိသားစုအိမ် ကို သွားခဲ့ရပါသေးတယ်။
ရှီချန်းယု သည် တောင်ပေါ်သားကောင်ကို အမဲလိုက်ရာမှ ပြန်လာသောကြောင့် ရှီယွီရှီး သည် နေ့လယ်တွင် ကောင်းကောင်းစားခဲ့ရသည်။ မူလ က ရှီယွီရှီး က ရှီချန်းယု ကို သားကောင်ကို ရောင်းစေချင်ပေမယ့် ကံမကောင်းစွာပဲ သားကောင်နှစ်ကောင်မှာ အသားများများစားစားမရှိတာကြောင့် ဒီအသေးအမွှားလေးအတွက် မြို့ကိုသွားဖို့ မထိုက်တန်ပါဘူး။
ယုန်ကို ရှီယွီရှီး က အိုးတစ်လုံးထဲမှာ ပြုတ်ပြီး ငှက်ကို ရှီချန်းယု က အဖွားရှီ ကို ပေးခဲ့ပါတယ်။ အဖွားရှီ က အသားကို ကိုယ်တိုင်စားတာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ပထမမိသားစုက လူတွေကို ပေးတာပဲဖြစ်ဖြစ် ရှီချန်းယု ကတော့ သိပ်ဂရုမစိုက်ပါဘူး။ သူက ဒီမှာ လူတွေနဲ့ ဆက်ဆံရေးမရှိဘူး။ ရုပ်ပုံကောင်းတစ်ခု တည်ဆောက်ခြင်းအပြင်၊ ပိုအရေးကြီးသည်မှာ အနာဂတ်လေ့လာမှုများနှင့် နယ်ချဲ့စာမေးပွဲများအတွက် လမ်းခင်းရန်သာဖြစ်သည်။
အထူးသဖြင့် ဝတ်ကြီး ဝတ်ပြုရေး နှင့်ပတ်သက်၍ ဂုဏ်သိက္ခာအတွက် ပညာရှင်များက အလွန်စိုးရိမ်ကြပြီး လိုအပ်ချက်များသည် သာမန်လူများထက်ပင် တင်းကျပ်နေပါသည်။ မူလပိုင်ရှင်၏ဂုဏ်သတင်းသည် ယခင်ကသိပ်မ ကောင်းခဲ့ဘဲ ကံကောင်းထောက်မစွာဖြင့် ရှီချန်းယု သည် ကွင်ချန်ကောင်တီတွင်မရှိတော့သောကြောင့် နာမည်ကောင်းရလိုပါက အချိန်ယူနိုင်သည်။
နောက်ရက်အနည်းငယ်တွင် ရှီချန်းယု သည် တောင်ပေါ်သို့ နှစ်ကြိမ်ထပ် တက်ခဲ့သည်။ ထိုနှစ်ခါလုံး သူ့ကံမကောင်းလို့ သားကောင်မဖမ်းမိဘူး။ မူလက သူသည် အမဲလိုက်ခြင်းမှ ငွေအနည်းငယ်ရရှိလိုပြီး ထိုငွေအနည်းငယ်ကို သူ၏လုပ်ငန်း၏အရင်းအနှီးအဖြစ် အသုံးပြုရန် ကြံစည်ခဲ့သည်။ ထိုသို့သော အကြံအစည် သည် အနည်းငယ် နုံအလွန်းပုံရသည်။
ယနေ့နံနက်တွင် ရှီချန်းယု သည် တောင်ပေါ်သို့ ထပ်မံတက်ရန် စီစဉ်ခဲ့သည်။ ယခုတစ်ကြိမ်တွင် သူသည် အမဲလိုက်ခြင်းမဟုတ်ပဲ စမ်းမျှစ်တူးရန် တောင်ပေါ်မှ လမ်းတစ်ဝက်တွင် ဝါးတောသို့ သွားခဲ့သည်။
မနေ့မွန်းလွဲပိုင်းက ရေသွားယူစဉ် တောင်ပေါ်ရှိ မျှစ်များကို စားသုံးနိုင်သည်ဟု ရွာကလူများက ပြောကြသည်ကို ကြားသဖြင့် စမ်းမျှစ်များ လတ်ဆတ်ပြီး နူးညံ့နေချိန်တွင် စမ်းမျှစ်များကို များများတူးခိုင်းသဖြင့် သူသွားတူးမည်ဖြစ်သည်။
ရှီယွီရှီး မှ ပြုလုပ်ထားသော မျှစ်ချဉ်သည် အရသာ အလွန်ကောင်းမွန်လှပါသည်။ အိမ်နီးနားချင်းတွေက သူ့ကို အချဉ်ဖောက်ဖို့ အကူအညီတောင်းတယ်။ ရှီယွီရှီး ၏ စိမ့်စမ်းမျှစ်ချဉ်က ကောင်းနေပုံရသည်။
ရှီချန်းယု သည် မျှစ်ချဉ်အရသာကို တွေးတောရင်း တောင်တက်လမ်း တစ်ဝက်မှ ဆူပူသံကို ရုတ်တရက်ကြားလိုက်ရသည်။ သူသည် မသိစိတ်က ခေါင်းကို မော့ကာ ရှေ့ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ လူတစ်ဦး ထွက်ပြေးလာနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
~သင်္ကြန်မှာ ရှယ်ပရိုမို့တွေ လာမယ်နော်..
