#បេសកម្មមួយ
#ភាគទី16
_______________________________________
ព្រូង!!!
ដុំថ្មមួយដុំត្រូវបានហោះចូលទៅក្នុងទឹកស្រះដោយស្នាដៃរបស់ជុង÷
<មិនយល់ទេរស់ស្រួលៗទៅមិនកើតមេនទេចាំបាច់មានបេសកម្មឆ្គួតឡប់ស្អីដែរ?>
<បងចង់រស់ស្រួលតែម្នាក់ឯងឬយ៉ាងមិច?ប្រជាជនរាប់សិបអ្នកត្រូវបានស្លាប់ដោយសារការបង្កើតថ្នាំស្អីគេនោះបើយើងមិនប្រញាប់ទប់ស្កាត់ច្បាស់ណាស់ពិភពលោកទាំងមូលនិងរលាយមិនខាន>ដាំង
<ឯងដឹងទេថាសភាពថ្នាំនោះវាបៀបមិច?>
<ខ្ញុំក៏ដឹងមិនច្បាស់ដែរតែឮលោកប៉ានិយាយថាបើចាក់សាធាតុគីមីនោះចូលទៅក្នុងខ្លួនមនុស្សនិងធ្វើអោយមនុស្សនោះប្រកាច់ស្លាប់ភ្លាមៗ>
<ហេតុអ្វីវាចាំបាច់បង្កើតថ្នាំខ្លួនឯងដែរទិញតែថ្នាំកណ្ដុរដាក់ទៅងាប់យកទៅណាមិនអស់>
<ឥលូវឧទាហរណ៍ថាបងចង់ញ៉ាំបបរមាន់ហើយបងក៏ត្រូវទៅទិញមកពីផ្សារត្រូវទេ?តែប្រសិនបងទិញសាច់ទិញគ្រឿងមកធ្វើខ្លួនឯង វាបានច្រើនហើយរស់ជាតិត្រូវមាត់ទៀត>
<បងយល់ហើយ>
<ពួកវាមិនត្រឹមតែបង្កើតថ្នាំគីមីទេវាថែមទាំងជួញដូររបស់នេះផងដែរ> ដាំងលើកដុំសាប៊ូមួយចេញមក
<សាប៊ូ?>
<វាមិនមេនសាប៊ូធម្មតាទេ ថ្ងៃដែលភ្ញាក់ងារសំងាត់ទៅស្ទាក់ចាប់ដំណើរជួញដូររបស់ពួកវាគឺឃើញមានសុទ្ធតែជាសាប៊ូទាំងអស់នេះនិងសាធាតុគីមីមួយចំនួនបើជាសាប៊ូធម្មតាហេតុអីពួកវាចាំបាច់ត្រូវលួចលាក់? ហើយជាទូទៅសាប៊ូមានក្លិនក្រអូបពិតទេតែបងសាកហិតសាប៊ូនេះមើលទៅ>
<ហូយសាប៊ូស្អីធំក្លិនដូចសាប៊ូលាងចាន>
<សាប៊ូនេះខ្ញុំគិតថាជាសាប៊ូគីសារីន!>
<សាប៊ូគីសារីននិងយ៉ាងមិចទៅ?>
<ភាគច្រើនវាធ្វើឡើងពីដូងនិងល្ហុង បើសិនជាយកទៅធ្វើជាសាប៊ូដុសខ្លួនគឺល្អដល់ស្បែកតែប្រសិនបើយើងដាក់សារធាតុគីមីមួយចំនួនចូលទៅវានិងក្លាយជា....>
<មីក្រូគីសារីន!>
<ត្រឹមត្រូវ! ខ្ញុំសាកល្បងវារួចហើយចុះបងចង់ឃើញទេ?>
<ចង់>
<ចាំបន្តិចចឹង>
ដាំងបានកាត់យកកម្ទេចសាប៊ូនោះដាក់ចូលក្នុងដបតូចមួយរួចគេដាក់សាធាតុគីមីចូលហើយក៏ដាក់ទឹកចូលបន្តិចរួចបិទគម្រប÷
<យកអត់?>ដាំងហុចដបនោះអោយជុង
<មិនយកទេ>
<បើមិនយកបោះចោលហើយចឹង>
ដាំងគ្រវែងដបនោះទៅឆ្ងាយបន្តិចស្រាប់តែដបនោះផ្ទុះឡើងដូចជាគ្រាប់បែកអញ្ចឹង÷
<អូហូយនេះដាក់តែបន្តិចសោះផ្ទុះខ្លាំងដល់ថ្នាក់នេះចុះទម្រាំរាប់រយដុំវិញនោះ?មិនខ្ទេចអស់ហើយទេហី?>
<និងហើយទើបពួកយើងត្រូវរួមដៃគ្នាទប់ស្កាត់នោះ>
<តែផននិងភូវីនមិនត្រូវគ្នាទេហើយពេលនេះអៃជេមនិងហ្វូតក៏រកាំរកុសជាមួយគ្នាទៀតហូយឈឺក្បាលណាស់>
<បងជុងខ្ញុំថាបើយើងរួមដៃគ្នាខ្ញុំគិតថាអាចដោះស្រាយរឿងនេះបាន!>
ដាំងនិងជុងមើលភ្នែកគ្នាទៅវិញទៅមក សម័យឥលូវគ្នាអត់និយាយគ្នានិងមាត់ទេគេនិយាយគ្នានិងភ្នែក!អួយនិយាយលេងទេចូលសាច់រឿងវិញ!