ရွီခ်န္းယု သည္ သူ၏သားေကာင္ႏွင့္အတူ အိမ္သို႔ျပန္လာေသာအခါတြင္ တစ္စုံတစ္ေယာက္သည္ သူတို႔၏ၿခံထဲသို႔ ေရာက္ရွိလာသည္ကို သူေတြ႕ရွိခဲ့ရသည္။ ရွီယြီရွီး သည္ ေပါက္စီေလးကို ခ်ီထားၿပီး မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ ဧည့္သည္ႏွင့္ ဆက္ဆံေရးက သိပ္မေကာင္းပုံရသည္။
ဒါကိုျမင္ေတာ့ ရွီခ်န္းယု ဟာ သူရဲ႕ကိုယ္ေပၚျခင္းေတာင္းကို မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကို အရင္ထည့္လိုက္ၿပီး ရွီယြီရွီး ဆီကို အေဆာတလ်င္ ေလွ်ာက္သြားတယ္။ ထိုမွသာ ရွီခ်န္းယု သည္ ထိုလူႏွစ္ေယာက္ကို ၿခံထဲတြင္ ယခင္က ျမင္ဖူးေၾကာင္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္လိုက္ရသည္။
အဲဒီအထဲမွာ အသက္ႀကီးတဲ့အမ်ိဳးသမီးေတြက ဦးေလးရွီရဲ႕ဇနီးႏွင့္ ဦးေလးရွီ၏ အေမ ျဖစ္ပုံရသည္။ ေနာက္ထပ္ ဆယ့္ငါးႏွစ္ သို႔မဟုတ္ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ရွိပုံေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္သည္ သူ၏မ်က္ခုံးၾကားတြင္ အလြန္ ေတာက္ပေသာ အနီေရာင္ သစ္ႀကံပိုးေခါက္မွဲ႕တစ္ခုရွိသည္။ သူသည္ ရွီမိသားစု၏ စိတ္ေဖာက္ျပန္ေနေသာ သားငယ္ျဖစ္ဟန္တူသည္။
ရွီခ်န္းယု ႏွင့္ ရွီယြီရွီး တို႔သည္ ရီလင္း႐ြာသို႔ ပထမဆုံးေရာက္ေသာအခါတြင္ သူတို႔အိမ္တံခါးဝတြင္ ထိုသားအမိကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအခ်ိန္ တြင္ ရွီမိသားစုဝင္မ်ားအားလုံး ထိုေနရာတြင္ ရွိေနေသာေၾကာင့္ ထိုသားအမိ သည္ ရွီခ်န္းယု အတြက္ အခက္အခဲမ်ား မျဖစ္ေစခဲ့ေပ။
ထိုအခ်ိန္တြင္ သားအမိသည္ သူ႕ကို စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ရွီခ်န္းယု သည္ သူ႕ကို အနီးကပ္ စိုက္ၾကည့္ေနသည့္ ခံစားခ်က္ကို မႀကိဳက္ေသာေၾကာင့္ ထိုအၾကည့္ေတြက အလြန္ပညာမတတ္ ရိုင္းစိုင္းေသာ ခံစားခ်က္ကို ျဖစ္ေစသည္။
အေဒၚ ရွီ ရဲ႕ မိသားစုက မလွေပမယ့္ သူ႕ဘဝက ရွီယြီရွီးထက္ ပိုေကာင္းတာေၾကာင့္ ရွီယြီရွီး ထက္ အမ်ားႀကီး ပိုတက္ႂကြေနပုံပါပဲ။
အထူးသျဖင့္၊ သူမသည္ လယ္သမားမိသားစုမွ လယ္သမတစ္ဦးအတြက္ အလြန္အမိုက္စားရွိုးတစ္ခုဟု ယူဆရသည့္ သူမ၏ ေခါင္းေပၚတြင္ ေငြေရာင္ ဆံညွပ္ကို ဝတ္ဆင္ထားဆဲျဖစ္သည္။
ရွီခ်န္းယု စကားမေျပာခင္ ရွီမိသားစုရဲ႕ အေဒၚေဘးမွာ ရပ္ေနတဲ့ သားျဖစ္သူက စိတ္မရွည္စြာနဲ႕ ေျပာလာပါတယ္။
"ဒုတိယအိမ္မွာ ေနထိုင္ရတာ မလြယ္ဘူးလို႔ အဖြားကေျပာတယ္..ဒါေၾကာင့္ စားစရာေတြ လိုက္ပို႔ေပးတာပါ.. ဒီပစၥည္းေတြ ယူလာဖို႔ ခက္ခက္ခဲခဲ ႀကိဳးစားလာခဲ့ရတာ "
ထိုကေလးက စကားေျပာတဲ့အခါေလယူေလသိမ္းက တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနသည္။ သူသည္ အျခားအမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ စကားမ်ားကို တမင္တုပေနပုံရသည္၊
သို႔ေသာ္ တကယ့္အမ်ိဳးသမီးကို တစ္ခါမွ် မျမင္ဖူးေသာေၾကာင့္၊ သူ႕လွ်ာကို ၾကက္တူေ႐ြးကေျပာေနသလို ရယ္စရာေကာင္းသည့္ ခံစားခ်က္မ်ိဳး ရွိေနသည္။ ရွီခ်န္းယုသည္ ဝတၳဳကိုဖတ္ဖူးေသာေၾကာင့္ ဒီေကာငယ္အေပၚအထင္ႀကီး စိတ္မရွိခဲ့ေပ။ ဒီအခ်ိန္မွာ သူ႕ရဲ႕ မိုက္မဲၿပီး သတိမထားမိတဲ့ အသြင္အျပင္ကို ျမင္လိုက္ရၿပီး ဒီကေလးဟာ ေနာက္ပိုင္းမ်ိဳးဆက္ေတြရဲ႕ မူလတန္းေက်ာင္းကၾကက္ဖနဲ႕တူတယ္လို႔ ခံစားရတဲ့အတြက္ေၾကာင့္မို႔လို႔ စိတ္အႏွောက္အယွက္မျဖစ္ပါဘူး။
ရွီယြီရွီး သည္ စကားၾကားေသာအခါ ရွီခ်န္းယု ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။ အကယ္၍ တစ္ဖက္လူက သူမႏွင့္ စကားဆက္ေျပာေနမည္ဆိုပါက အခန္းထဲေခၚရမည္ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ ယခု ရွီခ်န္းယု ျပန္ေရာက္လာေသာအခါ၊ ဒီအိမ္၏ ထက္ဝက္ေက်ာ္ကို ရွီခ်န္းယု မွ ေဆာက္လုပ္ခဲ့ၿပီး ရွီယြီရွီး သည္ သူ႕ကို ထိုအိမ္၏ သခင္ျဖစ္သည္ဟု မသိစိတ္က လိုလားေနသည္။
ရွီယြီရွီး ၏အၾကည့္ကို ခံစားမိသည့္ ရွီခ်န္းယု သည္ ရွီယြီရွီး ၏ဇာတ္ေကာင္သည္ ႏူးညံ့လြန္းသည္ဟု စိတ္ထဲတြင္ သက္ျပင္းခ်လိဳက္ၿပီး တစ္ ခ်ိန္တည္းတြင္ ရွီယြီရွီး သည္ ကေလးအား ပထမဦးစြာအထဲသို႔ေခၚသြားရန္ လႈံ႕ေဆာ္ေပးခဲ့ သည္။ ႏြေဦးရာသီကို မၾကာခင္ေရာက္ေတာ့မွာျဖစ္ေပမယ့္ ရာသီဥတုက အရမ္းေအးေနေသးတာမို႔ ကေလးေတြကို အျပင္မွာ အၾကာႀကီးမေနသင့္ပါဘူး။