ជុងដាំងមើលភ្នែកគ្នាយូរៗអារម្មណ៍ក៏ចេះតែកើតមាន។ ជុងបានអោនមុខទៅរកដាំងបន្តិចម្ដងៗបម្រុងនិងថើបទៅហើយតែ....
ទឺត...ទឺត...សម្លេងទូរស័ព្ទជុងបានរោទិ៍ឡើងទើបអារម្មណ៍ពួកគេទាំងពីត្រឡប់មកវិញ÷
<បងសុំទៅនិយាយទូរស័ព្ទមួយភ្លេត>
ជុងងើបដើរទៅឆ្ងាយពីដាំងបន្តិចមុននិងលើកទូរស័ព្ទ÷
<Hello babe!អូនមានការអីមេនទេ?>
<ចាំបាច់ទាល់តែមានការទើបខលទៅបាន?>
<មិនមេនបែបនិងទេអូនសម្លាញ់!>
<ប៉ុន្មានថ្ងៃនេះបងរវល់ធ្វើអីអូនឆាតទៅក៏បងមិនតបមិនយល់មើលទៀត!>
<បងរវល់ជួយការងារលោកប៉ា>
<ប្រាកដអត់?>
<បាទប្រាកដបើបងកុហកសូមអោយរន្ទះបាញ់កណ្ដាលក្បាលតែម្ដង>
<មិនបាច់ដល់ថ្នាក់និងទេសុំត្រឹមកុំអោយអូនដឹងថាបងក្បត់អូនទៅបានហើយ>
<បងមិនក្បត់អូនទេ>
<អឹមបានហើយចឹងបងធ្វើការបងបន្តចុះ bye bye អូនស្រឡាញ់បង>
<បាទស្រឡាញ់អូនដូចគ្នា>
ទូរស័ព្ទបានកាត់ផ្ដាច់ជុងបានដើរមករកដាំងវិញតែថាបាត់ស្រមោលដាំងអោយឈឹង÷
<ទៅមុនក៏មិនប្រាប់!>
ជុងបានដើរត្រឡប់ទៅកាន់ផ្ទះរបស់គេវិញ។ មកដល់ក្នុងផ្ទះឃើញដាំងកំពុងអង្គុយហូបមីកំប៉ុង÷
<មកមុនមិចមិនប្រាប់បង?>
<ឃើញបងរវល់ទើបមិនចង់រំខាន>
<ញ៉ាំមីមិនល្អទេឈប់ញ៉ាំទៅ>
ជុងទាញកំប៉ុងមីចេញ÷
<កុំមករករឿងបានទេ?>
<មិនបានរករឿងតែបងបារម្ភពីសុខភាពឯង!>
<សុខភាពខ្ញុំតើបងមកបារម្ភស្អីម្លេះ?>
ដាំងងើបចេញពីតុ÷
<ចង់ទៅណា?>
<ទៅបន្ទប់!>
ដាំងដើរចេញបានមួយជំហ៊ានហើយក៏បកមកយកមីរបស់គេវិញហើយឡើងទៅបន្ទប់របស់គេបាត់÷
<កើតស្អីគេចេះ?>
SKIP>>>
ថ្ងៃថ្មីយើងឃើញថាបក្សទាំងពីរគឺបក្សរបស់ដាំងនិងបក្សរបស់ជុងកំពុងតែអង្គុយប្រឈមមុខគ្នា÷
<អ្នកទាំងអស់គ្នាស្ដាប់ខ្ញុំ! យ៉ាងណាពេលនេះពួកយើងស្ថិតក្នុងធីមតែមួយទៅហើយចឹងខ្ញុំសុំចិត្តអ្នកទាំងអស់គ្នាជួយសហការគ្នាបន្តិចបានទេ?>ដាំង
<មិនបានទេ!> ផននិងភូវីនឆ្លើយព្រមគ្នា
<ហេតុអី?យើងឆ្ងល់មកយូរហើយពួកឯងទាំងពីរមានគំនុំជាមួយគ្នាអីសម្បើមម្លេះមានរឿងអីដែលពួកយើងមិនដឹងមេនទេ?>
<មកពីវានិង!>ផនភូវីនចង្អុលគ្នាទៅមក
<បាន!ឥលូវនិយាយរៀបរាប់មកស្រាយសម្រាយអោយពួកខ្ញុំយល់បន្តិចមកឯកឧត្តមមិត្តទាំងពីរ!ថាមានរឿងអីហេតុអីទើបឈ្លោះគ្នាស្រួលពួកយើងទាំងអស់គ្នានេះជួយដោះស្រាយ!>
<ភូវីននិយាយមុនមក>
<អោយវានិយាយមុនទើបត្រូវព្រោះវាអ្នកផ្ដើម!>
<រឿងវាយ៉ាងមិចផន?>
<នៅចាំសង្ក្រានឆ្នាំមុនដែរទេ?>
<អឺហើយយ៉ាងមិច?>
<ពេលរាំជុំគ្នានិងយើងបានបញ្ច្រកស្រាភូវីនរហូតទាល់តែស្រវឹងហើយពេលនិងពួកយើងអត់ស្គាល់គ្នាទេហើយចេះតែផឹកស្រាបញ្ច្រកគ្នាទៅមកៗដល់ស្រវឹងទ្រេតរាងខ្លួន! ហើយពួកយើងបានទៅគេងបន្ទប់ជាមួយគ្នាហើយដោយជាតិសុរាចូលខ្លួនទៀត កាត់ន័យយល់ខ្លួនឯងទៅថាមានអ្វីកើតឡើង>
<ឃើញអត់គ្រប់យ៉ាងមកពីវាទាំងស្រុង!>
<បើឯងមិនអោយដៃយើងឯងគិតថាយើងហ៊ានហី?>
<ឯងនិយាយថាយើងអោយដៃឯងចឹងហ៍អៃសត្វចង់បែកមាត់ណាស់មេនទេ!>
ផនភូវីនរកវ៉ៃគ្នាទៀតហើយហត់ណាស់លោកអើយលោក÷
<បានហើយៗឥលូវអៃជេមនិងហ្វូតរឿងវាយ៉ាងមិចវិញ?>
គ្មានអ្នកឆ្លើយតបនិងជុងតែគ្រប់គ្នាសម្លឹងទៅអូមដែលកំពុងធ្វើមុខឡេងឡង់ៗ÷
<មើលមកយើងធ្វើអី?>
<អាចង្រៃក្រែងឯងជាដើមហេតុធ្វើអោយគេឈ្លោះគ្នាហី?>ផន
<អឺៗរឿងនេះយើងជាអ្នកខុស!យើងជាអ្នកអោយអៃជេមទៅបោកចិត្តហ្វូតដើម្បីផលប្រយោជន៍របស់យើង!យើងសុំទោស!>
<ឥលូវយើងសុំបញ្ចប់រឿងនេះបែបនេះណា គ្រប់រឿងផ្ទាល់ខ្លួនទាំងអស់សូមអោយពួកឯងទុកមួយឡែកសិនចប់ការងារចង់វ៉ៃគ្នាជេរគ្នាមិចក៏តាមចិត្តចុះok?>
End
Ok?