ရွီယြီရွီး သည္ ကေလးမ်ားကို ေပြ႕ခ်ီလိုက္ေသာအခါ ရွီခ်န္းယု သည္ သူတို႔အား ဝင္ခြင့္ေပးရန္ မရည္႐ြယ္ခဲ့ေပ။ သူတို႔သည္ မရက္စက္ေသာ္လည္း ခါးသီးေသာ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးရွိသည္။
အဲလိုလူေတြက မေကာင္းဘူးလို႔ ေျပာၾကေပမယ့္ မဆိုးဘူးလို႔ ထင္ရတယ္။ ဒါ ေပမယ့္ သူတို႔ဟာ လူေကာင္းေတြလို႔ ေျပာရင္ တစ္ခါတစ္ေလ အရမ္း စကားေျပာတတ္ၾကတယ္။ ဒီလိုလူေတြက တကယ့္ကို စိတ္အႏွောက္အယွက္ ျဖစ္ၿပီး ရွီခ်န္းယု က သူတို႔ကို ဆက္ဆံဖို႔ အခ်ိန္မရွိတာေၾကာင့္ ဦးေလးျဖစ္သူကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာၿပီး သူတို႔ကို တံခါးအျပင္ကို ပို႔ေပးခဲ့ပါတယ္။
ရွီခ်န္းယု သည္ တခ်ိန္လုံး ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕ၿပီး ရႈပ္ေထြးေသာ မ်က္ႏွာထားေၾကာင့္ ျဖစ္နိုင္သည္။ ရွီခ်န္းယုဆီမွ ထုတ္ပယ္ခံရေသာအခါအခ်င္းခ်င္းရန္ျဖစ္ရန္ ရွက္႐ြံ႕လြန္းၾကသည္။
ရွီခ်န္းယု က က်န္ႏွစ္ေယာက္ကို လႊတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ၿခံထဲက စပါးေတြကို ျပန္ၾကည့္တယ္။ အန္တီရွီ နဲ႕ ညီငယ္တို႔ကို မႀကိဳက္ေပမယ့္ အန္တီရွီ က အစားအေသာက္ကို ပို႔ေပးတာမို႔ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းျပရန္ ပထမမိသားစုအိမ္ ကို သြားခဲ့ရပါေသးတယ္။
ရွီခ်န္းယု သည္ ေတာင္ေပၚသားေကာင္ကို အမဲလိုက္ရာမွ ျပန္လာေသာေၾကာင့္ ရွီယြီရွီး သည္ ေန႕လယ္တြင္ ေကာင္းေကာင္းစားခဲ့ရသည္။ မူလ က ရွီယြီရွီး က ရွီခ်န္းယု ကို သားေကာင္ကို ေရာင္းေစခ်င္ေပမယ့္ ကံမေကာင္းစြာပဲ သားေကာင္ႏွစ္ေကာင္မွာ အသားမ်ားမ်ားစားစားမရွိတာေၾကာင့္ ဒီအေသးအမႊားေလးအတြက္ ၿမိဳ႕ကိုသြားဖို႔ မထိုက္တန္ပါဘူး။
ယုန္ကို ရွီယြီရွီး က အိုးတစ္လုံးထဲမွာ ျပဳတ္ၿပီး ငွက္ကို ရွီခ်န္းယု က အဖြားရွီ ကို ေပးခဲ့ပါတယ္။ အဖြားရွီ က အသားကို ကိုယ္တိုင္စားတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ပထမမိသားစုက လူေတြကို ေပးတာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရွီခ်န္းယု ကေတာ့ သိပ္ဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး။ သူက ဒီမွာ လူေတြနဲ႕ ဆက္ဆံေရးမရွိဘူး။ ႐ုပ္ပုံေကာင္းတစ္ခု တည္ေဆာက္ျခင္းအျပင္၊ ပိုအေရးႀကီးသည္မွာ အနာဂတ္ေလ့လာမႈမ်ားႏွင့္ နယ္ခ်ဲ့စာေမးပြဲမ်ားအတြက္ လမ္းခင္းရန္သာျဖစ္သည္။
အထူးသျဖင့္ ဝတ္ႀကီး ဝတ္ျပဳေရး ႏွင့္ပတ္သက္၍ ဂုဏ္သိကၡာအတြက္ ပညာရွင္မ်ားက အလြန္စိုးရိမ္ၾကၿပီး လိုအပ္ခ်က္မ်ားသည္ သာမန္လူမ်ားထက္ပင္ တင္းက်ပ္ေနပါသည္။ မူလပိုင္ရွင္၏ဂုဏ္သတင္းသည္ ယခင္ကသိပ္မ ေကာင္းခဲ့ဘဲ ကံေကာင္းေထာက္မစြာျဖင့္ ရွီခ်န္းယု သည္ ကြင္ခ်န္ေကာင္တီတြင္မရွိေတာ့ေသာေၾကာင့္ နာမည္ေကာင္းရလိုပါက အခ်ိန္ယူနိုင္သည္။
ေနာက္ရက္အနည္းငယ္တြင္ ရွီခ်န္းယု သည္ ေတာင္ေပၚသို႔ ႏွစ္ႀကိမ္ထပ္ တက္ခဲ့သည္။ ထိုႏွစ္ခါလုံး သူ႕ကံမေကာင္းလို႔ သားေကာင္မဖမ္းမိဘူး။ မူလက သူသည္ အမဲလိုက္ျခင္းမွ ေငြအနည္းငယ္ရရွိလိုၿပီး ထိုေငြအနည္းငယ္ကို သူ၏လုပ္ငန္း၏အရင္းအႏွီးအျဖစ္ အသုံးျပဳရန္ ႀကံစည္ခဲ့သည္။ ထိုသို႔ေသာ အႀကံအစည္ သည္ အနည္းငယ္ ႏုံအလြန္းပုံရသည္။
ယေန႕နံနက္တြင္ ရွီခ်န္းယု သည္ ေတာင္ေပၚသို႔ ထပ္မံတက္ရန္ စီစဥ္ခဲ့သည္။ ယခုတစ္ႀကိမ္တြင္ သူသည္ အမဲလိုက္ျခင္းမဟုတ္ပဲ စမ္းမွ်စ္တူးရန္ ေတာင္ေပၚမွ လမ္းတစ္ဝက္တြင္ ဝါးေတာသို႔ သြားခဲ့သည္။
မေန႕မြန္းလြဲပိုင္းက ေရသြားယူစဥ္ ေတာင္ေပၚရွိ မွ်စ္မ်ားကို စားသုံးနိုင္သည္ဟု ႐ြာကလူမ်ားက ေျပာၾကသည္ကို ၾကားသျဖင့္ စမ္းမွ်စ္မ်ား လတ္ဆတ္ၿပီး ႏူးညံ့ေနခ်ိန္တြင္ စမ္းမွ်စ္မ်ားကို မ်ားမ်ားတူးခိုင္းသျဖင့္ သူသြားတူးမည္ျဖစ္သည္။
ရွီယြီရွီး မွ ျပဳလုပ္ထားေသာ မွ်စ္ခ်ဥ္သည္ အရသာ အလြန္ေကာင္းမြန္လွပါသည္။ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြက သူ႕ကို အခ်ဥ္ေဖာက္ဖို႔ အကူအညီေတာင္းတယ္။ ရွီယြီရွီး ၏ စိမ့္စမ္းမွ်စ္ခ်ဥ္က ေကာင္းေနပုံရသည္။
ရွီခ်န္းယု သည္ မွ်စ္ခ်ဥ္အရသာကို ေတြးေတာရင္း ေတာင္တက္လမ္း တစ္ဝက္မွ ဆူပူသံကို ႐ုတ္တရက္ၾကားလိုက္ရသည္။ သူသည္ မသိစိတ္က ေခါင္းကို ေမာ့ကာ ေရွ႕ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ လူတစ္ဦး ထြက္ေျပးလာေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
~သၾကၤန္မွာ ရွယ္ပရိုမို႔ေတြ လာမယ္ေနာ္..